Μουντιάλ 2022, Αργεντινή - Γαλλία: Οι δημοσιογράφοι του Gazzetta «βλέπουν» την Αλμπισελέστε να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο (poll)

• Ηλίας Αναστασιάδης
• Γιώργος Ντυμένος
• Φώτης Καρακούσης
• Νίκος Αθανασίου
• Κωνσταντίνος Κωλαΐτης
• Βασίλης Μπαλατσός
• Νίκος Κικίδης
• Μιχάλης Γκιουλένογλου
• Βασίλης Τσίγκας

Η κλεψύδρα αδειάζει, η αγωνία κορυφώνεται και ο μεγάλος τελικός του Μουντιάλ του Κατάρ έρχεται! Σήμερα (18/12) στις 17:00 στο Lusail Iconic Stadium η Αργεντινή και η Γαλλία θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και θα διεκδικήσουν το τρίτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο.

Οι παίκτες του Λιονέλ Σκαλόνι στοχεύουν να φέρουν την χώρα τους στην κορυφή 36 χρόνια μετά το έπος του Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μεξικό και η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν διεκδικεί το ιστορικό «repeat».

Εννέα μέλη της δημοσιογραφικής ομάδας του Gazzetta καταθέτουν την άποψη τους για τη μεγάλη «μάχη» του Λιονέλ Μέσι με τον Κιλιάν Μπαπέ και η... συντριπτική πλειοψηφία βλέπει τον 35χρονο σούπερ σταρ να ολοκληρώνει τον μύθο του με το πολυπόθητο τρόπαιο που λείπει από το τρομερό παλμαρέ του.

Οι οκτώ «δίνουν» το Μουντιάλ στην ομάδα του Λιονέλ Σκαλόνι και ένας... αγνοεί την καρδιά που λέει Αλμπισελέστε και πάει με τη λογική που φωνάζει Τρικολόρ. Εσείς ποια χώρα βλέπετε να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο;

Ηλίας Αναστασιάδης

Είναι πολλές οι φορές που ένα τέλειο σενάριο στραβώνει στις καθυστερήσεις. Για την ακρίβεια, είναι περισσότερες από τις φορές που το σενάριο δεν στραβώνει τελικά. Αυτό σκέφτομαι έντονα από τότε που η Αργεντινή διόρθωσε το κάζο της πρεμιέρας απέναντι στη Σαουδική Αραβία. Ότι το σενάριο Μέσι-κατάκτηση Μουντιάλ θα στραβώσει. Έλα όμως που δεν στραβώνει. Και από τους ομίλους φτάσαμε (και πολύ πειστικά μάλιστα) στον τελικό. Νομίζω πια πως αν ο θεός της μπάλας (ή ο θεός γενικότερα) είχε όρεξη για unhappy endings, θα το είχε δηλώσει ήδη. Θεωρώ απίθανο να μη χυθούν χιλιάδες τόνοι μελάνης το βράδυ της Κυριακής τονίζοντας τις λέξεις «δίκαιο», «Μέσι», «GOAT», «βασιλιάς», «Μαραντόνα», «Το πόδι του Θεού».

Αν με ρωτάτε, δεν υποστηρίζω κανέναν, δεν είχα αυτό που λέμε ομάδα σε αυτό το Μουντιάλ. Τώρα που το σκέφτομαι, η τελευταία φορά που είχα ομάδα στο Μουντιάλ ήταν το 1990 (Δυτική Γερμανία), άντε και το 1994 (Ελλάδα). Ιδανικά, το 2022, σε ένα Μουντιάλ που είδαμε με μπουφάν και με πυκνό σκοτάδι έξω, θα προτιμούσα να μην το πάρει μια τόσο προβληματική (και από τόσο μικρή ηλικία) περσόνα όπως ο Κιλιάν Μπαπέ. Αυτό, μέχρι εκεί.

Γιώργος Ντυμένος

Αργεντινή εναντίον Γαλλίας λοιπόν και... όποιος αντέξει, με φόντο το θρόνο του παγκόσμιου football. Παρότι πρόκειται για δύο τεράστιες ομάδες/σχολές ποδοσφαίρου, το ματς, ο μεγάλος τελικός του Μουντιάλ, τείνει να χαρακτηριστεί αλλά συνάμα και να μετατραπεί σε μία προσωπική «μονομαχία» των Μέσι και Εμπαπέ, δύο παικτών με τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά που γνωρίζουν πολλά... κιλά μπάλα.

Γιατί Αργεντινή λοιπόν; Για την ωραία ποδοσφαιρική... αλητεία, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση, που πρεσβεύει εντός και εκτός γηπέδων.

Για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το άθλημα πέρα από τον Ατλαντικό αλλά και κυρίως γιατί όπως στη ζωή/κοινωνία αναζητούμε τη δικαιοσύνη, έτσι θα είναι το σωστό να συμβεί για τον Μέσι και να απολαύσει, έστω και τώρα, το νέκταρ της επιτυχίας από το... δισκοπότηρο που μάθαμε όλοι δια χειρός του Σίλβιο Γκαζανίγκα. Οπως δηλαδή έπραξε ο Μαραντόνα το 1986 και αυτόματα έκανε την υφήλιο να τον λατρέψει. Άλλωστε εάν συμβεί αυτό θα μας χαρίσει το ομορφότερο δίλημμα για το ποιος εκ των δύο ήταν καλύτερος και αυτόματα θα... διαφωνούμε αιωνίως... Χαλάλι τους.

Φώτης Καρακούσης

Όταν ο Πολύδωρος είπε να γράψουμε ποια ομάδα πιστεύουμε πως θα κερδίσει το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκε να σκεφτώ και τόσο πολύ. Οι περισσότεροι πάνω των 40 που έχουμε ζήσει την εποχή του Θεού του ποδοσφαίρου (μην ρωτήσετε ποιος είναι ο Θεός, φυσικά και αναφέρομαι στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα), δύσκολα δεν θα βάζαμε στην καρδιά μας την Αργεντινή.

Προσωπικά την συγκεκριμένη εθνική την λατρεύω από το Μεξικό και συνέχισα να το κάνω και μετά την Ιταλία, όταν ήρθαν και τα δύσκολα χρόνια. Θα πείτε και με το δίκιο σας τι σχέση έχει αυτό με το ποια ομάδα πιστεύω πως θα το πάρει. Φυσικά και έχει, γιατί δεν βλέπω άλλη ομάδα να το κατακτά από την παρέα του ημίθεου (είπαμε ο Θεός είναι ένας) Μέσι.

Και θα το κάνει γιατί αυτός ο απίθανος ποδοσφαιριστής εκτός του ότι έχει βάλει στο παιχνίδι του τον τσαμπουκά που πολλές φορές του έλειψε, έχει δίπλα του ποδοσφαιριστές έτοιμους να «πεθάνουν» γι’ αυτόν και την Αργεντινή. Έχει τον Ντε Πολ που όταν ο Μέσι χάνει την μπάλα τρέχει αμέσως να την ανακτήσει, έχει τον Φερνάντες που όχι απλά θαυμάζει τον αρχηγό του, αλλά όταν είχε πάρει την απόφαση να σταματήσει από την εθνική, του είχε στείλει γράμμα να μην το κάνει, έχει τον Μακ Άλιστερ (ακόμα ένα μηχανάκι) και έχει ακόμα δύο σημαντικούς συμπαίκτες.

Ναι για να φτάσει μια εθνική στον τελικό ενός Μουντιάλ, όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι έχουν δώσει ότι μπορούν και ακόμα περισσότερα, αλλά χρειάζεται ειδική μνεία στον Εμιλιάνο Μαρτίνες που όταν χρειάστηκε, αρχής γενομένης του αγώνα με την Αυστραλία και την φανταστική απόκρουση στις καθυστερήσεις του ματς, ήταν εκεί και θα είναι και στον τελικό, έτοιμος να σταματήσει τους Μπαπέ και Ζιρού.

Και φυσικά η μεγάλη διαφορά της φετινής Αργεντινής με αυτή των προηγούμενων Μουντιάλ (και ειδικά αυτό της Βραζιλίας), είναι ο Άλβαρες. Ο επιθετικός της Σίτι δεν είναι σε καμία περίπτωση ως τώρα Ιγκουαΐν (και φυσικά όλοι ευχόμαστε να μην περιμένει τον τελικό για να γίνει), αλλά ούτε και Λαουτάρο. Ο 22χρονος έχει το γκολ, ο Μέσι το βλέπει και προσπαθεί να τον βρει, κάτι που σημαίνει πως αποφεύγει τις εξεζητημένες προσπάθειες που έκανε σε προηγούμενα Μουντιάλ γιατί και να έδινε πάσες αντί για γκολ γινόντουσαν χαμένες ευκαιρίες και όλα πάνε όπως πρέπει.

Για να μην το κουράζουμε. Η Αργεντινή θα το πάρει γιατί και καλύτερη ομάδα είναι και οι παίκτες της θα νιώθουν πως παίζουν στο Μπουένος Άιρες (διαλέξτε γήπεδο, εγώ ως φίλος της Μπόκα θα ήθελα το «La Bombonera») και γιατί έχει τον Μέσι στη σύνθεσή της και γιατί στο κάτω-κάτω αυτή θέλω να το πάρει. Vamos Vamos Argentina!!!

Νίκος Αθανασίου

Στην ερώτηση «ποιος πιστεύεις ότι θα πάρει το Μουντιάλ» η μοναδική απάντηση που μπορώ να δώσω έχει να κάνει με το ποιος θέλω να φτάσει στη κορυφή του κόσμου. Θέλει και ερώτημα; Η Αργεντινή. Δίχως καμία σκέψη. Για τον Μέσι. Για τον απόλυτο GOAT της εποχής μας. Για όσο βάρος άντεξαν οι πλάτες του όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με το αν είναι… λίγος στην εθνική λες και το άθλημα είναι ατομικό. Η ιστορία πάντως έχει γράψει ήδη: δυο τελικοί παγκοσμίου κυπέλλου και μια κατάκτηση Κόπα Αμέρικα. Αν το σηκώσει κιόλας φέτος ο μύθος του απλά θα γίνει ακόμη μεγαλύτερος.

Και για έναν ακόμη λόγο… μόνο Αργεντινή. Για το πάθος, την τρέλα, τα όσα σημαίνει το ποδόσφαιρο για τον λαό της χώρας.

Vamos vamos Argentina vamos vamos a ganar.

Κωνσταντίνος Κωλαΐτης

Πριν ακόμα αρχίσει το τουρνουά, έλεγα Αργεντινή. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν το έλεγα περισσότερο για να το πιστέψω (manifest, που το λένε και στο χωριό μου) ή αν πραγματικά το πίστευα, αλλά φτάσαμε τελικό και το όνειρο είναι ζωντανό. Και η αλήθεια είναι πως όσο η παρέα του Μέσι προχωρούσε μέχρι το μεγάλο ματς της 18ης Δεκεμβρίου, με/μας έπειθε όλο και περισσότερο στη διαδρομή. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, αν υπάρχει φαβορί σε αυτό το ματς αυτή είναι η κάτοχος του τίτλου, η ανίκητη (όταν το θέλει και δεν είναι αδιάφορη βαθμολογικά όπως με την Τυνησία), Γαλλία, έστω και στο 51-49%. Έχει το know how, τον Γκριεζμάν στον πιο πολύτιμο ρόλο που είχε ποτέ και στο καλύτερό του τουρνουά, τον Μπαπέ στο peak του και τον Γιορίς σε συνδυασμό με τους αμυντικούς του πάντα στο ύψος τους στις δύσκολες στιγμές. Δεν είναι εύκολο να πάρεις το στέμμα από τους Bleus. Αλλά αν μπορεί να το κάνει μία ομάδα σε αυτό το Μουντιάλ, αυτή είναι η «Scaloneta». Στο τελευταίο μουντιαλικό παιχνίδι του Λέο. Τέτοιο σενάριο δεν μπορεί να νικηθεί. Και με την πίστη που γέννησε αυτή η ομάδα μετά από δεκαετίες δυσπιστίας και underachieving, με αυτή θα οπλιστώ και στον τελικό. Αργεντινή δαγκωτό, Μέσι παγκόσμιος πρωταθλητής. Έρχεται. Πρέπει να έρθει.

Βασίλης Μπαλατσός

Αν υπήρχε αυτός ο... χιλιοειπομένος ποδοσφαιρικός Θεός στο τέλος του μεγάλου τελικού της 18ης Δεκεμβρίου ο Λιονέλ Μέσι θα έπρεπε να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Αργεντινός σούπερ σταρ αξίζει να βάλει το τελευταίο και πιο λαμπρό πετράδι στο στέμμα του, με το οποίο θα τελειώσει μια και καλή τις όποιες συγκρίσεις και θα διώξει οριστικά από πάνω του τη «σκιά» του θρυλικού Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και την ατάκα «ναι αλλά ο Ντιέγκο πήρε μόνος του το Μουντιάλ». Φυσικά όπως έχουμε δει τόσα χρόνια ο «ποδοσφαιρικός Θεός» δεν πρέπει να υπάρχει ή μάλλον δεν του αρέσουν τα «happy endings» στις ιστορίες μεγάλων ποδοσφαιριστών...

Πάμε όμως στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Η Γαλλία στο τουρνουά απέδειξε πως έχει το «mentality» μιας παγκόσμιας πρωταθλήτριας και πως μπορεί να βρει λύσεις ακόμα και αν της κλείσεις το μεγάλο της «όπλο», τον Κιλιάν Μπαπέ. Ζιρού, Γκριεζμάν και Ραμπιό κάνουν απροσδόκητα φανταστικό τουρνουά, ενώ ο 22χρονος Τσουαμενί δείχνει πως θα είναι η «καρδιά» του άξονα των Τρικολόρ για τα επόμενα χρόνια. Όσον αφορά την Αργεντινή, μπορούμε να πούμε πολλά για τα πεπραγμένα του 35χρονου Λιονέλ Μέσι στο τουρνουά και πάλι δεν θα φτάνουν! Στο τελευταίο του Παγκόσμιο Κύπελλο συνεχίζει να κάνει μαγικά και αυτή τη φορά δεν είναι μόνος. Έχει στα χαφ «σκυλιά» όπως οι Ντε Πολ - Φερνάντες και στην επίθεση (επιτέλους) έναν κανονικό σέντερ φορ, όπως είναι ο Χουλιάν Άλβαρες Θεωρώ πως θα είναι μεγάλη μάχη, όμως με τον συγκλονιστικό Μέσι και το πάθος των παικτών του Σκαλόνι η Αργεντινή μπορεί να επιστρέψει στην κορυφή του κόσμου.

Νίκος Κικίδης

Λένε ότι η ιστορία δεν χρωστάει τίποτα και σε κανέναν, αλλά αν μπορούσε έστω και μια φορά να κάνει μια εξαίρεση θα ήταν για αυτόν τον απίστευτο τύπο με το «10» πίσω στη φανέλα. Πόσο δε μάλλον στο φετινό Μουντιάλ, όπου ο Λιονέλ Μέσι έχει αναδειχθεί στον ηγέτη που η Αργεντινή πάντα ονειρευόταν. Με πέντε γκολ, δυο ασίστ και παρουσία που τρομάζει τις αντίπαλες άμυνες, ο «μάγος» από το Ροζάριο - ίσως και για πρώτη φορά στην καριέρα του να - βγάζει μια αύρα νικητή όταν μπαίνει στο γήπεδο φορώντας τη ριγωτή. Και σε συνάρτηση με τον χαρακτήρα που παρουσιάζει το υπόλοιπο σύνολο του Σκαλόνι, οι πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου ανεβαίνουν... επικίνδυνα. Το ερώτημα βέβαια είναι αν έχουν τη δυνατότητα να καταστρώσουν ένα πλάνο που στον τελικό θα βγάλει εκτός μάχης μια Γαλλία που μπορεί να μην εντυπωσιάζει, όμως δεδομένα έχει τακτική προσήλωση και ποιότητα για να παίρνει κάθε φορά το αποτέλεσμα που θέλει. Το είδαμε με την Αγγλία, το συνειδητοποιήσαμε για τα καλά με το Μαρόκο και το αναμένουμε πλέον στον τελικό απέναντι στην Αργεντινή. Δύσκολο να «προβλέψει» κάποιος τον νικητή, αλλά προσωπικά θα πόνταρα στη συνοχή και τον ομόνοια που βγάζει φέτος η Αλμπισελέστε, ακόμα και με κίνδυνο να εκτεθώ λόγω του πανικού που την κυριεύει όταν δέχεται γκολ...

Μιχάλης Γκιουλένογλου

Η... καρδιά Αργεντινή, η λογική Γαλλία.

Μία καλή ιστορία, αξίζει ένα καλό φινάλε. Αυτό θα είναι το τελευταίο ματς του Λιονέλ Μέσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Λογικά και με την εθνική Αργεντινής. Το τρόπαιο που κάποτε κράτησε στα χέρια του ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα πριν από 36 ολόκληρα χρόνια και εκείνο που του ξέφυγε το 1990, θα βρίσκεται μία ανάσα μακριά του. Αν κάνει μία κίνηση, θα μπορεί να το αρπάξει.

Και αυτό θα είναι το παραμυθένιο φινάλε, η απαραίτητη «χρυσόσκονη» που περιμένουν όλοι να πέσει πάνω στο κεφάλι ενός από τους κορυφαίους που πάτησε το χορτάρι και σαγήνευσε την μπάλα όσο λίγοι. Όσο και αν λατρεύω αυτές τις ιστορίες, όσο και αν γουστάρω τον Λίο, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι ζούμε στην εποχή της Γαλλίας και όχι της Αργεντινής.

Σύμφωνοι, ο Μέσι και η παρέα του έχουν δείξει... μέταλλο στα νοκ άουτ. Ακόμη και στο παραλίγο «ναυάγιο» με την Ολλανδία, το έδειξαν στα πέναλτι. Μόνο που η Γαλλία μοιάζει γεμάτη. Όχι μόνο από λύσεις στο ρόστερ της. Αλλά και από παίκτες που μπορούν να κρίνουν έναν τελικό. Το έκαναν το 2018. Κάποιοι το έχουν κάνει και με τις ομάδες τους.

Αντίθετα, στην Αργεντινή όχι. Η καρδιά (όσο χωράει ένα τέτοιο συναίσθημα στον αθλητισμό) μπορεί να λέει Αργεντινή και ένα απίθανο «αντίο» στον Λιονέλ Μέσι, αλλά η λογική Γαλλία.

Βασίλης Τσίγκας

Mπορεί να μην παίζει μπάλα το υπερφυσικό, όμως όλοι νιώθουμε τις τελευταίες ημέρες, πως κάτι υπάρχει εκεί κοντά στους αμμόλοφους της αραβικής χερσονήσου, που τραβάει τον Λιονέλ Μέσι πιο κοντά στο πεπρωμένο του. Στην πιο προσωποκεντρική ομάδα που έχει εμφανιστεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο τις τελευταίες δεκαετίες, ο Λέο παίζει για να ξορκίσει τους δαίμονες ενός ολόκληρου λαού και να πάρει τη θέση που του επιφύλασσε η μοίρα από την πρώτη στιγμή που ακούμπησε μια μπάλα ποδοσφαίρου. Η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γαλλία είναι το υψηλότερο εμπόδιο που θα μπορούσε να του εμφανιστεί στον τελικό, όμως τα φαντάσματα και τα στοιχειά του παρελθόντος δείχνουν πως έχουν διαλέξει πλευρά φέτος. Στο τελευταίο του ενενηντάλεπτο σ’ αυτή την σκηνή, ο Μέσι θα κερδίσει, γιατί αυτή τη φορά, η ζωή θα αντιγράψει την τέχνη. Και στην τέχνη, ο ήρωας στο τέλος κερδίζει.

Loading...