Φοτού στο Gazzetta: «Θα είναι διαφορετικό ματς από της Κίνας, η χάκα δεν αποσκοπεί σε εκφοβισμό!»

Η περίπτωσή του είναι αρκετά ιδιαίτερη, υπό την έννοια ότι δεν γεννήθηκε στην χώρα που θεωρεί πατρίδα του και το ίδιο ισχύει και με τους γονείς του. Ο «μαλλιάς» και αρχηγός της επόμενης αντιπάλου της Εθνικής μας ομάδας στην Μανίλα, είναι ο καρπός του γάμου της Αγγλίδας μητέρας του και του Αφρικανού πατέρα του (με καταγωγή από το Τόγκο) που ήταν επαγγελματίας παίκτης του ράγκμπι στην Αγγλία.

Το 2000, όταν εκείνος ήταν επτά ετών, η οικογένειά του αποφάσισε να μετακομίσει από το Γιορκ και το Ηνωμένο Βασίλειο, στην άλλη άκρη της γης και το μακρινό Όκλαντ.

Ο λόγος για τον Άιζακ Φοτού, που πήγε σχολείο στη Νέα Ζηλανδία και εκεί έκανε – με μεγάλη επιτυχία – τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ. Η πρόσκλησή του σε ένα τουρνουά για τους επιλεκτους παίκτες σχολείων της Ασίας και της Ωκεανίας, άνοιξε τον δρόμο της αθλητικής υποτροφίας για σπουδές στην Αμερική και η προσφορά του πανεπιστημίου της Χαβάης, ήταν ο λόγος που ο σημερινός αρχηγός των “Tall Blacks” μετακόμισε για δύο χρόνια (2012-2014) στο σύμπλεγμα των νήσων του Ινδικού Ωκεανού.

Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στα δύο χρόνια που έμεινε στην Χονολουλού και τους Ρέινμποου Ουόριορς, άνοιξαν τον δρόμο της επαγγελματικής καριέρας και από το 2014 και μετά, ο δυναμικός power forward (2,03) έχει παίξει σε Ισπανία (Σαραγόσα και Μανρέσα), Γερμανία (Ουλμ) και Ιταλία (Τρεβίζο και Βενέτσια), ενώ από πρόπερσι αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.

Στην Εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίζεται από την ηλικία των 17 ετών (είναι ο νεότερος παίκτης που φόρεσε την φανέλα της σε επίπεδο ανδρών) και στις Φιλιππίνες, συμμετέχει για 3η φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο και είναι ο αρχηγός της ομάδας.

Το Gazzetta τον συνάντησε στην μικτή ζώνη της “Mall of Asia Arena” και αρχικά η κουβέντα πήγε στη νίκη-«θρίλερ» (95-87 παρ.) με την Ιορδανία. «Ο κόσμος που πλήρωσε για δει αυτό ματς, νομίζω ότι ανταμείφθηκε και με το παραπάνω! Ήταν ένα συγκλονιστικό σε εξέλιξη παιχνίδι, αλλά νομίζω ότι δεν έπρεπε να επιτρέψουμε την τροπή που πήρε στο τέλος και να διακινδυνεύσουμε την υπεροχή που είχαμε στην μεγαλύτερη διάρκειά του. Ευτυχώς, συνήλθαμε στην παράταση και πήραμε τη νίκη που τόσο χρειαζόμαστε.», μας είπε αρχικά ο έμπειρος άσος και συνέχισε:

«Η αναμέτρηση με την Ιορδανία ήταν αυτή που είχαμε κυκλώσει πριν αρχίσει η διοργάνωση, ώστε να διεκδικήσουμε την πρόκριση με την Ελλάδα. Ανεξάρτητα με το αν δυσκολευτήκαμε, η ουσία είναι ότι πήραμε αυτό που θέλαμε και πλέον θα ανασυγκροτηθούμε στο ρεπό που ακολουθεί και θα τα δώσουμε όλα στον τελευταίο αγώνα της 1ης φάσης.», πρόσθεσε ο πρωταθλητής Ιαπωνίας το 2022 με τους Γιουτσουνόμιγια Μπρεξ, πριν κληθεί να σχολιάσει την Εθνική Ελλάδας.

«Έχει ποιότητα σε όλες τις θέσεις, από τους κοντούς έως τους ψηλούς και έχω εντυπωσιαστεί με την πρόοδο που έχει κάνει ο Γουόκαπ, τον οποίο είχα αντιμετωπίσει πριν από 6 χρόνια στην Γερμανία, όταν εκείνος έπαιξε στην Λούντβιγκσμπουργκ κι εγώ στην Ουλμ. Έστω κι αν φέτος έχει πολλές απουσίες, το ρόστερ τους χαρακτηρίζεται από σημαντικό βάθος και σίγουρα η αποστολή μας θα είναι δύσκολη. Άλλωστε, η Νέα Ζηλανδία πάντα είναι το αουτσάιντερ σε αυτό το επίπεδο. Αν έπαιζε ο Αντετοκούνμπο, όπως πριν από 4 χρόνια στην Κίνα, δεν θα είχαμε μεγάλη τύχη! Σίγουρα χωρίς τον Γιάννη είναι πιο προσιτός αντίπαλος και τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά απ' ότι στην προηγούμενη διοργάνωση. Οπότε δεν την φοβόμαστε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν την σεβόμαστε κιόλας. Η εμπειρία των περισσότερων παικτών της Ελλάδας στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά και στην Euroleague, άλλωστε, μιλάει από μόνη της.», υπερθεμάτισε ο Φοτού πριν τον ρωτήσουμε για το τελετουργικό της ομάδας του πριν από κάθε τζάμπολ, το οποίο παραπέμπει στον πολεμικό χορό της φυλής των Μαορί.

«Ο περισσότερος κόσμος ίσως να εισπράττει λανθασμένη εικόνα για το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να εκφοβίσουμε τους αντιπάλους. Το μόνο που θέλουμε να περάσουμε, μέσα από αυτόν τον χορό, είναι η κουλτούρα του σεβασμού που χαρακτηρίζει την φυλή μας ως προς τον ανταγωνισμό και το παιχνίδι.», κατέληξε ο πιο παλιός διεθνής παίκτης της Νέας Ζηλανδίας.