Οι «εργοστασιακές ρυθμίσεις» και το σφάλμα του καλοκαιριού

Σε κάθε ματς κυπέλλου, που είναι ενδιάμεσα από αγώνες πρωταθλήματος, οι προπονητές συνηθίζουν να κάνουν πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους. Αφενός για να πάρουν ανάσες οι βασικοί, αφετέρου για να δώσουν ευκαιρίες στους αναπληρωματικούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει ο εξής κίνδυνος. Η ομάδα να χάσει τη χημεία της και να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Με μία πρώτη ματιά, με αρκετές αλλαγές παρατάχθηκε και ο Παναθηναϊκός χθες στο Περιστέρι, απέναντι στον Ατρόμητο. Για την ακρίβεια, εννέα διαφορετικοί ποδοσφαιριστές βρέθηκαν στην αρχική ενδεκάδα, σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι πρωταθλήματος, ξανά κόντρα στον Ατρόμητο. Μήπως, όμως, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι; Δηλαδή, μήπως αυτοί που αγωνίστηκαν χθες, είχαν περισσότερη χημεία και καλύτερους αυτοματισμούς, σε σχέση με τους λεγόμενους βασικούς;

Υπάρχει εξήγηση για αυτό. Οι εννέα από τους έντεκα ήταν παλιοί στο ρόστερ, δηλαδή υπήρχαν από την εποχή Γιοβάνοβιτς. Στην άμυνα παρατάχθηκαν οι Μλαντένοβιτς, Γεντβάι, Σένκεφελντ, Κώτσιρας. Μια τετράδα που δε θεωρείται βασική φέτος - λόγω Ίνγκασον και Βαγιανίδη – ωστόσο είχε βρεθεί πολλές φορές μαζί στον αγωνιστικό χώρο την περσινή σεζόν. Γεντβάι-Σένκεφελντ ήταν το αμυντικό δίδυμο μετά τον τραυματισμό του Μάγκνουσον, ενώ Μλαντένοβιτς και Κώτσιρας μοιράζονταν τις θέσεις τους με Χουάνκαρ και Βαγιανίδη, αντίστοιχα. Ακόμα και ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας, Γιούρι Λοντίγκιν, που αγωνίστηκε στο Περιστέρι, ανήκει στην ίδια κατηγορία, έναντι του Ντραγκόφσκι. Το αποτέλεσμα; Εκτός από τη φάση του γκολ και μία ευκαιρία στο φινάλε, ο Παναθηναϊκός είχε τον απόλυτο έλεγχο και η άμυνά του δεν κινδύνευσε καθόλου από τους γηπεδούχους.

Στον άξονα, το ίδιο. Αράο και Τσέριν είναι ένα δίδυμο... από τα παλιά. Οι δυο τους ήταν οι βασικές επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, πέρσι, στις θέσεις 6 και 8. Ο ένας έχει αγωνιστεί πλάι στον άλλον πάρα πολλά αγωνιστικά λεπτά και γνωρίζουν με κλειστά μάτια ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Ο Μαντσίνι στο ένα άκρο και ο Γερεμέγιεφ στην κορυφή της επίθεσης ολοκλήρωσαν αυτή την 9άδα των «παλιών». Προφανώς και δεν υπάρχει καμία «Ιβανολαγνεία», απλά το κείμενο θέλει να δείξει πόσο σημαντική είναι η χημεία σε μία ομάδα. Και πως έρχεται η χημεία και οι αυτοματισμοί, όπως στα δύο τέρματα; Μόνο μέσω δουλειάς. Ας με συγχωρήσει όποιος έχει αντίθετη άποψη, αλλά η δική μου αίσθηση είναι πως ο Τερίμ και ο Αλόνσο δε δούλεψαν τόσο στο Κορωπί, ώστε να αποτυπωθεί αυτό στον αγωνιστικό χώρο. Ο πρώτος γκρέμισε ό,τι παρέλαβε και ο δεύτερος στηρίχθηκε μόνο στο ατομικό ταλέντο των παικτών, χωρίς καμία ομαδικότητα.

Πλέον, στον Παναθηναϊκό βρίσκεται ένας άνθρωπος, ο οποίος σέβεται τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου και το αποτέλεσμα φαίνεται στον αγωνιστικό χώρο. Με τον Ρουί Βιτόρια στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην πραγματοποιεί αγωνιστικά άλματα, όμως κάνει αργά και σταθερά βήματα. Και το σημαντικότερο, αυτά τα βήματα είναι προς τα εμπρός, μετά το πισωγύρισμα του τελευταίου έτους. Η δουλειά του αρχίζει και φέρνει χημεία στο γήπεδο, ενώ μέσα από αυτό, θα αναδειχθεί και η ατομική ποιότητα κάποιων ποδοσφαιριστών. Όπως έγινε στη χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι, όπου κορυφαίοι ήταν ο Ουναϊ και ο Πελίστρι. Δύο ποδοσφαιριστές, που ήρθαν φέτος στη χώρα μας και συνεργάστηκαν άψογα στο δεύτερο τέρμα.

Κι αν ο Μαροκινός έχει δείξει από την πρώτη φορά που φόρεσε την πράσινη φανέλα, μπαίνοντας ως αλλαγή στην Τούμπα, ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στη μεσαία γραμμή του «τριφυλλιού», ο Ουρουγουανός τώρα τελευταία έχει αρχίσει να βρίσκει τα πατήματά του. Για την ακρίβεια, από τη στιγμή που ήρθε ο Ρουί Βιτόρια. Εκτός από το χθεσινό παιχνίδι στο Περιστέρι, ο πρώην άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν εξαιρετικός και στο ματς με την Ελσίνκι, για το Conference League, παρά το γεγονός ότι έχασε τεράστιες ευκαιρίες. Κοινός παρονομαστής των δύο αγώνων; Ότι ο Πορτογάλος τεχνικός έβαλε τον Πελίστρι στη φυσική του θέση. Αυτή, του δεξιού εξτρέμ.

Θα πει κανείς ότι σε αυτή τη θέση αγωνίζεται και ο Τετέ, ίσως ο MVP της ομάδας τη φετινή σεζόν. Και εκεί εντοπίζεται το μεγάλο «έγκλημα» του καλοκαιριού. Δεν ξέρω αν φταίει ο Αλόνσο, ο Παπαδημητρίου ή κάποιος άλλος από τη διοίκηση, αλλά πως είναι δυνατόν να παίρνεις δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην ίδια θέση; Και δεν πρόκειται για παίκτες που ο ένας λογίζεται ως βασικός και ο άλλος ως αναπληρωματικός, αλλά για τους δύο σούπερ σταρ του ρόστερ. Τις δύο πιο ακριβές φετινές μεταγραφές, τους δύο παίκτες που ήρθαν να ανεβάσουν το επίπεδο της ομάδας. Κι όμως, δεν μπορούν να αγωνιστούν ταυτόχρονα, στη θέση του ο καθένας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να «τρακάρουν» ο ένας πάνω στον άλλον και ο Πελίστρι να εξοστρακίζεται στα αριστερά. Και στην ουσία να «καίγεται» αγωνιστικά, καθώς τις πραγματικές του δυνατότητες τις δείχνει με τον Ρουί Βιτόρια στα δεξιά...