Ναουμόσκι: «Έκανα μια εβδομάδα να κοιμηθώ»

Ήταν η εποχή κατά την οποία στο πρόσωπο ενός αθλητή έβλεπε κανείς μια ολόκληρη ομάδα. Αυτό ίσχυσε για μία εκ των τεσσάρων φιναλίστ του φετινού Final Four της Euroleague, της Αναντολού Εφές. Ο Πέταρ Ναουμόσκι ήταν το πρόσωπο… σήμα κατατεθέν της τουρκικής ομάδας, στην πρώτη περίοδο αναγέννησής της, όταν διεκδίκησε αλλά και κατέκτησε ευρωπαϊκούς τίτλους. Οι παλιότεροι θυμούνται, οι νεότεροι (αξίζει τον κόπο να μπουν στη διαδικασία) να δουν τον Ναουμόσκι σε δράση καθώς επρόκειτο για έναν αυθεντικό πόιντ γκαρντ, ένας «εγκέφαλος» για κάθε ομάδα. «Στο σύγχρονο μπάσκετ δεν βλέπεις καθαρούς πόιντ γκαρντ καθώς οι περισσότεροι δημιουργούν για τους εαυτούς τους. Ο Πάνγκος είναι ένας από τους. Ο Καλάθης επίσης. Βέβαια με τον Καλάθη υπάρχει το παράξενο με το σουτ του. Δεν είναι αποτελεσματικός από μακρινή απόσταση, γι’ αυτό του δίνουν το τρίποντο. Μπορεί όμως να βάλει τρία συνεχόμενα τρίποντα εκεί που δεν το περιμένεις. Παίκτες αυτού του στιλ μπορούν να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα. Το ίδιο ισχύει και για τον Χάνγκα. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσουν τα επόμενα δύο-τρία λεπτά», είπε.

Έτσι η συζήτηση με τον άλλοτε σπουδαίο πλέι μέικερ άρχισε κάπως αντίστροφα αλλά δεν θέλαμε να του το χαλάσουμε. Και από τη στιγμή που ξεκίνησε με το ζευγάρι της Μπαρτσελόνα με την Αρμάνι Μιλάνο, κατάθεσε τους ενδοιασμούς του για την ιταλική ομάδα. «Ο Μεσίνα είναι πανέξυπνος προπονητής με τρομερή καριέρα και επιτυχίες. Εργάστηκε στο ΝΒΑ αλλά λόγω της μεγάλης διαφοράς που υπάρχει με την Euroleague, δεν μπορώ να συνυπολογίσω αυτόν τον παράγοντα. Ο ενδοιασμός μου για την Αρμάνι σχετίζεται με την ηλικία των παικτών της. Είναι έμπειροι αλλά σε δύο ημέρες πρέπει να παίξεις 80 λεπτά πολύ υψηλής απαίτησης και δεν είναι τόσο απλό».

«Προφανώς θέλω… Εφές»

Όπως το αίμα νερό δεν γίνεται, έτσι και τα συναισθήματα που έζησε στο διάστημα της εξαετούς παρουσίας του στην Αναντολού Εφές δεν μπορούν να ξεχαστούν. «Αν κοιτάξουμε τις επιδόσεις των ομάδων στην τελευταία διετία, η Εφές μάλλον έχει μικρό προβάδισμα καθώς είναι η ίδια ομάδα στα τελευταία 2-3 χρόνια. Χαρακτηρίζεται από ένα έντονο και δυναμικό παιχνίδι και παρουσιάζει ομοιογενές σύνολο. Θέλω να πω ότι πιθανή κατάκτηση της Euroleague από την Εφές θα φανεί φυσιολογική στους περισσότερους. Πρέπει βέβαια να συνυπολογίσουμε το σύστημα διεξαγωγής. Πολλά μπορούν να συμβούν σε σαράντα αγωνιστικά λεπτά και όλα είναι θέμα μέρας. Αν δηλαδή οι σημαντικοί παίκτες της ομάδας θα δημιουργήσουν αλλά και θα σκοράρουν στο επίπεδο που συνηθίζουν».

Οι δεύτερες σκέψεις στο μυαλό του Ναουμόσκι καλλιεργήθηκαν λόγω των δύο αγωνιστικών προσώπων που παρουσίασε η Εφές στη σειρά των αγώνων με τη Ρεάλ Μαδρίτης. «Προφανώς θα ήθελα να δω την Εφές να κατακτά το τρόπαιο. Έχω συναισθήματα για την Εφές, εκεί έζησα τέσσερα υπέροχα χρόνια. Στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε τις πραγματικές δυνατότητές της, αυτό που μπορεί να πετύχει σαν ομάδα, αλλά στα δύο που ακολούθησαν φανέρωσε και τις αδυναμίες της. Γι’ αυτό επιμένω ότι όλα μπορούν να συμβούν. Θέλω να κατακτήσει την Euroleague η Εφές αλλά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί. Συν τοις άλλοις, το Final Four είναι μια διοργάνωση εκπλήξεων. Σε κανέναν δεν αρέσει να πέφτει θύμα έκπληξης αλλά και ιστορικά να το δούμε, πάντα τα Final Four έχουν μια έκπληξη. Γιατί όλα κρίνονται σε σαράντα λεπτά. Δεν έχει σημασία τι έκανες, αλλά τι θα κάνεις σ’ αυτά τα σαράντα λεπτά. Πλέον υπάρχει κι άλλη ιδιαιτερότητα καθώς, λόγω της πανδημίας, μέχρι την παραμονή του ο προπονητής δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη συμμετοχή ενός παίκτη».

«Θυμάσαι τι έλεγαν για την ΤΣΣΚΑ όταν έφυγε ο Τζέιμς;»

Ρητορικό ερώτημα, διατυπώθηκε από τον ίδιο τον Πέταρ Ναουμόσκι καθώς οι μνήμες είναι νωπές. «Το πλεονέκτημα της Εφές είναι ότι ο ένας γνωρίζει τις συνήθειες του άλλου. Έχουν χημεία. Δεν είναι εγωιστές στο παιχνίδι τους αλλά αφήνουν το παιχνίδι να έρθει επάνω τους. Βέβαια, ο σωστός τρόπος δεν είναι πάντα αρκετός. Ειδικά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια ομάδα του επιπέδου της ΤΣΣΚΑ Μόσχας η οποία έχει έμπειρους παίκτες κι έναν τρομερό προπονητή. Ο Δημήτρης Ιτούδης ξέρει να δίνει κίνητρο στους παίκτες του και φυσικά γνωρίζει καλά τις ιδιαιτερότητες αυτών των αγώνων, πώς να αναλύσει τους αντιπάλους του. Θυμάσαι τι έλεγαν όλοι όταν έφυγε ο Μάικ Τζέιμς από την ΤΣΣΚΑ; Ό,τι η ομάδα δεν θα ήταν το ίδιο παραγωγική στην επίθεση, ότι θα έχανε πολλά παιχνίδια και γενικώς ότι θα έχανε την αποτελεσματικότητά της. Προσωπικά είδα ότι η ΤΣΣΚΑ προκρίθηκε με σχετική ευκολία απέναντι στη Φενέρμπαχτσε».

«Πάντα υπάρχουν εκπλήξεις κι ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω τη Βιλερμπάν»

Είναι από τα βιώματα που κουβαλάει κάθε αθλητής ακόμη και μετά το τέλος της καριέρας του. Για παράδειγμα, ο Πέταρ Ναουμόσκι δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνον τον οδυνηρό αποκλεισμό από τη Βιλερμπάν, στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1997). «Έκανα μια εβδομάδα να κοιμηθώ μετά από εκείνον τον αποκλεισμό. Όταν ήμουν στην Εφές, ήμασταν στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν την πρόκριση στο Final Four. Ήταν μια άσχημη ήττα (στον τρίτο αγώνα της σειράς). Η Βιλερμπάν είχε εστιάσει την άμυνά της σε μένα, δεν μπήκαν τα ελεύθερα σουτ που βγάλαμε και ήταν από τις πιο οδυνηρές ήττες για μένα», είπε.

«Μην συγκρίνετε την Γιουγκοπλάστικα με καμία άλλη ομάδα»

Μετά από αυτή την κουβέντα έβαλε και μια… πελώρια τελεία καθώς δεν σήκωσε δεύτερη κουβέντα. Δεν την είχε εξάλλου. Ο Ναουμόσκι υπήρξε μέλος εκείνης της τρομερής ομάδας που σάρωσε για μια τριετία. Ο ίδιος «προσγειώθηκε» σ’ αυτόν τον μπασκετικό πλανήτη το 1990. «Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Γιουγκοπλάστικα γιατί διέθετε απίστευτο ρόστερ. Όλοι εστιάζουν στα παιχνίδια, αλλά το μυστικό της επιτυχίας ήταν οι προπονήσεις. Εκεί γίνονταν… παιχνιδάρες και συνήθως η δεύτερη πεντάδα κέρδιζε την πρώτη. Οι προπονήσεις ήταν πολύ πιο σκληρές από τις προπονήσεις, γι’ αυτό εξάλλου η ομάδα κυριάρχησε για μια τριετία. Ήμασταν ένα μάτσο νεαροί πεινασμένοι και φιλόδοξοι αθλητές, σε εξαιρετική φυσική κατάσταση και αποφασισμένοι να δώσουμε το 150% των δυνατοτήτων μας. Αυτός ο πόθος συνδυάστηκε με το τρομερό ταλέντο. Για μένα ήταν ευλογία που βρέθηκαν σ’ αυτή την ομάδα υπό τις οδηγίες τρομερών προπονητών. Από τη Ραμποτνίσκι, βρέθηκα στην καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ».

Εκείνη η ομάδα είχε και το πλέον απαραίτητο στοιχείο για κάθε διοργάνωση σαν αυτή του Final Four της Euroleague, το είδε μάλιστα και στον Ολυμπιακό στη σπουδαία διετία των Πειραιωτών. «Επειδή πρόκειται για παιχνίδια πολύ υψηλής έντασης, μετράει το δέσιμο που έχει κάθε ομάδα. Πόσο ισχύει ο… κανόνας των τεσσάρων σωματοφυλάκων. Πόσο θα παίξει ο ένας για τον άλλον και όλοι για έναν. Πώς θα διαχειριστείς την κάθε στιγμή, αν θα διατηρήσεις τη συγκέντρωσή σου σε 2-3 διαδοχικές κακές φάσεις. Το παρελθόν δεν κερδίζει τίτλους. Όταν θα μπεις στο παρκέ θα πρέπει να έχεις ξεχάσει τι έκανε πριν από λίγους μήνες. Παίζει ρόλο το επίπεδο ομαδικότητας που θα έχει η κάθε ομάδα. Θυμόμαστε τι είχε γίνει με τον Ολυμπιακός. Βρέθηκε 16-17 πόντους πίσω στο σκορ αλλά έκανε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης γιατί λειτούργησε με ομαδικότητα».