Ο Μέσι βρήκε τον δικό του «Βαλντάνο» και μύρισε 1986!

Συνέβη λοιπόν! Ενα βήμα απ΄ αυτό που φαντασιώνονταν οι Αργεντινοί, ίσως και όλοι οι οι Ισπανόφωνοι και πάρα πολλοί από τους αληθινούς ποδοσφαιρόφιλους της υφηλίου: να το σηκώσει ο Λίο Μέσι στο last dance! Συνέβη (5/5 ημιτελικούς η Αργεντινή πλέον) πολύ πιο εύκολα από το 2-1 επί της Αυστραλίας στους «16» και ασφαλώς από το θρίλερ με τους Ολλανδούς στους «8». Οι Κροάτες ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν μέχρι το 30', σμπαραλιάστηκαν σε πέντε λεπτά (34' – 39΄) και αποχωρούν με ψηλά το κεφάλι. Απόψε το μενού δεν είχε πέναλτι και Λιβάκοβιτς. Είχε σόου Χουλιάν Αλβαρες και Μέσι, είχε ξύλο χωρίς κίτρινες κάρτες, είχε αργεντίνικη αμυντική προσήλωση, τραγούδι και χορό στην εξέδρα για μιάμιση ώρα, είχε μπλε και άσπρο!

Oποιος δεν έχει παρακολουθήσει το ματς και διαβάσει ότι το πρώτο ημίχρονο έληξε με 2-0 ίσως θεωρήσει ότι η Αργεντινή κυριάρχησε. Oχι. Η Αργεντινή παραμόνευε! Περίμενε τις στιγμές της. Αλλωστε, μ' αυτό το ξεκάθαρο 4-4-2 με το οποίο παρέταξε την ομάδα του ο Σκαλόνι απέναντι στο 4-3-3 του Ντάλιτς, ο μοναδικός τρόπος να έχει η Αργεντινή υψηλότερο ποσοστό κατοχής απέναντι σε Μόντριτς – Μπρόζοβιτς – Κόβατσιτς ήταν να κατεβαίνει ο Μέσι σε χαμηλά μέτρα. Ορθώς, ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου δεν το έκανε. Εμενε «ψηλά» μαζί με το ατίθασο, άπιαστο άτι, Χουλιάν Αλβαρες. Και το πλάνο δικαιώθηκε, διότι οι Κροάτες «δώρισαν» δυο γκολ στο... ξέφωτο.

Στο 34' από κλέψιμο στον Μόντριτς κι ενώ οι Κροάτες συνελήφθησαν αμυντικά... ερασιτεχνικά απροετοίμαστοι (πάσα του Ενζο Φερνάντες στον Αλβαρες που κέρδισε το καθαρό πέναλτι από τον Λιβάκοβιτς). Και στο 39΄ από κόρνερ της Κροατίας – καταπληκτικό «τσίμπημα» του Μέσι στον Αλβαρες, κούρσα 45 μέτρων και «ευνοϊκό» για τον ίδιο «μπιλιάρδο» απέναντι στους πανικόβλητους Κροάτες αμυντικούς.

Δυο γκολ – καρμπόν, σε κόντρα – επιθέσεις με τελικό αποδέκτη τον 22χρονο οδωστρωτήρα της Μάντσεστερ Σίτι που κουβαλάει ακόμα την εφηβική ακμή, αλλά είναι ο ένας από τους δυο «καινούριους» παίκτες που βοήθησαν την Αργεντινή να σταθεί όρθια μετά το πατατράκ της πρεμιέρας με τη Σαουδική Αραβία και το αγχωτικό, μα λυτρωτικό 2-0 εναντίον του Μεξικού στη δεύτερη αγωνιστική. Σαν ο Μέσι να βρήκε τον δικό του «Χόρχε Βαλντάνο» που είχε στάξει τέσσερα γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, στην τελευταία «Παγκόσμια» κούπα του.

Εφτασε εδώ που έφτασε η Αργεντινή χωρίς να είναι η πιο θεαματική, αλλά η πιο βελτιωμένη ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου από παιχνίδι σε παιχνίδι. Παρά το απίστευτο άγχος της που μεταφράστηκε σε παρολίγον ισοφάριση – σοκ από τους Αυστραλούς στο 96΄ (σε ματς που ήταν για... 4-0 λόγω Λαουτάρο) και στην απίστευτη ανατροπή της Ολλανδίας που έφτασε το ματς μέχρι και τα πέναλτι, παρότι ήταν υποδεέστερη στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα των 90 λεπτών και καθ' όλη τη διάρκεια της παράτασης. Αν το πάρει τελικά η Αργεντινή, θα το πάρει επειδή ο Λιονέλ Σκαλόνι που δεν είναι δα και ο μετρ του coaching, βρήκε – με αλλαγές παικτών συγκριτικά με την εκκίνηση του τουρνουά - τους κατάλληλους ρόλους ώστε η Αργεντινή να «σκληρύνει» περισσότερο και ταυτόχρονα να γίνει πιο επικίνδυνη. Εστω και αν χρειάζεται πια να αφήνει στον πάγκο έναν από τους πιο δημιουργικούς, ομαδικούς, φαντεζί και έμπειρους παίκτες της: τον Ανχελ ντι Μαρία, τη «σειρούλα» του Μέσι.

Στο β΄ μέρος το ματς ήταν... φως – φανάρι μετά τις αλλαγές του Ντάλιτς νωρίς – νωρίς. Οι Κροάτες ρίσκαραν με δύο επιθετικούς μπας και μειώσουν. Ομως με εγκλωβισμένο τον Πέρισιτς, ανύπαρκτο τον Πάσαλιτς (δηλαδή ουσιαστικά χωρίς να παίρνουν τίποτα από τις πτέρυγες) και έχοντας τον Κράμαριτς σε κακή βραδιά, δεν αρκούσε η τριάδα της μεσαίας γραμμής. Κάθε αντεπίθεση της Αργεντινής μετά το 50' μύριζε γκολ. Ο Λιβάκοβιτς σταμάτησε τον Μέσι στο 57', αλλά στο 69' ο 20χρονος «μασκοφόρος» Γκβάρντιολ που έκανε καλό τουρνουά, ζαλίστηκε από το μπρος – πίσω και το unique «φρένο – γκάζι» του 35χρονου βιρτουόζου παικταρά και τελικά ο Χούλιαν Άλβαρες πλάσαρε σχεδόν με κλειστά μάτια από πέντε μέτρα. Σαν οι δυο τους να συνδυάζονται με τηλε-χειριστήριο.

Η αύρα λέει Αργεντινή. Ο κόσμος θέλει Αργεντινή. Το ποδόσφαιρο «οφείλει» κάτι στον κορυφαίο που έχουν δει οι μικρότεροι των 40 ετών. Αλλά ο τελικός είναι άλλη υπόθεση. Εχει χάσει πολλούς ο Μέσι, με διαφορετικούς τρόπους στο Copa America και φυσικά από τους Γερμανούς το 2014. Γι' αυτό... υπομονή. Σαν κι αυτή που είχε η ίδια η ομάδα του μετά το παγκόσμιο σοκ από τους Σαουδάραβες στις 22 Νοεμβρίου, όταν η Αργεντινή έδειχνε ένα αργό, κουραστικό και αφόρητα πιεσμένο σκορποχώρι.

Y.Γ. Το 1986 είχε βάλει πέντε ο Μαραντόνα και τέσσερα ο Βαλντάνο. Εφέτος έχει βάλει πέντε ο Μέσι και τέσσερα ο Αλβαρες. Κάποιος εκ των δύο, όμως (τουλάχιστον ένας) πρέπει να σκοράρει για να το σηκώσει την Κυριακή η Αργεντινή! Η΄ μήπως όχι;