Η ποδοφαιρική λογική λέει Λίβερπουλ, η… τρέλα λέει Ρεάλ

• Η ομάδα - χαμαιλέων του Κλοπ
• Οι παράγοντες Ντίας, Βινίσιους και Καμαβινγκά

To 1986, o Χουανίτο είχε πει μια φράση που έμεινε στην αιωνιότητα, κυρίως επειδή έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις και επανειλημμένως από τη στιγμή που την ξεστόμισε ο πρόωρα χαμένος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δυναμικός επιθετικός της Ρεάλ Μαδρίτης.

«90 minuti en el Bernabeu son molto longo» ήταν η ασύντακτη, μεταξύ ισπανικών και ιταλικών ατάκα, με την οποία ο Χουανίτο είχε προειδοποιήσει όσους θεωρούσαν βέβαιη την πρόκριση της Ίντερ επί της Βασίλισσας στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA, επειδή στον πρώτο αγώνα οι Νερατζούρι νίκησαν με 3-1.

Δηλαδή; «90 λεπτά στο «Μπερναμπέου» κρατάνε πολύ» είχε πει ο Χουανίτο, ο οποίος επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά λίγες ημέρες αργότερα, όταν η Ρεάλ των Μπουτραγκένιο, Μίτσελ κα Σία, διέλυε την Ίντερ με 5-1 και έπαιρνε το εισιτήριο για τον τελικό, κατακτώντας στη συνέχεια το δεύτερο Κύπελλο UEFA της μυθικής ιστορίας της.

Η φράση του Χουανίτο βρήκε εφαρμογή στο φετινό Champions League όχι μια φορά, ούτε δύο, αλλά τρεις. Για να φτάσει στον τελικό με τη Λίβερπουλ, η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι έκανε δυνατά τα αδύνατα κόντρα σε Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι, οι οποίες υπέκυψαν στην ξεχωριστή αύρα του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», με αποτέλεσμα να δουν τον τελικό από τον καναπέ.

Απόψε, βεβαίως, ο τελικός δεν διεξάγεται στο σπίτι της Ρεάλ, αλλά η… τρέλα που κουβαλάει, η άνεσή της να αγωνίζεται μέσα στο… χάος, την καθιστά απρόβλεπτη και τον τελικό εντελώς ανοιχτό σε όλα τα προγνωστικά, παρ’ ότι φρονώ ότι ποδοσφαιρικά μιλώντας η Λίβερπουλ έχει τον πρώτο λόγο.

Η ομάδα - χαμαιλέων του Κλοπ

Οι τελευταίες πληροφορίες από το Παρίσι θέλουν τον Τιάγκο Αλκάνταρα, παίκτη - κλειδί στο passing game της Λίβερπουλ, να προπονείται κανονικά και να δίνει το παρών από την αρχή στο «Σταντ ντε Φρανς» του Παρισιού.

Απομένει να δούμε, βεβαίως, τον βαθμό ετοιμότητας του Ισπανό-Βραζιλιάνου μπαλαδόρου, αλλά και αυτόν του Φαμπίνιο, επίσης πολύ σημαντικού παίκτη για την ισορροπία των Κόκκινων στην μεσαία γραμμή.

Η εξέλιξη της Λίβερπουλ από το 2015, όταν την ανέλαβε ο Γιούργκεν Κλοπ, είναι εντυπωσιακή. Μια ομάδα που λάτρευε το heavy metal, το πάνω - κάτω και το «μια σου και μια μου» παιχνίδι, έχει πλέον την ικανότητα να γυρίζει την μπάλα με υπομονή, αναμένοντας το λάθος ή το παραμικρό κενό στην αντίπαλη άμυνα, για να το εκμεταλλευτεί.

Έχει, δηλαδή, τρόπο για να απαντήσει σε οποιοδήποτε στιλ παιχνιδιού της αντιπαρατάξει / προτείνει μια Ρεάλ όπου τα κουκιά στην ενδεκάδα είναι μετρημένα. Ο Κάρλο Αντσελότι θα ξεκινήσει σε διάταξη 4-3-3, αν είναι με τον Φεδερίκο Βαλβέρδε με τον Ουρουγουανό να καλύπτει πολύτιμες τρύπες και αν είναι με τον Ροντρίγκο με πιο επιθετική φιλοσοφία.

Οι αριθμοί λένε ότι στον δρόμο προς τον τελικό η Ρεάλ μέτρησε περισσότερες ήττες από τη Λίβερπουλ (τέσσερις έναντι μόλις μιας, αλλά με πολύ διαφορετικό βαθμό δυσκολίας για τις δύο), αλλά έχει τον πρώτο σκόρερ (Καρίμ Μπενζεμά, 14 γκολ) και τον πρώτο πασέρ (Βινίσιους Ζούνιορ, έξι ασίστ) και είναι πιο αποτελεσματική στην τελική προσπάθεια, αφού χρειάζεται λιγότερες τελικές από τους Κόκκινους για να σκοράρει.

Οι αριθμοί, βεβαίως, είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέματα και, όταν σφυρίξει για πρώτη φορά ο Κλεμάν Τουρπέν, όλα αυτά θα μείνουν στην άκρη. Η Λίβερπουλ της μεγαλύτερης ευστοχίας στις πάσες υπερτερεί στην τετράδα της άμυνας και έχει περισσότερες λύσεις στην επιθετική γραμμή, αλλά η Ρεάλ έχει μεσαία γραμμή που κυριαρχεί στην Ευρώπη εδώ και μια οκταετία. Ο τελικός, με λίγα λόγια, κρέμεται από μια λεπτή κλωστή…

Οι παράγοντες Ντίας, Βινίσιους και Καμαβινγκά

Οι τελικοί είναι για τους μεγάλους παίκτες και οι δύο ομάδες έχουν πολλούς από δαύτους. Άλισον, Φίρχιλ Φαν Ντάικ, Μοχάμεντ Σαλάχ και Σαντιό Μανέ από την μια, Τιμπό Κουρτουά, Λούκα Μόντριτς, Τόνι Κρόος και Καρίμ Μπενζεμά από την άλλη, μπορεί να κρίνουν την έκβαση της μεγάλης μονομαχίας.

Απόψε, όμως, δεν αποκλείεται τα «κλειδιά» της επιτυχίας να τα κρατούν τρεις ποδοσφαιριστές που δεν έχουν παίξει ποτέ σε τελικό Champions League, αλλά διαθέτουν περισσή ποιότητα για να αναδειχθούν πρωταγωνιστές.

Σε παράγοντα ανισορροπίας στη Λίβερπουλ μπορεί να εξελιχθεί ο Λουίς Ντίας. Ο Κολομβιανός προσγειώθηκε στο «Άνφιλντ» μόλις στα τέλη Ιανουαρίου, αλλά κερδίζει με άνεση τον τίτλο της κορυφαίας μεταγραφής της σεζόν, αφού «κούμπωσε» αμέσως στο παιχνίδι των Κόκκινων και τους δίνει κάτι το διαφορετικό.

Τα έξι γκολ και οι πέντε ασίστ (σε 25 παιχνίδια) δεν αποτυπώνουν απολύτως το πόσο πολύτιμος είναι ο Ντίας για την Λίβερπουλ, σε βαθμό που τον θεωρώ φαβορί για να ξεκινήσει απόψε, αντί του Ντιόγκο Ζότα, με τον Μανέ σε ρόλο σέντερ φορ και τον Σαλάχ στην αγαπημένη του θέση στα δεξιά.

Απέναντί του, ο Ντίας συναντά τον Ντάνι Καρβαχάλ, πολύπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο, ο οποίος όμως έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς και δεν έχει την σταθερότητα που επεδείκνυε προ αυτών.

Ο Κιλιάν Μπαπέ έκανε… πάρτι απέναντί του στην φάση των «16». Ο Ντίας, βεβαίως, δεν έχει την κλάση του Μπαπέ, αλλά είναι «μαμούνι» και έχει τα ποδοσφαιρικά όπλα για να ταλαιπωρήσει τον Καρβαχάλ και να δώσει έναν πολύτιμο πόντο υπέρ της Λίβερπουλ στο… ρινγκ του «Σταντ ντε Φρανς».

Αντίστοιχα, βεβαίως, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η έτερη μονομαχία αριστερού εξτρέμ - δεξιού μπακ. Ο Βινίσιους Ζούνιορ, εκτός από πρώτος πασέρ στη διοργάνωση, είναι ο παίκτης που έχει τρέξει τα περισσότερα χιλιόμετρα (122), αλλά με διαφορά και τις περισσότερες επιτυχημένες ντρίμπλες (76, έναντι… 46 του δεύτερου στη λίστα, Μο Σαλάχ).

Ο Τρεντ Αλεξάντερ - Άρνολντ είναι ο καλύτερος δεξιός μπακ στον κόσμο στο δημιουργικό κομμάτι (19 ασίστ έχει φέτος ο αθεόφοβος!), αλλά αμυντικά έχει πολλά ζητήματα. Και αυτά μπορεί να τα εκμεταλλευτεί κάλλιστα ο Βινίσιους για να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της Βασίλισσας.

Και κλείνω με έναν ποδοσφαιριστή που μετράει μόλις 293 λεπτά συμμετοχής στο φετινό Champions League, αλλά έχει την κλάση και, κυρίως, τη δυναμική για να εξελιχθεί στον κρυφό άσο στο μανίκι του Αντσελότι, ερχόμενος (λογικά) από τον πάγκο.

Ο 19χρονος Εντουάρντο Καμαβινγκά έπαιξε κομβικό ρόλο στις ρεβάνς με Παρί, Τσέλσι και Σίτι, μπαίνοντας ως αλλαγή για να δώσει ποιότητα, πίεση ψηλά, καλή κυκλοφορία και την απαραίτητη ώθηση, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα τον Μόντριτς ώστε να αφοσιωθεί στο δημιουργικό κομμάτι.

Αρκετά, όμως, με τις αναλύσεις. Καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ ή στο μπαλκόνι με καλή παρέα (σε ανθρώπους και… φαγητά) και απολαύστε έναν τελικό που προμηνύεται θεαματικός. Καλή σας (μας) διασκέδαση!