Ο Αταμάν, ο εφιάλτης του 2019 και το ταξίδι στην Ίμπιζα (vid)

• Ο Μίτσιτς που χάθηκε…
• Η ΤΣΣΚΑ έκανε ρεκόρ!
• Η ψυχή της Εφές

Αυτό το αντάμωμα χαρακτηρίζεται αναμενόμενο και δεν χρειαζόταν να διαθέτει κανείς ιδιαίτερη φαντασία ή πλούσια γνώση για να το υποθέσει. Είναι ζήτημα κοινής λογικής, αυτή πηγάζει μέσα από το επίπεδο δυναμικής αυτών των δύο ομάδων. Στην πραγματικότητα και οι δύο ήξεραν ότι… στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούν, όπως έγινε και την άνοιξη του 2019 στη «Fernando Buesa Arena» της Βιτόρια, τότε που Εφές και ΤΣΣΚΑ συγκρούστηκαν στον τελικό της Euroleague. Εκεί κυνήγησε ο Εργκίν Αταμάν ένα απωθημένο που χρόνια τώρα έχει στην ψυχή του και η αλήθεια είναι ότι συγκέντρωσε πολλές πιθανότητες για την κάλυψη μιας αγωνιστικής ανάγκης, έπεσε όμως πάνω στη συνάντηση… πλανητών.

Πριν από εκείνον τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που εξελίχθηκε και σε πρώτο χαμένο (σε επίπεδο Euroleague) στον προπονητικό βίο του Τούρκου προπονητή, όλα έμοιαζαν ευνοϊκά, ο ίδιος ήταν σε τρομερή ψυχολογική κατάσταση, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο υπόσχεσης ενός ταξιδιού στην Ίμπιζα. Αυτή η δέσμευση κατατέθηκε την ημέρα των συνεντεύξεων Τύπου και πριν την πρώτη μάχη με τη Φενέρμπαχτσε (στον ημιτελικό) καθώς είπε ότι… «εφόσον κατακτήσουμε τον τίτλο θα πάμε στην Ίμπιζα».

Γνωρίζοντας τον πειθαρχημένο χαρακτήρα του προπονητή τους, οι παίκτες της Εφές δεν έκρυψαν την απορία τους κι έτσι οι δημοσιογράφοι (αντλώντας αυτή την απορία μέσα από τις συζητήσεις με τους παίκτες) ζήτησαν σχετική επιβεβαίωση (μέσω ερώτησης) πριν τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. «Ο λόγος μου είναι συμβόλαιο. Εφόσον το κερδίσουμε, θα τους πάω στην Ίμπιζα για 2-3 ώρες, θα διασκεδάσουμε και θα επιστρέψουμε στην Τουρκία για τα Playoffs», είπε. Οι ώρες διαμονής στο εξοχικό νησί μειώθηκαν, αλλά η Ίμπιζα παρέμεινε στον χάρτη.

Ο Μίτσιτς που χάθηκε…

Αυτό το κίνητρο λειτούργησε ευεργετικά στην ψυχοσύνθεση του Σέιν Λάρκιν, επειδή όμως ένας… κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, η τρομερή απόδοση του Αμερικανού γκαρντ δεν στάθηκε αρκετή για να οδηγήσει την Εφές στη Γη της Επαγγελίας. Ίσως γιατί το «τακίμι» του, ο Βασίλιε Μίτσιτς, έπειτα από το τρομερό παιχνίδι που είχε κάνει στον ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε (25 πόντοι με 10/15 σουτ), τα βρήκε μπαστούνια απέναντι στους Ντάνιελ Χάκετ και Κόρι Χίγκινς με συνέπεια να περιοριστεί στους 10 πόντους με 4/13 σουτ. Κι έτσι για τον Λάρκιν πήγε στράφι η απίστευτη παρουσία του στο συγκεκριμένο Final Four αλλά και οι 59 πόντοι που σημείωσε σε δύο αγώνες.

Η ΤΣΣΚΑ έκανε ρεκόρ!

Πιθανόν ο Εργκίν Αταμάν να τα έβαλε με την τύχη του εκείνη τη νύχτα της 19^ης του Μάη 2019 (σαν σήμερα δηλαδή!) καθώς αυτό που παρουσίασε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ήταν μοναδικό στα χρονιά της Euroleague και την οδήγησε στη νίκη με 83-91. Για την ακρίβεια, σπανίως μια ομάδα σουτάρει με ποσοστό πάνω από 50% στο μακρινό σουτ σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ίσως παίζει ρόλο η ένταση της στιγμής και τα όσα διακυβεύονται. Σε βάθος 20ετίας, μόνο μία ομάδα έχει σουτάρει – και μάλιστα δύο φορές – με ποσοστό άνω του 60% σε τελικό Euroleague. Το 2004, στον τελικό του Τελ Αβίβ, η Μακάμπι διέλυσε τη Φορτιντούντο Μπολόνια με 118-74 και είχε την ευλογία να σουτάρει με 60.9% (14/23) έξω από το τρίποντο. Την αμέσως επόμενη, κατέρριψε το δικό της ρεκόρ με το 61.5% (8/13 τρίποντα) απέναντι στην Ταουγκρές και επικράτησε με 90-78.

Αυτό το ρεκόρ ήρθε να σπάσει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας το 2019 καθώς το απίστευτο 63,6% (14/22) που είχε τη βραδιά του τελικού αποτελεί ρεκόρ επίδοσης (σε τελικό) στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης. Μέχρι εκείνη τη βραδιά, η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη είχε να επιδείξει το 57.7% στην εκτός έδρας νίκη επί της Ρεάλ στη Μαδρίτη και συνολικά στη σεζόν, δεν χαρακτηρίστηκε για τη συνέπεια της στο μακρινό σουτ, παρότι το βελτίωσε προς το τέλος της σεζόν. Πριν μπει στο παρκέ της Βιτόρια για τον τελικό με την Εφές είχε σκαρφαλώσει στο 40% αλλά στο ματς-τίτλου σούταρε 23 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον μέσο όρο της!

Η ψυχή της Εφές

Εκείνη τη βραδιά, ο Εργκίν Αταμάν δεν έψαξε για δικαιολογίες καθώς αναγνώρισε τη ανωτερότητα της ΤΣΣΚΑ. Παράλληλα όμως εκτίμησε ότι η Εφές ξαναβρήκε την ψυχή της και δεσμεύτηκε να επιστρέψει στο Final Four για να διεκδικήσει εκ νέου αυτό που του στέρησε η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Οι εφιάλτες εκείνης της νύχτας, ενδεχομένως, να παραμένουν στο μυαλό του, νιώθει όμως ότι πλέον έφτασε η στιγμή να τους «σκοτώσει» και ταυτοχρόνως να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρό του. Αυτό της κατάκτησης της Euroleague.