Αν ήμουν Λουτσέσκου και Μεντιλίμπαρ...

Φτάνουμε, λοιπόν, σιγά – σιγά στα... ωραία. Ερχεται ο Μάρτης, μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Με ευρωπαϊκά ματς στους «16» του Conference League για ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό και με play offs για... όλους από την επόμενη εβδομάδα. Με πολύ μικρές διαφορές μεταξύ των τεσσάρων πρώτων, οι οποίες ελάχιστα μπορούν να διαφοροποιηθούν στις τελευταίες δύο αγωνιστικές (εξαίρεση ο Παναθηναϊκός που έχει 2/2 δύσκολα παιχνίδια) και με την ΑΕΚ κατά τη γνώμη μας να χτίζει σταδιακά εικόνα φαβορί, παρότι η απόστασή της από τους ανταγωνιστές της είναι ισχνή.

Η Ενωση κατάφερε παρά τις τέσσερις απίθανες γκέλες της (δύο με τον Πανσερραϊκό, μία με την Κηφισιά, μία στο Αγρίνιο) να μείνει όρθια όταν κουβαλούσε τρία καρπούζια, κυρίως χάρη στα αποτελέσματά της στα ντέρμπι έμενε κοντά στην (κόκκινη αρχικά, πράσινη και ασπρόμαυρη εν συνεχεία) κορυφή και αυτή τη στιγμή έχει μια σειρά από πλεονεκτήματα έναντι των αντιπάλων της, βάσει των οποίων συγκεντρώνει κατά τη γνώμη μας τις περισσότερες πιθανότητες για την κατάκτηση του τίτλου. Ενα ματς ανά εβδομάδα. «Στοχοπροσήλωση» μόνο στο πρωτάθλημα. Πλεονέκτημα πέντε βαθμών από τον βελτιωμένο και... ανερχόμενο Ολυμπιακό. Θετικότατος απολογισμός στα ντέρμπι με τους «μεγάλους». Η μοναδική ομάδα από τους «τέσσερις» που δεν έχει χάσει ούτε βαθμό στο πρωτάθλημα από τον Αρη, τη Λαμία και τον Αστέρα (πολύ πιθανό να επικρατήσει και την Κυριακή στο «Κλ. Βικελίδης», καθώς ο Αρης θα παραταχθεί με πολλές αλλαγές λόγω της ρεβάνς με τον Παναιτωλικό).

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Super League Greece (@super_league_gr)

Θα πει κάποιος «υπάρχει και ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ στο κάδρο». Πολύ σωστά. Ο Παναθηναϊκός, όμως, αυτή την περίοδο δεν εξωτερικεύει εικόνα ομάδας της οποίας η ταυτότητα και η σταθερότητα θα την οδηγήσει στην κούπα. Και ο ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟΚ ξέμεινε αίφνης από στόπερ (νοκ άουτ Εκόνγκ, Μιχαηλίδης) και ούτως ή άλλως παραμένει στα δικά μου μάτια μια ομάδα με σημαντικές αδυναμίες ανασταλτικά. Ασφαλώς είναι διεκδικητής, ασφαλώς η μεσοεπιθετική του γραμμή είναι υπέροχη για τα δεδομένα και το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, όμως ας μην λησμονούμε και υποτιμούμε το Conference League. Ισως να το έχουν... ξεχάσει οι ΠΑΟΚτσήδες, αλλά θα το θυμηθούν θέλουν – δεν θέλουν την επόμενη εβδομάδα. Με προσμονή, με τρέλα, με προσδοκίες, με όνειρα! Οπως ακριβώς και οι οπαδοί του Ολυμπιακού!

Eφτασαν και οι δυο τους ένα βήμα από τους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ναι, αυτής που πολλοί υποτιμούσαν όταν την πρωτάκουσαν. Θυμάστε, όμως πρόπερσι την πορεία του ΠΑΟΚ που είχε φτάσει μισό βήμα από τον ημιτελικό του τροπαίου που κατέκτησε η Ρόμα; «Eζησα τη μεγαλύτερη χαρά της καριέρας μου με τη Ρόμα στο Conference League» είπε πρόσφατα ο Ζοζέ Μουρίνιο: κι αν ακόμα διαφωνείς μαζί του – που διαφωνείς ασφαλώς – το(ν) σέβεσαι! Αυτόν και το τρόπαιο που κατέκτησε. Το τρόπαιο που θα μνημονεύει εις τους αιώνες των αιώνων η Γουέστ Χαμ που το σήκωσε πέρυσι! Λίγο της... έπεσε; Η΄ σάμπως είναι... μικρό και ανυπόληπτο club η Γουέστ Χαμ;

Τα όνειρα, λοιπόν, δεν απαγορεύονται. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι πιο «σέξι» αυτή την περίοδο στο ελληνικό ποδόσφαιρο από το να περιμένεις – ως οπαδός του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού – αυτά τα ματς με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Και μετά, ποιος ξέρει; Μετά όλα γίνονται! Tίποτα, μα τίποτα δεν είναι εύκολο. Οταν όμως φαβορί της διοργάνωσης είναι η Αστον Βίλα και (κυρίως) καλύτερες ομάδες θεωρούνται ο Αγιαξ (που παίζει εναντίον της Αστον Βίλα!), η Λιλ, η Φιορεντίνα, η Φενέρ και η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ, ε, ναι, όλα γίνονται σε νοκ άουτ ματς με λίγη τύχη στις κληρώσεις και στα παιχνίδια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη UECL FINAL ATHENS 2024 (@uecl_finalathens2024)

Και, ειλικρινά, αν ήμουν στη θέση του Ραζβάν Λουτσέσκου και του Χοσέ Μεντιλίμπαρ, αν ήμουν στη θέση του Ιβάν Σαββίδη και του Βαγγέλη Μαρινάκη, πολύ περισσότερο θα με εξίταρε ένας ημιτελικός (κατ' αρχάς) του Conference League παρά η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για πάρα πολλούς λόγους. Αλλά κυρίως α) για το πρεστίζ του club β) για την ιστορικότητα της επιτυχίας, καθώς ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός δεν έχουν φτάσει ποτέ σε ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης γ) για τους οπαδούς της ομάδας μου που θα ζούσαν (ή θα... ζήσουν) αναμονές, αγωνίες, λαχτάρες, πανηγυρισμούς ή λύπες που θα τις θυμούνται για πάντα. Στιγμές είναι το ποδόσφαιρο... Οπως και η ζωή.

Υ.Γ. Είχαμε δώσει θετικό πρόσημο στον Παναθηναϊκό για την απόκτηση του Δημήτρη Λημνιού, απόλυτα θετικό είναι το πρόσημο και για την κίνηση της ΑΕΚ να αποκτήσει τον Σωτήρη Τσιλούλη κι ας είναι στα 29 του. Ενας σούπερ βελτιωμένος τα δύο τελευταία χρόνια, εξτρέμ, ένας καλός αθλητής χωρίς τραυματισμούς, που μπορεί να βοηθήσει στο rotation μιας ομάδας που έχει στόχους... μακρινούς πλέον και στις τρεις διοργανώσεις. Ενας ακραίος με ωραίο σωματότυπο, σωστός τακτικά, με γκολ και ασίστ, με σουτ και σέντρα και ταχύτητα και διείσδυση, θα ήταν άδικο για την καριέρα του να είναι η Λαμία το... απώγειό του. Για τη διαχείριση του ζητήματος το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Λεωνίδας Βόκολος που κλήθηκε να απαντήσει σε σχετική ερώτηση και δεν παρουσιάστηκε στη συνέντευξη Τύπου για να μιλήσει αυτοβούλως για το θέμα, το μόνο που έκανε ήταν να προστατεύσει τον παίκτη. Κι αυτό το ξέρει καλά και ο ίδιος ο Τσιλούλης: αυτό αρκεί. Ασφαλώς την ευθύνη για το... ντόρο γύρω από το ζήτημα φέρει αποκλειστικά η Λαμία, δηλαδή ο εξής ένας, ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου.

Η μεταγραφή του Τσιλούλη είναι μια καλή αφορμή για να «προσέξουν» και στα χαμηλότερα στρώματα της βαθμολογίας κάποιους παίκτες οι «μεγάλοι». Παίκτες οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο να αποκτηθούν, ούτε ασφαλώς να γίνουν βασικοί. Ομως έχω την αίσθηση ότι αξίζει να παρακολουθήσεις στενά ποδοσφαιριστές όπως ο Μιριτέλο του Αστέρα, ο Ροσέρο και ο Σόρια του ΠΑΣ Γιάννινα, ο Χοβάν και ο Αλεξιτς του Πανσερραϊκού, ο Ντουάρτε, ο Τορεχόν και ο εφετινός Λιάβας από τον Παναιτωλικό, ο Μιλίσεβιτς και ο Κρισιούμα της Κηφισιάς, ασφαλώς ο Μπάκιτς και ο Αμπάντα του ΟΦΗ. Αυτοί σίγουρα, ίσως και ορισμένοι άλλοι, αξίζουν την προσοχής μας. Ναι, και ο Σιμόν της Λαμίας – για να ολοκληρώσουμε από την ομάδα από την οποία αρχίσαμε – αλλά είναι στα 35 του ο μπαγάσας, κι ας φαίνεται 30άρης...