Ολυμπιακός: Η μοίρα των προπονητών

Πέδρο Μαρτίνς και Γιώργος Μπαρτζώκας. Προπονητικά μεγέθη ανόμοια. Διαφορετικής εθνικότητας, διαφορετικού αθλήματος, με μεγάλο κοινό σημείο το ακροατήριο και το έμβλημα στη φανέλα.

Για τον Γιώργο Μπαρτζώκα το φεγγάρι είναι υπέροχο. Μπροστάρης σε μια αναγέννηση του Ολυμπιακού στη μετά #mexritelous εποχής, προπονητής στο σύλλογο που αγαπάει από παιδί, επικεφαλής ενός group που ο ίδιος έχει διαμορφώσει με προσωπική ευθύνη και μάλιστα χωρίς να φοβάται να σπάσει αυγά ή να ασκήσει κριτική, αν όχι δημόσια τουλάχιστον υφέρπουσα κριτική.

Δεν έκανε τίποτα εκ του ασφαλούς, δεν ήταν ποτέ υποχρεωμένος να αναλάβει το ρόλο του φαβορί, μια που τα οικονομικά μεγέθη δεν τον έφερναν σε αυτή τη θέση και βέβαια σε μια ακόμα σεζόν που ο κορονοϊός μπορούσε και ακόμα μπορεί να ανατρέψει, οτιδήποτε σχεδιάσει ακόμα και το πιο κοφτερό προπονητικό μυαλό.

Από το τελευταίο θα πιαστώ για να διαμορφώσω το υποθετικό σενάριο. Αυτή τη στιγμή ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο ερυθρόλευκος special one. Αποκαθηλώνοντας τον αιώνιο στον τελικό Κυπέλλου, δημιουργώντας με τα επιτεύγματα της ομάδας του μια βαθιά κρίση στους Πράσινους με διαδοχικές νίκες στα ντέρμπι, οδηγώντας τον Ολυμπιακό στο πλεονέκτημα έδρας αρχικά και στο Final 4 τελικά, αλλά και με τον τίτλο του φαβορί για ελληνικό νταμπλ. Αδιαμφισβήτητα νομίζω τα παραπάνω.

Κι αν συμβεί το απρόοπτο; Δεν μιλάω για τον μόνιμο κίνδυνο ενός τραυματισμού. Μιλάω για τη βαριά ή ελαφριά νόσηση με covid-19. Μιλάω για τη χειρότερη συγκυρία στη χειρότερη στιγμή. Μια συνθήκη που μπορεί να στερήσει από μια καλοδουλεμένη ομάδα αυτό που δικαιωματικά της αξίζει. Είτε μιλάμε για την ευρωπαϊκή επιτυχία είτε για την εντός Ελλάδας επικράτηση. Κι αν δεν κατακτήσει ο Ολυμπιακός την Euroleague για την οποία κατά τη γνώμη μου είναι φαβορί; Κι αν ακραίες συνθήκες φέρουν τον Ολυμπιακό 2ο στο Ελληνικό Πρωτάθλημα; Τι προπονητής θα είναι τότε ο Γιώργος Μπαρτζώκας; Special one;

Λίγα μέτρα πιο μακριά από το Σ.Ε.Φ. υπάρχει ήδη ένας εστεμμένος Πρωταθλητής και μάλιστα τρις. Από την ποδοσφαιρομάνα Πορτογαλία με ένα αρκετά τεχνοκρατικό προφίλ ο Πέδρο Μαρτίνς οδήγησε τον Ολυμπιακό σε τρία πρωταθλήματα με έναν αγωνιστικά δικό του τρόπο και σχεδιασμό. Ένας σημαντικός αστερίσκος. Ο σχεδιασμός στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό είναι του Μαρτίνς εντός γραμμών και αποδυτηρίων αλλά φαίνεται να είναι των διοικητικών στελεχών μέχρι τα σκαλιά των γραφείων του Συλλόγου. Όλη η παράδοξη λοιπόν γκρίνια κατά του Πορτογάλου που διαβάζω δεξιά αριστερά του αποδίδει ευθύνες για το ποιος έφυγε, ποιος τον αντικατέστησε, πόσο καλύτερος ή χειρότερος είναι αυτός που παίρνει θέση βασικού. Ο μηχανικός όμως είναι καλός, το έχει αποδείξει. Τα υλικά άλλος τα ψωνίζει από τη μάντρα.

Κι επειδή για να μην κρυβόμαστε οι οπαδοί του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο εκπέμπουν μια «χορτασίλα» λόγω των πολλών πολλών πρωταθλημάτων, μοιραία έγιναν και «κακομαθημένοι», όταν ξεπετάγεται ένας ανταγωνιστής που κερδίζει κομμάτι της πίτας. Δεν αναγνωρίζουν κάποιοι, που φοβάμαι πως αυξάνονται, πως ο Μαρτίνς μπορεί να είναι αυτός που θα φέρει κι άλλη πρόοδο με τους κατάλληλους παίκτες.

Επίσης ένα ελληνικό Πρωτάθλημα που δεν ανεβαίνει σε ποιότητα ακόμα κι αν αυξάνεται ο ανταγωνισμός, πως θα οδηγήσει τον όποιο Πρωταθλητή του σε ευθύ ανταγωνισμό με τις ομάδες των top πρωταθλημάτων; Κι αφού ελπίζω ότι συμφωνούμε, πως κάτι τέτοιο είναι απίθανο, ποια ακριβώς είναι η ευθύνη του Πέδρο Μαρτίνς σε αυτό;

Δεν γίνεται πάντως η ομάδα να κερδίζει και ο προπονητής να χάνει. Η ομάδα να στέφεται Πρωταθλήτρια κι ο Μαρτίνς να χάνει την ευρωπαϊκή διάκριση. Το σύνολο να αποθεώνεται και ο προπονητής να αμφισβητείται. Είναι ένα άλλο ιδιότυπο φαινόμενο “psychosis” μιας λέξης που ευθύνεται για πολλά δεινά στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.

Αντιλαμβάνομαι πως όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο ελληνικά φαινόμενα, δεν είναι σημερινά και δεν αφορούν μόνο στον Ολυμπιακό. Είναι η μοίρα των προπονητών, να έχουν την πιο επισφαλή θέση σε ένα οικοδόμημα πρωταθλητισμού και είναι νομίζω καθήκον των ψυχραιμότερων, να αποδίδουν τα εύσημα σε δύο πραγματικά εξαιρετικούς προπονητές και να προκρίνουν την άριστα σχεδιασμένη επιτυχία έναντι της συγκυριακής αποτυχίας και το αντίθετο.

Υ.Γ. Σίγουρα κανείς δε θα διαφωνήσει μαζί μου ότι τα φρέσκα υπογεγραμμένα συμβόλαια δεν είναι αυτό που εξασφαλίζει κανέναν προπονητή σε καμιά ομάδα και πολύ περισσότερο στο ελληνικό περιβάλλον. Ειδικά οι ερυθρόλευκοι έχουν μακρά εμπειρία.