Και στο τέλος κερδίζει... η Μίλαν

17 Μαρτίου 2023. Η μέρα που άπαντες ασχολήθηκαν με δύο ζευγάρια στην κλήρωση των προημιτελικών του Champions League, με το Ρεάλ-Τσέλσι και με το Σίτι-Μπάγερν. Ο ιταλικός «εμφύλιος» της Μίλαν με τη Νάπολι ήρθε σε δεύτερη μοίρα, ενδεχομένως και για το λόγο πως οι περισσότεροι πίστευαν σε εύκολο έργο των «παρτενοπέι» απέναντι στους «ροσονέρι». Βλέπετε, εκείνη την εποχή, η Νάπολι ήταν σαρωτική σε Ιταλία και Ευρώπη, ενώ πολλοί πίστευαν πως ήταν το φαβορί ακόμα και για την κατάκτηση του Champions League. Παράλληλα, ήταν στο +20 από τη Μίλαν στη Serie A. Άπαντες, όμως, υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Και στην προκειμένη περίπτωση, όπου... ξενοδόχος, το τεράστιο βάρος της φανέλας των «ροσονέρι» στα ευρωπαϊκά κύπελλα, με τις επτά κατακτήσεις κυπέλλου πρωταθλητριών.

Ένας μήνας πέρασε από τότε και τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους, για το τι έγινε μέσα σε αυτό το διάστημα για τις δύο ομάδες. Η Μίλαν δεν κέρδισε κανέναν άλλον αντίπαλο εκτός από τη Νάπολι. Και ταυτόχρονα η Νάπολι δεν έχασε από κανέναν άλλον, εκτός από τη Μίλαν. Απίστευτο κι όμως... ποδοσφαιρικό. Και αυτό δεν έγινε μόνο στο Champions League, αλλά είχε ξεκινήσει από τη Serie A. Μόλις λίγες ημέρες μετά την κλήρωση, οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν στο «Ντιέγκο Μαραντόνα», με το πρώτο καμπανάκι να χτυπά για τη Νάπολι. Η Μίλαν όχι απλά τη νίκησε, αλλά τη συνέτριψε με 4-0. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα μπορεί να μην είχε καμία βαθμολογική συνέπεια στο πρωτάθλημα, όμως ήταν αυτό που «χάλασε» το μυαλό των παικτών του Σπαλέτι. Σαν να πατήθηκε ένα κουμπί και από εκεί που ένιωθαν άτρωτοι, ξαφνικά έφαγαν μια τεράστια σφαλιάρα. Και μάλιστα από την ομάδα, που είχαν να αντιμετωπίσουν το επόμενο 15νθήμερο στα προημιτελικά του Champions League.

Ο τελικός απολογισμός των δύο ομάδων σε αυτόν το μήνα ήταν στην ουσία τρεις νίκες των «ροσονέρι», αφού το χθεσινό 1-1 διαμορφώθηκε στο 94’ και ενώ όλα είχαν σχεδόν κριθεί αναφορικά με την πρόκριση στα ημιτελικά. Μία Μίλαν θριαμβεύτρια, που μπορεί κανείς να πει ότι ζει στιγμές προ 15ετίας και 20ετίας, όταν έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης. Φυσικά, σήμερα δε διαθέτει ούτε κατά διάνοια παίκτες όπως ο Μαλντίνι, ο Πίρλο, ο Ζέεντορφ ή ο Σεφτσένκο, όμως έκανε τη δουλειά όπως ακριβώς την έκαναν οι αστέρες εκείνης της εποχής. Με υψηλού επιπέδου μεσοαμυντική αλληλοκάλυψη και καίρια χτυπήματα στην επίθεση. Γιατί, άλλωστε, είναι γνωστό ότι τα εγχώρια πρωταθλήματα τα παίρνουν οι καλύτερες ομάδες επιθετικά, ενώ τα τρόπαια στις νοκ-άουτ διοργανώσεις τα κατακτούν οι ομάδες με την καλύτερη αμυντική λειτουργία. Σκεφτείτε τι παθαίνει κάθε χρόνο η Σίτι του Γκουαρδιόλα και θα καταλάβετε.

Με αυτή την πρόκριση, η Μίλαν όχι μόνο επέστρεψε στην ελίτ της Ευρώπης μετά από πολλά χρόνια, αλλά υπενθύμισε στους αντιπάλους της εντός συνόρων πως παραμένει το αφεντικό στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Γιατί δεν έχει υπάρξει ιταλικός «εμφύλιος» στην ιστορία του Champions League, που να μην έχει βρει θριαμβευτές τους «ροσονέρι». Τη σεζόν 2002-03, η Μίλαν όχι μόνο νίκησε στον τελικό τη Γιουβέντους, αλλά στα ημιτελικά είχε αποκλείσει την Ίντερ. Όπως και τη σεζόν 2004-05, οι «νερατζούρι» γνώρισαν ξανά οδυνηρό αποκλεισμό τη μισητή συμπολίτισσά τους στα προημιτελικά. Με τη Μίλαν στη συνέχεια να φτάνει μέχρι τον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Απλά, να θυμίσουμε ότι πιθανότατα στα ημιτελικά η Μίλαν θα ξαναβρεί μπροστά της την Ίντερ, σε έναν ακόμη ιταλικό «εμφύλιο». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...