Η νύχτα της χαμένης ευκαιρίας

Eάν το θρίλερ του Βελιγραδίου ήταν αγώνας προετοιμασίας, μία «απλή» πρόβα τζενεράλε χωρίς βαθμολογικά παρελκόμενα, θα δήλωνα απόψε πανευτυχής και θα τραγουδούσα στις στέγες, όπως έκανα με τη φάλτσα αγριοφωνάρα μου μετά τον πρόσφατη νίκη ενηλικίωσης επί της Τουρκίας στο ΟΑΚΑ.

Άλλωστε, το αποψινό ντέρμπι έγινε σε ατμόσφαιρα εχθρική, με περίεργους ανέμους, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε κορώνα γράμματα το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο και συσπειρώθηκε για να ξορκίσει το κακό. Όσο και αν το κλισέ έχει καταντήσει κουραστικό, υπάρχουν ήττες που είναι «καλύτερες» από νίκες, σε ό,τι αφορά τη δυναμική που δημιουργούν και την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων.

Ωστόσο, ο αγώνας με τη Σερβία δεν ήταν φιλικός ούτε «απλή» πρόβα τζενεράλε. Ήταν επίσημος και μάλιστα κρίσιμος, και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την κριτική.

Για να είμαστε λοιπόν τίμιοι, θα πρέπει να μιλήσουμε για μία ιστορική ευκαιρία, που ξεγλίστρησε μέσα από τα χέρια των διεθνών μας. Εάν η Εθνική κέρδιζε, θα έσπρωχνε τους Σέρβους στον γκρεμό (τους ίδιους που έχουν χορέψει αμέτρητες φορές πάνω στο δικό μας πτώμα) και -το σημαντικότερο- θα πατούσε πια με το ένα πόδι μέσα στο αεροπλάνο που οδηγεί προς την Ασία για το Μουντομπάσκετ 2023.

Υπάρχουν βεβαίως άλλες 5 αγωνιστικές, αλλά στα «παράθυρα» του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου δεν θα παίξει ο ασυναγώνιστος Γιάννης ούτε θα είναι εύκολο να αποδεσμευτούν οι αστέρες της Εuroleague. Ο «χαμένος» βαθμός του Βελιγραδίου μπορεί να στοιχίσει ακριβά, όταν γίνει η σούμα. Ας μη ξεχνάμε, ότι οι Λεττονοί και οι -ιδίως- οι Βέλγοι θα εμφανιστούν τον χειμώνα σχεδόν πλήρεις.

Εξυπακούεται ότι το κυριακάτικο ματς με το Βέλγιο στο ΟΑΚΑ συνοδεύεται πλέον από ένα κραυγαλέο «πρέπει». Το γεμάτο γήπεδο μπορεί να δώσει στους Έλληνες παίκτες ώθηση παρόμοια με αυτή που πήραν απόψε από το δικό τους κοινό οι Σέρβοι, αλλά η «επίσημη αγαπημένη» κουβαλάει ένα σωρό προβλήματα και δεν μπορεί να νικήσει κανέναν μοναχά με τη φανέλα της.

Στην καθαγιασμένη Μπεογκράντσκα Αρένα, κλήθηκε να εκμεταλλευτεί το σοκ που υπέστησαν οι Σέρβοι όταν έχασαν τον Βασίλιε Μίτσιτς, αλλά δεν το κατόρθωσε. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι παίκτες του Πέσιτς συσπειρώθηκαν και πάτησαν αμέσως το γκάζι, με σερί 11-0 αμέσως μετά το 40-42. Ήταν ακόμη νωρίς, αλλά νομίζω ότι κάπου εκεί κρίθηκε το «μομέντουμ» της βραδιάς. Η ελληνική ομάδα δεν προσπέρασε ούτε μία φορά.

Κριτικής συνέχεια: η ελληνική ομάδα χρειαζόταν να φορέσει στολή καμικάζι για να εφαρμόσει την εκ των προτέρων γνωστή συνταγή της επιτυχίας, αλλά μπήκε στην αρένα με ένδυμα περιπάτου. Στο πρώτο δεκάλεπτο, οι Σέρβοι έπαιζαν σαν να μην είχαν αντίπαλο και έγραψαν 31 πόντους, με 8/13 δίποντα, 4/4 τρίποντα και 12 ασίστ.

«Αν είναι να παίξουμε τέτοια άμυνα, καλύτερα να αναθεωρήσουμε ριζικά την τακτική», έγραψα στο live του Gazzetta στο τέλος του δεκαλέπτου. Η χαλαρότητα επέτρεψε σε σουτέρ όπως ο Μαρίνκοβιτς και ο Γιάραμαζ να ζεσταθούν, ενώ και ο Μίτσιτς έβαλε 9 γρήγορους πόντους με το «ντόμπρο ντόσλι». Εδώ, όμως, τελειώνουν οι αντιρρήσεις.

Μετά το εναρκτήριο δεκάλεπτο, η ελληνική ομάδα πίεσε σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, κλέβοντας μπάλες και μετατρέποντάς τις στο παιχνίδι που βγάζει στον αφρό τον Γιάνναρο: ανοιχτό γήπεδο, αιφνιδιασμοί, καρφώματα, αλλά και ελεύθερα σουτ απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα. Το -και πάλι- ικανοποιητικό 34% στα τρίποντα (με 12 σουτ στον στόχο) δεν ήρθε τυχαία.

Έτερος αξιόπιστος σκόρερ πλην του Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν εμφανίστηκε στο παρκέ, αλλά η παρουσία του Θανάση δίπλα στον Γιάννη (και στους Καλάθη, Παπανικολάου) έκλεισε τους διαδρόμους, χάρισε μπάλες, κράτησε τις φάσεις ζωντανές με επιθετικά ριμπάουντ, γέμισε το γήπεδο με χέρια, πάθος, καθώς και φαιά ουσία.

H ελληνική ομάδα έφερε τους Σέρβους στο «αμήν» με υποτυπώδη επιθετική βοήθεια από τους Σλούκα (2 π.) και Καλάθη (5 π.), ξεκινώντας μάλιστα αρκετές φορές από το -8 και το -9. Πάει να πει ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και μόνο με την άμυνα, ακόμα και απέναντι σε αντίπαλο υψηλού επιπέδου.

Η τρύπα στο «5», όμως, έπαιξε τον ρόλο της στην παράταση, όταν οι Σέρβοι τροφοδότησαν τρεις φορές τον υπέροχο Νίκολα Γιόκιτς και πήραν ισάριθμα καλάθια πάνω στο τεντωμένο σχοινί. Ούτε το ατομικό μαρκάρισμα του φουνταριστού Γιάννη ήταν αρκετό για να σταματήσει τον δις MVP του ΝΒΑ ούτε οι βοήθειες που έσπευσε να προσφέρει ο Νικ Καλάθης.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο νίκησε τον έτερο MVP Γιόκιτς στα σημεία της στατιστικής, αλλά ο Σέρβος σταρ έβαλε τα καλάθια από τα οποία κρίθηκε ο αγώνας. Στην απέναντι άκρη, ο Greek Freak χόρευε χασαποσέρβικο τους αντιπάλους του, αλλά έμενε αβοήθητος μέσα στον κλοιό και δεν πήρε χάρες. Εκτός του Γιάννη (10/14), ουδείς Έλληνας παίκτης εκτέλεσε βολές.

Στο τέλος του σουαρέ, ο Δημήτρης Ιτούδης μέτρησε τους ετοιμοπόλεμους παίκτες και τους έβγαλε μετά βίας δέκα (μετά τους τραυματισμούς των Κώστα Αντετοκούνμπο, Κώστα Σλούκα), μόλις οχτώ βράδια πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ. Η Ελλάδα δεν έχει την ατελείωτη δεξαμενή της Σερβίας, για να ξεκρεμάει μπασκετμπολίστες από το δέντρο και να τους ντύνει στα μπλε.

Ο Πέσιτς πήρε το ροζ φύλλο επειδή τράβηξε από τον πάγκο μονάδες με την ποιότητα και την πείρα του Μιλουτίνοφ και του Γκούντουριτς, χώρια οι ικανοί σουτέρ τύπου Γιάραμαζ. Εμείς δεν αντέχουμε να χάνουμε κανέναν παίκτη.

Και αυτές τις μέρες γίνεται μακελειό, κύριοι της FIBA. Μέσα σε ένα 24ωρο αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία τραυματίες ο Σενγκέλια, ο Γιουλ και τώρα ο Μίτσιτς, χώρια οι ουκ ολίγοι που προηγήθηκαν. Ποιος φωστήρας είχε τη φαεινή ιδέα, να διεξαχθούν επίσημοι αγώνες άλλης διοργάνωσης μία εβδομάδα πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ;

Πλήρης και υγιής, είναι πια φανερό ότι η Εθνική μας μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Ο ...Σκαριόλο θα μελαγχόλησε παρακολουθώντας την απόψε, και συγκρίνοντάς τον με τη νερόβραστη δική του Ισπανία, όπως μελαγχόλησε όταν είδε τους Σλοβένους να βασανίζουν τους Σέρβους.

Πώς θα είναι, όμως, η Εθνική Ελλάδας, όταν ανάψουν τα φώτα της γιορτής; Ποιοι παίκτες θα εμφανιστούν στο παλκοσένικο του Μιλάνου και πόσες προπονήσεις θα έχουν στα πόδια τους; Αλλά ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με τους ενοχλητικούς Βέλγους και βλέπουμε…