Και το φετινό Champions League θα το πάρει… Γάλλος!

• Τα 1+4 φαβορί για την κούπα
• Έξι λαμπερά αουτσάιντερ

Στις 15 Ιουλίου του 2018, ανήμερα των 42ων γενεθλίων του υπογράφοντος (άσχετο, αλλά να με χαίρεστε βρε!), η «υπερηχητική» Γαλλία νικούσε την συγκλονιστική Κροατία στη Μόσχα (4-2) και κατακτούσε πανάξια το Παγκόσμιο Κύπελλο, για δεύτερη φορά στην ιστορία της και πρώτη έπειτα από είκοσι χρόνια και την ραψωδία του Ζινεντίν Ζιντάν στα πάτρια εδάφη.

Σε μόλις 75 ημέρες από σήμερα (06/09), ο Ντιντιέ Ντεσάν, ο Κιλιάν Μπαπέ, ο (νέος, σε σχέση με εκείνη την ομάδα) Καρίμ Μπενζεμά και τα άλλα παιδιά, θα εκκινήσουν στα γήπεδα του Κατάρ την προσπάθεια υπεράσπισης του παγκοσμίου στέμματος.

Πριν από το ιστορικό (λόγω χρόνου και τόπου διεξαγωγής) ραντεβού, αλλά και μετά από αυτό, θα λάβει χώρα το Champions League της περιόδου 2022-23, το οποίο προβλέπω (ναι, ξέρω, είμαι άθλιος στις προβλέψεις) ότι θα το σηκώσει… Γάλλος (εξ’ ου και ο πρόλογος)! Όπως, δηλαδή, συνέβη και τις τρεις προηγούμενες σεζόν με Μπάγερν Μονάχου, Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης.

Τα 1+4 φαβορί για την κούπα

Κατά την ταπεινή (και συχνά λανθασμένη) άποψή μου, η νικήτρια του φετινού Champions League θα βγει από την παρακάτω πεντάδα (αραδιασμένη σε αλφαβητική σειρά): Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Μπάγερν Μονάχου, Παρί Σεν Ζερμέν και Ρεάλ Μαδρίτης. Και εξηγούμαι αμέσως.

Η Λίβερπουλ (του Γάλλου Ιμπραχίμα Κονατέ) διαπιστώνει σχεδόν κάθε χρόνο ότι, στον υπέρ - μαραθώνιο του αγγλικού πρωταθλήματος, η Μάντσεστερ Σίτι έχει μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ και αντοχές για να κόψει πρώτη το νήμα. Σημαίνει αυτό ότι θα τα παρατήσει και θα αφοσιωθεί στο Champions League των νοκ άουτ από την μέση και μετά;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Δεν το έκανε, άλλωστε, ούτε πέρυσι, όταν διεκδίκησε ένα ιστορικό καρέ (Πρωτάθλημα, Champions League, Κύπελλο και Λιγκ Καπ Αγγλίας), αλλά εντέλει κατέκτησε τους δύο τίτλους με την μικρότερη βαρύτητα και πρεστίζ.

Ο Γιούργκεν Κλοπ, όμως, παρά την (σημαντικότατη) απώλεια του Σαντιό Μανέ και με τεράστιο ερωτηματικό αναφορικά με την απόδοσή του τον Αρτούρ Μέλο, ξέρει πώς να κρατήσει τους Κόκκινους στην πρίζα και έτοιμους για τα μεγάλα ραντεβού από τον Φεβρουάριο και μετά. Πρώτο από την πεντάδα των φαβορί λοιπόν.

Η Μάντσεστερ Σίτι (του Γάλλου, έστω και πολιτογραφημένου Ισπανού, Αϊμερίκ Λαπόρτ), έχει ως προτεραιότητα την Premier League (σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Πεπ Γκουαρδιόλα), αλλά βάσει ρόστερ και επενδύσεων, είναι «υποχρεωμένη» να παλέψει για την ευρωπαϊκή κούπα που τόσο θέλουν τα αφεντικά από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Η απόκτηση του Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, άλλωστε, έγινε προς αυτή την κατεύθυνση. Προκειμένου μια (σχεδόν) τέλεια ποδοσφαιρική μηχανή, να έχει τον ιδανικό εκτελεστή για να μετουσιώνει σε γκολ το παραδειγματικό χτίσιμο των επιθέσεων. Αρκεί ο Χάαλαντ; Σίγουρα όχι.

Αλλά, βεβαίως, ο Νορβηγός δεν είναι μόνος του και περιτριγυρίζεται από μια πλειάδα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών που, συν τοις άλλοις, έχουν φτάσει στην ωριμότητά τους, με πρώτο και καλύτερο τον καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Κέβιν Ντε Μπρόινε.

Η Μπάγερν Μονάχου (των Γάλλων Νταγιό Ουπαμεκανό, Μπενζαμέν Παβάρ, Κίνγκσλεϊ Κομάν, Λούκας Ερναντές και Ματίς Τελ) έχασε, ύστερα από μια… οργιώδη οκταετία, το μεγάλο της κανόνι. Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι κίνησε για άλλες (καταλανικές) πολιτείες και ο Σαντιό Μανέ, ο οποίος αποκτήθηκε για να δώσει κάτι διαφορετικό στην βαυαρική επίθεση, δεν είναι «φονιάς» όπως ο Πολωνός.

Ως σύνολο, όμως, η ομάδα του Γιούλιαν Νάγκελσμαν λειτουργεί πάντα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Διαθέτει ένα μεγάλο μέρος της ραχοκοκαλιάς της Εθνικής Γερμανίας (Νόιερ, Κίμιχ, Μουσιάλα, Σανέ, Γκνάμπρι), εντός συνόρων έχει την πολυτέλεια να παίρνει πολλά παιχνίδια της Bundesliga στο ρελαντί και ξέρει πολύ καλά πώς να αντιμετωπίζει τα νοκ άουτ ματς.

Αν ρολάρει στο σκοράρισμα χωρίς τον «Λέβα» (πράγμα διόλου εύκολο...), δικαιούται μια θέση μεταξύ των φαβορί για την κούπα των πρωταθλητών Ευρώπης, την οποία άλλωστε δεν κατέκτησε και πριν από πολλά χρόνια. Τρία, για την ακρίβεια.

Η (γαλλική) Παρί Σεν Ζερμέν (των μόλις πέντε Γάλλων Πρεσνέλ Κιμπεμπέ, Νορντί Μουκιέλε, Ουγκό Ετικιτέ, Αλεξάντερ Λετελιέ και Κιλιάν Μπαπέ) έκανε την υπέρβαση το καλοκαίρι, κρατώντας τον Μπαπέ στις τάξεις με νέο, σούπερ συμβόλαιο και αυξημένες… αρμοδιότητες στον νεαρό σούπερ σταρ.

Θα το πληρώσει αυτό; Όχι απαραιτήτως. Οι Λουίς Κάμπος και Κριστόφ Γκαλτιέ είναι νοικοκύρηδες άνθρωποι και φαίνεται ότι έβαλαν – βάζουν σε μια τάξη την ομάδα και τα αποδυτήρια, με πρωταρχικό στόχο βεβαίως την κούπα που τόσο θέλουν ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί και τα μεγάλα «κεφάλια» του Κατάρ, ειδικά δε σε μουντιαλική χρονιά, αφού η Ligue 1 έχει καταντήσει (γλυκιά, αλλά) ρουτίνα.

Ο Νεϊμάρ δείχνει να έχει μετατρέψει σε θετική ενέργεια την δυσαρέσκειά του για τα σενάρια παραχώρησής του, ο Λιονέλ Μέσι έχει προσαρμοστεί πολύ καλύτερα και η Παρί δείχνει έτοιμη και ικανή να πάει μακριά.

Αρκεί, βεβαίως, να μην βρει… πρόωρα στον δρόμο της την Ρεάλ Μαδρίτης (των Γάλλων Φερλάν Μεντί, Εντουάρντο Καμαβινγκά, Ορελιέν Τσουαμενί και Καρίμ Μπενζεμά), η οποία ξέρει πολύ καλά πως να της κόβει τα πόδια.

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, η ομάδα του «1» στον μεσότιτλο (οι +4 είναι οι υπόλοιπες) έχασε τον υπέρ πολύτιμο Κασεμίρο, αλλά ο Τσουαμενί πείθει ως βελτιωμένη εκδοχή διαδόχου, ο Βινίσιους Ζούνιορ συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε πέρυσι και ο Καρίμ Μπενζεμά, παρά το μέτριο ξεκίνημά του, ξέρει πολύ καλά πως να φωνάζει «παρών» όταν η μπάλα καίει.

Η Ρεάλ άλλαξε ελάχιστα σε σχέση με πέρυσι, όταν απέδειξε ότι τα αδύνατα γίνονται δυνατά και μια (Παρί Σεν Ζερμέν) και δύο (Τσέλσι) και τρεις (Μάντσεστερ Σίτι) και τέσσερις φορές (Λίβερπουλ). Και μην βιαστείτε να προεξοφλήσετε αποτυχία, επειδή «το πήρε πέρυσι και δεν μπορεί να το κάνει δεύτερη σερί σεζόν».

Υπενθυμίζω απλά ότι, μέχρι να πάρει τις τρεις σερί κούπες από το 2016 έως το 2018, ΚΑΜΙΑ ομάδα στην ιστορία του Champions League (από το 1992 και μετά, δηλαδή), δεν είχε καταφέρει ούτε καν να κάνει «ριπίτ»!

Έξι λαμπερά αουτσάιντερ

Με βάση την ποδοσφαιρική λογική, η οποία βεβαίως καταρρίφθηκε πολλάκις την περυσινή σεζόν, μια από τις πέντε προαναφερθείσες ομάδες θα σηκώσουν το Άγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, εννέα μήνες από τώρα.

Υπάρχουν, όμως, και άλλες έξι ομάδες που, εφόσον πιάσουν την καλύτερή τους απόδοση και ευνοηθούν από κληρώσεις και συγκυρίες, μπορούν να μας απασχολήσουν (πολύ) θετικά μέχρι τα βάθη Μαΐου.

Η Γιουβέντους (των Γάλλων Πολ Πογκμπά, Αντριέν Ραμπιό και Μάρλεϊ Ακέ) έχει πάντα έναν πολύ αξιόλογο και σοβαρό προπονητή (Μασιμιλιάνο Αλέγκρι), πλαισίωσε τον Ντούσαν Βλάχοβιτς με ποιοτικούς πασέρ (Άνχελ Ντι Μαρία, Φίλιπ Κόστιτς, επέστρεψε και ο Φεντερίκο Κιέζα) και, αν δεν… αποπροσανατολιστεί από την δίψα της να καθίσει στον θρόνο της Serie A και πάλι ύστερα από μια διετία, θα προχωρήσει αρκετά, έστω και αν στον όμιλό της έχει Παρί Σεν Ζερμέν και Μπενφίκα.

Η πρωταθλήτρια Ιταλίας Μίλαν (των Γάλλων Μάικ Μενιάν, Τεό Ερναντές, Πιέρ Καλουλού και Ολιβιέ Ζιρού) ψάχνει πως θα κρατήσει δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, πέρυσι έχασε στις λεπτομέρειες το εισιτήριο για τους «16» και φέτος δεν θέλει να την πατήσει με τον ίδιο τρόπο.

Η Μπαρτσελόνα (των Γάλλων Ζιλ Κουντέ και Ουσμάν Ντεμπελέ) δεν έχει σχέση με το περυσινό «φάντασμα» που αποκλείστηκε στην φάση ομίλων μετά από 21 ολόκληρα χρόνια. Οι νέοι Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Ραφίνια και Ζιλ Κουντέ, αλλά και οι «παλιοί» Πέδρι, Ανσού Φατί και Ουσμάν Ντεμπελέ (αυτός που βλέπετε φέτος είναι ο… κανονικός) δίνουν εξαιρετική δυναμική στην ομάδα του Τσάβι η οποία, παρ’ ότι βρίσκεται στον όμιλο του θανάτου (με Μπάγερν Μονάχου και Ίντερ), πείθει για πρόκριση στους «16» και μετά… ό, τι ήθελε προκύψει.

Η Νάπολι (του Γάλλου Τανζί Ντομπελέ) έχασε σημαίες όπως ο Καλιντού Κουλιμπαλί, ο Φαμπιάν Ρουίθ, ο Λορέντσο Ινσίνιε και ο Ντρις Μέρτενς. Από την άλλη, οι Παρτενοπέι του Λουτσιάνο Σπαλέτι έβαλαν νιάτα και ποιότητα στη μηχανή τους με Κβίχα Κβαρατσκέλια, Τζιοβάνι Σιμεόνε και Τζιάκομο Ρασπαντόρι, τα πρώτα δείγματα είναι άκρως ενθαρρυντικά και, αν ξεπεράσει έναν πολύ ζόρικο όμιλο (με Λίβερπουλ, Άγιαξ και Ρέιντζερς), θα έχει μαζί της και την άγνοια κινδύνου.

Η Τότεναμ (των Γάλλων Ουγκό Γιορίς και Κλεμάν Λενγκλέ) μπορεί να θέλουν ακόμα δύο μεταγραφικά παράθυρα για να διεκδικήσουν με αξιώσεις την Premier League (κατά δήλωση του Αντόνιο Κόντε), αλλά και με το τωρινό ρόστερ μπορούν να κάνουν πολλά. Το δίδυμο Χάρι Κέιν – Χέουνγκ Μινγκ Σον, «πασπαλισμένο» με Κριστιάν Ρομέρο, Ιβ Μπισουμά, Ριτσάρλισον, Ιβάν Πέρισιτς και Ντέγιαν Κουλουσέσφκι θέλει (και μπορεί) να τερματίσει πρώτη σε έναν όμιλο με Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, Μαρσέιγ και Άιντραχτ Φρανκφούρτη. Και, ως πρώτη και μια καλή κλήρωση, η οκτάδα απέχει μια (μεγάλη, αλλά εφικτή) ανάσα.

Η Τσέλσι (του Γάλλου Νγκολό Καντέ) κατέκτησε προ διετίας το Champions League. Και μπορεί φέτος η ομάδα του Τόμας Τούχελ να μην έχει ξεκινήσει καθόλου καλά, αλλά η ποιότητα… τρέχει από τα μπατζάκια της. Καλιντού Κουλιμπαλί, Γουέσλεϊ Φοφανά, Μαρκ Κουκουρέγια, Ντένις Ζακάρια, Ραχίμ Στέρλινγκ και Πιέρ – Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ προστέθηκαν στους πάντα φιλόδοξους Μπλε οι οποίοι, στην πρώτη σεζόν του Αμερικανού ιδιοκτήτη Τοντ Μπόελι στο τιμόνι, δεν θέλουν να πιαστούν… αμερικανάκια.

Υ. Γ.: Ξέρω, βιάστηκα να φτάσω στα νοκ άουτ, όταν ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει ούτε οι όμιλοι. Για τον λόγο αυτό, σας παραθέτω τα φαβορί μου για την πρώτη δυάδα ανά όμιλο. Έχουμε και λέμε: Λίβερπουλ, Νάπολι (1ος όμιλος), Πόρτο, Ατλέτικο Μαδρίτης (2ος όμιλος), Μπάγερν Μονάχου, Μπαρτσελόνα (3ος όμιλος), Τότεναμ, Μαρσέιγ (4ος όμιλος), Τσέλσι, Μίλαν (5ος όμιλος), Ρεάλ Μαδρίτης, Λειψία (6ος όμιλος), Μάντσεστερ Σίτι, Μπορούσια Ντόρτμουντ (7ος όμιλος), Παρί Σεν Ζερμέν και Γιουβέντους (8ος όμιλος).