Παπαδόπουλος στο Gazzetta: «Το ευρωπαϊκό γκολ με τη Λουγκάνο ήταν κάτι πολύ μεγάλο για εμένα, εύχομαι να με καλέσουν στην Εθνική»

Για πολλούς ποδοσφαιριστές, το να αγωνιστούν στην Ευρώπη αποτελεί ένα όνειρο. Πόσο μάλλον το να σκοράρουν. Σίγουρα, όταν αυτό συμβεί για πρώτη φορά, μπαίνει στο σεντούκι της μνήμης τους και μένει για πάντα ως μία από τις πιο «γλυκιές» και ευχάριστες αναμνήσεις.

Κάπως έτσι έγινε και στην περίπτωση του Αντώνη Παπαδόπουλου, ο οποίος με μία... γκολάρα πέτυχε το πρώτο τέρμα της Λουγκάνο στη νίκη της επί της Ελσίνκι για την 1η αγωνιστική της League Phase του Conference League την Πέμπτη (03/10, 3-0).

O 25χρονος Ελληνογερμανός κεντρικός αμυντικός, πήρε την μπάλα έξω από την αντίπαλη περιοχή, εκτέλεσε και με τη δύναμη του σουτ που εξαπέλυσε κατάφερε να ξεγελάσει τον αντίπαλο γκολκίπερ που δεν μπόρεσε να αποκρούσει.

Γεννημένος στη Στουτγκάρδη και μεγαλωμένος στη Γερμανία, ο Αντώνης Παπαδόπουλος έζησε το απόλυτο ποδοσφαιρικό όνειρο όταν αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Champions League τον Μάιο του 2022 με τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Στους Βεστφαλούς πήγε το 2021, μετά από μία διετία στη Χάλεσερ της τρίτης κατηγορίας, ενώ ντεμπούτο στην ποδοσφαιρική του καριέρα είχε κάνει με την Άαλεν το 2017.

Δείτε τη βαθμολογία του Conference League

Στην Ντόρτμουντ μπορεί να αγωνίστηκε κυρίως με την δεύτερη ομάδα της Μπορούσια, ωστόσο κατέγραψε οκτώ συμμετοχές και με την πρώτη ομάδα υπό τις οδηγίες του Μάρκο Ρόζε και αργότερα του Έντιν Τέρζιτς.

Από το περασμένο καλοκαίρι είναι παίκτης της Λουγκάνο, όπου απολαμβάνει πλέον περισσότερο χρόνο συμμετοχής ξεκινώντας κυρίως ως βασικός, ενώ μετράει ήδη 14 συμμετοχές. Ο ίδιος μίλησε στο Gazzetta για τα χρόνια που πέρασε στη Γερμανία, τη νέα του εμπειρία στην Ελβετία, τους στόχους Λουγκάνο, αλλά και την επιθυμία του να αγωνιστεί με τη φανέλα της Ελλάδας.

Official: Antonios Papadopoulos signs for FC Lugano.#BVB pic.twitter.com/Ap06iHGzXQ

— BVB Newsblog (@bvbnewsblog) June 5, 2024

Photo credit: Χρήστος Ζωίδης

Πέτυχες ένα φανταστικό γκολ που συνδυάστηκε με νίκη για τη Λουγκάνο. Ένα από τα πιο σημαντικά τέρματα της καριέρας σου, πώς ένιωσες για αυτό;

«Είναι κάτι πολύ μεγάλο για εμένα, το πρώτο μου ευρωπαϊκό γκολ. Μαζί με το ντεμπούτο μου στο Champions League το 2022, αυτό ήταν το πιο σημαντικό που έχω καταφέρει στο ποδόσφαιρο έως τώρα. Είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί η οικογένειά μου ήταν στο γήπεδο, το είδανε, πήραν και αυτοί μέρος στη δική μου χαρά. Ήταν μία πολύ ωραία μέρα για εμάς, ο μικρός μου αδερφός το καταχάρηκε και γελούσαμε μετά τον αγώνα!»

Έχετε άλλα πέντε παιχνίδια, υπάρχει αισιοδοξία για τη συνέχεια;

«Παίζουμε απέναντι σε δύο δυνατές ομάδες, τη Γάνδη και τη Λέγκια Βαρσοβίας, τις υπόλοιπες (Μλάντα Μπόλεσλβαφ, Μπάτσκα Τόπολα, Πάφος) πρέπει να τις νικήσουμε. Νομίζω ότι θα έχουμε μία καλή πορεία φέτος στο Conference. Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα περάσουμε από τη League Phase, έχουμε καλή ομάδα και θα πηγαίνουμε σε κάθε παιχνίδι με στόχο τη νίκη. Δεν θα είναι όπως πέρσι που χάσαμε στην πρώτη αγωνιστική από τη Μπεσίκτας και ακολούθησαν ήττες».

Πώς θα χαρακτήριζες το ποδόσφαιρο στην Ελβετία; Έχεις προσαρμοστεί στο στυλ του;

«Το ποδόσφαιρο εδώ μοιάζει πάρα πολύ με αυτό της Bundesliga. Ο τρόπος παιχνιδιού της Λουγκάνο είναι κυρίως το πρέσινγκ, η άμυνα ανεβαίνει ψηλά στο γήπεδο, κάτι που συνέβαινε και στην Ντόρτμουντ. Μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Θεωρώ ότι το ελβετικό πρωτάθλημα είναι υψηλού επιπέδου. Μου αρέσει και το στυλ του, επειδή παίζω και εγώ δυναμικά, οπότε ποδοσφαιρικά έχω προσαρμοστεί από την πρώτη στιγμή και μου αρέσει που παίρνω τόσο χρόνο συμμετοχής εδώ».

Grandeee Papa! 🫶🏼🚀 https://t.co/AIFXOtp1sh

— FC Lugano (@FCLugano1908) October 3, 2024

Παρακολουθείς τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη;

«Παρακολουθώ το ελληνικό ποδόσφαιρο και εύχομαι να περάσουν και οι τρεις ομάδες από τη League Phase. Ποιος ξέρει, αν περάσουμε μπορεί να παίξουμε απέναντι στον Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση. Ως Έλληνας, είμαι υποστηρικτής κάθε ελληνικής ομάδας».

Γυρνώντας λίγα χρόνια πίσω, ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν σε κάλεσαν από την Ντόρτμουντ και πώς είναι να παίζεις μέσα στο «Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ»;

«Όταν σε θέλει μία ομάδα όπως η Ντόρτμουντ δεν έχεις να σκεφτείς κάτι. Μου πήρε δύο δευτερόλεπτα να πω το ‘ναι’. Γεννήθηκα στη Γερμανία και επομένως ήταν κάτι πολύ σπουδαίο για εμένα να με καλεί αυτή η ομάδα που μαζί με την Μπάγερν Μονάχου είναι οι μεγαλύτεροι σύλλογοι στη χώρα. Η ατμόσφαιρα σε αυτό το γήπεδο είναι πραγματικά απίστευτη. Έπαιξα μερικά ματς μπροστά από 80.000 οπαδούς που τραγουδάνε και δημιουργούν κάτι μοναδικό, είναι ανατριχιαστικό. Ο κόσμος σε ωθεί ώστε να θέλεις να παίξεις ακόμη καλύτερα και σου περνάει μία απίστευτη δυναμική, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Νιώθεις ότι όλα είναι πιο εύκολα μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα».

Θα ήθελες να είχες αγωνιστεί σε περισσότερα παιχνίδια;

«Είμαι ένας παίκτης που θέλει να παίζει πάντα και μακάρι να είχα αγωνιστεί παραπάνω με τη φανέλα της Ντόρτμουντ. Ωστόσο, είμαι χαρούμενος, γιατί πέρασα τρία υπέροχα χρόνια εκεί. Αυτό που κρατάω είναι ότι είχα τη δυνατότητα να παίξω δύο φορές στο Champions League που είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή νομίζω».

Πες μας δυο λόγια για τον Μάρκο Ρόις και πώς βιώσατε το «αντίο» του την περσινή σεζόν.

«Με τον Μάρκο είχαμε πολύ καλή σχέση. Είναι τρομερός παίκτης, ένας τύπος με απίστευτο δεξί πόδι, αλλά και μεγάλος χαρακτήρας. Πολλές φορές πήγαινα στο σπίτι του για καφέ, οπότε τον έχω ζήσει αρκετά κοντά. Μου έδωσε αρκετές συμβουλές, με βοήθησε πολύ και πάντα έδειχνε σε όλους μας πράγματα εξωαγωνιστικά, παραδείγματος χάριν πόσο σημαντική είναι η καλή διατροφή. Τα μικρά και, φαινομενικά, απλά πράγματα τα έμαθα από αυτόν. Για όλους μας ήταν κάτι πολύ δυνατό όταν έφυγε, μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα. Του εύχομαι ό,τι καλύτερο τώρα στην Αμερική».

Σε παρομοίωσαν ποτέ με τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο;

«Ναι, το άκουσα μερικές φορές. Με χαρακτήριζαν ως δεύτερο Παπασταθόπουλο, γιατί και εμένα μου αρέσουν τα τάκλιν. Έλεγαν 'να τος ο δεύτερος Papa'. Μοιάζουν κάπως τα ελληνικά σέντερ μπακ στον τρόπο που παίζουν».

Επιστρέφουμε στο σήμερα και τη Λουγκάνο, ποιοι είναι οι στόχοι σας για τη φετινή σεζόν;

«Πέρυσι βγήκαμε δεύτεροι, φέτος θέλουμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Στο Κύπελλο έχουμε περάσει ήδη τους πρώτους δύο γύρους, θέλουμε να το πάρουμε και αυτό. Την περασμένη σεζόν η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό. Και στην Ευρώπη, όπως είπα και πριν, να φτάσουμε όσο πιο μακριά γίνεται. Παίζουμε καλό ποδόσφαιρο και πιστεύω ότι θα τα πάμε καλά φέτος».

Παλιότερα είχες χαρακτηρίσει ως όνειρο τη συμμετοχή σου στην Εθνική Ελλάδας. Φαντάζομαι ότι ισχύει ακόμη και το θέλεις πάρα πολύ.

«Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο όνειρο για εμένα και εύχομαι να γίνει πραγματικότητα. Φέτος, ξεκίνησα θετικά στη Λουγκάνο έχοντας κάνει μερικά καλά παιχνίδια, όπως αυτό με την Ελσίνκι. Θέλω και εύχομαι να με καλέσουν κάποια στιγμή».

Το όνομά σου είχε «παίξει» παλιότερα για ελληνικές ομάδες. Θα ερχόσουν στην Ελλάδα, εάν σου γινόταν κάποια πρόταση;

«Γιατί όχι; Νομίζω το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι και αυτό πολύ δυνατό. Είδαμε τι έκανε πέρυσι ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη».

Πλέον έχεις αλλάξει και χώρα, πέρα από ποδοσφαιρικά γήπεδα. Πώς είναι η ζωή στην Ελβετία;

«Στην αρχή δεν μου άρεσε η σκέψη της Ελβετίας. Αλλά μπορώ να σου πω ότι πλέον έχω αλλάξει γνώμη, είναι πανέμορφα εδώ. Στο Λουγκάνο έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Ιταλία, γιατί είναι πολύ κοντά στο Μιλάνο και υπάρχουν πολλοί που μιλάνε ιταλικά. Με τους συμπαίκτες μου κάνουμε παρέα και εκτός γηπέδου, βγαίνουμε δηλαδή για φαγητό όλοι μαζί. Είναι ωραία».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη FC Lugano (@fclugano_official)

Πες μας δυο λόγια για τον συμπαίκτη σου, Φώτη Ψεύτη.

«Είναι πολύ καλό παιδί, ωραίος τύπος, βγαίνουμε έξω για καφέ, για φαγητό και είναι ωραίο που έχω ακόμη έναν Έλληνα εδώ. Ο Φώτης είναι καλός τερματοφύλακας, βέβαια του έχω βάλει μερικά γκολ στην προπόνηση. Έχουμε καλή φιλία».

Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι ως ποδοσφαιριστής;

«Το πιο σημαντικό για εμένα είναι να μην τραυματιστώ. Πάντα αυτό έχω στο μυαλό μου και όλα τα άλλα θα έρθουν πιστεύω. Θέλω να παίξω για την Εθνική, να σκοράρω το πρώτο μου γκολ με την Εθνική. Να αγωνιστώ στο Champions League όχι μόνο δύο παιχνίδια, αλλά δέκα, είκοσι και όσο πάει»!