Τα αγάλματα του Μπρούκλιν

Πανεπιστήμονας του μπάσκετ δεν είμαι και πολλά πολλά δεν ξεύρω, αλλά ορισμένα πράγματα θα ήθελα να μου τα εξηγήσει κάποιος, μπας και καταλάβω.

Πώς γίνεται να δέχεσαι 49 πόντους από έναν παίκτη και να μη κάνεις το παραμικρό για να σταματήσεις το κακό, πέρα από την προσευχή σου;

Έπρεπε να σπάσει ο Κέβιν Ντουράντ το ρεκόρ του Τσάμπερλεν, για να δούμε ένα ντουμπλάρισμα, ένα τρικ για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του;

Πόσα καλάθια έπρεπε να βάλει ο ίδιος στο μαλακό υπογάστριο της άμυνας, για να αλλάξει η παθητική άμυνα (με το drop του Λόπεζ), που του έδινε τον χώρο;

Πώς είναι δυνατόν να μη χρεώθηκε τον Ντουράντ, έστω σε μία φάση, ο Καλύτερος Αμυντικός του ΝΒΑ, που μάλιστα του ταιριάζει γάντι σωματομετρικά;

Σε ποια ακριβώς λογική υπακούει η φιλοσοφία, «αν είναι να χάσω από έναν παίκτη, κομμάτια να γίνει», όταν αυτός ο παίκτης είναι καλαθομηχανή ολκής;

Από πού κι ως πού μία ομάδα με τόσους ικανούς αμυντικούς δέχεται 40 πόντους σε ένα δωδεκάλεπτο και 70 στο κρισιμότερο ημίχρονο της χρονιάς και ίσως της Ιστορίας της;

Γιατί το απολαυστικό μπάσκετ του πρώτου ημιχρόνου έδωσε τη θέση του μετά σε μία σειρά από βαλτωμένα «iso», με ανύπαρκτη κυκλοφορία της μπάλας;

Και, για να μη κρυβόμαστε: τι ακριβώς πρέπει να γίνει, για να κερδίσουν οι Μιλγουόκι Μπακς το ματς που θα γίνει χαρτοκόπτης και θα κόψει τις κολλημένες σελίδες ώστε να ανοίξουν το επόμενο κεφάλαιο;

Πρόκειται για choke-άρισμα; Ασφαλώς. Χωρίς καμία αμφιβολία. Στο ημίχρονο, το σκορ ήταν 43-59 και λίγο αργότερα 54-71. ΟΙ Μπακς άγγιξαν το 3-2 και το άφησαν να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια τους.

Και η ευθύνη βαρύνει τους πάντες, από τον τελευταίο αναπληρωματικό που δεν έπαιξε καθόλου μέχρι τον προϊστάμενο όσων πάτησαν το παρκέ, δηλαδή τον «Μπαντ».

Κορφολογώντας όσα έγιναν στο δεύτερο ημίχρονο, βρίσκει κανείς αμέτρητα επιχειρήματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν να κάνουν με την άμυνα.

Εάν πρέπει να εστιάσουμε και στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, που πρέπει, ήταν φριχτό λάθος η απόφασή του να επιτεθεί στον δυσκίνητο Χάρντεν, όχι με ποστάρισμα (όπως έκανε στα τελευταία λεπτά απέναντι σε Γκριν), αλλά με fadeaway σουτάκι αλα-Νοβίτσκι σε μία από τις κρισιμότερες φάσεις του αγώνα, όταν το σκορ ήταν 104-104, περίπου 1:45 πριν την κόρνα.

Είμαι βέβαιος ότι ο Στιβ Νας και όλο το Μπρούκλιν πανηγύρισαν όταν είδαν την επιλογή του.

«Ι got this», φώναξε δευτερόλεπτα νωρίτερα ο Χάρντεν προς τους συμπαίκτες του. Πάει να πει: «Δεν χρειάζεται νταμπλ-τιμ, ούτε να αλλάξουμε, έχετε το νου σας στους υπόλοιπους».

Και είχε δίκιο. Ο Γιάννης απομακρύνθηκε από το καλάθι για να εκτελέσει και το αλα-Ντουράντ σουτ ήταν άστοχο. Οι Μπακς δεν ξαναπήραν προβάδισμα.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση, σε ό,τι αφορά τον Γιάννη, είναι η ευκολία με την οποία έμπειροι αντίπαλοι «παίζουν» με το μυαλό του και τον επηρεάζουν.

Το παραπάνω αφορά και τις ελεύθερες βολές, που εξελίσσονται σε βασανιστήριο, αλλά όχι μόνο αυτές.

Τα πολλά σουτ τριών πόντων του Γιάννη είναι άλλο ένα σύμπτωμα της ίδιας σκιαμαχίας, αλλά αυτά αποτελούν οδηγία του «Μπαντ» και όχι πρωτοβουλία του παίκτη.

Ναι, αλλά …στο τελευταίο τρίλεπτο ενός καθοριστικού αγώνα που παίζεται πάνω στο νήμα; Και χωρίς πάσα; Και χωρίς καν να του τα δίνει ο αντίπαλος;

Στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της σειράς, ο Γιάννης είχε 4/21 τρίποντα και 11/29 βολές. Οι αριθμοί δεν σηκώνουν διαπραγμάτευση.

Οι Μπακς, ας το γράψω άλλη μια φορά, μπορούν να κερδίσουν αυτή τη σειρά μόνο με άμυνα. Μόνο με ξύλο. Βαράτε, γιατί χανόσαστε.

Οι Μπακς, αυτοί οι Μπακς, του Γιάννη, του Χόλιντεϊ, του Μίντλετον και του Λόπεζ, δεν έχουν το playmaking για να βάλουν 120 πόντους στα πλέι-οφ.

O Γιάννης μπορεί να είναι ο καλύτερος all-rounder στον κόσμο, αλλά οι άλλοι έχουν τον καλύτερο μπασκετμπολίστα του κόσμου. Το τέλειο αντίδοτο.

Άμυνα όμως δεν σημαίνει «μπείτε και φάτε τους». Η καλή άμυνα πλέι-οφ χρειάζεται προσαρμογές, βοήθειες, τρικ, αλλαγές, εκπλήξεις από τον πάγκο, φάουλ σκοπιμότητας, εγρήγορση.

Καθοδήγηση.

Στα τελευταία λεπτά οι Μπακς προσπάθησαν να στήσουν ανθρώπινο τείχος στον διάδρομο του Ντουράντ, λες και ο Ντουράντ είναι ο Γιάννης και δεν μπορεί να σουτάρει πάνω από τα χέρια και από τα κεφάλια των αντιπάλων του.

Το τρίποντο-φωτιά που έκανε το σκορ 109-105 στα 52 δευτερόλεπτα, από 8 μέτρα και με το χρονόμετρο να μηδενίζεται, ήταν μία σκληρή τιμωρία. Σκληρή, αλλά όχι άδικη.

Εάν υπάρχει ένας παίκτης που μπορεί να βάλει αυτό το σουτ, που έχει πιθανότητες πάνω από 50% να βάλει αυτό το σουτ, είναι ο Ντουράντ σε βραδιά 50άρας, εντός έδρας, με τη διαφορά στο +1 και με τη μπίλια να ακροβατεί μεταξύ μαύρου και πράσινου.

Όταν η μπάλα έφυγε από τα χέρια του, όλοι κατάλαβαν ότι θα έσκαγε σαν βόμβα στο καλάθι των Μπακς.

Ο φρουρός του Ντουράντ (Τάκερ) έχει μπόι 2 μέτρα και μετρούσε 33 λεπτά εξουθενωτικής προσπάθειας, στα 36 του. Στη συγκεκριμένη φάση, τον χρεώθηκε ο Μίντλετον, εξίσου κοντός και κουρασμένος.

Τον Γιάννη, στο μεταξύ, τον είχαν στείλει να μαρκάρει τον Τζο Χάρις σε κάποια μακρινή γωνία. Nα παριστάνει, δηλαδή, το άγαλμα.

Το εξωφρενικό στατιστικό του 5ου αγώνα δεν είναι οι 49 πόντοι ή το εκκωφαντικό τριπλ-νταμπλ του Ντουράντ, oύτε καν τα 10/14 τρίποντα των Γκριν, Γκρίφιν.

Είναι τα 46 λεπτά του Τζέιμς Χάρντεν, που λίγες ώρες πριν τον αγώνα συνοδευόταν από τον χαρακτηρισμό «doubtful», πάει να πει σχεδόν αποκλεισμένος.

Ο Ντουράντ κέρδισε το μπιζάρισμα, αλλά οι Νετς δεν θα είχαν καμία ελπίδα χωρίς τον Χάρντεν. Ο μουσάτος έδωσε στους Νετς όχι σκοράρισμα, αλλά δημιουργία.

Οι 18 ασίστ του διδύμου, πολλές από τις οποίες ήταν «πάρε βάλε» μέσα στη ρακέτα και όχι πασίτσες στο τρίποντο, έδωσαν ζωή σε μία ομάδα που έμοιαζε ετοιμόρροπη.

Οι Μπακς δεν βρήκαν καν τρόπο να μοιράσουν τα αναπόφευκτα φάουλ: όλοι οι βασικοί φορτώθηκαν από νωρίες, ενώ οι ρεζέρβες τελείωσαν το ματς με 0 ή 1.

Μερικοί μάλιστα (όπως ο Πόρτις) δεν πάτησαν το παρκέ ούτε για να ρίξουν δυό ξανάστροφες.

Όταν φτάσει η ώρα να απολυθεί ο Μπούντενχολζερ, που φοβάμαι ότι η στιγμή δεν αργεί, το βίντεο αυτού του αγώνα θα είναι βασικό επιχείρημα στα χέρια των αφεντικών του.

Ολοκληρώθηκε η σημερινή τελετή; Προφανώς όχι. Το 3-2 θα γίνει πιθανότατα 3-3 τα ξημερώματα της Παρασκευής και έπειτα …γαία πυρί μιχθήτω στο Μπρούκλιν.

Υποψιάζομαι μάλιστα ότι ο Χάρντεν θα προφυλαχθεί στο έκτο ματς, αφού ο ερεθισμένος προσαγωγός δεν σηκώνει χωρατά.

Ο δε Ντουράντ μπορεί να είναι κομπιούτερ, αλλά έχει πλέον στα πόδια του περισσότερα από 200 λεπτά συμμετοχής -με ακραίο usage rate- σε αυτή τη σειρά.

Ωστόσο, οι Μπακς έχασαν μία ευκαιρία από αυτές που βρίσκονται σπανιότατα στον δρόμο μίας ακόμη άβγαλτης ομάδας.

Το σημερινό ματς με το Μπρούκλιν θα αρχειοθετηθεί στο ίδιο συρτάρι με τον τρίτο ανατολικό τελικό του 2019, όπου οι Μπακς μπορούσαν να φτάσουν σε «ξερό» 3-0 απέναντι στους Ράπτορς. Στο συρτάρι των μεγάλων «γαμώτο».