Μεγαλύτερη αξία έχει πως θα είναι ο Άρης και λιγότερο ο αντίπαλος του

• Γιατί δεν μπορεί να ασχοληθεί με την κλήρωση;

Προφανώς δεν υπάρχει πρόθεση υποτίμησης του αντιπάλου. Τέτοιου είδους πολυτέλειες κόπηκαν απότομα εκείνον τον Σεπτέμβρη του 2020 όταν η Κόλος Κοβαλίβκα έγραψε το ευρωπαϊκό κάζο του Άρη και μάλιστα μέσα στο «Κλ. Βικελίδης». Από εκείνη τη βραδιά δύο ήταν τα βασικά διδάγματα. Η αξιολόγηση του αντιπάλου βάσει της χώρας προέλευσής του στοιχειοθετεί μέγα λάθος και δεύτερον, στον (ευρωπαϊκό) πόλεμο οφείλεις να πας προετοιμασμένος και όχι βαστώντας σφεντόνα. Εκείνη τη βραδιά οι «κίτρινοι» εμφανίστηκαν νωχελικοί, με ύφος χιλίων καρδιναλίων κι όταν διαπίστωσαν τη διαφορετικότητα των συνθηκών συγκριτικά με αυτές που είχαν φανταστεί, αναδείχθηκε η ελλιπέστατη προετοιμασία τους τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο.

Γι’ αυτόν τον λόγο έχει μικρότερη σημασία η ομάδα που θα βρουν στον δρόμο τους στα τέλη του ερχόμενου Ιούλη δίχως αυτό να σημαίνει ότι Αραράτ (Αρμενία) και Εγνατία (Αλβανία) είναι του ίδιου επιπέδου. Η πρώτη δεν μετρά περισσότερα από έξι χρόνια ζωής αλλά χρηματοδοτείται από έναν βαθύπλουτο επιχειρηματία ο οποίος λειτουργεί με μοτό το… «με τον παρά μου και την κυρά μου», γι’ αυτό εξάλλου η ομάδα του μετρά διαδοχικές κατακτήσεις τίτλους και συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανεξαρτήτως του ότι δεν διαθέτει το αγωνιστικό υπόβαθρο για να φτάσει στους ομίλους. Κάποια στιγμή θα το αποκτήσει. Αντιθέτως, η Εγνατία κοντεύει τις εννιά δεκαετίες από την ημέρα ίδρυσής της αλλά είναι πρωτάρα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι το «άγνωστο» που αναπόφευκτα συναντά κάθε ομάδα στις πρώτες στροφές ενός ευρωπαϊκού ταξιδιού σαν αυτό που φαντάζεται κι ελπίζει ότι θα πραγματοποιήσει φέτος ο Άρης.

Στην παρούσα στιγμή υποχρεούται να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις και δεν δύναται να κοιτάξει πιο πέρα από το σπίτι του. Στην πραγματικότητα, ούτε καν τη γειτονιά του. Γιατί και ο ίδιος, εμφανέστατα, βρίσκεται σε στάδιο ανοικοδόμησης καθώς οι κινήσεις/προθέσεις υποδηλώνουν ότι φτιάχνει ομάδα από μηδενική βάση ή μάλλον, το αγωνιστικό σχέδιο περιλαμβάνει ελάχιστους παραμένοντες. Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί να «ξεφορτώσει» ισχυρά συμβόλαια τα οποία δεν του χρησίμευσαν σε τίποτε την περασμένη αγωνιστική περίοδο και κυρίως να διορθώσει τα σοβαρά αγωνιστικά λάθη στα οποία υπέπεσε πριν από ένα καλοκαίρι. Στο ιδεατό σενάριο θα ελαφρύνει τον προϋπολογισμό του κατά περίπου 4 εκατ. ευρώ και μέρος αυτών των χρημάτων θα επενδυθεί για να φέρει «φρέσκο αίμα» στο «Κλ. Βικελίδης» ή καλύτερα, ποδοσφαιριστές οι οποίοι ταιριάζουν στην ομάδα που έχουν φανταστεί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι.

Γιατί δεν μπορεί να ασχοληθεί με την κλήρωση;

Διότι αν κάποιος επιχειρήσει να αποτυπώσει το υπάρχον ρόστερ σ’ έναν καμβά, το πιθανότερο είναι να χαρακτηριστεί θιασώτης της αφηρημένης τέχνης. Μέχρι στιγμής οι «κίτρινοι» έχουν δύο κεντρικούς αμυντικούς (Μπράμπετς-Φαμπιάνο), συν τους νεαρούς οι οποίοι θα έχουν υποστηρικτικό ρόλο, αλλά η παραμονή του Βραζιλιάνου κεντρικού αμυντικού δεν έχει κλειδώσει. Είναι γεμάτος στη θέση του τερματοφύλακα και στην αντίστοιχη στη δεξιά πλευρά της άμυνας ενώ στ’ αριστερά παραμένει η εκκρεμότητα με τον Μάρβιν Πίρσμαν. Στην τριάδα του άξονα, είναι εντελώς άδειος στη θέση του αμυντικού χαφ καθώς δεν ικανοποιεί ο Σέικ Ντουκουρέ και γεμάτος στα «8αρο-10αρια». Στα επιθετικά άκρα έχει ξεμείνει με τον Λούις Πάλμα καθώς θεωρείται θέμα χρόνου η πώληση του Ματέο Γκαρσία στο Μεξικό ενώ στην κορυφή… συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις με τον Άντρε Γκρέι για την κοινή συναινέσει λύση του συμβολαίου του.

Συνεπώς, ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια να κοιτάξει πιο μακριά από τον ίδιο τον εαυτό του καθώς απαιτείται να προσθέσει τουλάχιστον επτά ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτως της εξέλιξης της υπόθεσης των αποδεσμεύσεων. Όταν το κάνει και μπουν οι παίκτες στις προπονήσεις, αναλόγως και του πώς θα σχηματιστούν οι ομάδες των υποψηφίων αντιπάλων του, τότε θα έχει αξία η αξιολόγησή τους.