Ο ανυπόφορος κύριος Λούκα

Αγαπητέ αναγνώστη, φοβάμαι ότι γερνάω και γίνομαι λιγότερο ανεκτικός με όσα βλέπουν τα ματάκια μου στα γήπεδα. Δύο φορές μέσα σ’ ένα τετράωρο σήμερα, μου ερχόταν να μπουκάρω στην αρένα του Mall Of Asia και να την κάνω αρένα. Βαρούμ, μάιν χερ Ντένις, καταβάλλετε τέτοια προσπάθεια για να καταστρέψετε μία ομάδα ικανή ακόμη και για το χρυσό μετάλλιο; Γιατί, μπρε Λούκα, αδικείτε τον εαυτό σας με αυτή την ανυπόφορη μίρλα, που στο τέλος της βραδιάς εκνευρίζει τους ίδιους τους συμπαίκτες σας;

Τα καλύτερα λεπτά της Εθνικής Γερμανίας απέναντι στους Λετονούς ήταν αυτά του Μαόντο Λο, αφού στα 30’ της συμμετοχής του ο σαμποτέρ Σρέντερ κατόρθωσε να γράψει -20 , σε αγώνα που υπενθυμίζω ότι κρίθηκε στον πόντο. Το καλύτερο διάστημα της Εθνικής Σλοβενίας απέναντι στους Καναδούς ήταν τα 3,5 λεπτά μετά την αποβολή του Ντόντσιτς, όταν οι υπόλοιποι έπαιξαν το μπασκετάκι τους χωρίς να έχουν το μπίρι μπίρι να τους τρυπάει τα αυτιά.

Τις λέξεις «καλύτερο» και «καλύτερα» μη τις πάρετε τοις μετρητοίς, φυσικά. Οι Σλοβένοι δεν είχαν την παραμικρή ελπίδα πρόκρισης δίχως τον ηγέτη τους στο παρκέ, ενώ οι Γερμανοί θα τερματίσουν τέταρτοι και καταϊδρωμένοι εάν ο Σρέντερ παίξει στον ημιτελικό και στον μικρό τελικό όπως έπαιξε σήμερα.

Αλλά πώς να το πω βρε παιδί μου, ήθελα να μπω μέσα και να τους πιάσω και τους δύο από το λαιμό, μαζί και τον Γκόρντον Χέρμπερτ που έκανε την ομάδα του πειραματόζωο του Σρέντερ («μέχρι να βρει ρυθμό») σε ένα από τα κρισιμότερα παιχνίδια της ιστορίας της, μαζί και τους τρεις διαιτητές του τέταρτου προημιτελικού που ανέχονταν τα καμώματα του Ντόντσιτς και δεν τον έστειλαν στα αποδυτήρια από το πρώτο ημίχρονο κιόλας.

Ξέρετε πόσες πάσες άλλαξε ο Σρέντερ στις τελευταίες επτά κατοχές στον αγώνα Γερμανίας-Λετονίας; Ούτε μία! Δείτε το βίντεο εάν νομίζετε ότι υπερβάλλω. Μπάσκετ ΝΒΑ στα χειρότερά του. Μοναχά μία φορά άφησε τη μπάλα σε κάποιον συμπαίκτη του για να την παραλάβει ξανά ένα δευτερόλεπτο αργότερα. Και δεν είναι δα Γκίλτζιους-Αλεξάντερ...

Τέλος καλό, όλα σωστά: στα ημιτελικά προκρίθηκαν οι τέσσερις καλύτερες ομάδες του Μουντομπάσκετ, οπότε δεν θα τρυπώσει λαθρεπιβάτης σαν την περυσινή Πολωνία ή και σαν την Αργεντινή του 2019. Eμείς, αλήθεια, τι δουλειά είχαμε να κοιτάζουμε τόσο ψηλά; Από τις ομάδες του διημέρου, μόνο η φοβιτσιάρα Ιταλία εμφανίστηκε γήινη και μακάρι να τη συναντήσουμε τον Ιούλιο σε Προολυμπιακό τουρνουά (αντί της Ισπανίας, της Σλοβενίας και της Λιθουανίας).

Η Λετονία τρύπησε καμιά δεκαριά ταβάνια για να φτάσει ως εδώ και να παίξει κορώνα-γράμματα το εισιτήριο σε ένα καθαρό σουτ ενός καλού σουτέρ (Ντάβις Μπέρτανς), και χίλια μπράβο στους παικταράδες, στον προπονηταρά, στους φιλάθλους και τον ...μονόκερώ της, αλλά θα γινόταν άμαχος πληθυσμός απέναντι στις ΗΠΑ. Μια χαρά θα είναι στον Όμιλο 5-8.

Ενώ τώρα, έχουμε τιτανομαχία το βράδυ της Παρασκευής στη Μανίλα: ΗΠΑ-Γερμανία, το ζευγάρι που εγώ προσωπικά έβλεπα εξαρχής (μέχρι που μου το χάλασαν τα ζευγαρώματα) για τελικό της διοργάνωσης. Όχι, ο Σρέντερ δεν πρόκειται να παίξει τόσο άσχημα απέναντι σε αντίπαλο που τον βολεύει, στον ρυθμό που τον βολεύει, στο μπάσκετ που τον βολεύει. Μπορεί να μην υπάρχουν αντάξιοι γκαρντ δίπλα του, αλλά η τερατώδης -και παράλληλα ποιοτική- μπροστινή γραμμή των Γερμανών, με τους Βάγκνερ, τον Μπόνγκα, τον Φόιγκτμαν και τον Τάις μπορεί να ισοσκελίσει το μεγάλο όπλο των Αμερικανών, την αθλητικότητα σε βάθος.

Δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσικά φαβορί σε αυτόν τον ημιτελικό η Γερμανία, αλλά δυσκολεύομαι να της δώσω λιγότερο από 30% στη ζυγαριά των πιθανοτήτων. Σας έχω μιλήσει για τον έρωτά μου με τον Φραντς Βάγκνερ; Εάν ξεκινούσα την ομάδα μου από έναν παίκτη αυτού του Μουντομπάσκετ, αυτόν θα διάλεγα.

Ναι, ξέρω, Σάι και Γκίλτζιους και Αλεξάντερ: τρία ονόματα σε συσκευασία ενός alpha male παιχταρά. Δεν μου αρέσει, ωστόσο, το μπάσκετ των Καναδών. Για την ακρίβεια, δεν μου αρέσει αυτό που παρουσιάζουν στην κακή τους μέρα, όταν οι εύθραυστες επιδόσεις των βασικών στα βασικά πέφτουν στα χαμηλά και ο ανυπόληπτος πάγκος ξεγυμνώνεται. Αυτό συνέβη στον αγώνα με τη Βραζιλία, όταν ο Καναδάς έμεινε κάτω από τους 70 πόντους, συνέβη και απέναντι στους Ισπανούς, όπου η «ρόχα» έχασε επειδή έσκασε από την κούραση.

Όταν βέβαια δουλέψουν καλά και ο Μπάρετ και ο Μπρουκς και ο Ντορτ και ο Ολίνικ και ο άλλος Αλεξάντερ με τα τρία ονόματα, όπως σήμερα, ο Καναδάς είναι ομαδάρα, ικανή να ισοπεδώσει ολόκληρη π.χ. Γαλλία μέσα σ’ ένα ημίχρονο. Οι Σέρβοι, το έγραφα και χθες, είναι η λάθος ομάδα για να δώσεις δικαιώματα. Όταν σε δουν να παραπατάς, δεν θα σου δώσουν το χέρι (όπως έκανε με τους Λιθουανούς η ευάλωτη Εθνική Ελλάδας του 2023), αλλά θα σου βάλουν δέκα τρικλοποδιές μέχρι να σωριαστείς.

Έχουν καλύτερη καθοδήγηση από τον πάγκο, ισχυρότερες προσωπικότητες στο παρκέ, και μία φανέλα που πήρε υγρασία από τον καιρό της Μανίλα και έγινε ξανά βαριά. Θα μπορούσαν να έχουν στην ομάδα τους τον Γιόκιτς, τον Μίτσιτς, ακόμα και τον ίδιο τον …Ντόντσιτς. Αλλά σε τι ακριβώς ωφέλησε τη σημερινή Σλοβενία η συμπεριφορά του ηγέτη της; Πιο εύκολο ήταν να βρω φωτογραφία του να διαμαρτύρεται, παρά να σκοράρει.

Αγωνιστικά ο Λούκα έχει πάρει τα καλύτερα χαρακτηριστικά των Σέρβων και τα καλύτερα των Ισπανών, πολύ φοβάμαι όμως ότι έχει κληρονομήσει και μερικά από τα χειρότερα εκατέρωθεν. Η Μανίλα, πάντως, τον λατρεύει. Τα εισιτήρια του αγώνα με τον Καναδά είχαν εξαφανιστεί από μέρες, ενώ στους υπόλοιπους προημιτελικούς οι άδειες θέσεις ήταν πολλές.