Ο Λίλαρντ στους Μπακς; Χμμμμ...

Η μεταγραφή του Ντέμιαν Λίλαρντ από το Πόρτλαντ στο Μιλγουόκι προκάλεσε …παγκόσμια ανάταση στα μαρμαρένια αλώνια του ΝΒΑ. Οι πιο βιαστικοί ράβουν από τώρα τρίτο αστέρι στη στολή των Μπακς και προβάρουν το δεύτερο δαχτυλίδι στον ελεύθερο παράμεσο του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Τριανταδύο συν τριανταένα ίσον εξηντατρία, υπολογίζουν. Ποιος θα σταματήσει τον καλπασμό των «Ελαφιών»; Ίσαμε 150 πόντους θα βάζουν. Στην καλή τους μέρα, θα ξεπερνούν τους 200. Προλαβαίνει άραγε ο Γιάννης το Προολυμπιακό τουρνουά, τώρα που θα παίζει τελικούς στο ΝΒΑ μέχρι τις 23 Ιουνίου; Το πιθανότερο βέβαια, λένε, είναι να ξεμπερδέψει με σκούπα, οπότε 16-17 του μήνα θα αναπαύεται στη σπιταρόνα του στο Ψυχικό. Εβίβα του μεσσία Δαμιανού.

Είναι όμως έτσι; Επειδή εγώ είμαι ο παράξενος και αιρετικός της παρέας, τι να κάνω που έτσι με έφτιαξαν, σπεύδω να διατυπώσω έντονες επιφυλάξεις. Τα οφέλη στη δημιουργία προσωπικής φάσης, στο clutch time και στην ταχύτητα του παιχνιδιού είναι προφανή, αλλά είναι ίσως ωφέλιμο να διαβάσουμε την εξίσωση ανάποδα.

Μέχρι σήμερα, ο στρατηγός των Μπακς, ο floor general για να μιλάμε τη γλώσσα που καταλαβαίνει η φυλή του ΝΒΑ, ήταν ένα ταυρί, που έκανε τα πάντα σωστά (και την άμυνα τέλεια), ήταν παίκτης ομάδας μέσα κι έξω από το γήπεδο, είχε το κορμί για να υποστηρίξει το παιχνίδι του και κουβαλούσε στο dna του το μέταλλο του τίτλου του 2021, όπου η συμβολή του υπήρξε καθοριστική.

Από αύριο, την ίδια στολή θα φορέσει ένας κοντοπίθαρος γκαρντ, με προφανώς ισχυρότερο κίνητρο, άψητος ωστόσο σε συνθήκες πρωταθλητισμού, σωματικά εύθραυστος, ανήμπορος να μαρκάρει οποιονδήποτε, με τάση να σουτάρει από τη σέντρα, ball hog που πάει να πει ότι θέλει τη μπάλα δική του, παίκτης πρώτα του εαυτού του και μετά της ομάδας. Αλλά στα πλέι-οφ νικάει όχι αυτός που βάζει περισσότερα, αλλά εκείνος που τρώει λιγότερα.

Ενδέχεται, βεβαίως, ο πολυτάλαντος Λίλαρντ να μεταλλαχτεί στο πλευρό του Γιάννη, να βάλει το «εγώ» κάτω από το «εμείς», να επενδύσει τα κάλλη του στην υπηρεσία του κοινού σκοπού και του δαχτυλιδιού που γυαλίζει στον ορίζοντα. Αλλά το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο και απειλεί να ευνουχίσει τα προσόντα του, με το συμπάθειο. Δεν αλλάζει η προβιά στα 33, όσο πεινασμένος και αν είναι ο λύκος.

Όπως όλες οι ομάδες του Γιάννη, οι Μπακς της τελευταίας τριετίας –από την απόκτηση του Χολιντέι και μετά- πόνταραν πρωτίστως στην άμυνά τους. Παρά την ελλιπή προπονητική καθοδήγηση, το Μιλγουόκι στις καλές του εκμεταλλευόταν τις αμυντικές ικανότητες των βασικών παικτών του και μετουσίωνε το «πνίξιμο» του αντιπάλου σε εύκολους πόντους στο ανοιχτό ή μισάνοιχτο γήπεδο. Χόλιντεϊ, Μίντλετον, Τάκερ, Γιάννης, Λόπεζ: κορμιά και αμυντικό ένστικτο.

Η φάση που σφράγισε τον τίτλο του 2021 είναι ο πιστός καθρέφτης αυτής της ομάδας: πολλά χέρια πάνω στη μπάλα, παλάμη-γάντζος του Χόλιντεϊ τη στιγμή που ο Ντέβιν Μπούκερ απειλούσε να ανοίξει ρήγμα, τρεχάλα στον αιφνιδιασμό, εναέρια ασίστ στον Γιάννη που κατέφτανε ολοταχώς, κάρφωμα, και εις άλλα με υγεία.

Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Λίλαρντ πρωταγωνιστή στο ίδιο σκηνικό; Ούτε το αμυντικό ένστικτο διαθέτει για να αρπάξει τη μπάλα μέσα από τα χέρια ενός ταχυδυναμικού αντιπάλου ούτε η ασίστ θα ήταν η πρώτη του επιλογή, ακόμα και αν ερχόταν από πίσω ο θεός ο ίδιος. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα βρισκόταν καν στο παρκέ. Ο προπονητής θα τον είχε τραβήξει στον πάγκο σε αλλαγή χάντμπολ.

Σε μεγάλο βαθμό, η άμυνα των Μπακς λειτουργούσε χάρη στην πληθωρική παρουσία, το physicality, το μπασκετικό IQ και το «μέγεθος» του Χόλιντεϊ. Ο Λίλαρντ δεν φέρνει μαζί του τίποτε από τα παραπάνω. Ο Μπρουκ Λόπεζ δεν θα είναι ο ίδιος εάν στο «1» υπάρχει αμυντική τρύπα. Ο Γιάννης θα πρέπει να μαρκάρει πολύ περισσότερους χώρους και να ξοδεύει πολύτιμη ενέργεια. Ο Μίντλετον έχει γίνει μισό βήμα πιο αργός μετά τους πρόσφατους τραυματισμούς.

Η προσθήκη του Λίλαρντ θα προσθέσει πόντους στο ταμπλό και χρήματα στο ταμείο από τις φανελίτσες, αλλά το μπάσκετ δεν είναι Fantasy για να προσθέτεις ατομικά στατιστικά και να φτιάχνεις σούπερ ομάδες. Εάν μάλιστα ο Χόλιντεϊ προσγειωθεί στην αγκάλη κάποιου ανατολικού ανταγωνιστή (Χιτ, Σέλτικς), σενάριο πολύ πιθανό, το κέρδος για τους Μπακς μπορεί να εκμηδενιστεί.

Στα δικά μου γέρικα μάτια, το «όλα μέσα» ποντάρισμα των Μπακς μοιάζει με κίνηση απελπισίας, προκειμένου να ικανοποιηθεί η φιλοδοξία του Γιάννη και να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο αποχώρησής του. «Ιδού, φέραμε τον παιχταρά που του έχεις και αδυναμία», είναι το μήνυμα. Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου το μπάσκετ που έφερε μαζί της η γενιά του Λίλαρντ, έπαψα να βλέπω ΝΒΑ εξαιτίας του, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και άλλωστε οι δεινόσαυροι δεν μένουν πια εδώ. Η συνταγή που δοκιμάστηκε με επιτυχία το 2021 ομολογουμένως μούχλιασε και χρειαζόταν μία ανανέωση.

Όμως, οι Μπακς του Ντέμιαν Λίλαρντ είναι λιγότερο ομάδα από τους Μπακς του Τζρου Χόλιντεϊ, σίγουρα πιο ελκυστική για τους ουδέτερους που γουστάρουν τρίποντα από τη σέντρα, αλλά με αμφίβολο γκελ στην πραγματική ζωή. Ο νεοσύλλεκτος προπονητής δεν έχει την εμπειρία για να κουμαντάρει εν μία νυκτί τα «εγώ» και να τα κάνει «εμείς».

Φοβάμαι ότι η σεζόν που έρχεται θα κουράσει τον Γιάννη πολύ περισσότερο απ’ όσο ελπίζει ο οργανισμός των Μπακς, σωματικά και ίσως και πνευματικά. Kαι μπορεί να τον στείλει στην εξώπορτα πιο γρήγορα απ' όσο υπολογίζουν. Το Προολυμπιακό, πάντως, το προλαβαίνει ο Γιάνναρος, αφού το πρώτο τζάμπολ θα γίνει στις 2 Ιουλίου. Αλλά τον θέλουμε φρέσκο στην Εθνική και όχι πτώμα.