Ομάδα που πεινάει και ομάδα που είναι έξω από τα νερά της…

Νομίζω είναι απλή η εξήγηση για ότι συνέβη στο Καραϊσκάκη. Αν δεν θέλεις να βλέπεις είτε με ασπρόμαυρα, είτε με κόκκινα γυαλιά όσα συνέβησαν. Κανείς διαιτητής δεν έπαιξε ρόλο, όπως υποστηρίζουν και οι μεν και οι δε, κανείς δεν διέλυσε τον αντίπαλο, έχασε ένα τσουβάλι γκολ και τελικά είτε δεν προκρίθηκε από ατυχία, είτε προκρίθηκε γιατί ήταν εμφανώς ανώτερος.

Ένα πράγμα συνέβη στο Καραϊσκάκη. Δύο πάνω κάτω ισοδύναμες ομάδες όπως φάνηκε και στα δύο ματς, έπαιξαν μία πρόκριση, η οποία κρίθηκε στη λεπτομέρεια και τελικά την πήρε η ομάδα που αισθάνεται αυτοπεποίθηση, σιγουριά, για τον εαυτό της και τις δυνατότητές της, μία ομάδα που πεινάει για νίκες και προκρίσεις, απέναντι σε μία ομάδα που οι παίκτες της το ήθελαν, αλλά δεν το πίστευαν.

Ο φίλος του Ολυμπιακού δεν μπορεί να πει ότι οι παίκτες της ομάδας του, δεν είχαν πάθος, ότι δεν προσπάθησαν, ότι δεν το ήθελαν, ότι ήταν αδιάφοροι, ότι είχαν τουπέ. Τουναντίον, είδαμε ίσως τον πιο παθιασμένο Ολυμπιακό των τελευταίων εβδομάδων. Δεν έφτανε όμως αυτό, διότι το ίδιο παθιασμένος ήταν και ο ΠΑΟΚ. Η διαφορά ήταν στην πίστη για την πρόκριση.

Ο Λουτσέσκου έχει κάνει τον κάθε παίκτη του ΠΑΟΚ να πιστεύει. Να είναι σίγουρος ότι μπορεί να τα καταφέρει, να έχει την αίσθηση της ανωτερότητας όποιος κι’ αν είναι ο αντίπαλος σε όποιο γήπεδο κι’ αν παίζει. Να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό έφτανε για να πάρει την πρόκριση απέναντι σε μία ομάδα που έπαιξε επίσης με το ίδιο πάθος, το ήθελε επίσης πολύ, αλλά δεν το πίστευε.

Ο Ολυμπιακός δεν πιστεύει στον εαυτό του, ο προπονητής δεν πιστεύει στην ομάδα, οι παίκτες δεν πιστεύουν στην ομάδα. Ολυμπιακός του Μαρτίνς και να δώσει την μπάλα στον αντίπαλο στο Καραϊσκάκη χωρίς δεύτερη κουβέντα, δεν είναι Ολυμπιακός που πιστεύει στον εαυτό του. Ο ίδιος ο Πορτογάλος έχει μιλήσει για την πιο δύσκολη περίοδο του στον Ολυμπιακό, πριν από αυτόν τον αποκλεισμό και το πόσο δύσκολη είναι αυτή η περίοδος επιβεβαιώνεται το τελευταίο διάστημα σε κάθε ματς. Ο Ολυμπιακός υποφέρει και ισοφαρίζεται στα Γιάννενα, χάνει χωρίς φάση στο δεύτερο ημίχρονο στη Λεωφόρο, ισοφαρίζεται και είναι χειρότερος της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Προφανώς και τα αγωνιστικά προβλήματα είναι πολλά. Τα έχουμε συζητήσει αρκετές φορές και για τους κορεσμένους παίκτες και για τις μεταγραφές που δεν βγήκαν και για την κακή αγωνιστική κατάσταση πολλών σημαντικών παικτών. Ακόμη όμως και έτσι να μην κερδίζει εδώ και εβδομάδες κανέναν δεν είναι εύκολα εξηγήσιμο. Με τους ίδιους παίκτες έκανε το φοβερό σερί που τον οδηγεί στο πρωτάθλημα. Τώρα όμως έχει χαθεί αυτή η αίσθηση ανωτερότητας, αυτή η εμπιστοσύνη στην ομάδα ότι στο τέλος θα το πάρει το ματς, αυτή η αυτοπεποίθηση που τον οδηγούσε σε νίκες έστω και με ένα γκολ διαφορά. Αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα και από τις μεταγραφές που δεν βγήκαν, αυτή η αμφιβολία τρώει σαν σαράκι την ομάδα.

Την ίδια ώρα στον ΠΑΟΚ όλοι πιστεύουν. Ο Τέιλορ, ο τελευταίος τροχός της αμάξης, μπαίνει στα δύο ματς της χρονιάς στη Γάνδη και στο Καραϊσκάκη και προσφέρει, ενώ σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα είναι θεατής. Ο Λουτσέσκου τον κρατάει ακόμη και αυτόν ζεστό για να του δώσει πράγματα έστω και ως αλλαγή της αλλαγής.

Στον Ολυμπιακό οι περισσότεροι αναπληρωματικοί είναι χαμένοι στον κόσμο τους, δεν τους καταλαβαίνεις καν ότι μπαίνουν στο ματς, με εξαίρεση τον Ελ Αραμπί, ο οποίος θα έπρεπε να είναι βασικός περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα που η ομάδα δεν μπορεί να δημιουργήσει.

Η διαφορά όλου του ματς και της πρόκρισης είναι η εξής:

Ο Ολυμπιακός κάνει το 1-0 και δεν θεωρείς ότι τέλειωσε τίποτα. Ο ΠΑΟΚ βγαίνει μπροστά και έχει την πίστη να φτιάξει την καλύτερη φάση του στο ματς και να μπει με τη μπάλα στα δίχτυα.

Ο ΠΑΟΚ κάνει το 1-1 και ξέρεις ότι η πρόκριση τελείωσε κι’ ας έχει πάνω κάτω όσο χρόνο είχε και μετά το 1-0. Διότι ξέρεις ότι ο Ολυμπιακός δεν πιστεύει ότι μπορεί. Το ματς τελειώνει χωρίς καν υποψία φάσης από την πλευρά του Ολυμπιακού μετά το 1-1.

Και κάπως έτσι στον τελικό θα βρεθούν ο Παναθηναϊκός με τον ΠΑΟΚ. Και έστω κι’ αν είναι τελικός ο ΠΑΟΚ θα τον παίξει με τον αέρα του φαβορί. Όχι γιατί κατ’ ανάγκη είναι καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό, αλλά γιατί στο ΟΑΚΑ θα παίξει με αυτή την αίσθηση ανωτερότητας που αποπνέει. Διότι ακόμη κι’ αν βρεθεί πίσω στο σκορ δεν θα χάσει την πίστη του, διότι αισθάνεται ότι αυτή είναι η διοργάνωσή του τα τελευταία χρόνια, διότι πιστεύει ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει, ακόμη κι’ αν πρέπει να κερδίσει με γκολ του Τέιλορ, που ως τότε δεν θα έχει παίξει ξανά λεπτό.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να νικήσει μόνο τον ΠΑΟΚ, αλλά και αυτή την ψυχολογία και αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ανωτερότητας που βγάζει σε κάθε ματς που το θεωρεί σημαντικό. Μέχρι τότε βέβαια έχουμε ακόμη δρόμο και κυρίως θα ξέρουμε αν ο Παναθηναϊκός θα έχει βρει ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσα από το πρωτάθλημα, και συνεπώς θα έχει λιγότερη πίεση για τον τελικό. Ισως αυτό να είναι το κλειδί για αυτόν…