Το μεγάλο λάθος του Παναθηναϊκού

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Η 21^η Οκτωβρίου 2016 ήταν η τυχερή μέρα του Παναθηναϊκού. Είχε προηγηθεί το δεύτερο διαζύγιο με τον Αργύρη Πεδουλάκη, μια πιστολιά στα τυφλά δηλαδή, στο ξεκίνημα ακόμη της σεζόν. Yποθέτω ότι θρυαλλίδα ήταν κάποια ήττα από τον Ολυμπιακό, δεν θυμάμαι πια.

Η ομάδα βρισκόταν σε εύθραυστη ισορροπία μετά την αποχώρηση του Διαμαντίδη και την απώλεια του εγχώριου σκήπτρου, αλλά διέθετε και μονάδες που σήμερα θα της φαίνονταν πολυτέλεια: Καλάθης, Τζέιμς, Σίνγκλετον, Ρίβερς, Φώτσης, Μπουρούσης, Γκιστ.

Η παρορμητικότητα του ιδιοκτήτη την άφησε ακέφαλη στα μέσα της περιόδου. Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Με θύμα, τον προπονητή που είχε μόλις επιστρέψει για να διορθωθεί προηγούμενο λάθος. Ή μήπως όχι;

Θυμάμαι το ερώτημα που πλανιόταν στα δημοσιογραφικά γραφεία. «Ποιος πρωτοκλασάτος θα δεχθεί πια να αναλάβει την ομάδα που κάθε χρόνο διώχνει τον προπονητή της για ψύλλου πήδημα;»

Ακούστηκαν τότε ονόματα πιθανά, απίθανα και ...τελείως απίθανα: από Σάρας, Πρίφτη και Γιαννάκη, μέχρι Πέσιτς, Μπάνκι και Σκάιλς. Ναι, και Πίνι Γκέρσον! Ώσπου, ξημέρωσε η τυχερή μέρα, που λέγαμε στην αρχή.

Ο Τσάβι Πασκουάλ κυκλοφορούσε ελεύθερος, αλλά και διατεθειμένος να πάρει στα χέρια του την καυτή πατάτα, χωρίς όρους και χωρίς χρονοτριβή. Ζητούσε, μόνο, εξασφάλιση: κλειστό τριετές συμβόλαιο, μέχρι το καλοκαίρι του 2019.

«Αν είναι να απολυθώ όπως ο Τζόρτζεβιτς και ο Ιβάνοβιτς και ο Πεδουλάκης, να πάρω τουλάχιστον γερή αποζημίωση», θα σκέφτηκε. Ήξερε φυσικά τους Γιαννακόπουλους της προηγούμενης γενιάς, αλλά ο Δημήτρης ήταν άλλου παπά ευαγγέλιο. Α, ξέχασα: υπήρχε και Παππάς στην ομάδα.

Έγραφα τότε τα εξής περισπούδαστα, στο βραχύβιο περιοδικό Μ2Μ:

«Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι τυχερός λαχνός για τον Παναθηναϊκό. Δεν συμβαίνει συχνά, να βρίσκει μία ομάδα ελεύθερο και πρόθυμο έναν από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης, Οκτώβριο μήνα. Όταν πέρασε βέρες με τον Καταλανό, ο γαμπρός ήταν σαν να έπεσε (αυτοβούλως) από την Ακρόπολη και να βρήκε πορτοφόλι, στο οποίο υπήρχε κρυμμένος και ο πρώτος αριθμός του λαχείου».

Ακολουθούσαν, μετά τη λαχειοφόρο, οι πολυάριθμοι αστερίσκοι:

«Ωστόσο, η υπόθεση έχει πολλές παραμέτρους και κάμποσα ερωτηματικά. Θα αφεθεί ο Πασκουάλ να εργαστεί απερίσπαστος; Θα λάβει έγκριση και χρήμα για να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις;

Θα ευθυγραμμίσει το σκάφος που πήρε νωρίς νωρίς πορεία προς τα βράχια; Θα προσαρμοστεί έγκαιρα στα νέα δεδομένα, αυτός που ουδέποτε δούλεψε εκτός Ισπανίας;

Θα αντέξει τα βολτ της ηλεκτρικής καρέκλας; Θα κάνει χωριό με τον Δημήτρη; Θα κάνει χωριό με τον Μπουρούση και τον Παππά; Θα δώσει σημασία στο εγχείρημα της ελληνοποίησης;

Θα πείσει την καλομαθημένη εξέδρα; Θα βρει το πρόσωπο πυροσβεστήρα, που ψάχνει, για τα αποδυτήρια;

Εφ'όσον υπήρχε τρόπος να στρατολογηθεί ο Διαμαντίδης για να παίξει ρόλο ισορροπιστή, ο Παναθηναϊκός θα έκανε ματ με μία κίνηση.

Αλλά ο Μήτσος θέλει την ησυχία του και αρνείται να σηκώσει το τηλέφωνο. Εάν είχε στα πλάνα του να βγάζει όλο τον χειμώνα κάστανα από τη φουφού, δεν θα φορούσε τώρα παντούφλες αλλά πράσινη φανέλα.»

Στους περισσότερους τομείς ο Πασκουάλ πήρε άριστα ή λίαν καλώς και στα περισσότερα ερωτήματα απάντησε θετικά. Κατόρθωσε να κάνει χωριό με τον δυσκολότερο, ίσως, εργοδότη που υπάρχει στο πορτοκαλί σύμπαν και χειρίστηκε με στωικότητα και διπλωματία αγκαθωτά ζητήματα, όπως το περίφημο πούλμαν της Κωνσταντινούπολης.

Έδωσε ομοιογένεια ένα κοκτέιλ από παράξενους χαρακτήρες τους οποίους είχε διαλέξει άλλος, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες αλλά και χωρίς πολύ νερό στο κρασί του. Προσαρμόστηκε γρήγορα στις ελληνικού τύπου κακοτοπιές, παρ’ όλο που δεν είχε εργαστεί ποτέ σε ξένη χώρα.

Ευθυγράμμισε το σκάφος που κατευθυνόταν στις ξέρες και οδήγησε την ομάδα στο νταμπλ. Παρέδωσε ωραίο μπάσκετ, με προπονητική σφραγίδα που κυμαινόταν κάπου ανάμεσα στην ελληνική και την ισπανική σχολή.

Στην Ευρώπη, βέβαια, δεν κατάφερε να πατήσει τη γη της επαγγελίας. Απέναντι στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, του Μπογκντάνοβιτς και του Ούντο, το πλεονέκτημα έδρας ήταν δώρο άδωρο και η σκούπα κατέφτασε σβουριχτή (0-3).

Ο Πασκουάλ μπορεί να ήταν ο δεύτερος καλύτερος Ευρωπαίος προπονητής εκείνη την εποχή (και ίσως και σήμερα), αλλά οι άλλοι είχαν τον πρώτο. Στο τέλος της σεζόν, ήταν η Φενέρ αυτή που κάθισε στον θρόνο.

Την επόμενη χρονιά, με σύνθεση όχι πολύ διαφορετική, ο Παναθηναϊκός του Πασκουάλ κατέκτησε και πάλι τον τίτλο εντός των τειχών, αλλά αποκλείστηκε για πολλοστή φορά στα προημιτελικά της Εuroleague, με θύτη τώρα τη Ρεάλ.

Ξανά με πλεονέκτημα έδρας, ξανά από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια. Το πάλεψε γενναία, έπαιξε καλά μέσα-έξω, αλλά πλήρωσε μία κακή βραδιά στο ΟΑΚΑ, όπου οι Ισπανοί είχαν όλοι γενέθλια.

Ωστόσο, ο Πασκουάλ πέτυχε το σχεδόν ακατόρθωτο: έβγαλε ολόκληρη σεζόν στο ΟΑΚΑ. Από το 2013 και μετά, είναι ο μοναδικός προπονητής που δούλεψε στον Παναθηναϊκό δώδεκα μήνες σερί, Ιούλιο με Ιούνιο, από τοίχο σε τοίχο.

Κατόπιν, απολύθηκε, χριστουγεννιάτικο δώρο για καλές γιορτές. Μετά από 26 μήνες στο πόστο. Επειδή η ομάδα παρέπαιε στην Euroleague του 2018-9 και επειδή δεν μπόρεσε να οδηγήσει τον «εξάστερο» στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Ο Δημήτρης δεν την άντεχε άλλο, τη φαγούρα στα δάχτυλα. Πίεσε τη σκανδάλη και ξαπόστειλε τον Πασκουάλ στην Καταλούνια. «Και τώρα, ποιος πρωτοκλασάτος προπονητής θα αναλάβει τον Παναθηναϊκό, Δεκέμβριο μήνα;»

Εδώ η ιστορία γράφεται με διαφορετικά γράμματα και με αμερικάνικη προφορά. Υποψιάζομαι ότι η απόφαση για εκπαραθύρωση του Πασκουάλ ήταν συνάρτηση της ουρανοκατέβατης αλλά καταλυτικής παρουσίας του Ρικ Πιτίνο στο προσκήνιο.

Ο Ισπανός απολύθηκε όχι ως ξοφλημένος, αλλά επειδή ο Γιαννακόπουλος δεν μπορούσε να απαρνηθεί ολόκληρο Πιτίνο. Θυμάμαι αυτό που έγραφα εκείνα τα Χριστούγεννα, από κάποιο δωμάτιο στα Πράμαντα: «Όταν βρίσκεις στον δρόμο σου έναν Πιτίνο, πρώτα λες “yes” και μετά το σκέφτεσαι».

Φρονώ ότι το ίδιο θα έκανε οποιοσδήποτε πρόεδρος σέβεται τον εαυτό του και το άθλημα που υπηρετεί. Το όνομα του Πιτίνο θα ήταν άγνωστη λέξη για τον Παύλο και τον Θανάση, αλλά ο Δημήτρης σκαμπάζει από μπάσκετ.

Κάπως έτσι, ο πολύς Πιτίνο αποδείχθηκε ευλογία και κατάρα για τον Παναθηναϊκό. Έφερε μαζί του από την Αμερική αστρονομικό κύρος και ένα μπάσκετ που δεν είχαμε ξαναδεί (έστω, σε αποσπασματικές δόσεις), έφτιαξε παίκτες σε χρόνο μηδέν, αλλά ήταν και κομήτης των ολίγων μηνών.

Έφυγε και ξανάρθε, όπως κάνουν οι κομήτες, μέχρι που επέστρεψε στη βάση του όπως αναμενόταν και άφησε πίσω του γη τσουρουφλισμένη και ψευδαισθήσεις μεγαλείου.

Το «what if» που συνοδεύει αυτή την αλληλουχία γεγονότων είναι για τον Παναθηναϊκό βασανιστικό. Πού θα βρισκόταν τώρα, αν είχε κρατήσει τον Πασκουάλ;

Φοβάμαι, ότι η απομάκρυνσή του -με τα ελαφρυντικά που προαναφέρθηκαν- ήταν για τους «πράσινους» ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων. Και τώρα είναι πολύ αργά για πικρά δάκρυα.

Στο πρόσωπο του Καταλανού, ο Παναθηναϊκός βρήκε το 2016 κάτι που σπανίζει: έναν σπουδαίο προπονητή μακράς πνοής, που θα μπορούσε να φτιάξει πολυετές πρόγραμμα στο ΟΑΚΑ και να γίνει (αν όχι δεύτερος Ομπράντοβιτς) δεύτερος …Πασκουάλ. Ίδιος κι απαράλλαχτος με αυτόν της Βαρκελώνης.

Η Μπαρτσελόνα του εμπιστεύτηκε μία ομάδα-θωρηκτό όταν ο Τσάβι ήταν ακόμη αμούστακος (στα 36 του) και επιβραβεύτηκε με την κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου και με ένα πρόγραμμα του οποίου τα ίχνη παραμένουν εμφανή μέχρι σήμερα.

Ήταν έκπληξη για πολλούς, αλλά και για τον ίδιο, όταν η διοίκηση της Μπάρτσα αποφάσισε να τον απολύσει. Ο Πασκουάλ παραείναι κύριος για να γλιτώσει τέτοιες νίλες, αφού, ως γνωστόν, τα καλά παιδιά τερματίζουν στις τελευταίες θέσεις. Έφυγε από το σπίτι του κλαμμένος.

Ξέρω, δεν μας κόφτει, αλλά ...πού θα βρισκόταν σήμερα η Μπαρτσελόνα, αν είχε κρατήσει άλλα πέντε χρόνια τον Πασκουάλ, για να συμπληρώσει μαζί του δωδεκαετία; Δεν θα είχε αποφύγει την ταλαιπωρία της εποχής Πέσιτς;

Τα έφερε έτσι η μοίρα, ώστε να ψάχνουν σήμερα οι Καταλανοί αντίδοτο για να ξορκίσουν τον άνθρωπο που γνωρίζει σαν την τσέπη του κάθε γωνιά του «Παλάου Μπλαουγκράνα».

Ο Σάρας θα προκριθεί, αλλά θα το οφείλει στον γεμάτο κουμπαρά του και στον πακτωλό που ξοδεύτηκε για το χατίρι του. Στην πρώτη μονομαχία του με τον Τσάβι Πασκουάλ, προχθές, το αλεπουδάκι παραδόθηκε αμαχητί στην αλεπού. Και έγινε μια μπουκιά στα δόντια της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

* Πασκουάλ: "Να θυμούνται πάντα όσα έκανα για τον Παναθηναϊκό"

* Ο Πασκουάλ απαντά στις ερωτήσεις των αναγνωστών του gazzetta.gr

* "Αντίο Θανάση, θα σ' αγαπώ για πάντα"

* Τα δύο χρόνια του Πασκουάλ στον Παναθηναϊκό

* Tέλος ο Πασκουάλ από τον Παναθηναϊκό