Ο… ταγματάρχης των SS!

Άντε λοιπόν, τον φάγαμε τον γάιδαρο και μένει μονάχα η ουρά του. Ανοιγοκλείναμε εδώ και δέκα πέντε μήνες τα παράθυρα της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και απόψε κλειδαμπαρώνουμε το τελευταίο και –για να κάνω ακόμη πιο γλαφυρή αυτή την υπόθεση-ανοίγουμε τη μπαλκονόπορτα με θέα προς το Σινικό Τείχος!

Η Εθνική προκρίθηκε με τα τσαρούχια της στην τελική φάση και περιμένει με ανυπομονησία την κλήρωση στη Σεν Ζεν, που μάλιστα συμπίπτει με το ντέρμπι των αιωνίων, αλλά περιμένει επίσης με λαχτάρα αυτό το χαμογελαστό παιδί που πριν από μια εβδομάδα είπε τέσσερις ωραίες λέξεις…

I will be there!

Ονόματα δεν μαρτυράω, μία που το άκουσα και μία που το κλείδωσα στη μνήμη μου για να το ανασύρω όταν ο Θανάσης Σκουρτόπουλος ανακοινώσει τα παλικάρια τα οποία θα κληθούν να διανύσουν τον δρόμο του μεταξιού…

Για να μην επιτείνω την αγωνία πάντως τον αποκαλούν Γιάνναρο, ο ίδιος συστήνεται ως Γιαννάκης, λέγεται Γιάννης και δεν έχω κανέναν λόγο να υποψιάζομαι ότι θα γίνει… Αγιάννης!

Δεν έχω επίσης κανέναν λόγο να φοβάμαι ότι θα γίνουμε κι εμείς σαν τους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκό!

Στη Βαμβέργη, λοιπόν. Στο σπίτι της Μπρόζε, όπου κατοικοεδρεύει εδώ και τέσσερα χρόνια ο Νίκος Ζήσης ο οποίος δέχθηκε ασμένως το γάντι που του πέταξε ο Σκουρτόπουλος και χώθηκε κι ελόγου του στον κύκλο για να φωνάξουν όλοι μαζί «Ελλάς» πριν από την προχθεσινή προπόνηση!

Ε μα!

Σιγά που δεν θα ανταποκρινόταν σε αυτή την πρόσκληση αυτός που συμβολίζει όσο λίγοι τα ιδανικά της εθνικής ομάδας και ο Θεός τον ευλόγησε, η τύχη τον αξίωσε, το ταλέντο του τον βοήθησε και η αφοσίωση του (στα ιερά και όσια) του έδωσε δύναμη για να φωνάξει αυτό το σύνθημα 273 φορές μέσα σε 17 χρόνια!

Γι αυτό σ’ αγαπώ ρε Ζησάκο!

Παρεμπιπτόντως η πόλη της Άνω Φρανκονίας έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια ένας πολύ συνηθισμένος και αναπόδραστος προορισμός των ελληνικών ομάδων πότε στη Euroleague, πότε στο Champions League αλλά και της Εθνικής ομάδας.

Αμ το άλλο; Από τους παρόντες παίκτες ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης θα έχει βαρεθεί να βλέπει τους επτά λόφους της πόλης, η οποία γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επονομάζεται «Γερμανική Ρώμη»!

Το εννοώ αυτό διότι ο εκ Κύθνου ορμώμενος γκαρντ βρέθηκε εκεί και πριν από ενάμιση μήνα, όταν η ΑΕΚ αντιμετώπισε την Μπάμπεργκ από την οποία είχε ηττηθεί με 83-77…

Πλάκα πλάκα η Βαμβέργη τείνει να εξελιχθεί σε δεύτερο σπίτι της Εθνικής! Υπερβάλλω ως συνήθως, αλλά δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι ο αποψινός αγώνας είναι ο τέταρτος τον οποίο θα παίξει εκεί η επίσημη αγαπημένη και μάλιστα σε μια μακρά περίοδο που κοντεύει να πιάσει τον μισό αιώνα!

Ο Νίκος Ζήσης, ο Δημήτρης Μαυροειδής και ο (απών από τον σημερινό αγώνα) Γιάννης Μπουρούσης θα θυμούνται καλά την προηγούμενη επίσκεψη της Εθνικής στη βαυαρική πόλη, πριν από οκτώ χρόνια: στις 20 Αυγούστου του 2011 όταν σε φιλικό αγώνα στο πλαίσιο της προετοιμασίας ενόψει του επικείμενου Εurobasket στη Λιθουανία η ελληνική ομάδα με προπονητή τον Ηλία Ζούρο νίκησε τη Γερμανία με 69-56 (Βασιλειάδης 4, Μπουρούσης 14, Ζήσης 11, Ξανθόπουλος, Καλάθης 4, Φώτσης 9, Κ. Παπανικολάου 4, Μαυροειδής 2, Κουφός 17, Καϊμακόγλου 1, Σλούκας 3, Μπράμος).

Είκοσι επτά χρόνια νωρίτερα η Εθνική είχε γνωρίσει την ήττα με 96-88 από τη Γερμανία στην ίδια πόλη, πάλι σε φιλικό ματς πριν από το Προολυμπιακό Τουρνουά στο Λε Μαν και στο Παρίσι. Τότε με τον συχωρεμένο Κώστα Πολίτη στον πάγκο είχαν παίξει οι Γιαννάκης 8, Γκάλης 24, Κατσούλης 18, Σταυρόπουλος 8, Ανδρίτσος 12, Φασούλας 4, Καρατζουλίδης 12, Βίδας 2, Μίσσας και Αγιασωτέλης.

Η πρώτη επίσκεψη της Εθνικής στη Βαμβέργη ήταν και η καλύτερη, τόσο από πλευράς ουσιαστικού αποτελέσματος όσο και λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και της εποχής…

Το ημερολόγιο έδειχνε 29 Μαίου 1974 και η ελληνική ομάδα έπαιξε εκεί έναν κρίσιμο αγώνα του Κυπέλλου Εθνών στον οποίο επιβλήθηκε της Γερμανίας με 75-71, έχοντας στον πάγκο τον μακαρίτη Κώστα Μουρούζη, ενώ από εκείνη την ομάδα έχει φύγει επίσης από τη ζωή ο Αρης Ραφτόπουλος, που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη νίκη. Η σύνθεση: Γκούμας 17, Καστρινάκης 13, Σισμανίδης, Γιατζόγλου 4, Κόντος 10, Ραφτόπουλος 14, Ιωαννίδης, Γιαννουζάκος 17.

Τρία λεπτά πριν από τη λήξη του ντέρμπι η «Μουρούζα» απέσυρε τον Γκούμα, που όχι μόνο στράβωσε, αλλά του την είπε κιόλας με τον χαρακτηριστικό τρόπο του. «Πας καλά; Είμαι ο καλύτερος παίκτης και με βγάζεις;» απόρησε, αλλά ο Ντίνο είχε έτοιμη την εξήγηση…

«Σε βγάζω Βασιλάρα μου για να πάρεις μερικές ανάσες και θα σε ξαναβάλω για να τους τελειώσεις», όπερ και εγένετο!

Άνοιξα χθες το βράδυ κουβέντα γι αυτή την αποστολή με τον Γκούμα, που θυμόταν τα πάντα και μου τα διηγήθηκε χαρτί και καλαμάρι, οπότε αφήνω τον λόγο του «Αυτοκράτορα» να ρέει, χωρίς δικές μου διακοπές και παρεμβάσεις…

• Πρώτα απ’ όλα το ματς ήταν πολύ κρίσιμο, παίξαμε πραγματικά σπουδαίο μπάσκετ και νικήσαμε έναν ισχυρό αντίπαλο. Εκείνη την εποχή η Γερμανία είχε στη διάθεση της τον Νόρμπερτ Τιμ, που ήταν ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ της Ευρώπης και αγωνιζόταν στη Ρεάλ Μαδρίτης και ένα δαιμόνιο ξανθομάλλη γκαρντ, τον Χόλγκερ Γκεσβίντνερ που ήταν βλοσυρός και λέγαμε για πλάκα ότι μοιάζει με ταγματάρχη των SS!

• Τότε η Βαμβέργη δεν είχε κλειστό γήπεδο και ο αγώνας έγινε σε ένα toll (μεταλλικό κτίριο) του αμερικάνικου στρατού που ήταν εγκατεστημένο εκεί.

• Μετά το ματς γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και γλεντάγαμε όλη τη νύχτα, τρώγοντας, πίνοντας, καπνίζοντας, λέγοντας ιστορίες και παίζοντας κουμ καν! Κάποια στιγμή εμφανίστηκε εκεί όπου καθόμασταν μια πανέμορφη αρχοντογυναίκα, που τη θυμάμαι ακόμη και τώρα. Ήταν κούκλα, αριστοκράτισσα, ντυμένη με την τελευταία λέξη της μόδας και μας έπιασε την κουβέντα. Εμείς δεν ξέραμε γερμανικά, αλλά μέσω του διερμηνέα μας, του Μάρκου μας προσκάλεσε στον πύργο που είχε έξω από την πόλη για να πάμε την άλλη μέρα και να μας κάνει το τραπέζι!

• Δεν κλείσαμε μάτι όλη τη νύχτα από την υπερένταση και τη χαρά μας, άλλωστε αργά τη νύχτα ήρθαν στο ξενοδοχείο πολλοί Ελληνες για να γιορτάσουμε τη νίκη και μάλιστα απαιτούσαν να βγάλω λόγο. Σηκώθηκα, τους είπα μερικά πράγματα και ξαφνικά έβαλαν τα κλάματα από τη συγκίνηση και τη νοσταλγία για την πατρίδα, λες και αντί για λόγο τους έλεγα τραγούδια του Καζαντζίδη!

Τάδε έφη Γκούμας, αλλά εδώ χρειάζεται να παρέμβω διότι ο δαιμόνιος και βλοσυρός ξανθομάλλης Χόλγκερ Γκεσβίντνερ που οι παίκτες της Εθνικής έλεγαν ότι έφερε προς ταγματάρχη των SS δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος παλαίμαχος Γερμανός γκαρντ. Πρόκειται για τον μέντορα, πνευματικό πατέρα και ιντρούχτορα του Ντιρκ Νοβίτσκι, ο οποίος αφενός τον ανακάλυψε στο Βούρτσμπουργκ και αφετέρου έπαιξε πολύ σημαντικό (σε σημείο παρεξηγήσεως κιόλας) στη λαμπρή καριέρα του.

Ο λεγάμενος συνάντησε τον Γερμανό σούπερ σταρ όταν αυτός ήταν μόλις 15 χρονών και όχι μόνο υπήρξε ο πρώτος προπονητής του, αλλά τον ανάγκασε επίσης να μάθει να παίζει σαξόφωνο και να διαβάζει καθημερινά βιβλία λογοτεχνίας για να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα,. Συν τοις άλλοις του έθεσε το δίλημμα «ή θα ασχολείσαι περιστασιακά με το μπάσκετ για να περνάς την ώρα σου ή θα αφοσιωθείς σε αυτό και θα φτάσεις να γίνεις ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου…»

Ε, μετά από είκοσι χρόνια ξέρουμε ότι ο Ντιρκ έγινε το δεύτερο!