Η νταλίκα και το κατσαριδάκι
O Παναθηναϊκός του Απρίλη πέτυχε κάτι που φαινόταν ακατόρθωτο. Έναν αγώνα διαδικαστικής σημασίας (για τον ίδιο τουλάχιστον) τον άφησε να εξελιχθεί σε ξεγύμνωμα, προκαλώντας απορίες για το μέλλον του και κραυγές για ικριώματα.
Όποιο και αν είναι το (μη) κίνητρο, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όποια και αν είναι η σύνθεση, εικόνα σαν αυτή που παρουσίασαν οι «πράσινοι» στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα με τη Ζενίτ είναι ανεπίτρεπτη για επίσημο αγώνα.
Ο Τσάβι Πασκουάλ τσιμογελούσε στο τελευταίο τάιμ-άουτ, ίσως επειδή θυμόταν το περίφημο πούλμαν. Ο Μάνος Παπαδόπουλος, που πονάει τον σύλλογο ακόμα και τώρα που συμπληρώνει έναν χρόνο μακριά του, ασφαλώς θα απέστρεφε το βλέμμα.
Με το 83-112 απέναντι στη Ζενίτ, ο Παναθηναϊκός ακούμπησε ξανά το ναδίρ του. Για δεύτερη σερί εβδομάδα. Τρίτη αν εξαιρεθεί το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Αρμάνι, μπορεί και τέταρτη ή πέμπτη. Έχει χαθεί πια το μέτρημα.
Λυπάμαι, αλλά το υλικό αυτής της ομάδας δεν είναι για 16η θέση ούτε για 8 ήττες στα τελευταία 10 παιχνίδια.
Τα ταρατατζούμ από την άφιξη του Χεζόνια, οι όψιμες φαντασιώσεις περί Ομπράντοβιτς ή Τζέιμς και οι κατάρες για τον αόρατο τάχα εχθρό της Βαρκελώνης δεν αρκούν για να διώξουν το μαύρο σύννεφο. Ο σανός κάποια στιγμή σώνεται.
Η προσωπική μου άποψη, αν έχει κάποια αξία, είναι ότι ο Παναθηναϊκός πληρώνει νομοτελειακά τα ήξεις-αφίξεις ετών στο θέμα του προπονητή. Μετά το φινάλε της σιδηράς εποχής Ομπράντοβιτς, μόνο δύο χρονιές ολοκληρώθηκαν χωρίς ξήλωμα του πάγκου.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό ασυνάρτητων αλλαγών, χάθηκε σιγά σιγά κάθε έννοια προπονητικής φιλοσοφίας και ταυτότητας. Παλιά, καταλάβαινες ότι πρόκειται για Παναθηναϊκό ακόμα και χωρίς να βλέπεις τις φανέλες.
Η αξία ορισμένων από τους τεχνικούς που κράτησαν τα ηνία αυτά τα χρόνια, αλλά και η καταλυτική παρουσία του Νικ Καλάθη στο βολάν της ομάδας, καμουφλάρισαν εν μέρει τις ανορθογραφίες και την ασυνταξία.
Τώρα όμως δεν υπάρχει ούτε Καλάθης ούτε προπονητής μακράς πνοής (όπως θα μπορούσε να γίνει στο ΟΑΚΑ ο Πασκουάλ) ούτε βαθύς κουμπαράς για να κρύψει τις αδυναμίες με ακριβές μεταγραφές.
Το ειδικό βάρος της φανέλας λησμονήθηκε ακόμα και από αυτούς που τη φοράνε, η βούληση για νοικοκυροσύνη και υπομονετική αναδόμηση τινάχτηκε στον αέρα με την απόλυση Βόβορα, η βοήθεια της κερκίδας εξαϋλώθηκε ανάμεσα σε καραντίνες και σε κορονοϊούς και η οροφή χαμήλωσε, απειλώντας να πλακώσει όποιον δεν προφτάσει να πεταχτεί έξω.
Ακόμα και σε αυτή τη σεζόν της ολοκληρωτικής κατάρρευσης, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός που έπεσαν στην ποδιά του δύο μονάδες ποιότητας (Νέντοβιτς, Χέζονια, έστω με τα κουσούρια που ο καθένας κουβαλάει) και που διαθέτει έναν νεανικό και ισχυρό ελληνικό πυρήνα.
Πόσοι από τους τέσσερις ελεύθερους θα παραμείνουν και του χρόνου στο ΟΑΚΑ, εάν μιλήσει στο αυτί τους κάτι διαφορετικό από το συναίσθημα; Και ποιον προπονητή θα εμπιστευτούν για να πιστέψουν ότι εδώ γίνεται κάτι καλό;
Ακόμα και για τον περιστασιακό θεατή που βλέπει μπάσκετ μια φορά το τέρμινο, η αποψινή αναμέτρηση του Τσάβι Πασκουάλ με τον Όντεντ Κάτας ήταν σαν να συγκρούστηκαν νταλίκα με κατσαριδάκι.
«There is nobody home for Panathinaikos», αναφώνησε, από το δεύτερο κιόλας λεπτό, ο σπήκερ της Euroleague TV, βλέποντας το κοντέρ να γράφει 11-0.
H αλήθεια είναι ότι η εικόνα βελτιώθηκε μετά το άθλιο ξεκίνημα και ότι, για σημαντικό κομμάτι του αγώνα, ο Παναθηναϊκός ήταν πιο ομάδα από το συνονθύλευμα προηγούμενων εβδομάδων.
Αλλά η Ζενίτ είχε τα δύο πράγματα που του έλειπαν: προπονητή και πόιντ-γκαρντ πρώτης γραμμής. Η υπόλοιπη ενδεκάδα της δεν είναι δα κλάσεις ανώτερη από την αντίστοιχη του «τριφυλλιού».
Ο Κέβιν Πάνγκος χρειάστηκε 33 λεπτά για να πετύχει τρία προσωπικά ρεκόρ: 33 πόντοι, 11 ασίστ, 7 τρίποντα. Τι έκανε ο Παναθηναϊκός για να τον σταματήσει; Την προσευχή του. Οι παίκτες άλλαζαν, η τακτική όχι.
Ο Κάτας, ο ίδιος που στην τελευταία κατοχή του α’ ημιχρόνου έβαλε για πρώτη φορά τον Κασελάκη για να παίξει επίθεση (και τον ξανάβγαλε μόλις κατάλαβε ότι δεν είναι ο Μήτογλου), ξεπέρασε τον χειρότερο εαυτό του όταν έριξε ξεκούδουνα τη λευκή πετσέτα 12-13 λεπτά πριν το τέλος, με Δίπλαρο και Βουγιούκα μαζί στην πεντάδα.
Πριν το αποψινό ματς, ο ένας είχε 9 λεπτά σκάρτα συνολικής συμμετοχής στη φετινή Euroleague, o άλλος 7. Όταν το παγωμένο δίδυμο επιστρατεύτηκε, η διαφορά ήταν στους 14 πόντους.
Στην πρώτη κιόλας φάση, ο Πάνγκος είδε τον Παναθηναϊκό να επιμένει στην άμυνα με αλλαγές, σήκωσε τα μάτια, αντίκρυσε απέναντί του έναν δεινόσαυρο 211 εκατοστών και 36 ετών και δεν πίστευε στην τύχη του.
Όταν ο Καναδός σηκώθηκε για το (έβδομο) τρίποντό του, ο ατυχής Ίαν, που φυσικά δεν φταίει σε τίποτε, βρισκόταν τέσσερα μέτρα μακριά. Άλλοι προπονητές έχουν απολυθεί -ή έχουν επιστρέψει από την Τουρκία με λεωφορείο- για πολύ λιγότερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
* Κάτας: "Αξίζουμε περισσότερο σεβασμό"
* Βαρομετρικό χαμηλό 17 ετών οι 112 πόντοι
* Πασκουάλ: "Στην αρχή δεν μας πίστευαν"
* Το πρόγραμμα των πλέι-οφ της Euroleague
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
