Μετά από διακοπή ενός μήνα θα ήταν αφύσικο να πετούσε φωτιές

• Ο Πάλμα είναι ο κορυφαίος νεαρός του Πρωταθλήματος

Καθώς η ανθρώπινη φαντασία δεν συναντά πάντα την πραγματικότητα, αντικειμενικά, ήταν από μη αναμενόμενο έως αφύσικο (και) για τον Άρη να εμφανιστεί με τον αγωνιστικό ρυθμό που είχε πριν τη μηνιαία παύση των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Αυτή η «σκουριασμένη» εμφάνιση – όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Άλαν Πάρντιου – ήταν στο πλαίσιο του φυσιολογικού, θαρρώ και αναμενόμενη από τον Βρετανό τεχνικό, ασχέτως των διαμαρτυριών που διατύπωσε στην ανάπαυλα για να αφυπνίσει τους ποδοσφαιριστές του. Καθ’ υπερβολή είπε μάλιστα ότι δικαίως η ομάδα του ήταν πίσω στο σκορ στο πρώτο ημίχρονο, άποψη η οποία δεν ήταν ρεαλιστική. Βγάζοντας δηλαδή το πρώτο αναγνωριστικό δεκάλεπτο, ο Άρης συνάντησε τις συνθήκες τις οποίες θα πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει, αυτές της διπλής άμυνας ζώνης και της φουλ άμυνας που έπαιζε ο Λεβαδειακός. Το παιχνίδι θα είχε διαφορετική εξέλιξη αν ο Άντρε Γκρέι έβγαζε κυνικότητα στη φάση του 12ου λεπτού ή αξιοποιούσε το σοβαρό λάθος που του πρόσφερε αξιόλογο τετ α τετ προς τα τέλη του πρώτου μέρους.

Ο Άρης έπαιξε δίχως τα δύο αμυντικά χαφ τα οποία προβλέπεται να τραβήξουν το κουπί στον δεύτερο γύρο αλλά και τον ποδοσφαιριστή ο οποίος θεωρείται «μανούλα» για τέτοια παιχνίδια λόγω της ικανότητάς του στην κάθετη πάσα, τον Μάνου Γκαρθία, αλλά και τον Ντάνιελ Μαντσίνι δίχως τον οποίον δεν έχει μάθει να παίζει. «Φώναξε» ότι χρειάζεται δημιουργικό παίκτη στα άκρα εκτός κι αν ο Ράφαελ Καμάτσο καταφέρει να διαψεύσει τους πάντες αλλά ο Πορτογάλος δείχνει να τον έχει πάρει από κάτω. Μια φάση απομόνωσης στο πρώτο ημίχρονο όπου, αντί της δυνατότητας να παίξει ένας εναντίον ενός, προτίμησε μια 40αρα μπαλιά προς τον εγκλωβισμένο Γκρέι σχημάτισε την εικόνα ενός ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν έχει πλέον την αυτοπεποίθηση των πρώτων ημερών. Δηλαδή, κάτι που χαρακτήριζε τον Πορτογάλο στις πρώτες εβδομάδες του στον Άρη ήταν η πρόθεση έως άγνοια κινδύνου να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα μέσα από την ικανότητά του στο παιχνίδι απομόνωσης μη λογαριάζοντας πόσους είχε μπροστά του. Ήταν η τροφή του. Τώρα πατάει την μπάλα, τραβάει χειρόφρενο και το αποφεύγει. Έτσι όμως δεν θα μπει ποτέ στα παπούτσια του Ντάνιελ Μαντσίνι, όπως προφανώς προσδοκούν στον Άρη.

Ο Πάλμα είναι ο κορυφαίος νεαρός του Πρωταθλήματος

Τα περσινά παιχνίδια με τη Λαμία δεν συνθέτουν μέτρο σύγκρισης αλλά επειδή γίνεται πολύς λόγος για την εμφάνιση, σ’ εκείνους τους αγώνες ο Άρης είχε κυριαρχήσει αλλά γκολ δεν έβαλε και μάλιστα στο τέλος βίωσε έναν οδυνηρό αποκλεισμό. Αυτή τη φορά επέστρεψε με ισχυρό προβάδισμα από την έδρα του αντιπάλου κι έβγαλε ανώδυνα μια μέτρια έως κακή εμφάνιση. Αυτό οφείλεται στην ατομική ποιότητα. Εκεί πατούν όλες οι ομάδες είτε στο ξεκίνημα μιας χρονιάς, είτε έπειτα από τόσο μεγάλη διακοπή. Το εξαιρετικό «χτύπημα» του Χουάν Ιτούρμπε στο πρώτο γκολ, προσωπικά μου προκάλεσε έκπληξη γιατί εκεί βρίσκεται το πρόβλημά του. Αν είχε ευστοχία στην τελική προσπάθεια, η καριέρα του θα είχε διαφορετική εξέλιξη διότι ανταποκρίνεται στις υπόλοιπες αγωνιστικές ευθύνες του. Δεν το γράφω επηρεασμένος από το χθεσινό γκολ του αλλά πιο πιθανό είναι να διαδραματίσει αυτός τον ρόλο του αντιΜαντσίνι παρά ο Καμάτσο. Είναι πιο συνεπής τακτικά, περισσότερο ώριμος στο παιχνίδι του, αν πήρε ψυχολογία μέσα από το πρώτο φετινό γκολ του σε ελληνική διοργάνωση, τόσο το καλύτερο.

Ο Λούις Πάλμα είναι ο καλύτερος νεαρός παίκτης του Πρωταθλήματος. Τελεία και παύλα. Κανείς άλλος δεν έχει οκτώ γκολ και έξι ασίστ. Κανείς άλλος δεν διαδραματίζει τόσο ουσιαστικό ρόλο στην ομάδα του. Μόνο ο (κατά τρία χρόνια μικρότερος) Κωνσταντέλιας του ΠΑΟΚ προσπαθεί να μπει σ’ αυτόν τον ρόλο.

Η περίπτωση του 22χρονου από την Ονδούρα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα με κριτήριο το background, το ότι δεν είχε έναν ολόκληρο αθλητικό οργανισμό να ασχολείται μαζί του ολημερίς και ολονυχτίς, αλλά παράλληλα με τα πρώτα δειλά βήματά του στο ποδόσφαιρο έκανε και μεροκάματα για την οικονομική επιβίωση της οικογένειάς του. Είναι ο κορυφαίος νεαρός γιατί έλυσε τα χέρια του προπονητή του κάνοντας ουσιαστικό το παιχνίδι του και τώρα που ξεκινάει από το αριστερό άκρο της επίθεσης. Πλησιάζει στο σημείο της ολοκλήρωσης αγωνιστικών χαρακτηριστικών κι αν το καταφέρει θα πρέπει να μπει στο στάδιο της τελειοποίησης αυτών. Δεν έχει το ένας εναντίον ενός, ξέρει όμως να κερδίζει όσο χώρο χρειάζεται για να εκτελέσει καθώς τα χτυπήματα είναι το δυνατό σημείο του. Πρέπει επίσης να κόψει την κακή συνήθεια των άσκοπων τρεξιμάτων στο γήπεδο γιατί ξοδεύει ενέργεια και κυρίως επιβαρύνει τον εαυτό του.

Και μιας και η αναφορά πήγε στα χτυπήματα. Στην τελευταία συνάντηση με τον Άλαν Πάρντιου, κινούμενος μεταξύ προσμονής και απόγνωσης, ο Βρετανός (μου) θύμισε ένα βίντεο του Αλκέτα Παναγούλια με το περιβόητο «σουτάρετε», σε μια στιγμή έντονου εκνευρισμού στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας. «Φτάνει με το τίκι τάκα. Σουτάρετε», είχε πει ο Πάρντιου εκτιμώντας (δικαίως) ότι η ομάδα του δεν κάνει τον αριθμό των τελικών προσπαθειών που όφειλε να είχε κάνει.

Αυτό είναι ένα δεύτερο πρόβλημα του Άρη. Πλην του Πάλμα ο οποίος δεν θα λογαριάσει την απόσταση και θα δοκιμάσει το πόδι του, οι υπόλοιποι προσπαθούν να μπουν με την μπάλα στα δίχτυα. Πολλές φορές συλλαμβάνονται να υποτιμούν την ουσία, χάριν του θεάματος. Όπως για παράδειγμα μια φάση του εξαιρετικού Ματέο Γκαρσία στο πρώτο ημίχρονο. Από πλάγια θέση, εντός περιοχής κι έψαξε την πάσα στον «φυλακισμένο» Γκρέι. Γι’ αυτό η αγωνιστική έκρηξη του Αργεντίνου δεν αποδεικνύεται στους προφανείς αριθμούς. Διότι κατά τα άλλα, μαζί με τους Ετέμπο-Πάλμα, είναι οι τρεις πιο σταθεροί και καλύτεροι παίκτες του Άρη επί ημερών Πάρντιου.