Μία νίκη μας φτάνει, αρκεί να...

Tην ίδια ώρα που η Εθνική μας βρισκόταν σε φάση απαραίτητης ανασυγκρότησης και ανάπαυσης, όπως και η αντίστοιχη ισπανική, οι δύο ομάδες του Ομίλου που δεν έπαιξαν Προολυμπιακό δοκίμαζαν τα δόντια τους απέναντι σε μεγαθήρια, όπως οι ΗΠΑ και η Σερβία.

Μάλιστα οι Αυστραλοί νίκησαν τους «πλάβι» και ζόρισαν τους Αμερικανούς στο ουδέτερο Άμπου Ντάμπι, ενώ οι Καναδοί πάλεψαν αρκετά πριν παραδοθούν στη φετινή βερσιόν της «Dream Team». Το προπονητικό τιμ της ελληνικής ομάδας κυκλοφορεί παντού με τα dvd αγκαζέ και αναζητεί αλχημείες για να ισοσκελίσει τα προφανή ντεζαβαντάζ.

Τους Ισπανούς τους αφήνουμε προς το παρόν στην άκρη, αφού αποτελούν μέγεθος μετρημένο, μετρήσιμο και εγκλωβισμένο σε μεταίχμιο. Για την οικονομία της συζήτησης, προϋποθέτουμε ότι αυτό το ματς, το χρονολογικά δεύτερο, είναι το «βατό» που θα χτυπήσει η Εθνική στη Λιλ για να βάλει στο σακούλι ένα κουκί.

Ναι, εκεί φτάσαμε, να θεωρούμε την Ισπανία ευάλωτο θύμα. Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, αλήθεια; Αυτός ο υπολογισμός λέει πολλά για τη «ρόχα», ακόμα περισσότερα για τη δική μας «επίσημη αγαπημένη» και …ακόμα ακόμα περισσότερα για τον λάκκο λεόντων που κατ’ ευφημισμό ονομάζεται Πρώτος Όμιλος.

Δίπλα στο διψασμένο «μαύρο άλογο» που λέγεται Ελλάδα, συνωστίζονται η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία, η χάλκινη του Τόκιο Αυστραλία και οι χάλκινοι της Μανίλα Καναδοί. Oι δύο τελευταίοι εμφανίζονται ενισχυμένοι φέτος, οι Ισπανοί πάλι όχι. Όλοι οι προαναφερθέντες μνηστήρες θα πάνε στη Γαλλία στολισμένοι με μετάλλιο στο στήθος, εμείς πάλι όχι.

Προσωπικά έχω εμπιστοσύνη στην Εθνική μας και δηλώνω αισιόδοξος. Από κάθε Όμιλο θα περάσουν στα προημιτελικά οι δύο πρώτοι, καθώς και οι δύο «καλύτεροι τρίτοι». Αυτό σημαίνει ότι σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης έχουν και οι ομάδες που θα τελειώσουν την πρώτη φάση με ρεκόρ 1-2, εφ' όσον βέβαια τερματίσουν στην τρίτη θέση του Ομίλου τους και όχι στην τέταρτη.

Μία και μόνο νίκη μπορεί να αποδειχθεί αρκετή για να μπουν οι Έλληνες διεθνείς στο τρένο από τη Λιλ για το πολύβουο Gare du Nord του Παρισιού και όχι στο αεροπλάνο της επιστροφής στην Αθήνα. Θα την πετύχουν όμως;

Κατά την όχι ιδιαίτερα ταπεινή γνώμη μου, η Αυστραλία της 3ης αγωνιστικής μπορεί να αποδειχθεί πιο περίπλοκη υπόθεση από τον Καναδά της πρεμιέρας. Οι Βορειοαμερικανοί κατεβάζουν ένα δίδυμο γκαρντ που θα μπορούσε να στελεχώσει και τη νοτίως των συνόρων τους Εθνική (Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, Τζαμάλ Μάρεϊ), αλλά ίσως χρειαστούν λίγο χρόνο για να βρουν χημεία και να αφομοιώσουν το μπάσκετ της FIBA. Εξάλλου, υστερούν σε αγωνιστικό ρυθμό, αφού δεν έδωσαν επίσημους αγώνες τις τελευταίες εβδομάδες. Ούτε καν πολλά φιλικά.

Θα χρειαστεί φυσικά υπερπροσπάθεια από τους δικούς μας αν είναι να πέσουν χαμογελαστοί για ύπνο τα μεσάνυχτα του επόμενου Σαββάτου (το ματς είναι βραδυνό και όχι «απογευματάκι» όπως έλεγαν προχθές οι άνθρωποι της ΕΡΤ), αλλά το περυσινό Μουντομπάσκετ κατέδειξε τα τρωτά των Καναδών, πέρα από τις αναμφισβήτητες αρετές. Οι μέτριοι Βραζιλιάνοι τους νίκησαν στη Τζακάρτα και έδειξαν τον τρόπο. Να σας θυμίσω και το σκορ εκείνου του αγώνα, για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα: 69-65.

Το αγωνιστικό στυλ της Aυστραλίας ομοιάζει περισσότερο με της πρωταθλήτριας Κόσμου Γερμανίας, παρά με εκείνο των Αμερικανών και των Καναδών και των …Πορτορικάνων: πολλά κορμιά, προσαρμοστικότητα, ψηλοί που σουτάρουν, γκαρντ που είτε οργανώνουν καλά είτε σκοράρουν. Ο Τζος Γκίντεϊ είναι (πολύ) βελτιωμένη έκδοση του Γουόκαπ, ενώ Πάτι Μιλς εμείς ούτε έχουμε ούτε είχαμε στη μετά τον Γκάλη εποχή. Μέχρι τις 2 Αυγούστου, θα τους έχουμε μάθει καλύτερα τους «Boomers». Αλλά πόσες νίκες θα μαζέψουμε εμείς στις πρώτες δύο αγωνιστικές και πόσες αυτοί;

Ένα δεύτερο κομβικό στοίχημα για την Εθνική μας, πέρα από την κατάκτηση μίας τουλάχιστον νίκης στη Λιλ, θα είναι να αποφύγει τις βαριές ήττες. Οι τρεις «καλύτεροι τρίτοι» θα τερματίσουν πιθανότατα ισόβαθμοι στο 1-2, οπότε θα επιστρατευτούν τα κομπιουτεράκια. Εδώ υπάρχουν ιδιαιτερότητες, που –κόντρα στην αρχική ανάγνωση- ευνοούν την ελληνική ομάδα. Πάρτε βαθιά ανάσα και δώστε βάση.

Στον Δεύτερο Όμιλο θα παίξουν Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Βραζιλία, ενώ στον Τρίτο συνυπάρχουν ΗΠΑ και Σερβία, μαζί με το Πουέρτο Ρίκο και το Νότιο Σουδάν. Εμείς δεν έχουμε στο πρόγραμμα καμία σίγουρη νίκη, ωστόσο δεν έχουμε ούτε «βέβαιη» ήττα, αφού κρατηθήκαμε μακριά από τα φόβητρα (ΗΠΑ, Σερβία, Γαλλία, Γερμανία).

Ο τρίτος του Γ’ Ομίλου μπορεί θεωρητικά να κάνει μία μεγάλη σε έκταση νίκη –παραδείγματος χάριν οι Πορτορικάνοι επί των Νοτιοσουδανών αν και δεν το βλέπω- αλλά θα γνωρίσει και 1 ή 2 ήττες με μεγάλα σκορ. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον Δεύτερο Όμιλο, με πρωταγωνίστρια τη Βραζιλία: θα νικήσει τους Ιάπωνες πολλά με λίγα, αλλά ίσως εισπράξει και κατραπακιές από Γαλλογερμανούς.

Με το φτωχό μου το μυαλό, υπολογίζω ότι αρκεί για την Εθνική μας ομάδα μία και μονάκριβη νίκη, αρκεί να συνδυαστεί με δύο μικρές σε έκταση ήττες. Ένας συνδυασμός αποτελεσμάτων που λογικά μας στέλνει στα προημιτελικά είναι: Ελλάδα-Ισπανία 78-70, Καναδάς-Ελλάδα 88-81, Αυστραλία-Ελλάδα 90-84. Το συνολικό -5 θα είναι σίγουρα καλύτερη διαφορά πόντων από την αντίστοιχη του τρίτου του Τρίτου Ομίλου.

Εξυπακούεται, ότι (με το συμπάθιο) κάθε πόντος μετράει, τόσο στη νίκη, όσο και στην ήττα. Για τη δική μας ομάδα τουλάχιστον, δεν θα υπάρχει garbage time στους αγώνες της πρώτης φάσης στη Λιλ.

Σας αφήνω τώρα, διότι πρέπει να μελετήσω τα δρομολόγια από Παρίσι για Λιλ και τούμπαλιν. Το πρόγραμμά μου προβλέπει τρία αυθημερόν ταξίδια καμικάζι από την Πόλη του Φωτός στα γαλλοβελγικά σύνορα, καθώς τα πυραυλοκίνητα τρένα της Γαλλίας ευνοούν το σχέδιο για τριπλή απνευστί κατάδυση στην αγκάλη της «επίσημης αγαπημένης». Ο έρωτας, άλλωστε, δεν λογαριάζει ούτε αϋπνία ούτε ταλαιπωρία.