Σταυρόπουλος: «Περίμενα τον Μάνο στην Κολωνία για να... πλακωθούμε στην κλήρωση!» (vids)

Το προπερασμένο καλοκαίρι πήρε την μεγάλη απόφαση και μετά από ολιγοήμερες συζητήσεις, είπε το «ναι» στον Έτορε Μεσίνα για να αναλάβει το πόστο του general manager στην Αρμάνι. Ο Ιταλός τεχνικός που τον γνώριζε από την μακρά θητεία του στην θέση του γενικού διευθυντή στον Ολυμπιακό (2000-2019), είχε μόλις αποδεχθεί την πρόταση των Μιλανέζων για τον πρωτόγνωρο στα ευρωπαϊκά δεδομένα ρόλο του προέδρου-προπονητή και στο πρόσωπό του, έβλεπε τον ιδανικό συνεργάτη στο front office της ομάδας.

Ο λόγος για τον Χρήστο Σταυρόπουλο, που θα είναι ο ένας εκ των τριών εκπροσώπων του ελληνικού μπάσκετ (Ιτούδης και Καλάθης) στο Final 4 της Κολωνίας (28-30 Μαϊου), μετά την ιστορική πρόκριση της ιταλικής ομάδας μετά από απουσία 29 ετών!

Το gazzetta.gr τον «συνάντησε» διαδικτυακά λίγες μέρες μετά το αίσιο τέλος της προημιτελικής σειράς με την Μπάγερν (3-2 στις νίκες) και ο έμπειρος Έλληνας διοικητικός παράγοντας ανέλυσε το πλάνο που εκπόνησαν μαζί με τον “Εκτορα” για την μετάβαση του συλλόγου σε μία νέα εποχή.

Ο δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης με τους «ερυθρόλευκους» (2012 & 2013) σχολίασε την απόφαση αποπομπής του Μάικ Τζέιμς, τις αλλαγές που συντελέστηκαν στην λειτουργία της ομάδας, το απαραίτητο “πάντρεμα” της παλιάς με την νέα γενιά παικτών, αναφέρθηκε στον ημιτελικό της 28ης Μάη με την Μπαρτσελόνα, ενώ παραδέχτηκε ότι η αλλαγή περιβάλλοντος και η απομάκρυνση από τα δρώμενα στο ελληνικό μπάσκετ, τον έκανε να ξανανιώσει μπασκετικά.

Από την συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείψει η αναφορά στα αίτια της απουσίας των ελληνικών ομάδων και των Ελλήνων παικτών από το Final 4, καθώς και στην πρωτόγνωρη κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ, που ουσιαστικά παραμένει ακυβέρνητο εδώ και αρκετούς μήνες.

Με δεδομένο ότι πέρυσι λόγω της πανδημίας, η πρώτη σας σεζόν στο Μιλάνο δεν μπορεί να κριθεί, η εφετινή επιστροφή σας, κατ' αρχήν στα playoffs επτά χρονιά μετά την τελευταία φορά και εν συνεχεία στο Final 4 μετά από 29 χρόνια, μαζί με το Κύπελλο Ιταλίας και το Super Cup, μέσα στις επιδημιολογικές συνθήκες που βιώσαμε, μας δίνει το δικαίωμα να πούμε ότι η Αρμάνι έχει περάσει σε άλλη εποχή;

«Η αρχική μας επιδίωξη ήταν να επανέλθει η ομάδα στην κατάκτηση των εγχώριων τίτλων και από 'κει και πέρα να ξαναμπεί στα playoffs. H πρώτη χρονιά ήταν πολύ δύσκολη και δεν την υπολογίζουμε, καθώς για τους γνωστούς λόγους της πανδημίας, είχαμε διακοπή τόσο του ιταλικού πρωταθλήματος και εν συνεχεία και της Euroleague, οπότε δεν μπορούσαμε να ξέρουμε που θα φτάναμε. Συν τοις άλλοις, η Αρμάνι είχε κάποια εγγυημένα συμβόλαια, οπότε οι επιλογές για τις οποίες είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι, είναι αυτές που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι. Επομένως, εμείς ξεκινήσαμε φέτος έχοντας τους ίδιους στόχους με πέρυσι και μπορώ να πω ήδη έχουμε κάνει πολύ σημαντικά βήματα. Αυτό που μας μένει είναι η κατάκτηση του ιταλικού πρωταθλήματος και αν τα καταφέρουμε, θα είναι η πρώτη φορά που ο σύλλογος κατακτά όλους τους στόχους του στην Ιταλία.»

Απ' όλες τις απόψεις, λοιπόν, γράφετε ιστορία...

«Μακάρι να τα καταφέρουμε! Σίγουρα, είμαστε διπλά χαρούμενοι για την πρόκριση στο Final 4, γιατί αυτή επετεύχθη σε πρωτόγνωρα δύσκολη χρονιά. Ζω εκ των έσω την Euroleague από την πρώτη τη σεζόν, έχω συμπληρώσει τα 20 χρόνια σαν γενικός διευθυντής πρώτα του Ολυμπιακού και τώρα της Αρμάνι και μπορώ να σας πω ότι η εφετινή χρονιά ήταν η πιο πολύπλοκη όσον αφορά όλα τις οργανωτικές λεπτομέρειες και η πιο ισορροπημένη από πλευράς ανταγωνισμού μέσα στο γήπεδο. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι ομάδες που εξασφάλισαν πλεονέκτημα έδρας, χρειάστηκαν 21 νίκες και η πρόκριση στην 8άδα κρίθηκε στις 20. Ενώ πέρυσι, για παράδειγμα, υπολογίζαμε ότι η είσοδος στα playoffs θα πάει στις 17-18 νίκες.»

Και φυσικά ήταν μία χρονιά γεμάτη από κρούσματα covid-19...

«Αυτός ο αστάθμητος παράγοντας ήταν που προκάλεσε τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Δεν ήξερε κανείς πότε και τι μπορεί να συμβεί και πόσο πολύ εκτεθειμένη μπορούσε να βρεθεί μία ομάδα με τρανό παράδειγμα το πρόσφατο της Φενέρμπαχτσέ, που την έπαθε στο πιο κρίσιμο χρονικό σημείο της σεζόν και της στοίχισε τον αποκλεισμό από το Final 4. Θεωρώ ότι εμείς διαχειριστήκαμε αρκετά ικανοποιητικά αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, οι παίκτες, το staff και το προσωπικό, είμαστε και παραμένουμε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά στις επαφές μας εκτός ομάδας και προχωράμε, κοιτώντας την κάθε μέρα ξεχωριστά. Προετοιμαζόμαστε για ένα ιστορικό ραντεβού, πηγαίνοντας στην Κολωνία ως αουτσάιντερ και με την λογική ότι είμαστε ήδη επιτυχημένοι! Θα πάμε για να απολαύσουμε την συμμετοχή μας και ελπίζουμε ότι θα παρουσιαστούμε στον ανώτατο – εί δυνατόν – βαθμό ετοιμότητας.»

Τι αλλαγές χρειάστηκε να γίνουν και πόσο δύσκολη ήταν η μετάβαση σε αυτή τη νέα εποχή; Για παράδειγμα αναγκαστήκατε να λύσετε την συνεργασία με έναν ποιοτικό πλην όμως όχι και τόσο εύκολο σαν χαρακτήρα παίκτη όπως ο Τζέιμς, ενώ μεγάλη συζήτηση γινόταν για το ότι στον Μιλάνο δεν υπήρχε η αίσθηση του κατεπείγοντος στους παίκτες, με την έννοια του να νιώθουν την πίεση. Κατά πόσο ίσχυαν όλα αυτά και πόσο εύκολο ήταν να αλλάξουν;

«Κατ' αρχήν ότι μία ομάδα έχει λυμένα όλα της προβλήματα και οι παίκτες πρέπει να ασχολούνται μόνο με το μπάσκετ, αυτό είναι το ιδανικό σενάριο! Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα παντού, ειδικότερα στο επίπεδο της Euroleague, γιατί αλλιώς ο εκάστοτε σύλλογος δεν μπορεί να πάει μπροστά. Δεν ξέρω τι γινόταν πριν έρθουμε στην ομάδα, επομένως θα μιλήσω για το πως λειτουργήσαμε εμείς. Εμείς, λοιπόν, δώσαμε μεγάλη έμφαση σε κάθε λεπτομέρεια. Σύμφωνα με τους στόχους που είχαμε θέσει, η Αρμάνι έπρεπε να έχει μία συνέχεια. Για να μπορεί να ανταποκρίνεται με σταθερότητα στις συνεχείς εναλλαγές των υποχρεώσεων σε Ιταλία και Ευρώπη. Πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό τα καταφέραμε. Από 'κει και πέρα, φτιάξαμε ένα foodroom στο οποίο τρώνε όλοι οι παίκτες μετά από κάθε προπόνηση, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του διατροφολόγου μας. Επίσης, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες εκτός Ελλάδας, έχουμε δημιουργήσει ένα υπερσύγχρονο προπονητήριο μέσα στο γήπεδό μας και προπονούμαστε μέσα στο Forum, γεγονός που έχει βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωσή μας. Και αυτό το εισπράττουμε και από τους παίκτες.»

Κάνατε όμως κι ένα πολύ αποδοτικό πάντρεμα ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους παίκτες που ήρθαν...

«Η επιλογή των σωστών χαρακτήρων είναι το άλφα και το ωμέγα και ο συνδυασμός της εμπειρίας με την ποιότητα παίζει τεράστιο ρόλο. Πέρυσι αρχίσαμε με τον Σέρχιο Ροντρίγκεζ και τον Λούις Σκόλα. Ο πρώτος συνεχίζει και δίπλα του προστέθηκαν ο Κάϊλ Χάινς, ο Μάλκολμ Ντιλέινι, οι οποίοι ανήκουν στην πιο παλιά φρουρά και ταίριαξαν απόλυτα με πιο νέα και ταλαντούχα παιδιά, όπως ο ΛεΝτέι, ο Πάντερ και ο Σιλντς. Πολλές φορές κάτι τέτοιο είναι εύκολο να το λες και να το πιστεύεις στην θεωρία, αλλά σπάνια σου βγαίνει και στην πράξη.»

Σ' αυτή την λογική δεν ταίριαζε ο Μάικ Τζέιμς; Κάτι που άλλωστε φάνηκε και στην Μόσχα...

«Μετά από έρευνα και συνεργασία με τον coach Μεσίνα, αποφασίσαμε ότι ο Τζέιμς δεν μπορεί να πάρει μέρος σ' αυτό το project που είχαμε εμείς στο μυαλό μας κι ενημερώθηκε σχετικά με αυτό από τον πρόεδρο-προπονητή μας.»

Μετά από μία πολύ ανταγωνιστική κανονική περίοδο, βιώσατε και μία πολύ ανταγωνιστική προημιτελική σειρά που εξελίχθηκε και σε μία πολύ έντονη και δραματική εμφύλια ιταλική μονομαχία στους πάγκους; Μεσίνα εναντίον Τρινκιέρι με πολλά γαλλοϊταλικά... Πως την έζησες εσύ πίσω από τον πάγκο όπου κάθεσαι συνήθως; Σου θύμισε έστω στο ελάχιστο τις μάχες των αιωνίων αντιπάλων που έζησες στο πετσί σου για σχεδόν δύο δεκαετίες;

«(γέλια!!)... Καμία σχέση γιατί άλλωστε παίζαμε και χωρίς φιλάθλους! Σίγουρα υπήρξε ένταση και από τις δύο πλευρές γιατί το έπαθλο της μονομαχίας ήταν πολύ μεγάλο δέλεαρ. Κάποιες φορές έπιασα τον εαυτό μου να συγκρίνω με το παρελθόν γιατί πίστευα ότι τα προηγούμενα χρόνια τα είχα δει όλα, αλλά τελικά η ζωή σου διδάσκει ότι ποτέ δεν τα βλέπεις όλα και ότι κάθε νέα χρονιά ισοδυναμεί με μία καινούρια εμπειρία. Προσωπικά έζησα αυτή την ένταση στο μέγιστο βαθμό και ίσως γιατί έχω συμμετάσχει στον σχεδιασμό αυτής της ομάδας από το μηδέν.»

Η εφετινή σεζόν είναι η πρώτη της ομάδας με θετικό ρεκόρ στην Ευρώπη μετά το 2014. Με δεδομένο ότι στον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό, ισχύει πάντα το “τρώγοντας έρχεται η όρεξη”, προετοιμάζεστε για ένα από τα πιο αμφίρροπα και πρωτόγνωρα Final 4, χωρίς κόσμο σε συνθήκες φούσκας και χωρίς δυνατότητα προγνωστικών. Το μόνο που μπορούμε να πούμε ως στοιχείο για τον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα είναι ότι σας έχει νικήσει δύο φορές φέτος και σχετικά εύκολα. Αλλά η παράδοση δεν δίνει προκρίσεις σε τελικούς, σωστά;

«Θα διαφωνήσω με το εύκολα για το ματς της Βαρκελώνης που κρίθηκε στο τελευταίο λεπτό, αλλά πάνω-κάτω έτσι είναι τα πράγματα. Η αντίπαλός μας, άλλωστε, είναι στελεχωμένη με σπουδαίους παίκτες και ταυτόχρονα έχει τεράστια εμπειρία. Θέλω να πω ότι αυτά τα παιχνίδια είναι αγώνες ρουτίνας για έναν σύλλογο που έχει πάει σε τόσα Final 4 και έχει έναν προπονητή που έχει αποδείξει πόσο άξιος είναι. Επομένως, δεν έχουμε καθόλου εύκολο έργο. Αλλά θα πάμε να παίξουμε το μπάσκετ μας και να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο μας αναλογεί.»

Στο Final 4 θα είστε μαζί με τον Ιτούδη οι δύο εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ. Μέχρι πριν λίγα χρόνια είχαμε σχεδόν κάθε χρόνο ελληνικές ομάδες που διεκδικούσαν το τρόπαιο, είχαμε Έλληνες παίκτες που έπαιζαν σε ξένες ομάδες και πλέον έχουμε έναν προπονητή (σ.σ.: Ιτούδης), έναν Ελληνοαμερικανό παίκτη (σ.σ.: Καλάθης) κι έναν general manager. Πόσο ανησυχητικό είναι αυτό για την πορεία του αθλήματος στην χώρα μας από την οπτική που το βλέπει ένας δικός μας άνθρωπος, που όμως, δουλεύει στο εξωτερικό;

«Θα το χαρακτήριζα περισσότερο ως σημείο των καιρών και λιγότερο θα το θεωρούσα ανησυχητικό. Είναι ίσως η λογική εξέλιξη μίας περιόδου κρίσης που κάθε μεγάλος σύλλογος περνάει και που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο οικονομικό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει περάσει απίστευτες δυσκολίες. Με capitals control, με υψηλή φορολογία και μοιραία λιγότερα έσοδα στον αθλητισμό, τώρα με την πανδημία και τα άδεια γήπεδα... Πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολο να έρθουν ποιοτικοί ξένοι από την Αμερική στην Ευρώπη και την Ελλάδα, γιατί τα two way contracts, μείωσαν τον αριθμό των καλών Αμερικανών που περνούν τον Ατλαντικό και πλέον οι παίκτες που παίζουν στην Euroleague και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανακυκλώνονται. Σίγουρα μας κακοφαίνεται που οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν πλέον τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχαμε συνηθίσει, αλλά πιστεύω ότι αυτές οι μέρες θα επιστρέψουν! Γιατί έχουν την τεχνογνωσία και τους προπονητές για να τα καταφέρουν.»

Για να χαλαρώσουμε και λίγο την κουβέντα. Στην σειρά Μπάρτσα-Ζενίτ λίγο έλλειψε να γίνει το μπαμ, να έχετε αντίπαλο την ρωσική ομάδα στην Κολωνία και να ξανασμίξουν τα αηδόνια... Εννοώ ότι θα είχαμε εμφύλια διαμάχη – για μας τους δημοσιογράφους – Σταυρόπουλου-Παπαδόπουλου, που θα παρέπεμπε σε ντέρμπι αιωνίων από το παρελθόν...

«Θα σου πω ότι μιλούσα με τον Μάνο (σ.σ.: Παπαδόπουλο) πριν τελειώσουν τα playoffs και του έλεγα “φαντάσου να προκριθούμε και οι δύο στο Final 4 και να ψάχνουμε που θα γίνει η κλήρωση των διαιτητών για να πάμε να πλακωθούμε!” (γέλια!!)... Ήταν από τους πρώτους που με πήρε τηλέφωνο για να με συγχαρεί! Κι αυτοί, όμως, έκαναν μία εκπληκτική πορεία φέτος, λόγω και της συνεργασίας που είχε με τον προπονητή. Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένας εγνωσμένης αξίας coach, o Μάνος έχει μεγάλη εμπειρία, με αποτέλεσμα να φτιάξουν μία ομάδα που έχασε για λεπτομέρειες την είσοδο στο Final 4!»

Γενικά συζητήσατε καθόλου φέτος με τον Μάνο, όταν βρεθήκατε για το πως έχει αλλάξει η ζωή σας; Εσύ έκανες πρώτος το βήμα και ακολούθησε εκείνος. Μοιραστήκατε την ενδεχόμενη φθορα που σας είχε προκαλέσει αυτή η πολεμική ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό;

«Σίγουρα! Χρειάζεται να απομακρυνθείς λίγο για να καταλάβεις ότι έχανες την ουσία του ρόλου και των υποχρεώσεών σου σε μία ομάδα. Νιώθω ότι τώρα ασχολούμαι πραγματικά με πιο ουσιώδη πράγματα και όχι με καταστάσεις που τελικά μόνο σε φθείρουν! Στις κουβέντες που κάναμε με τον Μάνο, διαπίστωσα ότι κι αυτός το ίδιο αισθάνεται. Ότι έχει αλλάξει η μπασκετική ζωή και των δύο μας!»

Υπάρχει και ένα άλλο δεδομένο που αφορά και στους προπονητές και τους διοικητικούς παράγοντες. Η ακμή του ελληνικού μπάσκετ βοήθησε ως προς το know how στο υψηλότερο επίπεδο και τους δύο ώστε πλέον, να θεωρούνται το μοναδικό εξαγώγιμο προϊόν του αθλήματος; Συμφωνείς με αυτή την διαπίστωση;

«Όσον αφορά στους προπονητές, είναι παρά πολλά χρόνια που κάνουν καριέρα και μάλιστα επιτυχημένη στο εξωτερικό. Όσον αφορά στους διοικητικούς παράγοντες, έτυχε να κάνω εγώ την αρχή πριν δύο χρόνια κι ακολούθησε ο Μάνος Παπαδόπουλος. Στο θέμα της δικής μας θέσης, μεγάλο ρόλο παίζει η γνώση της γλώσσας. Εγώ έζησα αρκετά χρόνια στην Ιταλία και ήξερα καλά ιταλικά, οπότε έπαιξε κι αυτόν ρόλο του στην επιλογή μου. Κάτι που ίσως για την θέση του προπονητή να μην έχει την ίδια βαρύτητα. Πιστεύω, όμως, ότι η τριβή των Ελλήνων παραγόντων στην καθημερινότητα της μπασκετικής πραγματικότητα της χώρας μας, βοηθάει πάρα πολύ στο να μπορούν να σταθούν επάξια και στο εξωτερικό. Υπάρχει μεγάλη τεχνογνωσία για τον χειρισμό όλων των καταστάσεων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.»

Κλείνοντας, πόσο εκτιμάς ότι θα βοηθήσει την βελτίωση στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ, η νέα εποχή στην οποία θα μπει η ομοσπονδία λίαν συντόμως;

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Και στην περίπτωση της ομοσπονδίας, πρέπει να κλείσει ένας κύκλος και να έρθουν άνθρωποι με νέες ιδέες και να εκσυγχρονιστεί το πλαίσιο λειτουργίας, που τα τελευταία χρόνια είχε μείνει πάρα πολύ πίσω. Το μπάσκετ προχωράει, βλέπουμε σε άλλες χώρες ότι έχουν βγει μπροστά τεχνοκράτες και βετεράνοι παίκτες και παρακολουθώντας από μακριά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η εκλογική διαδικασία έχει αργήσει τόσο πολύ. Ελπίζω να διευθετηθούν σύντομα όλες οι εκκρεμότητες ώστε να μπει το ελληνικό μπάσκετ σε μία νέα τροχιά. Το να μοιάζει η ΕΟΚ με ακυβέρνητο καράβι δεν βοηθάει κανέναν. Τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Και το έχουμε ανάγκη... Μην ξεχνάμε ότι το μπάσκετ στην χώρα μας είναι το άθλημα που έχει φέρει τις περισσότερες διακρίσεις και είναι πολύ σημαντικό να περάσουμε στην επόμενη μέρα.»