Μουντιάλ 2022: Και γιατί να μην τo πάρει το Μαρόκο;

• Γαλλία, το πρώτο φαβορί
• Μπαπέ vs. Μέσι ή… Ζίγιες vs. Μόντριτς;

Το Euro2004 το έζησα σε… διπλό ταμπλό. Την πρώτη φάση στη Μπράγκα, περί τα 50 χιλιόμετρα έξω από το Πόρτο, απολαμβάνοντας από κοντά τα ματς της εθνικής μας ομάδας με την Πορτογαλία (το πρώτο ευχάριστο σοκ) και με την Ισπανία (το δεύτερο).

Στο φινάλε της πρώτης φάσης, όταν κόντρα σε όλα τα προγνωστικά η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ προκρίθηκε πίσω από την Πορτογαλία και αφήνοντας έξω κοτζάμ Ισπανία, ο διευθυντής μου στην εφημερίδα «Goal News», ο μοναδικός Χάρης Ξύδης, μου έκανε την ερώτηση – κλειδί: «Θες να μείνεις και στη συνέχεια ή να γυρίσεις;».

Ήταν η πρώτη μου αποστολή στο εξωτερικό και δεν σας κρύβω πως είχα κουραστεί αρκετά. Δεν μπορούσα, βεβαίως, να φανταστώ την ιστορική, απίστευτη συνέχεια και, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, (του) απάντησα: «Καλύτερα να γυρίσω». Ακόμα το μετανιώνω, έστω και αν τα επόμενα χρόνια… ρέφαρα με δύο κούπες (Euro και Μουντιάλ) της έτερης πατρίδας μου, της Ισπανία.

Ως προς τι, όμως, όλη αυτή η εισαγωγή; Μα γιατί το Μαρόκο του Μουντιάλ 2022 μας θυμίζει σε πολλά την Ελλάδα του Euro2004! Το πιο χαρακτηριστικό, κοινό στοιχείο; Έκανε τον Κριστιάνο Ρονάλντο να κλαίει με λυγμούς, όπως συνέβη και στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Νίκησε την Πορτογαλία με κεφαλιά του σέντερ φορ του (Γιουσέφ Εν – Νεσίρι), ύστερα από άστοχη έξοδο του τερματοφύλακα Ντιόγκο Κόστα, όπως συνέβη και στον τελικό του Euro2004 με Άγγελο Χαριστέα και Ρικάρντο, έστω και αν οι δύο φάσεις δεν είναι ακριβώς ίδιες.

Για να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά, το Μαρόκο απέκλεισε την Ισπανία όπως έκανε, έστω και μέσω φάσης ομίλων, η Ελλάδα. Νίκησε την Πορτογαλία (μη λέμε/γράφουμε τα ίδια). Και, τώρα, θα αντιμετωπίσει την Γαλλία, όπως (μας) συνέβη και το 2004, έστω και αν τότε ήταν προημιτελικά και τώρα είναι ημιτελικά.

Και γιατί, δηλαδή, να μην πάρει το Μουντιάλ το Μαρόκο; Εντάξει, δεν το συζητάμε ότι ποιοτικά είναι κατώτερο από τις υπόλοιπες τρεις ομάδες που συνεχίζουν μαζί του στην τετράδα, έστω και αν η Κροατία απέτυχε να το νικήσει στη φάση ομίλων (0-0). Μήπως, όμως, δεν ήταν κατώτερη στα χαρτιά απ’ όλους όσους αντιμετώπισε η παρέα του αρχηγού Θοδωρή Ζαγοράκη;

Το Μαρόκο παίζει με άγνοια κινδύνου (μεγάλο όπλο σε σύντομα τουρνουά…), έχει άψογη αμυντική λειτουργία (όπως, δηλαδή, η Ελλάδα του Ότο) και ξέρει να εκμεταλλεύεται τις λίγες, αλλά καλές φάσεις που δημιουργεί στην επίθεση. Ακριβώς, δηλαδή, όπως οι ήρωες του Euro2004!

Γαλλία, το πρώτο φαβορί

Ξέχωρα από την ρομαντική προσέγγιση της πιθανότητας να σηκώσει την κούπα το Μαρόκο και να τρελάνει έτσι τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, το μεγάλο φαβορί εδώ που φτάσαμε είναι αναμφίβολα η Γαλλία.

Αξιόπιστη στην άμυνα όπου, όταν δεν «καθαρίζει» η τετράδα και οι Ορελιέν Τσουαμενί – Αντριέν Ραμπιό, το κάνει ο Ούγκο Γιορίς. Με εναλλακτικές στην επίθεση που της επιτρέπουν να νικάει την Αγγλία χωρίς τον Κιλιάν Μπαπέ να κάνει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά με τον Ολιβιέ Ζιρού να λειτουργεί ιδανικά ως «αντί – Μπενζεμά».

Και έναν ποδοσφαιριστή που δεν είχε κανένα πρόβλημα να γυρίσει μέτρα μέσα στο γήπεδο, να αναλάβει ρόλο 10αριού και να κάνει όλες τις δουλειές και, μάλιστα, με ζηλευτή συνέπεια. Αυτός ο Αντουάν Γκριεζμάν, όπως παίζει στα γήπεδα του Κατάρ, θα άξιζε ακόμα και να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως είχε βιαστεί ο ίδιος να πει ότι (δεν) έκανε, πριν από λίγα χρόνια. Αν η Γαλλία κατακτήσει το Μουντιάλ, ο «Γκρίζι» θα έπρεπε να πάρει το βραβείο του MVP, αν και αυτό λογικά θα καταλήξει στον Μπαπέ για άλλους, όχι καθαρά αγωνιστικούς λόγους.

Και, σαν μην έφταναν όλα τα παραπάνω, έχει και την τύχη που χρειάζεται κάθε ομάδα για να φτάνει πολύ μακριά, αφού ο Χάρι Κέιν του 84% ευστοχία στα πέναλτι, έβαλε μεν το πρώτο, αλλά έστειλε στον ουρανό του… Λονδίνου το δεύτερο. Γιατί η Αγγλία ήταν σε γενικές γραμμές καλύτερη, αλλά η Γαλλία είχε την πάντα απαραίτητη κυνικότητα για να φτάσει στην πρόκριση.

Στον ημιτελικό της Τετάρτης (14/12, 21:00), η Γαλλία έχει σαφέστατα τον πρώτο λόγο. Αλλά και το Μαρόκο έχει τεράστιο κίνητρο, αφομοιωμένο τρόπο παιχνιδιού και τρεις ανθρώπους – κλειδιά στην ομάδα που έχουν γεννηθεί επί γαλλικού εδάφους και αντιμετωπίζουν τον πιο σημαντικό αγώνα της ζωής τους: Ο προπονητής Ουαλίντ Ρεγκραγκί (σε προάστιο του Παρισιού), ο αρχηγός Ρομέν Σαΐς (στο Μπουργκ ντε Πεζ κοντά στις Άλπεις) και ο επιδραστικός εξτρέμ Σοφιάν Μπουφάλ, γέννημα – θρέμμα του Παρισιού.

Μπαπέ vs. Μέσι ή… Ζίγιες vs. Μόντριτς;

Γαλλία και Μαρόκο θα γνωρίζουν ποια ομάδα θα βρουν απέναντί τους στον μεγάλο τελικό της Κυριακής (18/12, 17:00), αφού η αναμέτρηση της Αργεντινής με την Κροατία προηγείται κατά μια ημέρα (Τρίτη 13/12, 21:00).

Στα χαρτιά, η Αλμπισελέστε του Λιονέλ Μέσι έχει ελαφρύ προβάδισμα, αφού διαθέτει μπόλικο ταλέντο, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο αυτή την στιγμή και χαρακτήρα που δεν λυγίζει, όπως έδειξε και με την Ολλανδία.

Μήπως, όμως, και η Κροατία δεν έχει περάσει με πολύ μεγάλο βαθμό τις… εξετάσεις χαρακτήρα; Μήπως δεν διαθέτει και αυτή έναν τεράστιο «κοντό» (Λούκα Μόντριτς); Συγχωρέστε με, δεν θα κάνω προβλέψεις γι’ αυτό το ζευγάρι, γιατί απλά μπορεί να συμβούν τα πάντα.

Θα ήθελα, όμως, να δω τον Λέο στον τελικό και να διεκδικεί το μοναδικό τρόπαιο που λείπει από την μυθική καριέρα του. Αν θα είναι κόντρα στον Μπαπέ ή τον… Χακίμ Ζίγιες, αυτό ελάχιστη σημασία έχει...