Η βελτίωση δεν έφτανε…

Ο Μίτσελ ανέλαβε τον Ολυμπιακό, ο οποίος ήταν στο -7 από την κορυφή στο ελληνικό πρωτάθλημα και τελευταίος στον ευρωπαϊκό όμιλό του, χωρίς βαθμό. Επιπλέον ανέλαβε μία ομάδα που μόνο τέτοια δεν θύμιζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και είχε ρόστερ 40 ποδοσφαιριστών.

Ναι ήταν ακόμη τέλη Σεπτεμβρίου, αλλά το χάντικαπ που είχε δημιουργηθεί ήδη σε όλα τα επίπεδα και η κατάσταση της ομάδας ήταν τέτοια, που η αποστολή του Ισπανού, έμοιαζε αρκετά με αποστολή αυτοκτονίας. Τα πράγματα έγιναν δυσκολότερα με δεδομένο ότι οι αντίπαλοι που είχε εντός και εκτός συνόρων, κάνουν φοβερή σεζόν. Στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός δεν σταματά πουθενά και τρέχει ήδη σερί 9 στα 9 και στην Ευρώπη η Φράιμπουργκ έτρεχε ρεκόρ 4 στα 4.

Ακόμη κι’ αν υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός του Μίτσελ μετά το Μουντιάλ θα είναι μία έτοιμη και κανονική ομάδα, η οποία θα μπορέσει να αποδώσει με βάση το ρόστερ της και όπου χρειαστεί, σε μία δύο θέσεις δηλαδή, θα έχει καλύψει και τις αδυναμίες της και επιπλέον θα έχει αδειάσει και το Ρέντη από τους περιττούς ποδοσφαιριστές, ώστε οι προπονήσεις να γίνονται με 27-28 ποδοσφαιριστές και όχι με 40, αυτό δεν φτάνει.

Δεν φτάνει για να πετύχει τους στόχους που είχε θέσει πριν αρχίσει η σεζόν και ήταν διάκριση στην Ευρώπη και κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η χρονιά σε σχέση με την αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού θα κριθεί πριν το Μουντιάλ και όχι μετά από αυτό. Ηδη κρίθηκε η ευρωπαϊκή σεζόν με τον αποκλεισμό από την φάση των ομίλων του Europa. Και το πρωτάθλημα όμως για τον Ολυμπιακό πριν το Μουντιάλ θα κριθεί. Για την ακρίβεια πριν το Μουντιάλ θα κριθεί αν θα μπορέσει να το διεκδικήσει ή όχι, μετά από αυτό. Με τον Ολυμπιακό να είναι στο -10 και πριν την διακοπή να έχει να δώσει ματς με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, καταλαβαίνει ο καθένας τι μπορεί να συμβεί. Αν ο Ολυμπιακός πάει στη διακοπή του Μουντιάλ με διψήφια διαφορά πόντων από την κορυφή, τότε θα είναι σχεδόν αδύνατο να κατακτήσει τον τίτλο. Τουλάχιστον δεν έχει συμβεί ποτέ ομάδα που έμεινε τόσο πίσω μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, να κόψει πρώτη το νήμα στο τέλος της σεζόν. Και αυτή είναι η πλέον δύσκολη συνθήκη που έχει να διαχειριστεί ο Μίτσελ και οι παίκτες του.

Σωστά ο Ελ Αραμπί είπε μετά τη λήξη του ματς με την Φράιμπουργκ, ότι είναι εμφανέστατη η βελτίωση του Ολυμπιακού. Οποιος δεν το βλέπει, απλά δεν καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι ότι αυτή η βελτίωση δεν έφτασε για την Ευρώπη και είναι αμφίβολο αν θα φτάσει και για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται αποτελέσματα μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες και στα τέσσερα ματς του πρωταθλήματος. Για να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να διεκδικήσει τον τίτλο το λιγότερο που χρειάζεται είναι δύο νίκες με Λαμία και στη Λειβαδιά και τουλάχιστον 4 βαθμούς στα δύο ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Σε διαφορετικό ενδεχόμενο η απόσταση από την κορυφή μπορεί να μεγαλώσει κι’ άλλο από τους 10 βαθμούς που είναι σήμερα και η επιστροφή του μετά το Μουντιάλ θα μοιάζει αδύνατη.

Στον Ολυμπιακό λείπει πολύ ένα μεγάλο αποτέλεσμα στη σεζόν. Μία νίκη που θα ξεκλειδώσει τους παίκτες, θα τους κάνει να πιστέψουν ότι η βελτίωση έχει και αντίκρισμα. Θα ήταν τέτοια αν είχε έρθει αυτή στο Φράιμπουργκ, αλλά για μία ακόμη φορά φέτος δέχτηκε γκολ στο τέλος. Η ψυχολογία έμεινε πάλι στο «βελτιωνόμαστε, αλλά χάνουμε στόχους συνεχώς, βελτιωνόμαστε, αλλά δεν προλαβαίνουμε…». Για να αλλάξει αυτό ο Ολυμπιακός αναζητεί επειγόντως μία μεγάλη νίκη.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, ισχύουν σε σχέση με την φετινή στόχευση της ομάδας, όπως την είχε οριοθετήσει πριν την έναρξη της σεζόν ο ίδιος ο σύλλογος. Θυμίζω όμως ότι στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια, υπήρξε επί της ουσίας μία επιτυχημένη σεζόν, η οποία στο τέλος της δεν είχε ούτε κατάκτηση πρωταθλήματος, ούτε καν κατάκτηση Κυπέλλου. Και δεν ήταν άλλη από την πρώτη χρονιά του Πέδρο Μαρτίνς. Εκείνη η σεζόν που ο Πορτογάλος παρέλαβε καμένη γη, έφτιαξε μία εντελώς νέα ομάδα που κράτησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή για μία τριετία. Και αυτό είναι για εμένα το μεγάλο ερώτημα για τον φετινό Ολυμπιακό. Ο Μίτσελ δεν θα μπορούσε να κάνει θαύματα και σε λίγες ημέρες να προλάβει το τρένο της Ευρώπης. Ο Μίτσελ δύσκολα θα μπορέσει να προλάβει και το τρένο της κατάκτησης του πρωταθλήματος, μπορεί όμως να φτιάξει μία ομάδα που όταν τελειώσει η σεζόν θα έχει δείξει όχι απλώς μία βελτίωση, αλλά μία κανονικότητα και μία ποιότητα που θα πείθει ότι είναι έτοιμη για να πρωταγωνιστήσει και να φέρει επιτυχίες και τίτλους τα επόμενα χρόνια. Αν τα καταφέρει, τότε θα είναι επιτυχημένος, αν όχι θα έχει φύγει νωρίτερα από το φινάλε της σεζόν.

Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός δεν αντέχει την αποτυχία σε κανένα επίπεδο και σε καμία διοργάνωση. Από την άλλη, η αποτυχία φέτος ήταν σχεδόν δεδομένη με όσα έγιναν το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο, το να κρίνει λοιπόν τον κάθε προπονητή και τον κάθε παίκτη με βάση την αποτελεσματικότητα του σήμερα και του επόμενου ματς δεν έχει νόημα. Ας αφήσουν την ομάδα και τον προπονητή να δουλεύουν και ας κοιτούν το δάσος και όχι το δέντρο. Αν η βελτίωση έρχεται μετά από κάθε ματς, τότε σίγουρα θα έρθουν και τα αποτελέσματα στο μέλλον. Δεν είναι υπόθεση εργασίας αυτό, είναι κανόνας και νόμος. Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν πέρυσι είχε 10 ήττες στο πρωτάθλημα πριν καν φτάσει στα πλέι οφ, παρά ταύτα η βελτίωση ήταν τέτοια, που το καταλάβαινες ότι η επιτυχία θα έρθει. Αν ο Ολυμπιακός του Μίτσελ λοιπόν συνεχίζει να βελτιώνεται από ματς σε ματς, και πλέον αρχίζει να μοιάζει με κανονική ομάδα, όπως συνέβη στο πρώτο ημίχρονο στη Γερμανία, όπου είδαμε τον καλύτερο φετινό Ολυμπιακό, τότε είναι σίγουρα στο σωστό δρόμο.

Και δεν είναι μία τυχαία βελτίωση. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός του Μπακού, έδειξε μία βελτίωση, στο Ηράκλειο μία μεγαλύτερη, στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ κυριάρχησε για μεγάλο διάστημα και έπαιξε καλό ποδόσφαιρο παρά το κακό αποτέλεσμα, στο Αγρίνιο ήταν η πιο «ομάδα που παίρνω πρωταθλήματα» έκδοση της σεζόν και στο Φράιμπουργκ εμφανίστηκε η καλύτερη φετινή εκδοχή του. Το ότι δεν έφτασε ο βαθμός στη Γερμανία να κάνει κάτι στην Ευρώπη, δεν είναι το αποτέλεσμα του σήμερα, αλλά του χθες και των όσων έγιναν το καλοκαίρι. Αν ο Ολυμπιακός συνεχίζει να βελτιώνεται από ματς σε ματς και από εβδομάδα σε εβδομάδα, σύντομα θα έρθουν και τα μεγάλα αποτελέσματα και οι σπουδαίες νίκες. Το αν αυτή η νίκη δεν έρθει σε μία εβδομάδα στη Λεωφόρο, ενδεχομένως να σηματοδοτήσει και το τέλος των πιθανοτήτων της κατάκτησης του φετινού πρωταθλήματος, αλλά και αυτό πάλι δεν θα οφείλεται στο σήμερα, παρά μόνο στο περασμένο καλοκαίρι…

Το αύριο του Ολυμπιακού δεν μπορεί να κρίνεται από το αποτέλεσμα του σήμερα, αλλά από την εικόνα του σήμερα. Αν η βελτίωση του φέρει και κάποια αποτελέσματα άμεσα, τότε ακόμη καλύτερα για εκείνον, αλλά η εξέλιξη του project πλέον δεν μπορεί να κρίνεται από το σημερινό αποτέλεσμα, αλλά από το αν η ομάδα ματς με ματς, εβδομάδα με την εβδομάδα βελτιώνεται. Και αυτό με τον Μίτσελ στον πάγκο, πλέον έχει αρχίσει να συμβαίνει, είναι φανερό.