Ο Σερίφης στη χώρα του Ποτέ και του Πουθενά...

• Τανκ, έρημα φυλάκια σε ταινία του Ταρκόφσκι
• Ο «Τύρας» και η «πόλις» σε άρωμα Αρχαίας Ελλάδας
• Υπερδνειστερία και… υπερπρωταθλήτρια
• Τα Ελληνόπουλα στον Πύργο της Βαβέλ

Η τέχνη της χειραγώγησης. Στρατολόγηση του εχθρού. Μυστικά βαθιά κρυμμένα. Βρώμικες οικονομικές πηγές. Μία τρομερή πηγή δεδομένων έτοιμη να αξιοποιηθεί προς πάσα κατεύθυνση. Ανεργος πλέον εξαιτίας του επίσημου τέλους του Ψυχρού Πολέμου, ο Βίκτορ Γκουσάν αισθανόταν τρομερά ισχυρός, ώστε να κάθεται αμέριμνος στον καναπέ του. Ο πρώην πράκτορας της διαβόητης υπηρεσίας πληροφοριών, KGB, αναζητούσε τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε στην επόμενη μέρα του χάους που προκάλεσε η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Είχε μπει ο χειμώνα του 1997 και η ιδέα του κατέβηκε αβίαστα. Θα έκανε ό,τι και πάντα. Θα γινόταν ο απόλυτος Σερίφης. Μόνο που ο ίδιος γνώριζε να κινείται πάντοτε στις σκιές. Οπότε, θα γινόταν ένας Σερίφης στο Ποτέ και στο Πουθενά.

Τανκ, έρημα φυλάκια σε ταινία του Ταρκόφσκι

Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο Κισινάου (ή Τσιτσινάου, ποιος να ξέρει άλλωστε το σωστό;). Πρόκειται για το ύστατο μέρος “κανονικότητας” στην Ευρώπη. Διανύοντας τα 70 χλμ. προς το Τίρασπολ, ο δρόμος που οδηγεί προς την Υπερδνειστερία, περνάει μέσα από το τέλος του χρόνου. Τα πάντα μοιάζουν να έχουν σταματήσει. Σποραδικά θα συναντήσει κανείς αυτοκίνητα σε αυτή την ατελείωτη ευθεία ενός αχανούς και αδιάφορου τοπίου. Και πριν την επαφή με έναν άλλον πολιτισμό, βγαλμένο από ταινία του Αντρέι Ταρκόβσκι, έρχεται το πρώτο σοκ.

Ενα έρημο φυλάκιο, ηχεί μία σιωπηλή προειδοποίηση για την εισαγωγή στην Υπερδνειστερία. Μία χώρα που θυμίζει περισσότερο την προέλευση του Κόναν του Βάρβαρου. Σε καμία περίπτωση πάντως ένα μέρος που ανήκει στην Ευρώπη. Μία μακρόσυρτη λωρίδα γης κατά μήκος του ποταμού Δνείστερου, μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας και πλήρως ελεγχόμενη από τη Ρωσία, υπήρξε προϊόν αυτονομίας ενός σύντομου πολέμου το 1992. Μόνο που δεν αναγνωρίζεται από κανένα επίσημο κράτος στον κόσμο. Ούτε καν από την ίδια τη Ρωσία. Οι κάτοικοί της πληρώνουν σε ρούβλια, τα οποία ωστόσο, δεν έχουν καμία αξία σε άλλη χώρα και δεν μπορούν να ανταλλαχθούν έξω απ’ την Υπερδνειστερία.

Μετά το πρώτο έρημο φυλάκιο, ακολουθεί ένα δεύτερο. Μόνο που εκεί υπάρχουν όχι απλά κάποιοι φρουροί, αλλά και ένα τανκ, που κλείνει οριζόντια το δρόμο, έχοντας στο πλάι οπλισμένους στρατιώτες με ύφος σοβαρό, να στέκονται βλοσυροί, σχεδόν τρομακτικοί, ενώ γύρω τους δύο άγρια σκυλιά γαβγίζουν. Προσπερνώντας το, τα πρώτα κτήρια που βλέπει κανείς να ξεπηδούν απ’ το χιονισμένο τοπίο είναι βενζινάδικα και σούπερ-μάρκετ. Και παντού το ίδιο logo, αυτό το παράταιρο Sheriff, που ελέγχει όλο το επίσημο εμπόριο της χώρας, διαθέτοντας επιπλέον… τηλεοπτικό σταθμό, κατασκευαστική εταιρεία, εκδόσεις, εργοστάσιο αλκοολούχων ποτών, εργοστάσιο παρασκευής ψωμιού, δίκτυο κινητής τηλεφωνίας.

Ο «Τύρας» και η «πόλις» σε άρωμα Αρχαίας Ελλάδας

Όλοι οι δρόμοι έχουν ονόματα αριστερών ηγετών κι επαναστατών (Λένιν, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Καρλ Λίμπκνεχτ) κι οι μεγάλες λεωφόροι έχουν πλάτος πολλών μέτρων, έχοντας ξεμείνει στη λογική και στην αυστηρότητα της πάλαι ποτέ σταλινικής Σοβιετικής Ενωσης. Το όνομα της πόλης, Τιρασπόλ, φαίνεται να προέρχεται απ’ τα ελληνικά, καθώς σε αυτά «Τύρας», είναι το όνομα του ποταμού Δνείστερου και φυσικά από το «πόλις».

Υπερδνειστερία και… υπερπρωταθλήτρια

Τι θα συμβεί όμως στο χορτάρι; Αλλωστε στις εξέδρες της «Bolshaya Sportivnaya Arena» των 13.460 θεατών που δεν γεμίζει ποτέ, δεν πρόκειται να βρεθεί σχεδόν κανέναν αντίπαλος οπαδός. Είναι το πιο δύσκολο ταξίδι που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για να δει την ομάδα του εκτός έδρας και σε συνδυασμό με το αγωνιστικό προϊόν, λογικά δεν θα… ψήνει κανέναν να περάσει όλον αυτόν τον Γολγοθά, μιας και όπως είπαμε, δεν υπάρχουν απ’ ευθείας πτήσεις για τη χώρα.

Η Σέριφ με το σηματάκι του σερίφη, ένα ακόμα σουρεάλ δείγμα της ύπαρξής της, έχει υπάρξει η τιτλούχος στις 19 από τις 21 εκδόσεις του πρωταθλήματος Υπερδνειστερίας. Εννοείται ότι τόσες κατακτήσεις έχει και στο Κύπελλο και στο εγχώριο Σούπερ Καπ. Ο Γιούρι Βερνίντουμπ, ένας άπειρος 55χρονος Ουκρανός κόουτς που ανέλαβε πέρσι, έχει καταφέρει να βάλει μία τάξη σε αυτόν τον τρελό Πύργο της Βαβέλ που έχει να διαχειριστεί. Στην πρώτη του σεζόν έκανε ρεκόρ όλων των εποχών με μόλις μία ήττα σε 36 αγώνες και 99 βαθμούς, έχοντας δεχτεί μόνο επτά γκολ.

Τα Ελληνόπουλα στον Πύργο της Βαβέλ

Κανονικός γηγενής από την Υπερδνειστερία δεν υπάρχει. Ως γηγενείς ορίζονται ορισμένοι Μολδαβοί παίκτες του ρόστερ, που είναι και πρωταγωνιστές στην Εθνική Μολδαβίας. Ένα κράμα Βραζιλιάνων, όπως ο πρώην του Αρη, Μπρούνο, πολλών Αφρικανών, με σημαντικότερο όλων τον επιθετικό από τη Γουινέα, Μόμο Γιανσάνε και Βαλκάνιων, η Σέριφ έχει κάνει ήδη το θαύμα. Εννοείται πως μεταξύ των πρωταγωνιστών δεσπόζουν οι Ελληνες, Δημήτρης Κολοβός, Γιώργος Αθανασιάδης, που βιώνουν μία διαφορετική ποδοσφαιρική και πολιτιστική περιπέτεια, φτάνοντας τώρα να παίξουν από το πουθενά, στους ομίλους του Champions League.

Κάπως έτσι και αφού έκανε επί δύο την τρελή έκπληξη, αφήνοντας εκτός διαδοχικά Ερυθρό Αστέρα και Ντιναμό Ζάγκρεμπ, αυτή η απίθανη ομάδα ετοιμάζεται να ζήσει το απόλυτο όνειρο της ιστορίας της. Στις επόμενες βδομάδες θα κοντραριστεί με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Ιντερ και τη Σαχτάρ. Η Σέριφ είναι το απόλυτο παράδειγμα ότι στο ποδόσφαιρο τα πάντα είναι πιθανά. Όπως και το να βρεθεί μία ομάδα από τη χώρα του Ποτέ και του Πουθενά, να πατάει το χορτάρι του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και του «Τζουζέπε Μεάτσα», διδάσκοντας την Ευρώπη γεωπολιτική και γεωγραφία με όχημα την μπάλα.

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_Karaman