Το μαλακό υπογάστριο της Εθνικής

Κάθε φορά που ακούω τις λέξεις «φιλικό», «Ελλάδα» και «Σερβία» στην ίδια φράση, θυμάμαι το 2010 και φτύνω στον κόρφο μου. Σε εκείνο το αλήστου μνήμης …εχθρικό, στο ΟΑΚΑ, το πρασινοκόκκινο χτικιό ξεχείλισε την κατσαρόλα, πέρασε στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας και πότισε τα πάντα με δηλητήριο. Οι πιο κυνικοί πιστεύουν ότι η κάθαρση δεν έγινε ποτέ και ότι η αποχώρηση του Διαμαντίδη από την Εθνική ομάδα, λίγες εβδομάδες αργότερα, ήταν το πρώτο οδυνηρό σύμπτωμα μίας βαριάς ασθένειας. Μπορεί και να είναι αλήθεια.

Το αποψινό Σερβία-Ελλάδα ολοκληρώθηκε αναίμακτα, δίχως καρεκλιές, δίχως «ραντεβού έξω στο πάρκινγκ», πάνω απ’ όλα δίχως τραυματισμούς και απώλειες. «Αυτό το ματς ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί», είπε ο Βασίλης Σπανούλης, με το πρώτο κίτρινο φύλλο στην τσέπη. Αναφερόταν στην ανώμαλη προσγείωση, στα χρήσιμα συμπεράσματα, στην ένεση ρεαλισμού.

«Μία ήττα συχνά είναι σημαντικότερη από μία νίκη», συνέχισε ο Ομοσπονδιακός προπονητής από το μικρόφωνο της κρατικής τηλεόρασης. «Άλλωστε, αυτό είναι το επίπεδο των ομάδων που θα διεκδικήσουν μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες». Τη Σερβία εννοούσε, όχι την Ελλάδα. Με απόδοση όπως η αποψινή, ειδικά στα ριμπάουντ και στην άμυνα, η Εθνική μας δεν πρόκειται να επιβιώσει από τον λάκκο λεόντων που λέγεται Πρώτος Όμιλος στη Λιλ.

Ας κρατήσουμε τα πόδια καρφωμένα στη γη, για να μη χάνουμε το μπούσουλα. Εμείς είχαμε πενταδάτο τον Τολιόπουλο και πρώτη αλλαγή τον Μωραΐτη, ενώ οι Σβέτισλαβ Πέσιτς έφερε από τον πάγκο τους Μίτσιτς, Γκούντουριτς (και τον Μιλουτίνοφ στους ψηλούς). Η Ελλάδα του 2024 είναι λίγο καλύτερη από την ομάδα που τερμάτισε στη 16η θέση του περυσινού Μουντομπάσκετ, ενώ η Σερβία είναι η ίδια που άγγιξε το παγκόσμιο χρυσό μετάλλιο, ενισχυμένη με Γιόκιτς και Μίτσιτς.

Το αποψινό ματσάκι έγινε όχι στο Φάληρο, όπου ο έκτος παίκτης τραγουδάει ελληνικά αλλά στο Βελιγράδι, μπροστά σε 20.000 υποστηρικτές των «πλάβι». Η 22άρα είναι ένα αποτέλεσμα απόλυτα φυσιολογικό, η εικόνα κατωτερότητας μίας εικόνα απόλυτα αναμενόμενη. Πάμε παρακάτω, τώρα.

Η Εθνική μας κλήθηκε να παρουσιάσει έναν ετοιμοπόλεμο εαυτό, διότι το αποψινό φιλικό ήταν η πρόβα τζενεράλε της εν όψει της πρεμιέρας του Ολυμπιακού τουρνουά. Πέντε βράδια πριν σταθεί στην ίδια αφετηρία με τον Καναδά, που δεν είναι δα πολύ κατώτερος από τους Σέρβους, η ελληνική ομάδα εμφανίστηκε φτωχή και ανέτοιμη, σαν να χρειάζεται άλλη μία εβδομάδα προετοιμασίας. Που φυσικά δεν υπάρχει.

Υπάρχουν, βεβαίως, ελαφρυντικά. Μία ομάδα που ποντάρει πολλά σε παίκτες προχωρημένης ηλικίας είναι πολύ δύσκολο να φορμαριστεί δύο φορές τον ίδιο μήνα, με 4-5 μέρες αποχής ενδιάμεσα. Ο Νικ Καλάθης έχασε δύο κρίσιμες εβδομάδες προπονήσεων και απείχε από τους αγώνες προετοιμασίας, ενώ ο Τόμας Γουόκαπ και ο Κώστας Παπανικολάου βρίσκονται σε πρόγραμμα συντήρησης.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν έχει βρει ακόμα τον προ τραυματισμού εαυτό του και ίσως να μη τον ξαναβρεί έγκαιρα, εκτός αν η σημαία του μεταγγίσει μαγικές ιδιότητες. Οι Παπαγιάννης και Μήτογλου δεν έχουν την πολυτέλεια της ξεκούρασης, ιδίως τώρα που ο Αντετοκούνμπο ο νεώτερος τέθηκε νοκ-άουτ. Οι αναπληρωματικοί δεν διαθέτουν ούτε την πείρα ούτε την ποιότητα για να περνούν καθημερινά πάνω από τον πήχη.

Και η -ελλιπέστατη για να μη ξεχνιόμαστε Εθνική- δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει παίκτες ούτε να έχει βασικά στελέχη εκτός φόρμας. Με τον Γουόκαπ να κολυμπάει σε ρηχά νερά και τον Καλάθη παροπλισμένο, η ομάδα περιορίστηκε σε ρόλο θεατή, όταν οι Σέρβοι άρχισαν την παράστασή τους. Οι Έλληνες παίκτες μοίρασαν 20 ασίστ, οι Σέρβοι 30. Το -15 στα ριμπάουντ είναι καταδικαστικό, όπως και τα ποσοστά των αντιπάλων εντός παιδιάς: 56% στα δίποντα, 44% στα τρίποντα.

Ωστόσο, είναι ωφέλιμο να πέφτεις στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, εφ' όσον πρόκειται για προσομοίωση και όχι για πραγματική ναυμαχία. Όταν ολοκληρωθεί η Ολυμπιάδα, οι Σέρβοι μπορεί να στέκονται καμαρωτοί στο βάθρο, ακόμα και στο υψηλότερο σκαλοπάτι, με τα τρία δάχτυλα απλωμένα.

Εφ' όσον εμείς βρεθούμε τότε σε απόσταση μίας χεριάς, θα έχουμε να θυμόμαστε το φιλικό του Βελιγραδίου ως μία πολύτιμη άσκηση ετοιμότητας και αντανακλαστικών. Εάν οι Καναδοί μας φανούν καρύδι εξίσου σκληρό, η Ισπανία -αντίπαλος της Εθνικής στο παιχνίδι κλειδί της 30ής Ιουλίου- έχει πολύ πιο μαλακό υπογάστριο.