Χάνγκα: «Γι' αυτά τα παιχνίδια παίζουμε μπάσκετ!»

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Γεννημένος στην Βουδαπέστη, έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην ουγγρική Άλμπακομπ, που εδρεύει στην κοντινή πόλη Σζεκεσφέχερβαρ (65 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας) και το 2011, σε ηλικία 22 ετών, μετακόμισε στην Καταλωνία για λογαριασμό της Μανρέσα.

Έκτοτε, η ζωή του είναι συνυφασμένη με την Ισπανία, καθώς μόνο τη σεζόν 2014-2015 αποχωρίστηκε την Ιβηρική χερσόνησο ως δανεικός της Μπασκόνια (τον απέκτησε το 2013) στην ιταλική Αβελλίνο. Από το 2017 ανήκει στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα και με την φανέλα της έχει κατακτήσει τους τρεις μοναδικούς τίτλους της καριέρας του (3 Copa del Rey).

O λόγος για τον Άνταμ Χάνγκα, τον κορυφαίο σύγχρονο Ούγγρο μπασκετμπολίστα μετά τον Κορνέλ Ντάβιντ (έπαιξε στους Μπουλς, τους Καβαλίερς και τους Ράπτορς) και τον μοναδικό που έχει επιλεγεί στο draft του ΝΒΑ (νο59 από τους Σαν Αντόνιο Σπερς).

Το gazzetta.gr συνομίλησε μαζί του λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για την Κολωνία και ο αμυντικός της χρονιάς για το 2017 στην Euroleague, σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο των «μπλαουγκράνα» παραμονές του Final 4 (28-30 Μαϊου).

Μαζί με τον Κλαβέρ και τον Οριόλα, είσαι από τους πιο παλιούς παίκτες της ομάδας, επομένως και από τους πλέον κατάλληλους για να μιλήσεις σχετικά με το τι άλλαξε φέτος ο Γιασικεβίτσιους, που δεν έκανε τα τρία προηγούμενα χρόνια ο Πέσιτς και η Μπάρτσα είχε την καλύτερη πορεία της στην Euroleague. Τουλάχιστον στα πέντε τελευταία χρόνια που η διοργάνωση διεξάγεται με το συγκεκριμένο format.

«Προφανώς και είναι δύο διαφορετικοί προπονητές, όχι μόνο λόγω της διαφοράς ηλικίας που τους χωρίζει, αλλά κυρίως λόγω της διαφορετικής προσέγγισης στο παιχνίδι. Σε άμυνα κι επίθεση! Αν γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο, θα δούμε ότι πριν από τέσσερα χρόνια η Μπαρτσελόνα ήταν στις τελευταίες θέσεις της Euroleague. Επομένως θα πρέπει να αποδώσουμε και στον Πέσιτς κάποια εύσημα, γιατί υπό τις οδηγίες του κάναμε ανοδικά βήματα και πέρυσι – ανεξάρτητα με το ότι η σεζόν διεκόπη – φτάσαμε να διεκδικούμε την είσοδο στο Final 4. Τώρα, όμως, αν είμαστε εδώ και μιλάμε επιτέλους για το κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το οφείλουμε στις αλλαγές που επέβαλε ο Saras. Πλέον η προσέγγιση της Μπαρτσελόνα έχει πολλή περισσότερη τακτική, γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του coach. Πλέον έχουμε περισσότερα “όπλα” που δημιουργούν μεγαλύτερους “πονοκεφάλους” στις αντίπαλες ομάδες και επίσης για πρώτη φορά μετά από καιρό, η ομάδα χρησιμοποιεί τους νέους και ταλαντούχους παίκτες, εφαρμόζοντας ένα πολύ πιο μεγάλο rotation! Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με αυτή την λογική, γιατί ουσιαστικά περιφρουρεί την όποια επένδυση κάνει ο σύλλογος για το μέλλον και προετοιμάζει τα νέα παιδιά, ρίχνοντάς τα στην φωτιά! Κατ' αυτό τον τρόπο, βλέπουμε 10, 11 ακόμη και 12 παίκτες να έχουν συμμετοχή. Αυτό βέβαια, μπορεί να μην ισχύσει απόλυτα στο Final 4, όπου οι έμπειροι και βετεράνοι θα κληθούμε να “βγάλουμε τα κάστανα από την φωτιά”, αλλά είναι μία απόφαση προς την σωστή κατεύθυνση. Στα μάτια μου, λοιπόν, ο Γιασικεβίτσιους έχει προοδεύσει απίστευτα και φτάνοντας για 2η φορά σε Final 4 ανήκει ήδη στην ελίτ της Ευρώπης. Πολύ λογική εξέλιξη για κάποιον που έχει “ρουφήξει” γνώσεις και εμπειρίες από τον κορυφαίο coach όλων των εποχών, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.»

Μιλώντας για την σύγκριση του Πέσιττς με τον Saras, αυτό που έρχεται στο μυαλό των φιλάθλων αλλά κυρίως των δημοσιογράφων, είναι ότι ο Σέρβος τεχνικός, πριν λίγα χρόνια είχε χαρακτηρίσει τον Λιθουανό συνάδελφό του ανάξιο να είναι έστω και assistant του στην Μπάρτσα...

«(γέλια!!)... Ο καθένας έχει την δική του περηφάνεια και ίσως αυτή η δήλωση να ήταν ένα από τα συνηθισμένα λεκτικά “χτυπήματα” κάτω από την μέση, που γίνονται σχεδόν κάθε μέρα στο ΝBA, μεταξύ προπονητών και παικτών. Ενδεχομένως να αισθανόταν ότι η θέση του στον πάγκο απειλούνταν από τον Γιασικεβίτσιους, γιατί το όνομά του έπαιζε πολύ τότε στον Τύπο της Καταλωνίας και όπως φάνηκε όχι άδικα.»

Παρ' όλα αυτά και λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι τερματίσατε πρώτοι στην κανονική περίοδο, η επιστροφή στο Final 4 μετά από 7 χρόνια, πέρασε μέσα από μύρια κύματα στα playoffs. Δεν θυμάμαι ποτέ ζευγάρωμα του πρώτου στην βαθμολογία με τον όγδοο να κρίνεται τόσο πολύ στις λεπτομέρειες και στο 5ο ματς.Το εισιτήριο μπορεί να εξασφαλίστηκε, αλλά η εικόνα της ομάδας δεν θύμισε αυτή που είχατε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Τι έφταιξε;

«Αρκετά πράγματα νομίζω! Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι όταν έφτασε η ώρα για τα playoffs, δεν είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, πιο πολύ πνευματικά αλλά και σωματικά. Εξασφαλίσαμε σχετικά εύκολα και νωρίς την πρωτιά στην κανονική περίοδο και χαλαρώσαμε λιγάκι, με αποτέλεσμα να χάσουμε κάποια ματς. Την ίδια ώρα, η Ζενίτ χρειαζόταν τρεις σερί νίκες για να μπει στην οκτάδα και μέσα απ' αυτό το 3/3 έχτισε την αυτοπεποίθησή της και μπήκε στην σειρά έχοντας καλύτερη ψυχολογική προσέγγιση. Όλα αυτά είχαν ως φυσική συνέπεια την εικόνα που όλοι είδαμε στο πρώτο ματς, όπου οι αντίπαλοί μας κυριάρχησαν πλήρως, μας πήραν το πλεονέκτημα της έδρας και μετέφεραν σε δραματικό βαθμό την πίεση σε μας. Νομίζω ότι αυτό φάνηκε περισσότερο στο δεύτερο παιχνίδι, που λίγο έλλειψε να καταρρεύσουμε τελείως! Ευτυχώς, όμως, κάποιο θαύμα έγινε στο τέλος και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε, να παρουσιάσουμε μία πολύ καλύτερη εικόνα στο 3ο ματς της Αγίας Πετρούπολης και σιγά-σιγά να πάρουμε τα πάνω μας.»

Φοβήθηκες σε κάποιο σημείο της σειράς και τι σημαίνει για την αυτοπεποίθησή σας, το γεγονός ότι τελικά πετύχατε τον στόχο σας και παραμείνατε ζωντανοί σε μία ακόμη διοργάνωση;

«Δεν σας κρύβω ότι πριν από το 5ο ματς, ήμουν πολύ νευρικός και φοβισμένος, γιατί σύμφωνα με την συνολική εικόνα των τεσσάρων πρώτων αγώνων, η Ζενίτ άξιζε όσο κι εμείς να πάει στο Final 4! Ένιωθα ότι έπρεπε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό και χάρηκα πολύ που αυτό συνέβη γιατί θα είμαστε άξιοι της μοίρας αν πετούσαμε στα σκουπίδια όλο αυτό για το οποίο παλεύαμε στην κανονική περίοδο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε καλύτερη ομάδα από τους Ρώσους, ωστόσο κι αυτοί αξίζουν όλα τα εύσημα γιατί έκαναν εξαιρετική δουλειά και μας έφεραν στα όρια μας. Τέλος καλό, όμως, όλα καλά, είμαστε επιτέλους στο Final 4 μετά από 7 χρόνια και θα διεκδικήσουμε αυτό που μας λείπει τόσο πολύ εδώ και 11 χρόνια! Το φοβερό είναι ότι μέσα σε 30 μέρες θα έχουν όλα τελειώσει! Δηλαδή μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα κριθεί η δουλειά που έχουμε ρίξει στο γήπεδο για σχεδόν 10 μήνες! Αλλά κακά τα ψέματα, γι' αυτά τα παιχνίδια παίζουμε μπάσκετ, για την διεκδίκηση των τίτλων ήρθαμε στην Μπαρτσελόνα, επομένως μετά το Copa del Rey, ισχύει το... τρώγοντας άνοιγει και η όρεξη...»

Υπήρξε κάποιο κομβικό χρονικό σημείο κατά την διάρκεια της σεζόν που γύρισε σωστά ο διακόπτης;

«Δεν μ' αρέσει να γυρνάω στο παρελθόν και να αναμοχλεύω παλιές ιστορίες, αλλά η ιστορία με την αποχώρηση του Ερτέλ συνέπεσε με κάποιες μαζεμένες ευρωπαϊκές ήττες και μεγάλη παραφιλολογία στα media και αμέσως μετά ήρθε το πρώτο clasico για το πρωτάθλημα στην Μαδρίτη. Κάναμε τρομερό παιχνίδι και πετύχαμε μία μεγάλη νίκη, που μας βοήθησε πολύ να ξεπεράσουμε την δύσκολη στιγμή που περνούσαμε εκείνη την περίοδο. Ήταν μία ηχηρή απάντηση μέσα στο γήπεδο και νομίζω ότι ήταν η πλέον ιδανική που θα μπορούσαμε να δώσουμε.»

Συνήθως μία προσθήκη προς το τέλος μίας σεζόν, δεν φέρνει θετικά αποτελέσματα. Τι συνέβη με την περίπτωση του Πάου Γκασόλ;

«Δεν διαφωνώ, αλλά πείτε μου εσείς μία ομάδα που δεν δεχόταν τον Πάου Γκασόλ με ανοιχτές αγκάλες, ακόμη και στα 41 του. Προσωπικά από την μέρα που ήλθε, πολλές φορές γουρλώνω τα μάτια μου, μόνο που τον βλέπω δίπλα μου στα αποδυτήρια, να βουτάει για χαμένες μπάλες στην προπόνηση ή όπως στο ματς με την Τενερίφη στο +20 ή να μας δίνει συμβουλές και αναρωτιέμαι αν ονειρεύομαι! Είναι από τα πράγματα που δεν συμβαίνουν συχνά! Έχω παίξει μαζί αλλά και αντίπαλος με μεγάλα ονόματα, αλλά το να βλέπεις ένα μπασκετικό είδωλο κάθε μέρα και να παίρνεις τόσα πράγματα απ' αυτόν, είναι πραγματικά μαγικό και νιώθω τυχερός κι ευλογημένος. Και πιο πολύ γιατί μέρα με την ημέρα καταλαβαίνω ότι έγινε αυτός που είναι, όχι μόνο επειδή είναι 2,15 και ανέπτυξε το ταλέντο του, αλλά ταυτόχρονα λόγω και της νοοτροπίας του.»

Σε έναν ημιτελικό Final 4 δεν υπάρχει παράμετρος της αναμέτρησης που μπορεί να εφησυχάσει καμία από τις δύο ομάδες. Το γεγονός ότι μετράτε δύο νίκες απέναντι στην Αρμάνι (μία δύσκολη στην έδρα σας και μία πιο εύκολη στο Μιλάνο), δείχνει κάτι, σας δίνει ένα μικρό θεωρητικό ή ψυχολογικό προβάδισμα;

«Πάντα θεωρώ ότι όταν μία ομάδα έχει χάσει δύο φορές από κάποια άλλη, στο επόμενο συναπάντημα θα παρουσιαστεί το λιγότερο τσαντισμένη κι αποφασισμένη για ρεβάνς. Και κάποια στιγμή θα καταφέρει να την πάρει. Από την άλλη πλευρά, εμείς πρέπει παίξουμε έξυπνα, έχοντας συνεχώς στο μυαλό μας ότι η Αρμάνι είναι πολύ επικίνδυνη και φυσικά να πάρουμε ως βάση το παιχνίδι του Μιλάνου, στο οποίο κυριαρχήσαμε απόλυτα στην άμυνα. Σε ένα νοκ-άουτ παιχνίδι, όμως, το αποτέλεσμα κρίνεται πάντα από το άθροισμα των μικρών λεπτομερειών και την ευστοχία που θα επιδείξει η εκάστοτε ομάδα. Αν κάνουμε την δουλειά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε όλη την χρονιά, νομίζω ότι θα είμαστε σε θέση να καθορίσουμε την μοίρα μας.»

Για τον άλλο ημιτελικό τι έχεις να πεις;

«Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ασχοληθεί καθόλου γιατί για μας υπάρχει μόνο η Αρμάνι, αλλά έτσι συζητώντας, το πρώτο που βγαίνει από το στόμα μου είναι η Εφές... Ωστόσο, ποιος μπορεί να ξεγράψει την ΤΣΣΚΑ με τόση ποιότητα και ακόμη μεγαλύτερη εμπειρία από τα Final 4; Η αλήθεια είναι ότι η Έφες παίζει τρομερό μπάσκετ και εδώ και 2-3 χρόνια δείχνει ότι μπορεί να φτάσει στην κορυφή, αλλά εκεί που την πιστεύεις, θεωρείς ότι θα "σκουπίσει" την Ρεάλ κι αλλάζεις κανάλι πριν τελειώσει το 3ο παιχνίδι των playoffs, βλέπεις ότι για ένα σουτ παρά λίγο να αποκλειστεί! Η εφετινή Euroleague είναι τρομερά απρόβλεπτη γι' αυτό και τόσο συναρπαστική.»

Η μοναδική φορά που έχεις ξαναπάει σε Final 4 ήταν και πάλι επί γερμανικού εδάφους, το 2016 στο Βερολίνο. Έχεις σκεφτεί ότι η Κολωνία μπορεί να είναι πιο γούρικη για σένα;

«Πραγματικά το ελπίζω! Του χρόνου θα είμαι εκεί και με την Εθνική Ουγγαρίας για το Eurobasket, οπότε μακάρι να γίνει από φέτος μία καλή αρχή. Θυμάμαι πολύ έντονα το πρώτο μου Final 4, που ήταν μία τελείως διαφορετική κατάσταση, με μία ομάδα που ήταν το αουτσάιντερ και που λίγο μετά το τζάμπολ βρεθήκαμε να χάνουμε με 20 πόντους! Προφανώς πλέον, έχω περισσότερη εμπειρία, έναν άλλο ρόλο, βρίσκομαι σε μία ομάδα με μεγαλύτερη δυναμική και πραγματικά ανυπομονώ για την μεγάλη αυτή πρόκληση. Θα απολαύσω την στιγμή γιατί ξέρω τι θυσίες και σκληρή δουλειά απαιτεί αυτή η πρόκριση και θα παλέψω για το όνειρό μου.»