Η Ιταλία «εξάντλησε» την τύχη της και στον τελικό δεν θα είναι φαβορί
To 1992 οι Δανοί του Πίτερ Σμάιχελ που είχαν πάρει τη θέση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, απέκλεισαν στα πέναλτι τους υπερηχητικούς πρωταθλητές Ευρώπης, πέταξαν έξω τους Ολλανδούς στον ημιτελικό (με ένα, μοναδικό, χαμένο πέναλτι του Μάρκο φαν Μπάστεν, το δεύτερο στη σειρά). Και το σήκωσαν στον τελικό επί των τρομερών Γερμανών, των παγκόσμιων πρωταθλητών (Ιλγκνερ, Κόλερ, Μπρέμε, Χέσλερ, Ζάμερ, Εφενμπεργκ, Μέλερ, Κλίνσμαν, Ρίντλε)! Στη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών πριν από το θαύμα του Δέλλα και του Χαριστέα στην Πορτογαλία.
Το 1996 οι Γερμανοί απέκλεισαν στα πέναλτι τους Αγγλους. Πάλι στον ημιτελικό! Και το σήκωσαν στον τελικό εναντίον της εκπληκτικής Τσεχίας του Μπέργκερ, του Πομπόρσκι και του νεαρού Πάβελ Νέτβεντ.
Το 2000 οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Γάλλοι απέκλεισαν στην παράταση με πέναλτι του Ζιντάν στο 117’ τους Πορτογάλους στον ημιτελικό και στον τελικό ισοφάρισαν στο 94’ τους Ιταλούς με γκολ του Βιλτόρ και το πήραν με τον Νταβίντ Τρεζεγκέ στην παράταση.
Το 2004 η Ελλάδα έχανε 2-0 στο 17’ από τους Ρώσους (τρίτο ματς, χρειαζόταν μέχρι και ήττα με διαφορά ενός γκολ), αλλά κατάφερε να προκριθεί από τη φάση των ομίλων και απέκλεισε τους Τσέχους στην παράταση με το «ασημένιο» γκολ του Κολοσσού στο 105’.
Το 2008 οι υπερηχητικοί Ισπανοί απέκλεισαν στα πέναλτι τους Ιταλούς (χαμένα πέναλτι Ντε Ρόσι – Ντι Νατάλε) στον προημιτελικό για να φτάσουν μέχρι την κούπα, αποκλείοντας τους Ρώσους στον ημιτελικό και νικώντας με το γκολ του Φερνάντο Τόρες στον τελικό τους Γερμανούς.
Το 2012 πάλι οι Ισπανοί, πάλι στα πέναλτι, απέκλεισαν στον ημιτελικό τους Πορτογάλους (Μουτίνιο και Μπρούνο Αλβες οι άστοχοι) προτού συντρίψουν με 4-0 τη Σκουάντρα Ατζούρα στο φινάλε.
Το 2016 τι να πρωτοπούμε για τους Πορτογάλους; Ότι προκρίθηκαν με τρεις ισοπαλίες από τη φάση των ομίλων; Ότι απέκλεισαν με γκολ του Κουαρέσμα στο 117’ τους Κροάτες (στους «16») και εν συνεχεία στα πέναλτι τους Πολωνούς του Λέβα (άστοχος ο Μπλαστσικόφσκι) προτού το πάρουν επί των Γάλλων με το γκολ του Εντερ στο 109’;
Ολοι χρειάστηκαν μια κάποια τύχη...
Ολες οι τροπαιούχοι τα τελευταία 30 χρόνια στα Euro χρειάστηκαν και την τύχη στο τουρνουά που κατέκτησαν. Μικρή ή μεγαλύτερη. Σε ένα, δύο ή και τρία παιχνίδια. Δεν γίνεται αλλιώς! Η τύχη είχε ήδη χαμογελάσει στους Ισπανούς εφέτος, με τα πέναλτι εναντίον των Ελβετών που άξιζαν όσο κι εκείνοι την πρόκριση στον ημιτελικό. Και η αόρατη ποδοσφαιρική δικαιοσύνη αυτού του εφετινού Euro που την… μοιράζει την τύχη και δεν τη δίνει απλόχερα μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες, χάρισε χθες την πρόκριση στους Ιταλούς που δεν ήταν ανώτεροι σε κανένα, μα σε κανένα χρονικό σημείο του ματς.
Ούτε στην εκκίνηση, ούτε στο β΄μέρος, ούτε μετά το 1-0, ούτε μετά το 1-1, ούτε στην παράταση ήταν οι Ιταλοί καλύτεροι από τους Ισπανούς. Δεν ήταν πολύ κατώτεροι, αλίμονο, μην είμαστε και υπερβολικοί! Ομως ο Ιμόμπιλε εξουδετερώθηκε, ο Ινσίνιε φάνηκε μόνο στο δοκάρι του 44’, η «πολεμική» τριάδα των χαφ ηττήθηκε στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της αναμέτρησης από τον αργό σαν την καθυστέρηση, αλλά έμπειρο μετρονόμο Μπουσκέτς, τον εξωφρενικά για την ηλικία του ώριμο Πέδρι και τους Κόκε – Ρόδρι... Και μαζί με όλα αυτά, η απουσία του Σπινατσόλα αφαίρεσε ενέργεια, ταχύτητα και προ παντός τη χημεία στα άκρα της Ιταλίας, με αποτέλεσμα να απομείνει ο εκρηκτικός Κιέζα (εκτός ενδεκάδας Μαντσίνι στην αρχή του τουρνουά) που έκανε στιγμές – στιγμές ό,τι γούσταρε με μια ολόκληρη άμυνα. Αν ο Μπεράρντι λεγόταν «Γκιγκς» ή «Ρόμπεν», οι Ιταλοί θα το είχαν καθαρίσει το ματς από το 90λεπτο. Είναι όμως ο Μπεράρντι και αυτό μπορεί να κάνει…
Το λάθος του Ενρίκε και το «ψίχουλο» Αγγλων και Δανών
Αντιθέτως, ο Λουίς Ενρίκε μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Η επιλογή του Οριανθάμπαλ αντί του Μοράτα ως “false nine” με τον τούρμπο Ντάνι Ολμο να κάνει τα πάντα και ως κρυφός επιθετικός τον δικαίωσε μόνο εν μέρει. Διότι η επιλογή του σκόρερ του νικητήριου πέναλτι επί των Ελβετών του έδωσε χάρη στις σωστές κινήσεις του χωρίς τη μπάλα τρεις καθαρές ευκαιρίες. Ο Οριανθάμπαλ, όμως, φορ δεν είναι. Επιθετικός δεν είναι! Και ένστικτο σκόρερ έχει μόνο ως… αυτού που είναι: επιτελικός χαφ. Ναι, μπορούμε να λέμε ότι αν είχε ξεκινήσει με τον Μοράτα στην ενδεκάδα θα μπορούσε να είχε βρει πρώτος γκολ, όμως αυτά είναι υποθέσεις. Η Ισπανία είναι νοκ άουτ επειδή (όπως και στα ματς των ομίλων) ενώ είχε και πάλι 65%-70% κατοχή μπάλας και τα έκανε σχεδόν όλα σωστά από την άμυνα μέχρι την αντίπαλη περιοχή, ενώ κατέθεσε και πάθος και ωριμότητα και υπομονή και μυαλό, δεν μπόρεσε να βρει τις επιλογές που αναζητούσε στην τελική πάσα και στην εκτέλεση.
Η Ιταλία μάλλον την εξάντλησε χθες την τύχη της σ’ αυτό το Euro. Oι Δανοί και κυρίως οι Αγγλοι δεν την έχουν εξαντλήσει. Δεν έχουν πάρει ούτε ένα ψίχουλο περισσότερο απ΄αυτό που άξιζαν στα παιχνίδια τους έως τώρα, με τα καλά και τα στραβά τους. Κι έχω την εντύπωση πως όποια από τις δύο προκριθεί απόψε δεν θα έχει λιγότερες πιθανότητες από τους γείτονες που είναι αγαπημένοι σε ευρύ ελληνικό κοινό και έχουν αυτή τη στιγμή την εικόνα του φαβορί. Φαβορί θα είναι η Αγγλία αν προκριθεί απόψε και το Δανία – Ιταλία θα είναι 50%-50%.
