Εύγε, αλλά ...μήπως ήταν προτιμότερη η Μονακό;

To ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ομάδες που γράφουν σελίδες από τη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, λες και έβλεπες το Game 6 από τη συναρπαστική προημιτελική σειρά του 2023 ήταν το αποψινό, έχασε τους χυμούς του και μετατράπηκε σε ματσάκι προετοιμασίας, περίπου 22 ώρες πριν ξεκινήσει. Και μολαταύτα αποδείχθηκε ματσάρα, επειδή τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η Φενέρ πάσχισαν μέχρις εσχάτων για μία νίκη που χρησίμευε μοναχά στον ψυχισμό τους. Ο αθλητικός εγωισμός και το γόητρο είναι μία δύναμη, που ενίοτε ξεπερνάει ακόμα και τη λογική…

Από τη στιγμή που η κάπως αγχωτική νίκη του Παναθηναϊκού επί της Άλμπα οριστικοποίησε τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από την πρώτη τετράδα, οι «ερυθρόλευκοι» και η Φενέρ δεν είχαν πολλά να κερδίσουν ή να χάσουν από τη μεταξύ τους αναμέτρηση. Ο ένας θα πήγαινε Βαρκελώνη και ο άλλος Μόντε Κάρλο, κορώνα γράμματα σχεδόν η μοιρασιά, τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του.

Δεδομένου μάλιστα ότι η τρίτη Μονακό μοιάζει στα μάτια πολλών πιο βατός αντίπαλος από την τέταρτη Μπάρτσα, οι πιο κυνικοί θεωρούσαν την ήττα στο αποψινό ντέρμπι του ΣΕΦ σενάριο προτιμότερο από τη νίκη. Τώρα που έσβησαν τα φώτα στο Φάληρο, και μάθαμε τα ζευγαρώματα, όλοι την ίδια κουβέντα ανεβάζουν στα χείλη για παρηγοριά, κάτι σαν σάλπισμα τελικής επίθεσης με στόχο την επίσκεψη στο γκρεμισμένο τείχος του Βερολίνου: «Εμάς ξέρετε κανένας δεν μας θέλει για αντίπαλο στα πλέι-οφ, με ή χωρίς το πλεονέκτημα της έδρας». Το ακούς με προφορά πειραιώτικη, το ακούς και τουρκιστί ή …λιθουανιστί.

Η αλήθεια είναι, ότι η πενταπλή αναμέτρηση με αντίπαλο του αναστήματος και της πείρας ενός Ολυμπιακού ή μίας Φενέρ δεν είναι δα νόστιμο πασχαλιάτικο αυγό για τους Καταλανούς και τους Μονεγάσκους αντίστοιχα. Όταν τερματίζεις με (σχεδόν) διπλάσιες νίκες από ήττες, ελπίζεις να ζευγαρώσεις με καμιά Μακάμπι ή Βίρτους ή Βασκόνια και όχι με τον 3ο ή τον 4ο της περυσινής διοργάνωσης.

Και πέρυσι, βέβαια, οι «ερυθρόλευκοι» έπεσαν πάνω σε ολόκληρη Φενέρ και χρειάστηκαν υπερπροσπάθεια για να φτάσουν στο Κάουνας. Kαι είχαν τερματίσει πρώτοι και καλύτεροι τότε στην κανονική περίοδο, όχι πέμπτοι. Παρεμπιπτόντως, ο αντίστοιχος περυσινός πέμπτος (Μακάμπι) τερμάτισε με το φτωχό 20-14, δηλαδή δύο νίκες χαμηλότερα από τον φετινό πήχη. Ποιος έγραψε φέτος ρεκόρ 20-14; Μα, η …Μακάμπι, που ωστόσο εν έτει 2024 δεν χώρεσε ούτε στην εξάδα. Α, ναι, και η έκτη Φενέρμπαχτσε, που τερμάτισε με σερί δύο ηττών και με φτερά κάπως κομμένα.

Για την εκστρατεία του Ολυμπιακού στο ναρκοπέδιο της Βαρκελώνης έχουμε μπροστά μας δώδεκα μέρες ανάλυσης, προγνωστικών και πολύχρωμου πυρετού. Εάν θέλετε οπωσδήποτε ένα πρώιμο προγνωστικό από τώρα, σημειώστε ένα ξερό πενήντα-πενήντα, ειλικρινής εκτίμηση και όχι διπλωματική ντρίμπλα. Ίσως κάτι λιγότερο, για να είμαι τίμιος. Προσωπικά πιστεύω ότι η κρυόπλαστη και δίχως έδρα Μονακό θα ήταν προτιμότερος αντίπαλος, από τη Μπάρτσα των λαμπερών προσωπικοτήτων, του περίσσιου βάθους και της βαριάς φανέλας.

Ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι θα εμφανιστεί πάνοπλος στην αφετηρία των πλέι-οφ και η πληρότητα είναι ο ιδανικός σύμμαχος, ακόμα και όταν (όχι σπάνια) απουσιάζουν οι μπροστάρηδες, οι τόσο απαραίτητοι όταν μυρίζει άνοιξη. Το αποψινό ματς το πήρε επειδή είχε έναν παίκτη που βγήκε μπροστά στα δύσκολα, τον Αϊζέια Κάνααν. Στα playoffs δεν κερδίζει πάντοτε το σκάκι. Από την άλλη, εάν βρεθείς να κυνηγάς τον αντίπαλο βασιλιά με δύο πύργους και δύο αξιωματικούς, δεν χρειάζεσαι απαραίτητα βασίλισσα…

Ο ανδρείος Ολυμπιακός κυνήγησε τη νίκη για να μπει στα προημιτελικά με το ηθικό στα ύψη, πάλεψε με όλα του τα όπλα χωρίς να κάνει υπολογισμούς, μπαίνει στην τελική ευθεία δίχως απουσίες και με 10 νίκες στα τελευταία 11 ματς, έχει και δύο εβδομάδες ανασυγκρότησης στη διάθεσή του, αλλά η εξίσωση συνοδεύεται με τους προφανείς αστερίσκους: ο καταπονημένος Πίτερς δυσκολεύεται να προσπεράσει στην ιεραρχία ακόμα και τον ξεχασμένο Σίκμα, ο Μιλουτίνοφ θα αναζητήσει ρόλο εκεί όπου δεν περισσεύουν λεπτά (πίσω από τους Φαλ, Ράιτ), ο Γουόκαπ δυσκολεύεται να ξαναβρεί τα πατήματά του, ο Γουίλιαμς-Γκος είναι μία κρύο, μία ζεστό, μία κρύο.

Αλλά δεκατρείς ή δεκατέσσερις λύσεις είναι ένας πονοκέφαλος σαφώς προτιμότερος από τη λειψανδρία του Γενάρη και του Φλεβάρη. Απόψε έμειναν εκτός δωδεκάδας οι Μπραζντέικις, Λούντζης και ο τραυματίας (αλλά σχεδόν έτοιμος για τα περαιτέρω) Φίλιπ Πετρούσεφ.

Το περί πληρότητας ευαγγέλιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, απέναντι στη νικήτρια της κεκλεισμένων των θυρών αναμέτρησης μεταξύ Μακάμπι-Βασκόνια στο ουδέτερο Βελιγράδι, στη Μπεογκράντσκα Αρένα πλέον και όχι στη Χάλα Πιονίρ, αλλά των θυρών εξίσου κεκλεισμένων. Όπως έγραφα χθες, και μόνο να θεωρείται πιθανός αποκλεισμός αποτυχία είναι για τον Παναθηναϊκό τρανή επιτυχία! Ελπίζω να μην αφήσει τραύματα και αποπροσανατολισμό στους «αιωνίους» το ξεκούδουνο μεταξύ τους ντέρμπι, που έρχεται τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ.