O βίος και η πολιτεία του «Ντούντα» στην Ελλάδα!

O Ντούσαν Ίβκοβιτς μεγάλωσε στο Τσρβένι Κριστ, μία σκληρή γειτονιά του Βελιγραδίου, την οποία ο ίδιος παρομοίαζε με τα... Καμίνια του Πειραιά και που φημιζόταν ότι «ανατρέφει» μεγάλους μάγκες, ηγέτες και πνευματικά δυνατούς άνδρες, υπό την έννοια ότι σπούδαζαν τη ζωή στα καλντερίμια και μετά πήγαιναν στο πανεπιστήμιο. Έπαιξε μπάσκετ στη Ραντνίτσκι Νις (1958-1968) και παράλληλα σπούδασε γεωλόγος.

Η... προφητεία για Γκάλη!

Μετά από δέκα χρόνια ενασχόλησης με τις μικρές ηλικίες, το 1978 άρχισε την προπονητική του καριέρα, στην Παρτίζαν και το 1980, μία χρονιά μετά το triple-crown που κατέκτησε με τον σερβικό σύλλογο, ανέλαβε τις τύχες του Άρη, στον οποίο την προηγούμενη χρονιά είχε έρθει ο Γκάλης. Έντονος χαρακτήρας αυτός, έντονος κι ο Νικ, η συνύπαρξή τους ήταν ταραχώδης και δύο χρόνια αργότερα, έφυγε από την ομάδα – χωρίς τίτλο, δηλώνοντας: «Ο Άρης δεν πρόκειται να πάρει πρωτάθλημα, όσο έχει στη σύνθεση του τον Γκάλη!». Η προφητεία του έσπασε όλα τα ρεκόρ...

Η κατηγορία στον Φασούλα για... προδοσία!

Η επιστροφή του στην Ελλάδα έγινε 9 χρόνια (1992) αργότερα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ κι ενώ, εν τω μεταξύ, είχε καθιερωθεί ως ένας εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη και παράλληλα, βρισκόταν και στον πάγκο της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, με την οποία είχε κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ (1989 & 1991), ένα χρυσό στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής (1990) κι ένα αργυρό στους Ολυμπιακούς της Σεούλ (1988).

Ως λάτρης της πειθαρχίας και πολλές φορές αυταρχικός στην συμπεριφορά του, ήρθε πολύ γρήγορα σε κόντρα με την «σημαία» της ομάδας, τον Παναγιώτη Φασούλα. Στην «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ, μάλιστα, ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα του προσωνυμίου «σοφός», το οποίο μαζί με το «παππούς» ακολουθούν εδώ και χρόνια τον «Ντούντα». Μαζί σήκωσαν μόνο το πρωτάθλημα του 1992 και την επόμενη χρονιά, η θυελλώδης σχέση τους, έφτασε στην κορύφωσή της. Το αποτυχημένο Final 4 στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας», διαδέχτηκε ο αποκλεισμός του «δικεφάλου του Βορρά» από τον τελικό του πρωταθλήματος και η λήξη της σεζόν, βρήκε τον Ίβκοβιτς, να χαρακτηρίζει τον «Πάνυ» εμμέσως «προδότη», προαναγγέλοντας τη μετεγγραφή του στον Ολυμπιακό.

Η ζυγαριά που τσάντισε τον Φάνη!

Το ότι ο Σέρβος τεχνικός δεν γούσταρε τις «φίρμες» ήταν γνωστό τοις πάσι, οπότε το πρώτο επεισόδιο με τον Φάνη Χριστοδούλου ήταν θέμα χρόνου, όταν το καλοκαίρι του 1994 συμφώνησε με τον Πανιώνιο. Με τον «Μπέμπη» τα έσπασαν στην αρχή για τα κιλά του, όταν του ζήτησε να ανέβει σε ζυγαριά για να μάθει το ακριβές βάρος του. Ο ακριβοθώρητος Φάνης αρνήθηκε («εγώ έτσι παίζω, αν σ' αρέσει!», του είπε,) κι έκτοτε όλη η ομάδα τον έψαχνε για καμία δεκαριά μέρες. Μεταξύ άλλων του καταλόγισε μειωμένο ζήλο στις προπονήσεις ενώ την 2η χρονιά της συνεργασίας τους, ο αρχηγός των «κυανέρυθρων» έμεινε έξω για το μισό της σεζόν, λόγω διαφωνίας με την διοίκηση στο θέμα της μετεγγραφής του. Σε μία από τις λίγες συνεντεύξεις του, στην εφημερίδα «Πράσινη», ο Χριστοδούλου είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Ήξερε πολύ μπάσκετ ο Ίβκοβιτς, αλλά ήταν τρελός για δέσιμο! Δε γούσταρε τα μεγάλα ονόματα και τα βράδια μάλλον έπινε περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Το πρωί στην προπόνηση, ψάχναμε την πόρτα να φύγουμε ή πλακωνόμαστε!» Στην «πλατεία» πάντως, έκανε καταπληκτική δουλειά, έβγαλε τον «ιστορικό» στην Ευρωλίγκα με Ντίνκινς, Πάσπαλι και πολλά νέα παιδιά και το καλοκαίρι το 1996, «εξαργύρωσε» την επιτυχία του, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό.

Όταν ξανάσμιξε με την «αράχνη» στο ΣΕΦ!

Στον Πειραιά, όπου έσμιξε και πάλι με τον Φασούλα, όπως σμίγουν τ' αηδόνια, έγραψε ιστορία οδηγώντας τους «ερυθρόλευκους» στην κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου και του μοναδικού triple-crown (1997). Κι όλα αυτά, ενώ μέχρι τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς, η ομάδα έχανε απ' όλους, ακόμη και από τον ΒΑΟ. Η συνεργασία τους ήταν αρμονική μέχρι τους τελευταίους μήνες της σεζόν 1998-99, όταν και οι δύο «ξέθαψαν το τσεκούρι του πολέμου». Ο ψηλός, του την έπεσε στα αποδυτήρια της «Ολίμπια Χάλε» του Μονάχου, μετά την ήττα των «ερυθρολεύκων» από την Ζαλγκίρις Κάουνας στον ημιτελικό του Final 4 και η ένταση βγήκε στην επιφάνεια στους τελικούς της Α1 Κατηγορίας με τον Παναθηναϊκό, στη διάρκεια των οποίων βρίστηκαν στον πάγκο της ομάδας.

Οι κόντρες με Σιγάλα και Παπανικολάου

Λιγότερο διαφημισμένη ήταν η κόντρα του με τον αρχηγό της ομάδας, Γιώργο Σιγάλα, που μετά την πρώτη χρονιά του «Ντούντα» αποχώρησε από το «λιμάνι», ενώ το «ξεκατίνιασμα» με τον 20χρονο τότε Δημήτρη Παπανικολάου δεν είχε προηγούμενο. Ο Ίβκοβιτς τον κατηγόρησε ότι μετά τη λήξη της σεζόν, ταξίδεψε στη Μπολώνια και υπέγραψε προσύμφωνο με την Κίντερ και ο «Παπ», απάντησε με δηλώσεις του στην Gazzetta dell Sport: «Τον κύριο Ίβκοβιτς τον έχουμε μάθει από παλιά, πόσο φθηνά επιτίθεται στους παίκτες του και έχει αποδείξει άπειρες φορές στο παρελθόν πόσο φθηνός είναι!» Το φοβερό είναι ότι λίγους μήνες αργότερα, οι δύο άνδρες συνεργάστηκαν και πάλι με τον Παπανικολάου να υπογράφει νέο συμβόλαιο διάρκειας 4,5 χρόνων με τον Ολυμπιακό.

Η ήσυχη διετία στην ΑΕΚ!

Η λήξη της πρώτης θητείας του στον Πειραιά, δεν τον απομάκρυνε ούτε από την Ελλάδα, αλλά ούτε από την Αθήνα. Δεν χρειάστηκε να αλλάξει καν σπίτι και να αφήσει το ρετιρέ που αγόρασε στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου, στην ταράτσα του οποίου βρίσκονταν τα αγαπημένα του περιστέρια. Η δεύτερη μεγάλη αγάπη της ζωής του, δίπλα στα οποία, γέμιζε τις μπαταρίες του, αυτοσυγκεντρωνόταν, ισορροπούσε και γαλήνευε... Στην ΑΕΚ έμεινε μία διετία (1999-2001), διάστημα που όμως ήταν αρκετό για να κατακτήσει δύο Κύπελλα Ελλάδας (2000 & 2001) και το Κύπελλο Saporta (2000), να βάλει τις βάσεις για το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς (2002) και να δώσει τα φώτα του στον Φώτη Κατσικάρη, που δύο χρόνια αργότερα ανέλαβε την ομάδα, αρχίζοντας την καριέρα του ως head-coach.

Η ΤΣΣΚΑ και η Ντιναμό των Ελλήνων και η «απογείωση» του Παπαλουκά!

Θα είναι ψέμα να πει κανείς ότι δεν βοήθησε ή δεν στηρίχθηκε σε Έλληνες παίκτες, στην διάρκεια της 5ετίας που ακολούθησε στη Μόσχα. Ως τεχνικός της ΤΣΣΚΑ, επέλεξε το Νίκο Χατζηβρέττα από τον Ηρακλή, για την περιφέρεια της ομάδας του, πήρε τον Ντικούδη, ενώ η απόκτηση του ελεύθερου Παπαλουκά, «απογείωσε» την καριέρα του Θοδωρή, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην μετέπειτα ανάδειξή του σε κορυφαίο Ευρωπαϊο μπασκετμπολίστα. Τη 2004-05 οδήγησε τους Ρώσους σε ένα πρωτοφανές 52-0, αλλά η θητεία του στον πάγκο τους έληξε άδοξα, λόγω της αποτυχίας του στο Final 4 της ρωσικής πρωτεύουσας! Στην Ντιναμό, έστησε την ομάδα γύρω από τους Παπαδόπουλο και Φώτση και η κατάκτηση του Uleb Cup (του σημερινού Eurocup), τον κατέστησε ως το μοναδικό Ευρωπαίο coach που έχει κατακτήσει και τις τέσσερις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (Εuroleague, Korac Cup, Saporta Cup & Uleb Cup).

Η επιστροφή στον Πειραιά και ο τσακωμός με τον Μπουρούση!

Ο Ολυμπιακός, όμως, ήταν το πεπρωμένο του! Το 2010 συμφωνεί με τους αδερφούς Αγγελόπουλους να αναλάβει τα ηνία της ομάδας, υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες και χρίζει ηγέτη τον Σπανούλη, που εγκαταλείπει τον «αιώνιο αντίπαλο» και προβαίνει σε μία μυθική δήλωση: «Το πλεονέκτημα που τόσα χρόνια είχε ο Παναθηναϊκό στον πάγκο, παύει να υφίσταται!», υπογράμμισε αναφερόμενος στον κουμπάρο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Την πρώτη του χρονιά κατέκτησε το Κύπελλο, αλλά τα έσπασε αδίκως με τον Γιάννη Μπουρούση, για τον οποίο εισηγήθηκε να του δοθεί υποχρεωτική άδεια για έναν μήνα, ώστε να ξεπεράσει έναν τραυματισμό, αλλά στην ουσία ήθελε να τον τιμωρήσει επειδή ήταν αντιδραστικός και του δεν δίστασε να του αντιμιλήσει σε μία έντονη παρατήρηση που του έκανε στην προπόνηση. Από τότε ο ψηλός, όποτε τον «βλέπει» και... αφηνιάζει και δεν έχουν ανταλλάξει ούτε κουβέντα.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, χωρίς Παπαλουκά, Τεόντοσιτς και Μπουρούση, οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στον τελικό της Euroleague και παρ' ότι βρέθηκαν να χάνουν με 19 πόντους διαφορά από την ΤΣΣΚΑ, ήταν ο άνθρωπος που τους καθοδήγησε στην μεγαλύτερη ανατροπή που έχει συμβεί ποτέ στα χρονικά της διοργάνωσης. Το ίδιο καλοκαίρι, δηλώνει ότι αποχωρεί από τους πάγκους των συλλόγων για να αφοσιωθεί μόνο στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας, για να αθετήσει το λόγο του και δύο χρόνια αργότερα (2014), να αναλάβει τις τύχες της Εφές Αναντολού, στον πάγκο της οποίας γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους μίας σπουδαίας και λαμπερής 38χρονης καριέρας, που ολοκληρώθηκε με 23 τίτλους σε διασυλλογικό κι εθνικό επίπεδο και συνολικά 8 μετάλλια ως head-coach του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του. Πίσω από τον «Ζοτς» (23 τίτλοι μόνο στον ΠΑΟ), είναι ο 2ος πιο πετυχημένος ξένος coach που εργάστηκε στην πατρίδα μας, κατακτώντας 10 τρόπαια στον πάγκο ελληνικών ομάδων.

Οι λιγότεροι γνωστοί καβγάδες του

Σε παλαιότερη συνέντευξη, μιλώντας για τις σχέσεις του με τους κορυφαίους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε, δεν είχε παραλείψει να ειρωνευτεί μόνο τον «άνθρωπο-αράχνη»: «Μου λέτε για τις κόντρες μου με κάποιους σταρ. Από τον Γκάλη μέχρι τον συγχωρεμένο τον Nτράζεν και από τον Φάνη μέχρι τον κύριο Φασούλα και τον Παπανικολάου, όλοι, μα όλοι, βγήκαν ωφελημένοι από τις κόντρες μας. Kατά βάθος όλοι τους ήξεραν και καταλάβαιναν πόσο απαιτητικός είμαι με τους παίκτες-βεντέτες». Όσο για τους καβγάδες του, έχουν μείνει στην ιστορία. Δεν δίστασε να τα βάλει ακόμη και με άμεσους συνεργάτες του, όπως ο Μίλαν Μίνιτς. Ο αστικός μύθος λέει ότι του πέταξε κατάμουτρα μια μακαρονάδα και του έβαλε το κεφάλι μέσα στη σούπα, επειδή ο Μίλαν δεν συμφωνούσε με μια άποψή του.

Στους ημιτελικούς του 1996 έπαιζε ξύλο στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, με κάποιους "μπρατσωμένους" Παναθηναϊκούς, μέχρι να πάει στα αποδυτήρια του Πανιωνίου, ενώ δυο χρόνια αργότερα βριζόταν σκαιότατα με τον Λευτέρη Σούμποτιτς που δεν του είχε δώσει πρώτος το χέρι!

Σε ένα ματς του Ολυμπιακού, κόντρα στο Περιστέρι όπου τίποτε δεν πήγαινε καλά, αναφωνεί: "Τα έχω δοκιμάσει όλα". Ο Δημήτρης Παπανικολάου, που κάποτε του είχε επιτεθεί μέσω τηλεόρασης, απαντάει: "Coach, λούσου με ultrex". Ευτυχώς, γι' αυτόν ο «Ντούντα» δεν (ή έκανε πως δεν) άκουσε. Σε έναν αγώνα της ΑΕΚ με Έσπερο στην Καλλιθέα, πάει στη γραμματεία σχεδόν ταυτόχρονα με τον πρώην παίκτη του στους "ερυθρόλευκους", Νίκο Μίχαλο. Παραλίγο να πιαστούν στα χέρια.

Με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ήταν φίλοι, αλλά όταν ο Μπόζα πήρε στον Παναθηναϊκό τον Μπάιρον Ντίνκινς, ο 72χρονος σήμερα Ίβκοβιτς, έγινε έξαλλος γιατί ήθελε τον παίκτη (που είχε στον Πανιώνιο) στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα να μη μιλιέται μαζί του! Θύματά του και οι διαιτητές. "Είσαι ο χειρότερος άνθρωπος σε αυτό το γήπεδο!" είχε πει στον Χρήστο Χριστοδούλου στο ματς Ελλάδας-Σερβίας, που κατέληξε σε μπουνοκλωτσιές στο διεθνές τουρνουά «Ακρόπολις» του 2010. Σε «ντέρμπι αιωνίων», λίγο έλειψε να αρπαχτεί και με τον Δημήτρη Ιτούδη, γιατί «ζήτησε να μου ρίξουν τεχνική ποινή. Του είπα ότι, για μένα είχε τελειώσει», είπε μετά το τέλος του αγώνα.

Ο άνθρωπος με τον οποίο δεν ήθελε ποτέ να τσακωθεί!

Θα περίμενε κανείς η αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό να τον οδηγήσει σε σύγκρουση με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Καμιά σχέση. Ό,τι κι αν γίνει οι κουμπάροι, μένουν πάνω απ' όλους και όλα, φίλοι: «Tον Zέλικο τον αγαπώ σαν αδερφό μου και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες!», σχολίασε σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του. Πως τα κατάφερε, ένας Θεός ξέρει...