Αταμάν: «Ώρες-ώρες ένιωθα σαν τον Στιβ Κερ στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς!» (gTV)

Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για έναν παρεξηγημένο άνθρωπο. Ακόμη και από τους παίκτες του. Τους ίδιους που στην αρχή της σεζόν, ενδεχομένως να μην θέλουν να τον βλέπουν, αλλά στο τέλος «πίνουν νερό στο όνομά του»! Όπως συνέβη με τον Σέιν Λάρκιν, που δεν δίστασε να δηλώσει ότι θα μπορούσε άνετα να κοουτσάρει και στο ΝΒΑ.

Ταυτόχρονα είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος Τούρκος προπονητής και μία από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες στον χώρο του τουρκικού μπάσκετ. Έχει δουλέψει σχεδόν σε όλες τις μεγάλες ομάδες της γειτονικές χώρας (πλην της Φενέρμπαχτσέ), έχει διατελέσει ομοσπονδιακός προπονητής, έχει στο ενεργητικό του συνολικά 18 τίτλους, ενώ είναι ο μόνος που έχει κατακτήσει τρία ευρωπαϊκά τρόπαια: το Saporta Cup με την Μοντεπάσκι Σιένα του Μιχάλη Κακιούζη (2002), το Eurochallenge με την Μπεσίκτας (2012) και το Eurocup με την ομάδα της καρδιάς του, την Γαλατασαράϊ (2016).

Το μόνο που του λείπει, είναι αυτό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, με το οποίο φλέρταρε πολύ στενά τα δύο τελευταία χρόνια. Το 2019 έχασε στον τελικό από την ΤΣΣΚΑ, ενώ πέρυσι που η Εφές ήταν το πρώτο φαβορί και είχε το καλύτερο ρεκόρ (24-4), η σεζόν διεκόπη λόγω πανδημίας).

Ο λόγος για τον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος οδήγησε την ομάδα σε μία εντυπωσιακή ολική επαναφορά στον 2ο γύρο της εφετινής Euroleague και από 'κει που στο πρώτο μισό της κανονικής περιόδου, βρισκόταν εκτός πρώτης 8άδας, πλέον όχι μόνο μπαίνει στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας, αλλά λόγω απόδοσης, θεωρείται από πολλούς το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του εφετινού τροπαίου.

Το gazzetta.gr τον εντόπισε στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη και λίγες ώρες πριν το πρώτο τζάμπολ της προημιτελικής σειράς με την Ρεάλ Μαδρίτης, σας παρουσιάζει μία εκ βαθέων εξομολόγησή του σχετικά με την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της Εφές, το μυστικό της επιτυχίας της, τον βαθμό δυσκολίας στην μάχη με την «βασίλισσα» και το σοκ που προκάλεσε στις τάξεις του συλλόγου η περυσινή οριστική διακοπή της διοργάνωσης.

Αυτά και άλλα πολλά, όπως η γνώμη του για την εφετινή πορεία του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και το φαινόμενο Σπανούλη, στην μεγάλη συνέντευξη που ακολουθεί.

Οι αριθμοί λένε ότι είστε ο πιο επιτυχημένος Τούρκος προπονητής στην ιστορία. Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι δεν εισπράττετε την αναγνώριση που σας αναλογεί, ειδικά στην Euroleague. Αισθάνεστε παρεξηγημένος ως άτομο και ως προπονητής;

«Να σας πω την αλήθεια δεν με πολυνοιάζει τι πιστεύει ο κόσμος για μένα στο εξωτερικό. Γιατί στην Τουρκία απολαμβάνω μεγάλου σεβασμού, εκτός ίσως από τους οπαδούς της Φενερμπαχτσέ που ξέρουν ότι είμαι οργανωμένος στην Γαλατασαράϊ και δεν το αποδέχονται. Αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και νομίζω ότι συμβαίνει και στην Ελλάδα. Δε νομίζω ότι πολλοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα λένε καλά λόγια για τον προπονητή-θρύλο, Ζέλικο Όμπραντοβιτς! Κατά άλλα, όπου και να πάω, στον δρόμο, στην αγορά, στο ταξί, είμαι το ίδιο δημοφιλής με τους ποδοσφαιριστές ή τους συναδέλφους μου στο ποδόσφαιρο και όλοι αναγνωρίζουν την δουλειά μου. Τώρα στην Ευρώπη, οι φίλαθλοι δεν ασχολούνται τόσο πολύ με το μπάσκετ, όσο στην πατρίδα μου ή στην Ελλάδα. Όσον αφορά στην μπασκετική κοινότητα, δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο γιατί τα δύο-τρία τελευταία χρόνια, εισπράττω και διαβάζω συνεχώς πολύ καλές κριτικές για το μπάσκετ που παίζει η Εφές. Αν πάλι αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από το ότι δεν μου έχει γίνει κάποια προσφορά από ομάδα του εξωτερικού, πάλι θα σας πω ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου, γιατί νιώθω ευλογημένος που βρίσκομαι στον πάγκο ενός εκ των κορυφαίων συλλόγων στην Ευρώπη.»

Θέλω να πω ότι οι «κακές γλώσσες» αναφέρουν ότι γενικά δεν είχατε και την καλύτερη σχέση με τους ξένους, αλλά είναι δύσκολο να έχετε τόσα πολλά καλά αποτελέσματα και ταυτόχρονα να μην απολαμβάνετε τον σεβασμό των παικτών. Έκανα την ίδια ερώτηση στον Λάρκιν και μου είπε ότι είστε ο πιο άνετος προπονητής που είχε ποτέ...

«Ποτέ στην καριέρα μου δεν έδωσα σημασία στο διαβατήριο του εκάστοτε παίκτη. Δεν τους ξεχώρισα ποτέ σε Αμερικανούς, Ευρωπαίους ή Τούρκους. Όλοι ήταν και είναι παίκτες μου. Γι' αυτό ίσως είχα καλές σχέσεις με το 95% όλων όσοι έπαιξαν υπό τις οδηγίες μου. Πάντα θα υπάρχουν εντάσεις γιατί οι προπονητές είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις και οι παίκτες αυτοί που πρέπει να τις εφαρμόσουν, ανεξαρτήτως αν συμφωνούν ή όχι. Σε τόσα χρόνια στην προπονητική, συνάντησα και κάποιους λίγους παίκτες οι οποίοι δεν πειθαρχούσαν και μοιραία υπέστησαν τις συνέπειες για την συμπεριφορά τους. Αλλά αυτά συμβαίνουν λίγο ή πολύ παντού, σε όλες τις δουλειές και δεν έχουν να κάνουν με την εθνικότητα.»

Ας πάμε στην Εφές. Τι συνέβη φέτος; Γιατί είχατε δύο διαφορετικά πρόσωπα στην Ευρωλίγκα, παρόλο που διατηρήσατε σχεδόν το ίδιο ρόστερ με την περυσινή σεζόν, που κατά γενική ομολογία παίξατε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη;

«Ο βασικότερος λόγος έχει να κάνει με το ότι δεν αρχίσαμε την διοργάνωση με όλους τους παίκτες στην διάθεσή μας. Το να μην έχουμε στο παρκέ τον Λάρκιν (σ.σ.: έκανε επέμβαση το καλοκαίρι κι έλλειψε σχεδόν τον πρώτο ενάμιση μήνα της σεζόν), για παράδειγμα, που συγκαταλέγεται στους 3-4 κορυφαίους παίκτες στην Euroleague, είναι ένα πρόβλημα στο οποίο δεν μπορούσαμε να βρούμε λύση. Εν συνεχεία, είχαμε αρκετούς παίκτες που βρέθηκαν θετικοί στον covid-19 κι αναγκαστικά έμειναν εκτός για αρκετό διάστημα, χάνοντας τον ρυθμό τους. Οπότε μοιραία χάσαμε την ισορροπία μας! Επιπροσθέτως, δεν προετοιμαστήκαμε όπως θα ήθελα γιατί δεν είχαμε την ευκαιρία να δώσουμε αρκετά φιλικά παιχνίδια λόγω της πανδημίας. Ένας ακόμη λόγος ήταν το χαμηλό μας κίνητρο και η κακή ψυχολογική κατάσταση στην ομάδα μετά από όσα έγιναν πέρυσι. Και το λέω αυτό γιατί προσπαθήσαμε πολύ σκληρά, πετύχαμε σπουδαία αποτελέσματα, είχαμε βρει μία τρομερή φόρμα και ξαφνικά ήρθε η απόφαση της οριστικής διακοπής της σεζόν, που ήταν τεράστιο σοκ για όλους μας! Δεν σας κρύβω ότι θυμώσαμε πάρα πολύ! Μας πήρε χρόνο να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω την στενοχώρια μας, να προσπαθήσουμε και πάλι από την αρχή και να αποδείξουμε σε όλους ότι η περυσινή πορεία μας δεν ήταν τυχαία.»

Και ξαφνικά πατάτε το κουμπί και στις αρχές του 2021, έρχεται η εκτόξευση. Ένα ρεκόρ 14-3 στον δεύτερο γύρο, η άνετη εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας, νίκες επί της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ και της Μπασκονίας στην Ισπανία, "τριαντάρα" επί της ΤΣΣΚΑ και «περίπατοι» επί της Μακάμπι (εκτός), του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στην Πόλη. Πώς το εξηγείτε αυτό;

«Απλά θυμηθήκαμε πως παίζαμε πέρυσι, που σπάσαμε όλα τα κοντέρ και σε 28 αγώνες είχαμε 24 νίκες, αρχίσαμε να απολαμβάνουμε πάλι το παιχνίδι, ξαναβρήκαμε ρυθμό και ξαναβγάλαμε αυτή την εικόνα στο παρκέ! Ήταν και θέμα ψυχολογίας γιατί όταν έχεις την χημεία και βρίσκεις την αυτοπεποίθηση, τότε όλα έρχονται πιο εύκολα! Με λίγα λόγια, όταν ζεστάθηκε για τα καλά η μηχανή μας, τότε δεν μπορούσε να μας πιάσει κανείς. Η εξαιρετική απόδοση που είχαμε στον 2ο γύρο της κανονικής περιόδου, βέβαια, δεν μας εξασφαλίζει τίποτε ουσιαστικό για το μέλλον. Θεωρώ ότι κάθε επόμενο παιχνίδι είναι και μία νέα ευκαιρία για να γραφτεί ιστορία! Αυτή είναι η φιλοσοφία μου.»

Αυτήν τη στιγμή, εάν ρωτήσετε 10 φιλάθλους του μπάσκετ για το ποια είναι η επικρατέστερη ομάδα για να κατακτήσει την Euroleague, πιστεύω ότι οι 6-7 θα επιλέξουν την Εφές. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι για εσάς μόλις μία εβδομάδα πριν από την ​προημιτελική σειρά με την Ρεάλ ή κάτι που σας κάνει να νιώθετε άβολα, γιατί υπάρχουν πιθανότητες να σας αποπροσανατολίσει και να σας κάνει να χάσετε λίγο τον ρυθμό σας;

«Δεν υπάρχει κάτι που με κάνει να νιώθω άβολα, όσο βλέπω το έξτρα κίνητρο στα μάτια των παικτών μου σε κάθε προπόνηση. Όσο θα συμβαίνει αυτό, με όλο τον σεβασμό σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες της Euroleague, θεωρώ ότι έχουμε πολλές ελπίδες να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Πρώτα απ' όλα, όμως, θα πρέπει να αποκλείσουμε τον πιο ισχυρό αντίπαλο στα playoffs και να φτάσουμε στο Final 4. Σίγουρα καταλαβαίνω τι εννοείτε γιατί ειδικότερα τους 2-3 τελευταίους μήνες, παίξαμε καταπληκτικό μπάσκετ, αλλά για να παραμείνουμε το φαβορί, θα πρέπει να επαναλάβουμε αυτή την εικόνα και στα playoffs.»

Επιπλέον, πολλοί λένε ότι το πεπρωμένο σας χρωστάει τον φετινό τίτλο, λόγω του γεγονότος ότι πέρυσι δεν είχατε την ευκαιρία να παίξετε για το τρόπαιο και ταυτόχρονα είστε η ομάδα με το καλύτερο ρόστερ φέτος... Ποια είναι η δική σας άποψη;

«Αν όλοι συμφωνούν ότι η μοίρα μας χρωστάει έναν τίτλο, τότε προτείνω να ακυρώσουν και φέτος την χρονιά και να μας στείλουν στην Κωνσταντινούπολη το τρόπαιο για να μην κουραστούμε... (γέλια!!!).»

Θα το θέλατε;

«Για να σοβαρευτούμε, φέτος δεν θα το ήθελα γιατί με βάση τους νέους κανονισμούς, αν η σεζόν διακοπεί λόγω νέου κύματος πανδημίας, ο τίτλος θα πάει στην Μπαρτσελόνα, που είχε το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο. Ας ίσχυαν οι ίδιοι κανονισμοί πέρυσι για να το είχαμε ήδη πάρει μία φορά (γέλια!!)...»

Πώς βλέπετε τη Ρεάλ Μαδρίτης και πόσο επικίνδυνο είναι για εσάς το γεγονός ότι θα την αντιμετωπίσετε χωρίς τον Ντεκ, ο οποίος πρόσφατα αποχώρησε;

«Μπορεί να αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στην διάρκεια της χρονιάς και να έχασε με τραυματισμούς και αποχωρήσεις πολλούς σημαντικούς παίκτες, αλλά είναι ίσως η ομάδα με τους πιο έμπειρους παίκτες από αγώνες playoffs και Final 4. Πολλοί εξ' αυτών έχουν κατακτήσει δύο φορές τον ευρωπαϊκό τίτλο στα 6 τελευταία χρόνια, ο Πάμπλο Λάσο είναι ο μακροβιότερος coach σε ομάδα της διοργάνωσης, οπότε το να κερδίσεις 3 φορές την Ρεάλ μέσα σε 10 μέρες και να πας στο Final 4, ίσως είναι πιο δύσκολο από το να νικήσεις τον ημιτελικό και τον τελικό και να κατακτήσεις το τρόπαιο.»

Υπάρχει κάποιο μυστικό για το πολύ ελκυστικό μπάσκετ που παίζει η ομάδα σας; Ποιός από τους δύο είναι η καρδιά και η ψυχή της ομάδας; Ο Μίτσιτς, ο Λάρκιν ή ο συνδυασμός αυτού του δίδυμου;

«Αν πρέπει να διαλέξω μεταξύ των τριών επιλογών, θα διάλεγα την τρίτη. Το μυστικό, όμως, δεν είναι κανένας από τους δύο! Γιατί όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο Μίτσιτς και ο Λάρκιν είναι οι δύο superstars της ομάδας μας. Οι αντίπαλοι προπονητές, όμως όπως και 'γω, ξέρουμε ότι ο Κρούνοσλαβ Σίμον είναι ο παίκτης-κλειδί για την αγωνιστική μας ισορροπία. Αστειεύομαι λίγο, γιατί ποτέ δεν θα απαντούσα σε μία τέτοια ερώτηση με διευθύνσεις και ονόματα. Αν έχουμε ένα μυστικό σαν ομάδα, τότε αυτό έχει να κάνει με την λειτουργία των guards και γενικότερα της περιφερειακής μας γραμμής. Δεν είναι μόνο οι τρεις προαναφερθέντες, γιατί φέτος κάνει εξαιρετική σεζόν και ο Ροντρίγκ Μπομπουά. Δεν σας κρύβω ότι και ειδικότερα στον 2ο γύρο της εφετινής χρονιάς, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να απολαμβάνει την απόδοση της ομάδας και τηρουμένων των αναλογιών ένιωσα σαν τον Στιβ Κερ πριν από τρία χρόνια στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. »

Μιλώντας για τον Μίτσιτς, πιστεύετε ότι είναι η τελευταία χρονιά του στην Ευρωλίγκα;

«Είναι λίγο πρόωρο να το πω, αλλά αν συμβεί δεν θα με εκπλήξει καθόλου. Έχουμε καλή σχέση με τον ατζέντη του και ήδη έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για το ενδεχόμενο να ανανεώσει σε μας, αλλά όλα θα εξαρτηθούν από το ύψος της προσφοράς που θα έχει από το ΝΒΑ. Το καλοκαίρι θα μείνει ελεύθερος και αν με ρωτάτε, σίγουρα αξίζει να παίξει στην Αμερική. Έχει βελτιωθεί πάρα πολύ τα 2-3 τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να δουλεύει σκληρά στην προπόνηση και έχει εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο σύγχρονο combo-guard. Αλλά καμιά φορά με το ΝΒΑ, δεν ξέρεις. Σε τι ομάδα θα πάει κάποιος παίκτης, τι ευκαιρίες θα έχει. Υπάρχουν παραδείγματα πολύ ταλαντούχων Ευρωπαίων παικτών όπως ο Τεόντοσιτς και ο Γκούντουριτς, που πήγαν αλλά δεν στέριωσαν. Είναι διαφορετική η νοοτροπία, πιο γρήγορο το παιχνίδι και γενικά πολλές οι παράμετροι στις οποίες πρέπει να ταιριάξει κάποιος για να πετύχει.»

Ποιες ομάδες θα πάνε στο Final 4, κατά την άποψή σας;

«Δύσκολο να κάνω προβλέψεις, με τόσο μικρές διαφορές μεταξύ των οκτώ ομάδων που θα συμμετάσχουν στα playoffs. Σίγουρα τα φαβορί είναι οι ομάδες με το πλεονέκτημα έδρας, αλλά τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο. Η Μπάγερν είναι πολύ επικίνδυνη ομάδα κι ένας αντίπαλος από τον οποίο εμείς χάσαμε δύο φορές και το ίδιο συνέβη και απέναντι στην Ζενίτ! Από την άλλη πλευρά, εμείς νικήσαμε δύο φορές την Μπαρτσελόνα! Οπότε ποιος μπορεί να πει με ασφάλεια για το ποια ομάδα υπερτερεί; Εκτιμώ ότι σε όλα τα ζευγάρια, η πρόκριση θα κριθεί στις λεπτομέρειες και οι φίλαθλοι θα απολαύσουν πολύ αμφίρροπα παιχνίδια.»

Και φέτος δεν ξέρουμε ποιος θα είναι ο ρόλος που θα παίξει το πλεονέκτημα της έδρας. Γιατί σε δύο από τις τέσσερις σειρές, στα παιχνίδια επί ρωσικούς εδάφους (Μόσχα και Αγία Πετρούπολη) θα υπάρχουν φίλαθλοι, κάτι που δεν θα ισχύσει στα αντίστοιχα ματς σε Πόλη και Βαρκελώνη...

«Ακριβώς! Και αυτός ήταν ο λόγος που διαμαρτυρήθηκα στην αρχή της σεζόν. Είναι, όμως, μία "αδικία" που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε γιατί αυτοί είναι οι κανόνες της διοργάνωσης.»

Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος της συζήτησής μας, πώς είδατε τις δύο ελληνικές ομάδες φέτος; Σας εξέπληξε ο αποκλεισμός τους από τα playoffs και ποια από τις δύο σας έβαλε τα πιο δύσκολα, ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός;

«Ο Παναθηναϊκός είχε πολλά προβλήματα! Έκανε προσθαφαιρέσεις, άλλαξε τον προπονητή αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα γι' αυτόν ήταν η απουσία του κόσμου. Χωρίς την υποστήριξη των πολύ επιδραστικών οπαδών του στο ΟΑΚΑ και χωρίς σεβαστό budget, για μένα δεν ήταν έκπληξη ο αποκλεισμός του από τα playoffs. Ίσως λόγω ονόματος και ιστορίας, να περίμενα κάτι περισσότερο, ενδεχομένως μία θέση μέσα στην 10άδα και την διεκδίκηση μέχρι τέλους του εισιτηρίου για τα προημιτελικά, αλλά σίγουρα όχι κάτι περισσότερο. Υπήρχε, βέβαια, το ελαφρυντικό της απώλειας - για σχεδόν 2 μήνες - του Νέντοβιτς, που ήταν ο πρώτος σκόρερ και ο πιο σημαντικός του παίκτης. Για τον Ολυμπιακό, στην αρχή της σεζόν περίμενα ότι θα μπει στους "8". Έχουν έναν πολύ έμπειρο προπονητή, όπως ο Μπαρτζώκας, πολύ ποιοτικούς και "μπαρουτοκαπνισμένους" Έλληνες παίκτες, όπως ο Πρίντεζης, ο Σλούκας, ο Σπανούλης, έκαναν κι έξυπνες μετεγγραφικές κινήσεις ξένων. Αλλά στον 2ο γύρο, ηττήθηκε σε κρίσιμα παιχνίδια στα τελευταία δευτερόλεπτα και εν συνεχεία κατέρρευσε ψυχολογικά.»

Μιας και αναφερθήκατε στον Σπανούλη, πολύ λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για το αν θα συνεχίσει να αγωνίζεται ή θα αποσυρθεί αυτό το καλοκαίρι. Πως είδατε εσείς την επίδρασή του στο παιχνίδι φέτος;

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μιλάμε για έναν από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία της Euroleague. Εντάξει ο Σπανούλης μπορεί να μην είναι ο παίκτης που ήταν τα προηγούμενα 3-4 χρόνια, αλλά εξακολουθεί να έχει επίδραση στο παιχνίδι. Παραμένει ένας πανέξυπνος point-guard, που ακόμη και στα καλύτερά του, δεν ήταν ποτέ τρομερά αθλητικός. Είχε όμως εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ήταν πάντα πολύ οξυδερκής και εξακολουθεί να είναι ένας από τους κορυφαίους στην επίθεση από το pick'n'roll. Το πρόβλημα που διέγνωσα φέτος είναι περισσότερο πνευματικό και λιγότερο αγωνιστικό κι έχει να κάνει με την επιθυμία του να έχει τον ρόλο και τον χρόνο συμμετοχής του παρελθόντος. Αν αποδεχθεί έναν πιο περιορισμένο ρόλο στα 15-17 λεπτά κατά μέσο όρο, τότε πιστεύω ότι μπορεί να είναι και του χρόνου ένας χρήσιμος παίκτης. Νομίζω ότι πρέπει να καθαρίσει το μυαλό του και να επικεντρωθεί στο να μεταδίδει την εμπειρία του και να είναι ευτυχισμένος μ' αυτό. Δεν φαινόταν αυτό φέτος. Αν τα καταφέρει τότε του χρόνου, μπορεί να πιο σημαντικός από φέτος...»