Μουντιάλ 2022, Πορτογαλία: Όταν ο Κριστιάνο οδηγάει ανάποδα στην Πανεπιστημίου

Η καλύτερη στιγμή στην εμφατική νίκη της Πορτογαλίας επί της Ελβετίας το βράδυ της Τρίτης στο Κατάρ ήταν η είσοδος στο γήπεδο του Κριστιάνο στο 77’ της αναμέτρησης. Όχι γιατί ο CR7 πάτησε το γήπεδο, αλλά γιατί για περίπου δεκαπέντε λεπτά ο Φερνάντο Σάντος…έγραψε κανονικά την εν χορώ απαίτηση των φιλάθλων: «Βάλε μέσα στον Κριστιάνο» και έμεινε σταθερός στην απόφασή του να τον ρίξει στον αγώνα όποτε αυτός είχε σχεδιάσει. Για να μην πούμε κιόλας ότι, τον έβαλε και λίγο αργότερα ακριβώς επειδή τον ζητούσαν οι…πανηγυρτζήδες της εξέδρας.

Έχω κουραστεί να κάνω τον διαχωρισμό ανάμεσα στον εξαιρετικό ποδοσφαιριστή και καταπληκτικό αθλητή (πράγμα που του έδωσε και την διάρκεια στην καριέρα του) Κριστιάνο και τον νάρκισσο και καταφανώς «παρτάκια» Κριστιάνο, που έχει φτάσει πλέον να είναι φανερά προσβλητικός απέναντι στην εκάστοτε ομάδα του, τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. Σε σημείο που να σκεφτεί κάποιος σε ποιο σημείο μπορεί να βρίσκεται πλέον ψυχικά και πνευματικά, ένας άνθρωπος που έχουμε θαυμάσει για τις επιδόσεις του μέσα στο γήπεδο.

Αν θέλετε να με χαρακτηρίσετε hater, μπορείτε να το κάνετε ελεύθερα. Η σκέψη μου όμως είναι απλή. Πως μπορούν άραγε να νιώθουν οι συνοδοιπόροι του στην προσπάθεια που κάνει η Πορτογαλία για να σηκώσει το τρόπαιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο (είναι σαφές ότι αυτός είναι ο στόχος της) όταν ο εμβληματικός αρχηγός τους, τους παρατάει σύξυλους την ώρα που πανηγυρίζουν μια τέτοια νίκη και πρόκριση στην οκτάδα και φεύγει για τα αποδυτήρια; Σε μια σαφή κίνηση εσκεμμένης απομόνωσης από τους υπόλοιπους ώστε να έχει αυτός την παγκόσμια σκηνή ολομόναχος και τις κάμερες επάνω του, για να επιδείξει τη δυσαρέσκεια του, για το γεγονός πως ο προπονητής του τον άφησε στον πάγκο. Γιατί το έκανε ο Σάντος αυτό;

Θυμίζω ότι ο Κριστιάνο όταν έγινε αλλαγή (στο 65’ ) της αναμέτρησης με τη Νότια Κορέα, έριχνε φανερά τα… μπινελίκια του στη διαδρομή του προς τον πάγκο, όπου και συνέχισε τον εξάψαλμο, κάτι που έμαθε αργότερα ο προπονητής του. Για έναν ποδοσφαιριστή με την εμπειρία του Κριστιάνο που έχει δείξει πολλάκις ότι ξέρει να παίζει με την κάμερα, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν προσπάθησε να κρύψει τίποτα από αυτά, αλλά αντίθετα (όπως έκανε και την Τρίτη το βράδυ) προσπάθησε να πουλήσει αυτή του τη δυσαρέσκεια στους πάντες, σαν κακομαθημένο 15χρονο.

Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι, ο ίδιος δεν θεώρησε ούτε στιγμή ότι ο προπονητής του έχει δικαίωμα να τον τιμωρήσει για αυτά του τα τερτίπια. Οπότε και συνέχισε το ίδιο τροπάρι στον επόμενο αγώνα, όπου με το ζόρι του έδωσε το χέρι, μετά από μια τέτοια νίκη. Προφανώς παίρνοντας ακόμα πιο ψηλά τον…αμανέ λόγω της αποθέωσης από την εξέδρα. Με τη διαφορά ότι οι φίλαθλοι αφού έχουν πληρώσει ένα σκασμό λεφτά για να δουν τον Κριστιάνο μπορεί και να απαιτούν να μπει στον αγώνα. Αυτό βέβαια δεν δικαιώνει αυτά που κάνει ένας αρχηγός ο οποίος δεν ξέρεις πια αν είναι φτιαγμένος για να παίζει σε ένα ομαδικό άθλημα. Ειλικρινά ο Πορτογάλος έχει φτάσει πια να θυμίζει περισσότερο κακομαθημένο τενίστα προς απόσυρση που σπάει ρακέτες, παρά το θηρίο που είδαμε στην ακμή του μέσα στο γήπεδο.

Η εξέλιξη της καριέρας του Κριστιάνο που φτάνει στη δύση της, ενώ ο ίδιος πιστεύει (δικαίωμά του βέβαια) ότι θα είναι αιώνια, μοιάζει περισσότερο με το (αρχαίο) ανέκδοτο με τον τύπο που οδηγάει ανάποδα στην Πανεπιστημίου, ακούει από το ραδιόφωνο τον εκφωνητή να λέει: «Προσοχή ένας τρελός οδηγάει ανάποδα στην Πανεπιστημίου» και αναφωνεί: «Μα τι λέτε; Μόνο ένας; Όλοι ανάποδα πάνε»! Είναι σαφές ότι, παρότι εδώ και δύο σεζόν περισσότερο πιστεύει , παρά είναι, παίκτης υψηλού επιπέδου και όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι τον αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, ο ίδιος πιστεύει ότι όλοι έχουν άδικο και ο ίδιος κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Για τον εαυτό του βέβαια.

Όσο και αν έχει ασχοληθεί κάποιος με τον αθλητισμό, το να βιώσει όσα έχει ζήσει ο Κριστιάνο και να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο είναι εμπειρία από άλλο σύμπαν. Ακόμα και σε τοπικό να έχεις παίξει όμως έχεις δικαίωμα να απαιτείς από κάθε συμπαίκτη σου να φέρεται ως μέλος της ομάδας και ειδικά από τον αρχηγό σου να δηλώνει «παρών» πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του. Στα μάτια μου μόνος αυτός ο αρχηγός εμπνέει.

Η νέα γενιά της Πορτογαλίας λοιπόν ανέβηκε στη σκηνή εμφατικά και εκεί συνάντησε τον γέροντα πρωταγωνιστή του θιάσου να κάνει νούμερα γιατί δεν αποδέχεται ότι κάποια στιγμή αυτή η σκηνή μπορεί να ανήκει σε άλλους. Το μεγάλο πρόβλημα όμως για τύπους σαν τον Κριστιάνο είναι ότι αυτή η γενιά (άσχετα με το πού θα φτάσει σε αυτό το Μουντιάλ) δείχνει ότι μπορεί μια χαρά και χωρίς αυτόν. Για να μην πω ότι μπορεί και καλύτερα. Και με αυτή τη σκέψη ο Φερνάντο Σάντος μπορεί να σβήνει το τσιγάρο του και να σκάει ένα μισό στραβό χαμόγελο, γνωρίζοντας ότι το δίκιο είναι με το μέρος του.