Η 11η εντολή «ου υποτιμήσεις» και η ξεχωριστή κατηγορία "Ιτούδης"!

• Ο Ιτούδης έχει 14 F4 και όλοι οι υπόλοιποι προπονητές των playoffs 23!
• Ο Λάσο είναι 5 φορές καλύτερος προπονητής απ' όταν ανέλαβε την Ρεάλ!
• Ο Πασκουάλ μετέτρεψε το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα!
• O Τρινκιέρι συνεχίζει να αποδεικνύει ότι δεν είναι καθόλου τυχαίος!
• Η «πληρωμένη απάντηση» του Μίτροβιτς στον Τόνι Πάρκερ!
• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Με το lockdown (μερικό ή ολικό ουδείς ασχολείται, γιατί όλοι έξω είναι) και τους περιορισμούς ελέω πανδημίας να πλησιάζουν στο... εξάμηνο, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή των απανταχού μπασκετόφιλων χωρίς την πιο συναρπαστική και απρόβλεπτη εφετινή Euroleague, που μας κρατάει συντροφιά από τον περασμένο Οκτώβριο και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του μήνα στην "Lanxess Arena" της Κολωνίας (28-30 Μαϊου).

Ακόμη καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν είχαμε και τις δύο ελληνικές ομάδες στην postseason της διοργάνωσης, ωστόσο, αυτό δεν είναι επί της παρούσης! Άλλωστε, τα αίτια της απουσίας των «αιωνίων αντιπάλων» από τα playoffs, από την μπασκετική ομάδα του gazzetta.gr αλλά και τον υπογράφοντα έχουν αναλυθεί προ πολλού και με μεγάλη πληρότητα.

Ο Ιτούδης έχει 14 F4 και όλοι οι υπόλοιποι προπονητές των playoffs 23!

Σήμερα, επιβάλλεται να μιλήσουμε για τους παρόντες στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης, αρχίζοντας από την ΤΣΣΚΑ, που έγινε η πρώτη ομάδα που «σφράγισε» το εισιτήριό της για το Final 4, καταγράφοντας την 16η πρόκρισή της στις 17 τελευταίες προσπάθειες. Aπό το 2003 κι εντεύθεν, η τελευταία πρωταθλήτρια Ευρώπης έχει λείψει μόνο το 2011 από την Βαρκελώνη (δεν υπολογίζεται η περυσινή χρονιά που η κανονική περίοδος διεκόπη λόγω covid-19), ενώ επί των ημερών του Δημήτρη Ιτούδη (από το 2014 μέχρι σήμερα) μετράει ένα 6/6 σε F4 κι ένα 2/2 σε τελικούς!

Δεν σας κρύβω ότι δεν περίμενα με τίποτε το «σκούπισμα» (3-0 στις νίκες) της "ρωσικής αρκούδας" επί της Φενέρμπαχτσέ. Ίσα-ίσα που με τον Βέσελι παρόντα στα δύο πρώτα ματς (έτσι ανέφεραν οι εκτιμήσεις όταν παραδώσαμε τις ψήφους μας για τα βραβεία της σεζόν), πίστευα ότι τα προβλήματα της «ομάδας του στρατού» (αποχώρηση Τζέιμς, μικροενοχλήσεις Χάκετ, αναζήτηση «χημείας» με νέους παίκτες και ανακατανομή ρόλων) σε συνδυασμό με την εξαιρετική φόρμα των Τούρκων, έγερναν - στα σημεία - την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του Ιγκόρ Κοκόσκοφ.

Όλα αυτά, βέβαια, πριν γίνει γνωστή η οριστική απουσία του Τσέχου ψηλού από τα παιχνίδια της Μόσχας αλλά και δημοσιοποιηθεί το νέο κύμα πανδημίας που χτύπησε τους Τούρκους (Κοκόσκοφ, Έντι, Ουλανόβας και Ντίξον). Αυτό βέβαια, δεν μειώνει σε κανέναν βαθμό το κατόρθωμα της ΤΣΣΚΑ, που με τον πλέον εμφατικό τρόπο δεν άφησε κανένα περιθώριο στον σύλλογο της ασιατικής πλευράς της Πόλης.

Κι ερχόμαστε στον παράγοντα Ιτούδη, ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο απρόσμενο sweep και στις 3 νίκες, που πάντως και ειδικότερα στο Game 1 και Game 2, ήρθαν δυσκολότερα απ' ότι δείχνει το τελικό σκορ.

Η αλήθεια είναι ότι ο Βεροιώτης προπονητής βίωσε ίσως την πιο δύσκολη regular season της καριέρας του σαν head-coach. Πολλά και σοβαρά προβλήματα τραυματισμών (Μιλουτίνοφ, Σενγκέλια, Κλάιμπερν, Μπολομπόι και Χάκετ), πολλαπλές συγκρούσεις με τον Μάικ Τζέιμς (συνυπολογίστε και την επίδραση τους στα αποδυτήρια και τους υπόλοιπους παίκτες), δυσπιστία και αρνητική κριτική σε συνδυασμό και με την όποια φθορά έχει ένας ξένος προπονητής, που βρίσκεται για 7ο σερί χρόνο σε μία ομάδα.

Οι οιωνοί, λοιπόν, που έλεγε κάποτε και ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν υπέρ του. Όμως ο πιο καταξιωμένος Έλληνας προπονητής και εκ των κορυφαίων της Ευρώπης, κατόρθωσε να διαχειριστεί με ιδανικό τρόπο αυτή την δύσκολη κατάσταση, να εμπνεύσει τους παίκτες και φυσικά να αξιοποιήσει με ιδανικό τρόπο την τεράστια εμπειρία που έχει αποκομίσει δουλεύοντας περισσότερες από δύο δεκαετίες στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ κι έχοντας «φάει με το κουτάλι» την ψυχοφθόρα διαδικασία των playoffs.

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο ο άστατος χαρακτήρας του νυν παίκτη των Μπρούκλιν Νετς, ήταν τελικά το μεγάλο «αγκάθι» που κρατούσε την ΤΣΣΚΑ πίσω. Η γλώσσα του σώματος των παικτών, όμως, τόσο στο γήπεδο όσο και στις εικόνες των πανηγυρισμών σε συνδυασμό με την ταύτιση που έχουν με τον προπονητή τους, παραπέμπουν σε ομάδα που μάλλον λυτρώθηκε από ένα πρόβλημα και είναι έτοιμη για μία εκτόξευση.

Το γεγονός ότι ο δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης ως head-coach και πέντε ως assistant (7 τίτλους συνολικά), έφτασε στα 14 Final 4 και όλοι οι υπόλοιποι προπονητές των ομάδων στα εφετινά playoffs, έχουν μαζί 23 συμμετοχές (Μεσίνα 10 με τέσσερις τίτλους, Λάσο 6 με δύο τίτλους, Πασκουάλ 3 με έναν τίτλο και Αταμάν με Γιασικεβίτσιους από τρεις και μία αντίστοιχα χωρίς τίτλο), νομίζω ότι τα λέει όλα για το τεράστιο προβάδισμα του Δημήτρη Ιτούδη.

Ο Λάσο είναι 5 φορές καλύτερος προπονητής απ' όταν ανέλαβε την Ρεάλ!

Αν υπήρχε ένα ζευγάρι στο οποίο δεν χωρούσαν προβλέψεις λόγω της διαφοράς των δύο ομάδων και των προβλημάτων της Ρεάλ (τραυματισμοί Ταβάρες και Ράντολφ, φυγή Καμπάτσο και Ντεκ) αυτό ήταν η διασταύρωση της Εφές με την «βασίλισσα». Φάνηκε, άλλωστε, στα δύο πρώτα ματς στα οποία οι Τούρκοι επικράτησαν με μέση διαφορά 25 πόντων, ξεπέρασαν τους 90 πόντους σε μέση παραγωγικότητα και δεν επέτρεψαν στους Μαδριλένους να σκοράρουν ούτε καν 70 (μ.ο. 65,5π)!

Μετά την εικόνα των δύο ομάδων στο Game 1 και Game 2, πιστεύω ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι η σειρά θα επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη για Game 5! H τεράστια αυτή επιτυχία των 10 φορές πρωταθλητών Ευρώπης, οφείλεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό στον Πάμπλο Λάσο, που ανέλαβε πριν 10 χρόνια την τεχνική ηγεσία της ομάδας και εν πολλοίς έχτισε τον χαρακτήρα του σαν προπονητής στο υψηλότερο επίπεδο και σε ένα τέτοιο club, μέσα από δύο σερί και μάλιστα παταγώδεις αποτυχίες (το 2013 στο Λονδίνο κόντρα στον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα και το 2014 στο Μιλάνο απέναντι στην Μακάμπι του Μπλατ).

Το εντυπωσιακό με τον 53χρονο Βάσκο τεχνικό είναι ότι στην διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, δεν έγινε απλά καλύτερος διαχειριστής προσωπικοτήτων (κάτι αναμενόμενο σε ένα ρόστερ με τόσους μεγάλους ακριβοπληρωμένους παίκτες), αλλά ότι έχει εξελιχθεί τρομερά σαν coach και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι επιτυχίες του.

Τα δύο ματς στο Wizink Center κοντρα στην Εφές, στα οποία πήρε την ταυτότητα του Εργκίν Αταμάν, αποτελούν την πλήρη επιβεβαίωση της αξιοσημείωτης προπονητικής του βελτίωσης. Ειδικά η επιλογή να ποστάρει τον 19χρονο Γκαρούμπα (24π. & 12ρ.) με τον οποίο γύρισε και πήρε το ματς, ισοφαρίζοντας την σειρά σε 2-2, ίσως αποδειχθεί και το κλειδί της πρόκρισης.

Με δεδομένη την τεράστια διαφορά σε βάρος φανέλας, θεωρώ ότι η «βασίλισσα» έχει πλέον σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης, ειδικότερα αν στο 5ο παιχνίδι παίξει και ο Ταβάρες. Αν τα καταφέρει θα έχει πετύχει κάτι ιστορικό και θα το οφείλει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στον προπονητή της, που μετέδωσε στους παίκτες όλα όσα χρειάζονταν για την μεγάλη ανατροπή.

Ο Πασκουάλ μετέτρεψε το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα!

Αν υπολογίσουμε ότι η Ζενίτ πήρε την ιστορική πρόκριση στα playoffs στο τελευταίο της παιχνίδι μέσω της 8ης θέσης και μπήκε στην μάχη της postseason χωρίς τον παίκτη-κλειδί για την επιθετική λειτουργία της, Ματέους Πονίτκα (μ.ο. 8,4π., 5,2ρ. & 3,2ασ.), τότε και λόγω διαφοράς εμπειρίας, ειδικού βάρους αλλά και ποιότητας από την Μπαρτσελόνα, ήταν ίσως η ομάδα με τις λιγότερες πιθανότητες απ' αυτές που είχαν μειονέκτημα έδρας.

Είχε όμως το μεγάλο πλεονέκτημα να έχει στο «τιμόνι» της έναν προπονητή που γαλουχήθηκε μέσα στα τμήματα υποδομής και στον οργανισμό των «μπλαουγκράνα», κάθισε για 8 χρόνια (2008-2016) στον πάγκο της και έχει επηρεάσει σημαντικά την φιλοσοφία του νυν head-coach της Μπάρτσα και πρώην παίκτη του, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Ο λόγος για τον Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος φέτος έβαλε πλήρως την σφραγίδα του στην ομάδα της Αγίας Πετρούπολης και δημιούργησε ένα σύνολο που, από την αρχή έως και το τέλος της κανονικής περιόδου, έκανε αισθητή την παρουσία του και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο 48χρονος Καταλανός «διάβασε» με σεμιναριακό τρόπο τα μειονεκτήματα της Μπάρτσα, ανέβασε ένα ακόμη επίπεδο την physical αντιμετώπιση που χαρακτηρίζει την άμυνά της ομάδας του και αξιοποίησε στο έπακρο την διαφορά ψυχολογικής πίεσης που χώριζε τις δύο ομάδες, ειδικότερα στο Game 1 και Game 2 στο γνώριμό του "Palau Blaugrana".

Επιπροσθέτως, επέλεξε να στέλνει σταθερά δεύτερο παίκτη στον Μίροτιτς (κάνει "θλιβερή" σειρά με μ.ο. 9,0π. & 3,8ρ. με 32,3% στα σουτ) και να ρισκάρει αφήνοντας χώρο στον πρώην παίκτη του (στον Παναθηναϊκό), Νικ Καλάθη, ποντάροντας (εύστοχα) στο ότι ο 32χρονος διεθνής point-guard δεν μπορεί να είναι επιδραστικός μέσα από την επίθεση.

Με αυτά και με εκείνα και με τον "Nick the quick" να είναι σκιά του εαυτού του στα δύο πρώτα ματς (μ.ο. 5,5π., 4,5ασ. & 4,0λ. με 5/16 σουτ), οι Ρώσοι όχι απλά ανέτρεψαν το πλεονέκτημα της έδρας, αλλά λίγο έλλειψε να επιστρέψουν στην βάση τους προηγούμενοι με 2-0, παρ' ότι στο 2ο ματς δεν έπαιξε ο Αρτούρας Γκουντάιτις (χτύπησε το πρώτο παιχνίδι).

Παρά τον τραυματισμό του Πολωνού guard, που ανοίγει τις άμυνες χάρη στην ευχέρειά του στο ένας εναντίον ενός, ενώ ταυτόχρονα είναι και εξαιρετικός πασέρ, η Ζενίτ επέβαλε πλήρως τον ρυθμό της στην σειρά. Έχει κατεβάσει την πρωτοπόρο στην κανονική περίοδο κατά σχεδόν 11 πόντους στην επίθεση (από μ.ο. 80,6π. στους 69,7π. σε 40' αγώνα) και κατά 10% στην ευστοχία στα δίποντα (από 53,7% στο 44%), ενώ έχει πάρει υπεραξία σε άμυνα κι επίθεση από τον Ταρίκ Μπλακ (μ.ο. 7,8π. & 5,5ρ., που πήρε περισσότερο χρόνο λόγω της απουσίας του Λιθουανού ψηλού.

Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο Game 5 της Τρίτης (04/05, 22.00), θεωρώ ότι ο Πασκουάλ και η Ζενίτ (δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την βοήθεια της έδρας στο σχεδόν γεμάτο γήπεδο της Αγίας Πετρούπολης) είναι ήδη οι ηθικοί νικητές της σειράς, όχι μόνο γιατί κατόρθωσαν να καλύψουν την μεγάλη απόσταση απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά γιατί απέχουν μόλις 40 λεπτά από το Final 4, κάτι που πριν από δύο εβδομάδες φαινόταν αδιανόητο.

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα 4 παιχνίδια της σειράς, δεν θα μου προκαλέσει την παραμικρή έκπληξη αν και το 5ο κριθεί σε λεπτομέρειες και ούτε φυσικά αν το αουτσάιντερ επικρατήσει του φαβορί. Δεν σας κρύβω, ωστόσο, ότι περιμένω ένα φυσιολογικό κι αναμενόμενο ξέσπασμα των γηπεδούχων, που ακόμη δεν έχουν παίξει ένα καλό παιχνίδι στα εφετινά playoffs.

O Τρινκιέρι συνεχίζει να αποδεικνύει ότι δεν είναι καθόλου τυχαίος!

Δεν το γράφω για να ευλογήσω τα γένια μου, άλλωστε οι προβλέψεις δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, αλλά ήμουν από τους λίγους που πίστευα στην ισοφάριση της σειράς από την Μπάγερν. Όχι μόνο γιατί στην ψηφοφορία των συντακτών του gazzetta.gr είχα επιλέξει τους Βαυαρούς δίνουν το παρών στην Κολωνία, αλλά γιατί η εικόνα των δύο πρώτων αγώνων στο "Forum" έδειξε ότι οι δύο ομάδες έχουν μικρές διαφορές και η υπεροχή των Μιλανέζων στην ποιότητα, αντισταθμίζεται από την σκληράδα, την μαχητικότητα και το refuse to lose των πρωτάρηδων στην postseason.

Με τα έως τώρα πεπραγμένα της γερμανικής ομάδας στην εφετινή σεζόν, νομίζω ότι μάθαμε πλέον να ξεχωρίζουμε τα προσωπικά από τα προπονητικά χαρακτηριστικά του 52χρονου Ιταλού τεχνικού. Μπορεί ο γεννημένος στο Μιλάνο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός, να ξενίζει με την συχνά αλλοπρόσαλλη και αλαζονική συμπεριφορά του, σαν coach όμως, στα μάτια μου φαντάζει ως ο πλέον ανερχόμενος και αυτό φάνηκε από την αγωνιστική φυσιογνωμία της ομάδας του σε όλη τη σεζόν.

Έχοντας το μικρότερο budget εκ των οκτώ ομάδων που προκρίθηκαν στην 2η φάση της εφετινής Euroleague, ο Τρινκιέρι δεν ψώνισε απλά πεινασμένους δευτεροκλασάτους παίκτες με αθλητικά προσόντα, αλλά τους μετέδωσε την φιλοσοφία του και έφτιαξε την πιο σκληροτράχηλη ομάδα, καταγράφοντας τις περισσότερες ανατροπές και κερδίζοντας τα περισσότερα παιχνίδια που κρίθηκαν από τους 6 πόντους και κάτω.

Στην σειρά κόντρα στην ομάδα της καρδιάς του, ο Ιταλός προπονητής επιβεβαίωσε ότι ξέρει όσο λίγοι να κατεβάζει επίπεδα και να φέρνει τους αντιπάλους στα μέτρα του. Η Αρμάνι της μεγαλύτερης ποιότητας και των 29 χρόνων απουσίας από το Final 4, δείχνει σχεδόν ισοδύναμη με την Μπάγερν και όταν όλα κρίνονται σε 40 λεπτά, τότε οι πιθανότητες του αουτσάιντερ πολλαπλασιάζονται...

Η «πληρωμένη απάντηση» του Μίτροβιτς στον Τόνι Πάρκερ!

Αν και το σύνολο των Ελλήνων μπασκετικών ήλπιζε κι ευχόταν ότι ο Δημήτρης Πρίφτης θα ήταν αυτός που θα μας απασχολούσε με την κατάκτηση του Eurocup από την δική του Ούνικς Καζάν, λίγο η έκπληξη του αποκλεισμού της Βίρτους στα ημιτελικά και κατ' επέκταση της επιστροφής στην Euroleague και λίγο ο τίτλος του φαβορί απέναντι στην Μονακό, φαίνεται ότι αποπροσανατόλισε τους Αμερικανούς της ρωσικής ομάδας, που ήταν η αιτία της απώλειας του τίτλου από την ρωσική ομάδα.

Η αποτυχία στην σειρά των τελικών της δεύτερης τη τάξει διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, πάντως και η υποτίμηση της δυναμικής της ομάδας του Πριγκιπάτου, δεν αφαιρεί τους πόντους που κέρδισε το σπαθί του ο 52χρονος Έλληνας τεχνικός. Η ομάδα του τερμάτισε στην 3η θέση της κανονικής περιόδου στην VTB League και εξασφάλισε το εισιτήριο της επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού μπάσκετ και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ίδιος θα εισπράξει πολύ σύντομα το credit για την προσφορά του.

Έχασε, όμως, μία μεγάλη ευκαιρία από έναν αντίπαλο που είχε την σφραγίδα ενός πολύ υποτιμημένου συναδέλφου, που πλέον απέδειξε ότι ανήκει στην «ελίτ» των προπονητών της γενιάς του. Ο λόγος για τον Ζβέζνταν Μίτροβιτς, που μόνο και μόνο με την παρουσία του σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης για 2η φορά από το 2018 και μετά (με την Μονακό και πάλι), απέδειξε ότι αξίζει μεγαλύτερης προσοχής.

Ο 51χρονος Μαυροβούνιος τεχνικός κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της Μονακό αλλά και του γαλλικού μπάσκετ μετά από 19 χρόνια (το 2002 όταν η Νανσί κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς), ενώ εξασφάλισε την συμμετοχή και 2ης γαλλικής ομάδας στην Euroleague για πρώτη φορά στην εποχή του νέου format (από την σεζόν 2016-17).

Αμφιβάλλουν ακόμη αρκετοί ότι θα κερδίσει την δικαστική διαμάχη με την Βιλερμπάν του Τόνι Πάρκερ, ο οποίος τον απέλυσε χωρίς λόγο το περασμένο καλοκαίρι για να προβιβάσει τον αδελφό του στην θέση του; Το ένα εκατομμύριο Ευρώ της αποζημίωσης που ζητάει, έχει μάλλον πάρει πορεία προς τον τραπεζικό του λογαριασμό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ζενίτ: Η... αρμάδα του Πασκουάλ πάει να κάνει την έκπληξη της σεζόν κόντρα σε όλους και σε όλα! (pics & vids)

Euroleague playoffs: Για πρώτη φορά τρεις σειρές σε Game 5, όλα τα ματς στις 04/05

Πασκουάλ: «Είναι αδύνατον να νικήσεις τρεις φορές την Μπαρτσελόνα, αλλά θα το προσπαθήσουμε»

Γιασικεβίτσιους: «Δεν έκανα καλά τη δουλειά μου»!

Ζενίτ - Μπαρτσελόνα 74-61: Ισοφάρισε με σούπερ Πάνγκος, όλα για όλα στη Βαρκελώνη! (vid)

Τρινκιέρι: «Όταν κάνεις comeback με alley oop είσαι εντελώς τρελός ή ξεχωριστός»

Μεσίνα: «Η Μπάγερν μας απάντησε με ό,τι της κάναμε στο Game 1»

Μπάγερν-Αρμάνι 85-82: Ραντεβού στο Μιλάνο (vid)