Η υπέρβαση του Ολυμπιακού, η (διπλή) «υποχρέωση» του ΠΑΟΚ

Η πρώτη, φυσιολογική αντίδραση στο άκουσμα των Αταλάντα και Μίντιλαντ είναι «δεν προκρίνεται ο Ολυμπιακός, εκτός και αν ξεπεράσει τις δυνατότητές του» και «ο πολύ καλός, σοβαρός ΠΑΟΚ έχει πιθανότητες να συνεχίσει στην επόμενη φάση». Και αυτό ακριβώς ισχύει.

Την τελευταία διετία, η Αταλάντα είναι η ομάδα που παίζει, με διαφορά, το πιο όμορφο στο μάτι ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Μια ομάδα της λογικής «όσα βάλουμε και όσα φάμε», η οποία όμως συνηθίζει να βάζει πολλά περισσότερα απ’ ότι τρώει, ειδικά όταν αντιμετωπίζει κατώτερες, ισοδύναμες ή ελάχιστα πιο δυνατές ομάδες από αυτή.

Φέτος νίκησε εκτός έδρας Γιουβέντους και Νάπολι στην Serie A, όπου πήρε και ισοπαλία από την Ίντερ στο Μιλάνο, ενώ έβγαλε το λάδι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στα δύο παιχνίδια τους στο Champions League.

Την ίδια ώρα, όμως, δεν νίκησε στην Ελβετία την Γιουνγκ Μπόις, έχασε στην έδρα της από την Φιορεντίνα και αποκλείστηκε στο Champions League χάνοντας στο Μπέργκαμο από την Βιγιαρεάλ με 3-2, σε ένα ματς όπου βρέθηκε πίσω στο σκορ με 3-0, αλλά έδινε την εντύπωση ότι ήταν ικανή ακόμα και να το γυρίσει!

Αυτή είναι η ομάδα του Τζιάν Πιέρο Γκασπερίνι. Μια ομάδα γεμάτη επιθετικό ταλέντο, όχι μόνο με τους παίκτες που αγωνίζονται στην γραμμή κρούσης (Σαπάτα, Μουριέλ, Ίλιτσιτς, Πάσαλιτς, Μίραντσουκ...), αλλά ακόμα και με τα ακραία της μπακ (Μέλε και Γκόζενς, αποκαλύψεις του Euro2020), τα οποία εξυπηρετούν τον τρόπο παιχνιδιού της.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να αποκλείσει την Αταλάντα; Με μεγάλη δυσκολία, με πολλαπλές υπερβάσεις, αλλά μπορεί. Πως; Ρίχνοντας τον ρυθμό και των δύο αγώνων, περιορίζοντας το παιχνίδι από τα άκρα των Ιταλών, αλλά και την κινητικότητα των μεσοεπιθετικών τους.

Ταυτόχρονα, βεβαίως, θα πρέπει να εμφανιστεί ο Ολυμπιακός που απέκλεισε την Άρσεναλ ή αυτός που θριάμβευσε στην Κωνσταντινούπολη επί της Φενέρμπαχτσε. Αν εμφανιστεί αυτός της Αμβέρσας, κλάφτα Πέδρο (κατά τα κλάφτα Χαράλαμπε)…

Την ίδια ώρα, η κλήρωση του ΠΑΟΚ μοιάζει σαν... λουκούμι με δηλητήριο. Η Μίντιλαντ δεν έχει την ποιότητα της Αταλάντα και προέρχεται από ένα πρωτάθλημα παρόμοιας δυναμικής με το ελληνικό, όπως είναι το δανέζικο.

Όπως κάθε σκανδιναβική ομάδα που σέβεται την καταγωγή και το DNA της, όμως, είναι σκληρό καρύδι, στηρίζεται στο αδιάκοπο τρέξιμο και είναι ικανή να βγάλει το... λάδι του Δικεφάλου, ο οποίος θα έχει ρεαλιστικές πιθανότητες μόνο αν ενισχυθεί τον Ιανουάριο και φτάσει στη διπλή μονομαχία όντας σε πολύ, πολύ καλύτερη εικόνα σε σχέση με την τωρινή.

Την τελευταία τετραετία, η Μίντιλαντ έχει τερματίσει στην πρώτη δυάδα της βαθμολογίας του πρωταθλήματος της, δύο ως πρωταθλήτρια, με βασικό αντίπαλο την Κοπεγχάγη, η οποία φέτος νίκησε στην Τούμπα και τερμάτισε πρώτη (και με άνεση) στον όμιλο του ΠΑΟΚ στο Europa Conference League.

Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, όμως, εκτός από τα όποια εσωτερικά προβλήματά της, έχει να αντιμετωπίσει και το «πρέπει», αφού τυχόν αποκλεισμός θα θεωρηθεί σαφέστατα μεγαλύτερη αποτυχία, σε σχέση με (πολύ πιο) πιθανό αποκλεισμό του Ολυμπιακού.

Εκτός από αυτό το «πρέπει», μάλιστα, ο Δικέφαλος έχει να αντιμετωπίσει και το βάρος της «εθνικής προσπάθειας», αφού η Μίντιλαντ προέρχεται από μια εκ των χωρών που με περισσότερες πιθανότητες κυνηγούν την Ελλάδα στην βαθμολογία της UEFA.

Σημαντική και διόλου αμελητέα παράμετρος το ότι η Μίντιλαντ θα δώσει το πρώτο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ προερχόμενη από δίμηνη διακοπή των υποχρεώσεών της, αφού το πρωτάθλημα στη Δανία διεκόπη λόγω χειμώνα και θα επαναρχίσει στις 20 Φεβρουαρίου, τρεις ημέρες δηλαδή μετά το πρώτο ματς των δύο ομάδων.

Μας χωρίζουν 71 ημέρες από τα πρώτα παιχνίδια και, αυτή την στιγμή, το συμπέρασμα - πρόβλεψη είναι: Πολλά ζόρια για τον Ολυμπιακό, λιγότερα για τον ΠΑΟΚ. Μέχρι τότε, όμως, πολύ (και... ποδοσφαιρικό) νερό θα κυλήσει στο αυλάκι...