Ρεάλ Σοσιεδάδ: Με πυξίδα την ταυτότητα και όπλο την απόλυτη πίστη στην ακαδημία

• Μια ομάδα γεμάτη με δικά της παιδιά
• Ακαδημία με ταυτότητα
• Η ένταση, το πρέσινγκ και οι πολλοί πρωταγωνιστές

Ξεπροβάλλει κάπου ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και την - εξίσου πυκνή - ομίχλη που συχνά κάνει την εμφάνισή της στα περίχωρα του Σαν Σεμπαστιάν. Σαν παλλόμενη καρδιά ενός ολόκληρου συλλόγου. Άλλωστε το περίφημο προπονητικό κέντρο Θουμπιέτα είναι εδώ και δεκαετίες άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια την ύπαρξη της Ρεάλ Σοσιεδάδ, με ολόκληρη την Γκιπούθκοα, τη βαμμένη άσπρη και μπλε επαρχία της Χώρας των Βάσκων.

Το... παραδέχθηκε εξάλλου και ο ίδιος ο σύλλογος πριν μερικά χρόνια, στην προσπάθειά του να μιλήσει για την ξεχωριστή δουλειά που γίνεται πίσω από τα τείχη του Θουμπιέτα. «Made in Gipuzkoa: Ένας τρόπος να είσαι και να κάνεις», ονομάζεται το βιβλίο που η Λα Ρεάλ αφιέρωσε στα μυστικά της λειτουργίας της ακαδημίας της. Τα ίδια μυστικά που την έχουν φέρει να κάνει... πλάκα στο Champions League και να ονειρεύεται στην Ισπανία. Μα κυρίως να δείχνει καλύτερη από ποτέ τα τελευταία χρόνια, παίζοντας σπουδαίο ποδόσφαιρο, γεμάτη από τα - αληθινά - δικά της παιδιά, να ταξιδεύει στα αστέρια με μοναδική πυξίδα την ταυτότητα και την ακαδημία της.

Μια ομάδα γεμάτη με δικά της παιδιά

«Σχεδόν όλοι σε αυτή την ομάδα, από τους παίκτες μέχρι και τους προπονητές, έχουν υπάρξει παιδιά στο Θουμπιέτα», έγραψε πριν μερικά χρόνια για τη Ρεάλ Σοσιεδάδ το Cano Football. Φράση διαχρονική, αφού αυτή η συνθήκη αποτελεί σταθερά για τη Λα Ρεάλ. Και η φετινή σεζόν δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση σε κανέναν τομέα.

Ο Ιμανιόλ Αλγκουαθίλ γεννήθηκε στην Γκιπούοθκα και μεγάλωσε στην ακαδημία της Σοσιεδάδ. Έπαιξε στην πρώτη ομάδα κι όταν, αφού αποσύρθηκε, αποφάσισε πως θα βαδίσει το μονοπάτι της προπονητικής, ξεκίνησε να από τα τσικό των Τσούρι-Ουρντίν, ανεβαίνοντας σταδιακά τα κλιμάκιά τους. Μέχρι που το 2018 έγινε πρώτος προπονητής στον σύλλογο της ζωής του και πλέον έχει κλείσει πέντε γεμάτα χρόνιας απόλυτης στήριξης και εμπιστοσύνης. Και παρόμοια πορεία ήδη έχουν αρχίσει να διαγράφουν πολλοί από τους ποδοσφαιριστές του.

Η δική του Λα Ρεάλ μαγνήτισε περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος τα βλέμματα σε εκείνη την εκκωφαντική εμφάνισή της κόντρα στην Μπενφίκα στο Champions League. Οι Βάσκοι - παρ'ότι εν τέλει επικράτησαν μόνο με 3-1 - έκαναν τους Αετούς πραγματικά έρμαια των διαθέσεών τους. Και το κατάφεραν με τα δικά τους παιδιά.

Ελουστόντο, Θουμπέλδια, Λε Νορμάν, Μουνιόθ, Θουμπιμέντι, Οϊαρθάμπαλ, Μπαρενετσέα. Οι επτά εκείνης της βασικής ενδεκάδας έχουν περάσει όλη τους τη ζωή στην ομάδα, είναι παιδιά και απόφοιτοι του περίφημου Θουμπιέτα.

The “kids” that are taking Real Sociedad to new heights in Europe.

Most of them joined the club at the ages 12-14 (the clubs youngest team is U13), several of them were ball boys last time La Real played in the Champions League. pic.twitter.com/prQBXCdB4B

— Alexandra Jonson (@AlexandraJonson) November 8, 2023

Κι αυτό είναι ένα μοτίβο που διέπει ολόκληρο το ρόστερ των Τσούρι-Ουρντίν. Άλλωστε, οι 14 από τους 25 παίκτες της πρώτης ομάδας προέρχονται από την ακαδημία του συλλόγου!

Απόδειξη της σπουδαίας, και κυρίως έμπρακτης, στήριξης και εμπιστοσύνης της Σοσιεδάδ στο δικό της φυτώριο. Σε αυτό βασίζεται εδώ και χρόνια. Οι μεταγραφές της είναι ελάχιστες και στοχευμένες, όπως αυτή του Μπράις Μέντεθ από τη Θέλτα και του Κούμπο από τη Ρεάλ Μαδρίτης ή του Ίσακ από την Ντόρτμουντ παλαιότερα. Ποτέ της δεν έχει ξοδέψει περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ (ψίχουλα για αυτό το επίπεδο) για να αποκτήσει κάποιον παίκτη. Πολύ απλά επειδή δεν το χρειάζεται, αφού ξέρει πως εκείνη μπορεί να «πλάσει», και όχι να αγοράσει, τους δικούς της πρωταγωνιστές.

Ακαδημία με ταυτότητα

«Είμαστε το ποδόσφαιρο που παίζουμε, παίζουμε το ποδόσφαιρο που είμαστε». Αυτή η φράση αποτελεί το mantra του Θουμπιέτα και όλων όσων συμβαίνουν στην ακαδημία της Σοσιεδάδ. Κι αυτά που συμβαίνουν εντός των τειχών του είναι ξεχωριστά.

Η Λα Ρεάλ, τη δεκαετία του 1980, έγινε η πρώτη ομάδα που έσπασε τον «νόμο των Βάσκων» και δεν διατήρησε την ίδια αυστηρότητα στην πολιτική στελέχωσής της. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι αμέλησε ποτέ την ακαδημία της.

Οι «μικρές» ομάδες της Σοσιεδάδ ξεκινούν από την Κ13, με παιδιά πολύ μεγαλύτερα από αυτά της πλειοψηφίας των υπόλοιπων συλλόγων. «Ξεκινάμε αργά επειδή θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να έχουν υπάρξει παιδιά πριν έρθουν εδώ. Ναι, διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας προλάβουν άλλοι γειτονικοί σύλλογοι αλλά το μήνυμά μας προς τα παιδιά είναι: "Μείνετε στο περιβάλλον σας. Μείνετε με την οικογένειά σας. Μείνετε με τους φίλους σας. Και αν νιώθετε ότι είστε έτοιμοι να αφήσετε όλα αυτά πίσω, τότε μπορείτε να έρθετε στη Ρεάλ Σοσιεδάδ"», είχε δηλώσει πριν μερικά χρόνια ένας εκ των επικεφαλής του Θουμπιέτα. Αλλά ακόμα και όταν τα παιδιά των Βάσκων γίνονται μέλη των Τσούρι-Ορντίν, το club κοιτά πρώτα να τα διαμορφώσει ως άτομα κι έπειτα ως επίδοξους ποδοσφαιριστές.

Δεν υπάρχει παιδί που να παρατά το σχολείο, ενώ αρκετοί από τους παίκτες της συνεχίζουν τις σπουδές τους και στο πανεπιστήμιο. Ο 24χρονος νυν αρχηγός Οϊαρθάμπαλ, για παράδειγμα, έχει ήδη πάρει το πτυχίο του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Κάθε άτομο αποτελεί κι ένα διαφορετικό project στο Θουμπιέτα, πρέπει να νιώθει σημαντικό.

Όπως πρέπει να νιώθει και τον ίδιο θαυμασμό, την ίδια αγάπη με όλους τους γύρω του για το οικοδόμημα της Σοσιεδάδ. Βέβαια, φιγούρες όπως αυτές του Τσίκι Μπέργκιρσταϊν, του Τσάμπι Αλόνσο, του Γκριεζμάν – όλοι τους μεγαλωμένοι στα σπλάχνα του συλλόγου – είναι τα απόλυτα πρότυπα για αυτό.

«Η βάση της επιτυχίας μας είναι το τι αισθάνονται για το club οι άνθρωποι μέσα σε αυτό», λένε συχνά οι υπεύθυνοι της ακαδημίας, που επιμένουν πως για κάθε παιδί «το άτομο, ο μαθητής και ο παίκτης πρέπει να βαδίζουν προς την ίδια κατεύθυνση και με την ίδια ταχύτητα, αν θέλει να φτάσει στην κορυφή».

Ο τρόπος της Ρεάλ Σοσιεδάδ διαφέρει γιατί κρατά ζωντανή την ταυτότητα της ομάδας και του τόπου. Μόλις 700.000 άτομα ζουν σε ολόκληρη την Γκιπούθκοα, περίπου όσοι και στον Δήμο Αθηναίων. Οι Τσούρι-Ουρντίν δεν έχουν μια «βιομηχανική» ακαδημία μαζικής παραγωγής, δεν βγαίνουν για… παιδομάζωμα σε άλλες ηπείρους, ούτε γεμίζουν τακτικά τις τσέπες τους με εκατομμύρια από πωλήσεις. Στηρίζονται στα αλήθεια κατά κύριο λόγο στα δικά τους παιδιά. Και εντάξει, αυτό δεν μπορεί να φέρνει πάντα την επιτυχία. Αλλά όταν αυτή έρχεται, είναι πιο ξεχωριστή, κάτι που ισχύει και για αυτή την ομάδα του Αλγκουαθίλ.

Η ένταση, το πρέσινγκ και οι πολλοί πρωταγωνιστές

Ήταν εμφανές πως στο Σαν Σεμπαστιάν ο Ιμανιόλ Αλγκουαθίλ βάλθηκε να… μαγειρέψει κάτι πολύ καλό, ίσως καλύτερο κι από όλες τις ξακουστές υψηλές κουζίνες της πόλης. Ήδη από την περυσινή σεζόν, η δική του Σοσιεδάδ είχε δείξει πως είναι μια ομάδα που ονειρεύεται και, κυρίως, μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Πριν δύο χρόνια η ομάδα κατέκτησε το Copa Del Rey του 2020 και με συνέπεια τερμάτιζε στις ευρωπαϊκές θέσεις της La Liga. Το πραγματικό step-up ωστόσο στο πρωτάθλημα το έκανε πέρυσι. Οι Τσούρι-Ουρντίν πήραν την 4ηθέση και μαζί το εισιτήριο για το πρώτο τους Champions League μετά από δέκα χρόνια. Και φρόντισαν να είναι έτοιμοι για αυτό το μεγάλο βήμα. Μόνο που δεν χρειάστηκε να αλλάξουν… τίποτα. Κυριολεκτικά δεν έκαναν καμία «βαρβάτη» μεταγραφή για την αρχική τους ενδεκάδα. Πορεύθηκαν με τον ίδιο τρόπο, βασιζόμενοι στους ίδιους παίκτες και το δικό τους ποδόσφαιρο.

Ποδόσφαιρο που χαρακτηρίζεται από ένα βασικό στοιχείο, την ένταση. Η Σοσιεδάδ του Αλγκουαθίλ στηρίζεται στην ένταση και την πίεση. Συνήθως δεν θα παίξει παιχνίδι πρωτοβουλίας, δεν θα κυριαρχήσει με passing-game, όμως θα πιέσει σαν… δαιμονισμένη και θα πληγώσει με αυτό το βέλος τον αντίπαλό της. Κάτι σαν την πρώιμη Λίβερπουλ του Κλοπ.

Και για του λόγου το αληθές, στο φετινό Champions League δεν υπάρχει ομάδα που να πιέζει καλύτερα από εκείνη. Η Λα Ρεάλ έχει, σύμφωνα με το Wyscout, την καλύτερη επίδοση από τους 32 συλλόγους στο PPDA (Passes Per Defensive Action), τον πιο αξιόπιστο δείκτη πίεσης. Το συγκεκριμένο metric μετρά τις πάσες που η αντίπαλη ομάδα αλλάζει (7,6) μέχρι η Σοσιεδάδ να παρέμβει στην μπάλα.

Οι Βάσκοι δηλαδή κατά μέσο όρο σε ένα παιχνίδι δεν αφήνουν τους αντιπάλους τους να αλλάξουν ούτε οκτώ πάσες ανά κατοχή, πιέζοντας μάλιστα ψηλά στο γήπεδο και πνίγοντας τους αντιπάλους τους. Έτσι, έκαναν την Μπενφίκα να μην μπορεί να ανασάνει στο πρώτο μέρος στο «Ανοέτα», έτσι σκόραραν και κόντρα στην Ίντερ. Το ίδιο συμβαίνει και στη La Liga, με τη Λα Ρεάλ να βρίσκεται 2η στην κατάταξη του PPDA.

Η ένταση και το πρέσινγκ είναι τα βασικότερά της όπλα ως σύνολο, όμως η Σοσιεδάδ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να βλέπει πολλούς από τους ποδοσφαιριστές της να γίνονται πρωταγωνιστές. Δεν βασίζεται σε έναν… κουβαλητή. Ο Λε Νορμάν στο κέντρο της άμυνας και ο Θουμπιμέντι μπροστά του στα χαφ για παράδειγμα ήδη έχουν κάνει το όνομά τους να βρίσκεται στις λίστες των πιο λαμπερών συλλόγων. Και μεσοεπιθετικά το σκήπτρο του εκάστοτε πρωταγωνιστή αλλάζει διαρκώς χέρια.

Οι τέσσερις παίκτες που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δημιουργία και την απειλή βρίσκονται φέτος σε ακόμα καλύτερη κατάσταση από ό,τι πέρυσι. Ο Κούμπο έχει δικαιολογημένα τραβήξει τα βλέμματα με τις ντρίμπλες και την παραγωγικότητά στο δεξί φτερό της επίθεσης, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον Μπαρενετσέα στο απέναντι άκρο. Ο Μέντεθ προσφέρει κάθετα τρεξίματα και σκοράρισμα ερχόμενος από το κέντρο και ο Οϊαρθάμπαλ ως fake nine που κάνει τα πάντα μετατρέπεται σταδιακά σε cult hero της Γκιπούοθκα. Οι τέσσερίς τους ήδη σε La Liga και Champions League μετρούν φέτος συνολικά συμμετοχή (γκολ ή ασίστ) σε 33 τέρματα!

Κάπως έτσι, οι Βάσκοι έχουν αποδείξει πως είναι έχουν τις προϋποθέσεις και τις βάσεις να γίνουν κάτι παραπάνω από μια υπολογίσιμη δύναμη σε Ισπανία και Ευρώπη. Το success story αυτής της έκδοσης της Λα Ρεάλ ετοιμάζεται φέτος να γράψει τις πιο χρυσές του σελίδες, η ομάδα ενθουσιάζει και οι φίλοι της κάνουν όνειρα. Και όλα αυτά έχουν μια πιο σπουδαία νότα για τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Γιατί αυτή η ομάδα έφτασε σε αυτά τα ύψη με πυξίδα τη δική της ταυτότητα και όπλο την απόλυτη πίστη ακαδημία της.