Υπέροχα όλα αυτά με FIBA και Euroleague, τους παίκτες και τους προπονητές τους σκέφτεται κανείς;

• Μπαίνω στη θέση του παίκτη
• Μπαίνω στη θέση του προπονητή

Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η FIBA με την Euroleague έχουν αποκτήσει ένα ισχυρό σημείο επαφής και οι σχέσεις τους φαίνεται πως βρίσκονται σε διαδικασία εξομάλυνσης. Θεωρώ πως το απόλυτο δεν θα το πετύχουν ποτέ, αλλά τουλάχιστον να μην είναι στα μαχαίρια. Η Euroleague άλλαξε ημερομηνίες σε πολλά παιχνίδια κατά μία μέρα. Μόνο του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια δεν έχει αλλάξει ακόμη.

Πολύ ωραία όλα αυτά. Αναρωτιέμαι όμως τους παίκτες τους ρώτησε κανείς; Ενδιαφέρθηκε κανείς για τον βασικό πρωταγωνιστή του παιχνιδιού που δεν είναι άλλος από τον παίκτη; Θα βάλω και τον προπονητή μέσα στην εξίσωση.

Οι άνθρωποι που διοικούν τις δύο Αρχές του αγαπημένου μας αθλήματος (FIBA και Euroleague) προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα χωρίς να λογαριάζουν παίκτες και προπονητές. Χρησιμοποιούν ως δεδικασμένο παιχνίδια του Φεβρουαρίου 2022. Τότε που για παράδειγμα η Ελλάδα αντιμετώπισε την Τουρκία στα Λιόσια με τον Παναθηναϊκό να δίνει τον Παπαγιάννη ημέρα δικού του ματς και τον Ολυμπιακό να έχει παίξει 18 ώρες πριν με την Αρμάνι στο ΣΕΦ. Κι ο Λάρκιν με τους διεθνείς συμπαίκτες του είχε υποδεχτεί στην Κωνσταντινούπολη την Μακάμπι.

Και αναρωτιέμαι... Ενδιαφέρεται κανείς για τους παίκτες; Για τους προπονητές; Πόσο λογικό είναι ένας αθλητής να δώσει δύο παιχνίδια υψηλής έντασης και υψηλού επιπέδου σε διάστημα 18-20 ωρών; Ελοχεύει κίνδυνος τραυματισμού; Πόσο εύκολο είναι για έναν προπονητή να κοουτσάρει παίκτες χωρίς να τους έχει προπονήσει; Προσθέστε και τα ταξίδια στην παραπάνω εξίσωση.

Μπαίνω στη θέση του παίκτη

Θεωρώ πως είναι απαγορευτικό ένας παίκτης να αγωνιστεί σε δύο παιχνίδια σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών. Επιστημονικά είναι αδύνατον και διατρέχουν κίνδυνο τραυματισμού. Θα πάρω για παράδειγμα την εθνική μας ομάδα. Στο δεύτερο ματς με το Βέλγιο δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα. Να πάνε και να παίξουν κανονικά και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Στο εντός έδρας ματς στο Ηράκλειο με την Λετονία όμως... Ο Ολυμπιακός παίζει την προηγούμενη μέρα εντός έδρας με την Παρτιζάν (Παπαπέτρου) και οι παίκτες θα τελειώσουν τις υποχρεώσεις τους τα μεσάνυχτα στην καλύτερη. Από την υπερένταση ΚΑΝΕΝΑΣ παίκτης δεν θα κοιμηθεί πριν τις 03.00 και θα πρέπει να σηκωθούν νωρίς το πρωί για να πάνε στην Κρήτη και να παίξουν δεύτερο ματς στις 19:00. Δηλαδή σε 22 ώρες θα παίξουν δύο ματς και θα κάνουν ένα ταξίδι. Ανήκουστο.

Καλά για τον Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάτι από τη στιγμή που παίζει ίδια ώρα με τους Βάσκους. Χάσιμο χρόνου θα είναι. Πέρυσι έδειξε όλη την καλή διάθεση κι έδωσε τον Παπαγιάννη, αλλά ξεχνάμε κάτι. Πέρυσι ήταν τέλος Φεβρουαρίου κι είχε αποκλειστεί από τα playoffs. Φέτος έχουμε Νοέμβριο και διατηρεί τις δικές του πιθανότητες πρόκρισης.

Πάμε στη Φενέρ του Καλάθη. Ακόμη χειρότερα είναι εδώ τα πράγματα. Ο Καλάθης θα παίξει την Πέμπτη με τον Ερυθρό Αστέρα και θα σηκωθεί τα ξημερώματα να πετάξει για Αθήνα και εν συνεχεία να ξαναπετάξει για Κρήτη. Θα φτάσει στις 14.00 και θα του ζητήσουμε να παίξει και να τα δώσει όλα στις 19:00. Πώς θα γίνει αυτό;

Οι παίκτες δεν είναι μηχανές. Οι παίκτες είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές. Και στο δικό μου μυαλό κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτούς. Και μην πει κάποιος πως στο ΝΒΑ παίζουν 4 ματς την εβδομάδα γιατί θα απαντήσω πως «στο ΝΒΑ δεν είναι όλα τα παιχνίδια υψηλής έντασης, δεν υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος όπως σε Ευρωλίγκα και Παγκόσμιο Κύπελλο και πως ταξιδεύουν με υπερπολυτελή τσάρτερ».

Μπαίνω στη θέση του προπονητή

Ο προπονητής δεν τρέχει πάνω κάτω το παρκέ για δύο ώρες όπως ο παίκτης, αλλά σίγουρα κατά τη διάρκεια της ημέρας δουλεύει περισσότερες ώρες από τον παίκτη. Πάνω από τον υπολογιστή, μίτινγκ με τους συνεργάτες, προγραμματισμός προπόνησης, βίντεο, scouting. Διαφορετική κούραση, αλλά κούραση.

Ιτούδης, Σκαριόλο, Αταμάν και Μακσβίτις έχουν ομάδα Euroleague και εθνική ομάδα. Θα πρέπει να κοουτσάρουν μία ομάδα που δεν θα έχουν προπονήσει. Ο Αταμάν έχει την τύχη να παίζει εντός έδρας και με τις δύο ομάδες του οπότε ίσως και να μπορεί να χωρέσει 1-2 προπονήσεις και με τους δύο. Οι άλλοι; Δεν γνωρίζω τις κλήσεις, αλλά το σενάριο ο Ιτούδης να πρέπει να κοουτσάρει έναν παίκτη τον οποίο δεν θα έχει προπονήσει ούτε μία φορά στη ζωή του υπάρχει.

Να δούμε όμως και τους προπονητές των συλλόγων. Γιατί ο Μπαρζτώκας να προσεύχεται μην πάθει κανείς τίποτα και να γυρίσουν όλοι σώοι και αβλαβείς; Γιατί να έχει αυτό το άγχος γνωρίζοντας πως υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού με δύο ματς σε 20 ώρες; Γιατί ο Ράντονιτς που δέχεται δριμεία κριτική να μην έχει κάποιον διεθνή στη διάθεσή του κόντρα στην Μπασκόνια; Γιατί η Φενέρ που μετρά 5/5 στην Euroleague να βλέπει τον Δέδα να προπονεί την ομάδα και όχι τον Iτούδη που χρυσοπληρώνει;

Για το καλό της εθνικής ομάδας θα μου πείτε. Για την παρουσία μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα μου πείτε. Εννοείται. Όλοι αγαπάμε τις εθνικές και όλοι θέλουμε να τις βλέπουμε στις κορυφαίες διοργανώσεις. Ξεχνάμε όμως κάτι σημαντικό... Τους παίκτες και τους προπονητές οι οποίοι είναι επαγγελματίες και οι βασικοί πρωταγωνιστές του αγαπημένου μας αθλήματος.

Μου αρέσει πολύ η προσπάθεια FIBA και Euroleague να τα βρουν και μακάρι να το πετύχουν. Φαίνεται πως βρίσκονται σε κοινή κατεύθυνση με τις αλλαγές ημερομηνίας και τις συναντήσεις που κάνουν. Όμως να σκεφτούν και τους παίκτες γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχει μπάσκετ και στο τέλος οι δηλώσεις συμφιλίωσης και οι φωτογραφίες με χαμόγελα των διοικούντων δεν θα έχουν το παραμικρό νόημα.

Σίγουρα πάντως δεν είναι λύση στο πρόβλημα η μεταφορά ενός αγώνα κατά μία (ούτε καν) μέρα.

ΥΓ: Η Euroleague ανέδειξε τον Μάικ Τζέιμς σε MVP Οκτωβρίου και o Σάσα Βεζένκοβ έσκασε στα γέλια. Για την ιστορία ο Σάσα είχε 26.2 ranking και ο Μάικ Τζέιμς 22.8. Ολυμπιακός και Μονακό έχουν ίδιο ρεκόρ (4-1).