«Αυτό το Μουντιάλ δεν θα το πάρει η Αργεντινή»

Αποστολή στο Κατάρ: Γιάννης Σαπουντζάκης

Φτάνοντας στο Lusail Stadium το απόγευμα της Τριτης, τέσσερις περίπου ώρες πριν την πρώτη σέντρα του μεγάλου ημιτελικού, μπορούσε κανείς να δει πως το πάρτι είχε στηθεί από νωρίς. Έξω από την πρώτη ζώνη ελέγχου φίλοι της Αργεντινής που δεν είχαν εξασφαλίσει εισιτήριο για το παιχνίδι τραγουδούν και χορεύουν, έχοντας τα μάτια τους ανοιχτά μήπως και την τελευταία στιγμή καταφέρουν να βρουν τρόπο να μπουν στο γήπεδο. Ήθελαν, όμως, πάνω από όλα να βιώσουν την αύρα του αγώνα από όσο πιο κοντά μπορούσαν.

Εισερχόμενοι στον περιβάλλοντα χώρο, είδαμε τους φίλους της «Αλμπισελέστε» να έχουν κάνει κατάληψη. Ήταν σαφές πως το Μπουένος Άιρες είχε μετακομίσει στην Ντόχα. Πως η ομάδα του Σκαλόνι θα έπαιζε… εντός έδρας απέναντι στην Κροατία. Ουδείς μπορούσε να υποτιμήσει τους Κροάτες. Η παρουσία τους κάθε άλλο παρά ανεμική ήταν, έδιναν και εκείνοι το δικό τους χρώμα. Ήταν όμως τέτοιος ο αριθμός των ανθρώπων που είχαν ντυθεί ή βαφτεί στα χρώματα της Αργεντινής που δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Αυτό, φυσικά, γιατί και όλοι οι ντόπιοι στάθηκαν στο πλευρό του Μέσι και της παρέας του.

Μπορούσε εύκολα να το διακρίνει κανείς αυτό και στις εξέδρες την ώρα του αγώνα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Κροατών γέμισε ένα μέρος της κερκίδας που ήταν πίσω από την εστία που υπερασπίστηκε ο Λιβάκοβιτς στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού. Κατά τα άλλα, όπου και αν γύριζε το μάτι σε αυτό το αχανές γήπεδο, έβλεπε γαλάζιο και λευκό.

Όσο περνούσε η ώρα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα πρώτα εντυπωσιακά πανό. Όλα εκείνα που τραβούσαν την προσοχή είχαν δύο μονάχα πρωταγωνιστές, τον Ντιέγκο Μαροντόνα και τον Λιονέλ Μέσι. Θαρρείς πως η σκυτάλη ήταν έτοιμη να περάσει από τον έναν στον άλλον. «Gracias Messi» έγραψε ένα από αυτό, «Nacion Maradoniana» ένα άλλο. Φυσικά υπήρχαν και εκείνα που θύμιζαν τον σύλλογο με τον οποίο μεγαλούργησε ο Ντιέγκο, την Νάπολι. Από κοντά και εκείνοι που φορούσαν φανέλες του ιταλικού συλλόγου με το όνομα του Αργεντίνου και φυσικά το νούμερο «10».

Φοβερή εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως υπήρχαν ακόμα και Βραζιλιάνοι που στέκονταν στο πλευρό της «Αλμπισελέστε» θέλοντας να δουν τον Μέσι να σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο. Ένας εξ’ αυτών είχε κάνει τον μοναδικό συνδυασμό να φοράει φανέλα της «Σελεσάο» και από πάνω να έχει ρίξει σημαία της Αργεντινής. Γενικότερα η ομάδα του Σκαλόνι είχε στο πλευρό της το σύνολο των Λατινοαμερικάνων, μεταξύ των οποίων ξεχώριζαν ακόμα οι οπαδοί από την Κολομβία και το Εκουαδόρ. Αν έψαχνε κανείς εκείνους που θα στήριζαν την Κροατία, έπρεπε να στραφεί στους Μεξικανούς. Σταματήσαμε δύο εξ’ αυτών να τους ρωτήσουμε την πρόβλεψή τους για την αναμέτρηση. «Αυτό που θέλουμε είναι να αποκλειστεί η Αργεντινή. Μας χωρίζουν πολλά με αυτή τη χώρα, έχουμε πολύ διαφορετική κουλτούρα», αποκρίθηκαν.

Είπαμε, όμως. Αυτοί αποτελούσαν την εξαίρεση στον κανόνα. Ήταν λίγοι. Ο κόσμος που ταξίδεψε στο Κατάρ από κάθε γωνιά του πλανήτη, ονειρεύεται να δει από κοντά τον διάδοχο να σηκώνει το βράδυ της Κυριακής στον ουρανό της Ντόχα το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Και ναι, για να δικαιολογηθεί και ο τίτλος αυτού του κειμένου, όλα μοιάζουν να αρχίζουν και να τελειώνουν στον Μέσι. Ακόμα και αν είναι άδικο τόσο για τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές αυτής της ομάδας όσο φυσικά και για τον αρχιτέκτονά της, τον Λιονέλ Σκαλόνι. Τον άνθρωπο που κατάφερε να οδηγήσει την Αργεντινή σε αυτόν τον τελικό, δείχνοντας πρώτα από όλα έτοιμος να διαχειριστεί τις δυσκολίες μετά την ήττα από τη Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ενώ αρχικά είχε στο μυαλό του να πορευτεί με την ομάδα που κατέκτησε το πρόσφατο Copa America, έκανε πίσω, έδειξε προσαρμοστικότητα και έδωσε την ευκαιρία και σε άλλους ποδοσφαιριστές του προκειμένου να βρεθούν λύσεις και να ξεπεράσει το γκρουπ το σοκ που υπέστη. Τόσο για εκείνον, λοιπόν, όσο και για όλους τους υπόλοιπους παίκτες, δεν είναι δίκαιο αλλά περνούν σε δεύτερη πλάνο. Σε πρώτο βρίσκεται μόνο ο Λιονέλ Μέσι. Έτοιμος να παραλάβει την σκυτάλη από τον Ντιέγκο Μαραντόνα...