Να δούμε φέτος ποιος θα νικήσει φίλε...

• Ανατολή: Κούρσα για δύο εκτός κι αν «τρελαθεί» ο Ντουράντ!
• Το... «έλα να δεις» της Δύσης και η διαφορά Γιόκιτς-Ντόντσιτς
• Η πτώση του ΛεΜπρόν

Συμπληρώνουμε αισίως ενάμιση μήνα αγωνιστικής δράσης στον «μαγικό κόσμο» και το δείγμα μπορεί να χαρακτηριστεί μερικώς ασφαλές για να εξαχθούν τα πρώτα συμπεράσματα για την εξέλιξη της εφετινής σεζόν.

Μίας σεζόν, για την οποία η αποτυχία με την επιτυχία δεν έχει μεγάλη απόσταση! Από την άποψη ότι οι περισσότερες ομάδες (οι Λέικερς θα χρειαστεί να εμπλακούν σε ανταλλαγή ενός εκ των superstars τους, για να αποκτήσουν επιλογή στο draft του 2023) που θα μείνουν εκτός playoffs, θα μπουν στην λοταρία για τον πρώτο αριθμό του «λαχείου», το οποίο έχει γαλλικό ονοματεπώνυμο και υγεία να 'χει, θα αλλάξει αυτομάτως το αγωνιστικό αλλά και το εμπορικό status τους!

Ο λόγος φυσικά για τον Βίκτορ Γουεμπανιαμά, το νέο φαινόμενο του παγκοσμίου μπάσκετ, που εκτός αδιανόητου απροόπτου θα επιλεγεί πρώτος στο draft του ερχόμενου Ιουνίου και η ομάδα που θα αποκτήσει τα δικαιώματά του, θα κάνει κυριολεκτικά την τύχη της!

Μιλάμε για έναν 18χρονο μπασκετμπολίστα με ύψος κάτι περισσότερο από 2,20 και άνοιγμα χεριών κοντά στο 2,45 (!) και οποίος παίζει μέσα κι έξω από το καλάθι με την ίδια ευκολία, χειρίζεται με άνεση την μπάλα, σουτάρει εξαιρετικά από μακριά! Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο που διαθέτει τις προδιαγραφές για να γίνει το next big thing του αθλήματος διεθνώς, τουλάχιστον για τα επόμενα 10-12 χρόνια!

Στο γαλλικό πρωτάθλημα, είναι ήδη πρώτος στην αξιολόγηση (μ.ο. 26,4), στους πόντους (μ.ο. 23,2 τα ριμπάουντ (μ.ο. 9,6) και τα κοψίματα (3,0), η ομάδα του (Μετροπολιτάν-Μπουλόν) προηγείται στην βαθμολογία (με ρεκόρ 8-1), ενώ πρόσφατα έκανε και το εντυπωσιακό ντεμπούτο στην Εθνική Γαλλίας (μ.ο. 19,5π. & 6,5ρ.) στους νικηφόρους αγώνες με την Λιθουανία και την Βοσνία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Με τον “Wemby”, λοιπόν, να βρίσκεται στο πίσω ή και στο μπροστινό μέρος του «μυαλού» των ομάδων του «άλλου πλανήτη», πάμε να δούμε τι συμπεράσματα βγαίνουν μετά τις πρώτες 44 μέρες του εφετινού πρωταθλήματος.

Ανατολή: Κούρσα για δύο εκτός κι αν «τρελαθεί» ο Ντουράντ!

Το ξεκίνημα των περυσινών φιναλίστ (1οι με ρεκόρ 17-4), χωρίς τον «αρχιτέκτονα» της περυσινής εκπληκτικής τους πορείας (Ίμε Ουντόκα) δείχνει ότι οι Σέλτικς είναι φτιαγμένοι για να πρωταγωνιστήσουν και να διεκδικήσουν και πάλι τον τίτλο. Το δίδυμο Τέιτουμ-Μπράουν (σκοράρουν μαζί 56,1 πόντους ανά παιχνίδι) τα «σπάει», με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλον, η προσθήκη του Μπρόγκντον (μ.ο. 14,0π.) έχει προσδώσει βάθος, εμπειρία και έξτρα αμυντική οξυδέρκεια, ενώ όλα οι υπόλοιποι παίκτες του rotation μοιάζουν πλήρως εξοικειωμένοι με τον ρόλο τους. Το περυσινό ταξίδι είναι άκρως βοηθητικό, ενώ ο απολογισμός του Νοεμβρίου (13-2) τα λέει όλα για τον ρυθμό στον οποίο έχει ήδη μπεί η ομάδα του Τζο Ματζούλα.

Οι Μπακς, που ακολουθούν κατά πόδας στην Βοστώνη με το 2ο καλύτερο ρεκόρ στην Ανατολή αλλά και σε ολόκληρο το ΝΒΑ, έχουν καταθέσει διαπιστευτήρια που παραπέμπουν σε ομάδα που θα φτάσει στο peak της και θα δείξει τις πραγματικές της δυνατότητες, όταν επιστρέψει και μπει σε ρυθμό ο Κρις Μίντλετον. Ο παίκτης δηλαδή, που – με την απουσία του από την περυσινή μάχη των «ελαφιών» με τους Κέλτες στον 2ο γύρο των playoffs – έκρινε την (στις λεπτομέρειες) πρόκριση των Σέλτικς. Χωρίς το «δεύτερο βιολί» του από την αρχή της σεζόν και με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (μ.ο. 30,9π., 11,4ρ. & 5,4ασ.) σε “MVP mode”, το Μιλγουόκι φαίνεται ότι έχει ακόμη μεγάλη προοπτική βελτίωσης και το πρώτο συναπάντημα με τον οργανισμό της Μασαχουσέτης, στις 26 Δεκεμβρίου, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Από 'κει και πέρα, χωρίς να παραγνωρίζω το limit-up των Καβαλίερς και των Πέισερς που «χτίζονται» γύρω από έναν πολυτάλαντο point-guard (Ταϊρίς Χαλιμπέρτον), δεν πιστεύω ότι οι Ράπτορς, οι Σίξερς (είναι προφανές πλέον ότι κανείς δεν γουστάρει τον Χάρντεν), οι Χοκς, πολλώ δε μάλλον οι Χιτ, μπορούν να απειλήσουν τις δύο προαναφερθείσες ομάδες.

Αν υπάρχουν κάποιοι, που έχουν την ποιότητα και τις προσωπικότητες για να το καταφέρουν, αυτοί είναι μόνο οι Νετς. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι θα το πάρει προσωπικά ο κορυφαίος σκόρερ του κόσμου και θα συμπαρασύρει στο διάβα του και τον Ίρβινγκ, ηγούμενος προσωπικά της ολικής επαναφοράς του Μπρούκλιν. Ο Κέβιν Ντουράντ (μ.ο. 30,0π., 6,6ρ. & 5,4ασ. έχει αποδείξει πολλές φορές ότι μπορεί να το κάνει, το θέμα είναι αν έχει την πνευματική δύναμη και το κίνητρο για να κυνηγήσει κάτι που δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες.

Το... «έλα να δεις» της Δύσης και η διαφορά Γιόκιτς-Ντόντσιτς

Αν υπάρχουν κάποιες ομάδες που συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν μέχρι τέλους και να παίξουν στους τελικούς, αυτές είναι σίγουρα οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και οι Φίνιξ Σανς. Αναφέρω πρώτα τους πρωταθλητές περισσότερο λόγω του “been there, done that” και λιγότερο λόγω των εφετινών τους διαπιστευτηρίων.

Οι «πολεμιστές» ξεκίνησαν πολύ άσχημα, χρειάστηκαν 9 παιχνίδια για να πετύχουν την πρώτη τους εκτός έδρας νίκη και πλέον βρίσκονται στο 50% (ρεκόρ 11-11), λίγο πάνω από την ζώνη για τα play-in. H μέτρια εικόνα τους οφείλεται κατά κύριο λόγο στην άμυνα (25η με μ.ο. 117,2π.), αλλά και στην κατώτερη του αναμενόμενου παρουσία των Κλέι Τόμπσον, Γκριν και Πουλ. Ήδη, όμως, βρίσκονται σε τροχιά ανάκαμψης κι επειδή το έχουν ξανακάνει πολλές φορές, κανείς δεν μπορεί να τους ξεγράψει.

Σε σαφώς καλύτερη μοίρα από το Γκόλντεν Στέιτ και σε τροχιά για την πρωτιά στην δυτική περιφέρεια βρίσκονται οι Φίνιξ Σανς. Μετά το περυσινό σοκ της post-season από τους Μάβερικς, οι «ήλιοι» φαίνεται να έχουν βρει τις ισορροπίες του με τον ΝτιΆντρε Έϊτον (η ανανέωσή του αποτέλεσε έκπληξη), ενώ δεν έχουν πληγωθεί σχεδόν καθόλου από τον τραυματισμό του Κρις Πολ, που έχει απουσιάσει από τα μισά ματς. Ο Μπούκερ (μ.ο. 27,9π., 5,4ρ. & 5,8ασ.) κάνει μία πολύ ώριμη σεζόν, ενώ σημαντική συνεισφορά στην σταθερά κυριαρχική εικόνα της ομάδας από την Αριζόνα, προέρχεται από το step-up του Μπρίτζες (μ.ο. 16,1π.) και του Κάμερον Πέιν (μ.ο. 13,3π. & 5,2ασ.).

Σημαντική τύχη για κάτι καλό (πρόκριση στους τελικούς της περιφέρειας) συγκεντρώνουν αναμφίβολα κι άλλες ομάδες, όπως οι Γκρίζλις του εξωπραγματικού Τζα Μοράντ (μ.ο. 28,5π., 6,4ρ. & 7,6ασ.) και οι Πέλικανς του επανακάμψαντα Ζάιον Ουίλιαμσον (μ.ο. 22,5π. & 6,4ρ.) και της παρέας του και θεωρητικά πάντα και οι Κλίπερς (αν είναι υγιείς οι Λέοναρντ και Τζορτζ), καθώς επίσης και οι Μάβερικς με τους Νάγκετς.

Θα μείνω λίγο παραπάνω στις δύο τελευταίες ομάδες και θα εξηγήσω το γιατί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ντόντσιτς είναι ίσως ο πιο επιδραστικός παίκτης στην επίθεση σε όλο το ΝΒΑ. Τα νούμερά του και για την ακρίβεια η πρωτιά του στο σκοράρισμα (μ.ο. 33,5π.) και η 4η θέση στις ασίστ (μ.ο. 8,6) τα λένε όλα. Ωστόσο, η έλλειψη ενός σταθερού συμπαραστάτη για τον Σλοβένο, είναι κάτι περισσότερο από εμφανής στο Ντάλας (το καλοκαίρι δεν καλύφθηκε το κενό του Τζέιλεν Μπράνσον που πήγε στη Νέα Υόρκη) και αυτό μόνο χειρότερα αποτελέσματα θα φέρει, αν συνεχιστεί (απαιτείται άμεση ενίσχυση). Μετά από μία πολλά υποσχόμενη αρχή (6-3), οι Μάβερικς μετρούν επτά ήττες στα τελευταία 11 παιχνίδια και βρίσκονται στην 10η θέση της Δύσης (ρεκόρ 10-10).

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει για τους Νάγκετς του δύο φορές MVP, Νίκολα Γιόκιτς, ο οποίος φέτος έχει δίπλα του τα δύο επόμενα πιο σημαντικά κομμάτια της ομάδας (Μάρεϊ και Πόρτερ τζούνιορ) και αυτός είναι ο λόγος που τα νούμερά του σε πόντους (μ.ο. 23,0π.) και ριμπάουντ (μ.ο. 9,8ρ.), παρουσιάζουν πτώση σε σχέση με πέρυσι (μ.ο. 27,1π. & 13,8ρ.). Είναι όμως ανεβασμένος στην δημιουργία (μ.ο. 8,8ασ. έναντι 7,9ασ. πέρυσι) και αυτό έχει αντίκτυπο στην πρόοδο της ομάδας που πλέον βρίσκεται στην 2η θέση της Δύσης (ρεκόρ 13-7).

Η πτώση του ΛεΜπρόν

Κλείνοντας, ίσως να μην υπάρχει χειρότερη συγκυρία από τον συνδυασμό του ρεκόρ που θα σπάσει ο ΛεΜπρόν Τζέιμς κάποια στιγμή στην διάρκεια της σεζόν (απέχει 995 πόντους) και θα γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, προσπερνώντας τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, με την ενδεχόμενη 2η διαδοχική απουσία του από τα playoffs.

Οι Λέικερς έχουν πάρα πολύ κακή «χημεία», σουτάρουν με το χαμηλότερο ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (32%) και αν δεν προβούν σε κάποιο «γενναίο» trade, δεν πείθουν με τίποτε ότι μπορούν να το γυρίσουν (6ο χειρότερο ρεκόρ στο ΝΒΑ με 7-12)... Εκτός κι αν μπορούσαν να ανταλλάξουν τον ίδιο τον «βασιλιά»... Που δεν μπορούν, επειδή η αύξηση στον 2ο χρόνο της επέκτασης που υπέγραψε, ξεπερνά το 5%. Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαίς...