Η Ρεάλ του 2024 οφείλει να μην την πατήσει σαν τη Ρεάλ του 2003

Καλοκαίρι 2003. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ τοποθετεί στο στέμμα της «βασίλισσας» ένα ακόμη διαμάντι. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έρχεται να προστεθεί σε ένα γαλαξία αστέρων που είχε δημιουργήσει με την αρχή της νέας χιλιετίας ο ισχυρός άνδρας της Ρεάλ Μαδρίτης. Φίγκο το 2000, Ζιντάν το 2001 και Ρονάλντο το 2002 είχαν κάνει την αρχή και μαζί με τους ήδη υπάρχοντες Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος και Κασίγιας, δημιούργησαν τους περίφημους Galácticos. Δύο δεκαετίες μετά, συγκεκριμένα 21 χρόνια, η φετινή έκδοση της Ρεάλ θυμίζει πολύ εκείνη την ομάδα, αφού η μεσοεπιθετική της γραμμή... τρομάζει. Στο πρώτο επίσημο αγώνα της φετινής σεζόν, στη νίκη επί της Αταλάντα με 2-0 στον τελικό του ευρωπαϊκού Super Cup, ο Μπαπέ ήταν στην κορυφή της επίθεσης, πίσω του σε ελεύθερο ρόλο ο Μπέλιγχαμ και στα πλάγια Βινίσιους και Ροντρίγκο. Αν αυτοί δε θεωρούνται οι σύγχρονοι Galácticos, τότε ποιοι;

Μόνο που η Ρεάλ του τότε είχε κάνει ένα τραγικό λάθος. Θαμπωμένος από τη «λάμψη» όλων αυτών των ποδοσφαιρικών αστέρων, ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε καταστρατηγήσει κάθε ποδοσφαιρική λογική, θεωρώντας πως όλοι αυτοί οι υπερπαίκτες θα έμπαιναν στο γήπεδο και θα κέρδιζαν κάθε αντίπαλο αποκλειστικά με το επιθετικό ταλέντο τους. Μόνο που στο ποδόσφαιρο, πρέπει και κάποιοι να υπερασπίζονται τα μετόπισθεν. Και τότε, ο Πέρεθ είχε πραγματοποιήσει ένα ποδοσφαιρικό «έγκλημα». Έκρινε πως ο – λιγότερο λαμπερός - Κλοντ Μακελελέ ήταν περιττός στη μεσαία γραμμή και τον άφησε να φύγει για την Τσέλσι. Και κάπως έτσι, η Ρεάλ κόπηκε στη μέση. Χωρίς το «μηχανάκι» της στο κέντρο, έφτασε να παίζει μέχρι και με τον Μπέκαμ αμυντικό χαφ και τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Για τέσσερα χρόνια, οι Μαδριλένοι δεν πήραν ούτε έναν τίτλο, με τους Galácticos να διαλύονται άδοξα. «Γιατί να βάλεις μία ακόμη στρώση χρυσού στην επιφάνεια ενός ακριβού αυτοκινήτου, όταν χάνεις τον κινητήρα του;», ήταν τα λόγια του τεράστιου Ζινεντίν Ζιντάν.

Το... κακό για τη Ρεάλ είναι πως και σήμερα στο τιμόνι της είναι ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος πάντα έχει την τάση να παίρνει στο Μπερναμπέου ό,τι πιο λαμπερό κυκλοφορεί στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Μόνο που αυτή τη φορά υπάρχει η εγγύηση στον πάγκο, που λέγεται Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός τεχνικός δεν είναι μόνο... μανούλα στη διαχείριση μεγάλων προσωπικοτήτων στα αποδυτήρια (τα έχει καταφέρει με κοτζάμ Κριστιάνο), αλλά διαθέτει την ικανότητα όλους τους αστέρες να τους μετατρέπει σε σύνολο και να κατακτά τη μία κούπα πίσω από την άλλη. Και αυτό θα χρειαστεί να το κάνει πολύ περισσότερο φέτος, αφού σε όσους προϋπήρχαν, ήρθε να προστεθεί και ο Κιλιάν Μπαπέ. Γι’ αυτό και οι χαρακτηρισμός «νέοι Galácticos».

Μπορεί ο Αντσελότι να δήλωσε ενθουσιασμένος με την ποιότητα του Γάλλου φορ, όμως ξέρει καλά πως δεν μπορεί να κάτσει πάνω στη χρυσόσκονη της κατάκτησης του Super Cup. Κι αυτό γιατί για να χωρέσει ο Μπαπέ και επίσης να μη βγει κανείς από τους Μπέλιγχαμ, Βινίσιους, Ροντρίγκο από την ενδεκάδα, θα πρέπει να θυσιάσει το τρίτο χαφ από τον άξονα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μεσοαμυντική λειτουργία της ομάδας. Γι’ αυτό και έχει γίνει ένα ντόμινο εσωτερικών αλλαγών στην ενδεκάδα. Ο Μπέλιγχαμ από ψευτοεννιάρι έχει γυρίσει πιο πίσω, ως αντι-Κροος, ενώ οι δύο Βραζιλιάνοι «δαίμονες» ξεκινούν από πιο πλάγια, λόγω της παρουσίας του Μπαπέ στην κορυφή. Βέβαια, όπως φάνηκε και στο παιχνίδι με την Αταλάντα, όλοι τους έχουν ελευθερία κινήσεων και εναλλάσσουν συνεχώς θέσεις μεταξύ τους.

Πράγματι, το πρώτο δείγμα ήταν θετικό, όμως τα δύσκολα είναι μπροστά και είναι δεδομένο πως κάποια στιγμή θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει η Ρεάλ. Οι προκρίσεις στο Champions League δεν έρχονται με 4άρες και 5άρες, όπως μπορεί να ονειρεύονται οι οπαδοί, αλλά με μηδέν στην άμυνα και... μισό γκολ μπροστά. Και αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος έχει πάρει την κούπα με κάθε τρόπο. Άλλες φορές με πρωταγωνιστή τον Κριστιάνο και άλλες με τον Καρβαχάλ ή τον Νάτσο. Και είναι σίγουρο πως αν χρειαστεί να θυσιαστεί κάποιος για το καλό της ομάδας, τότε αυτό θα γίνει. Ακόμα κι αν αυτός είναι ένας από τους Galácticos. Άλλωστε, ταμείο γίνεται πάντα στο τέλος και ο Ιταλός είναι από εκείνους που ξέρουν να... εξαργυρώνουν τις επιτυχίες τους. Και φυσικά δε θέλει να την πατήσει, σαν τον Κάρλος Κεϊρόζ το 2003. Άλλωστε, οι δυο τους δεν έχουν και το ίδιο προπονητικό ανάστημα...