Ολυμπιακός: Το άστρο του Μαρσέλο και το πως γύρισε ο διακόπτης στο β' μέρος

• Η στιγμή που το «Μαρσέλο έλα» αποκτά το απόλυτο νόημα

Ο Ολυμπιακός του α' μέρους στο Καραϊσκάκη και τον αγώνα του Novibet Κυπέλλου Ελλάδας με τον Ατρόμητο ήταν το λιγότερο επιπόλαιος και αποσυντονισμένος τακτικά και αμυντικά. Μπορεί να έβαλε το πολύ καλό γκολ του ο Μπιέλ όμως η εικόνα από τη μέση και πίσω στις αντεπιθέσεις του Ατρόμητου ήταν κάκιστη και αυτό είναι άσχετο με το γεγονός ότι ισοφαρίστηκε σχετικά γρήγορα σε 1-1.

Η δε διαφορά του α' μέρους με το 2ο είναι μεγάλη. Ο Μίτσελ απέδωσε αυτή τη διαφοροποίηση στο θέμα της ομαδικότητας και της αποφασιστικότητας.

Στα δικά μου μάτια ο Ολυμπιακός του α' μέρους θα μπορούσε να είχε βάλει ακόμα και 3 γκολ αλλά και να δεχθεί τουλάχιστον 2 με τον τρόπο που έπαιζε. Ειδικά στα μετόπισθεν τακτικά και αμυντικά μόνο οι Εμβιλά, Ρέτσος και Ντόι ανταποκρίνονταν παρά το γεγονός ότι στο 1-1 του Κιάρτανσον τη βασική ευθύνη την είχε το κέντρο της άμυνας.

Η στιγμή που το «Μαρσέλο έλα» αποκτά το απόλυτο νόημα

Ο Βραζιλιάνος τοποθετήθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας. Εκεί όπου είχε δυσκολίες στο να ανταποκριθεί στις επιστροφές του και στην κάλυψη της πλευράς του. Μεσοεπιθετικά ήταν το κάτι άλλο στο β' μέρος. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο ήταν δραστήριος.

Η ποδοσφαιρική του κορύφωση όμως είναι το 2ο μέρος. Εκεί που βλέποντας τις δύο γκολάρες του μένεις... άγαλμα. Από την ποιότητα, την ακρίβεια των σουτ και την κίνηση. Και που το σύνθημα του κόσμου με το «Μαρσέλο έλα» αποκτά το απόλυτο νόημά του.

Το άστρο του Μαρσέλο έλαμψε για τα καλά σε αυτό το παιχνίδι. Έλαμψε δικαίως με τον κόσμο να τον αποθεώνει και τον ίδιο να το απολαμβάνει. Το ζητούμενο είναι ο Μίτσελ να βρει τον ιδανικό τρόπο να τον... χωρέσει στην 11άδα και να αξιοποιήσει αυτό το άστρο του. Αυτό το timing και αυτήν την επιθετική διάθεση.

Και προφανώς όποιος έχει δει αυτά τα γκολ από το γήπεδο έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει τυχερός. Τυχερός που βλέπει από κοντά έναν τέτοιο παίκτη. Με τέτοια κλάση και τέτοιες ενέργειες.

Η εικόνα του Μαρσέλο στο γήπεδο δείχνει πως έχει δουλέψει. Έχει δουλέψει για τα καλά και ας έχει ακόμα... ζόρια σε σχέση με την αμυντική κάλυψη της θέσης του.

Από εκεί και πέρα είναι αδικία να μην σταθούμε σε τέσσερις κεντρικούς πρωταγωνιστές του αγώνα. Πρώτα τους Τζολάκη και Εμβιλά για τις κομβικές επεμβάσεις τους σε επιθετικές προσπάθειες του Ατρόμητου που θα η μπάλα θα πήγαινε αλλιώς... μέσα.

Και από εκεί και πέρα φυσικά τον πολύ καλό τακτικά και μεσοεπιθετικά με καλή δημιουργία, κινήσεις και φάσεις Φορτούνη. Και βέβαια τον Ελ Αραμπί που λίγο αφότου μπήκε έβαλε το γκολ από το 3-1 σε φάση που πρωτοξεκίνησε με το σουτ του ο Φορτούνης.

Ο... διακόπτης γύρισε για τον Ολυμπιακό στο β' μέρος (σε έναν αγώνα που μόνο εύκολος δεν ήταν και δεν έμοιαζε ειδικά ως προς το α' μέρος) διότι πολύ απλά ήταν πιο λειτουργικός και καλός στο επιθετικό του κομμάτι. Δεν ήταν μόνο οι 2 γκολάρες του Μαρσέλο. Ήταν γενικά το πως λειτούργησε απέναντι στον Ατρόμητο. Σκοράροντας σε σημεία - κλειδιά του ματς έριξε τη ψυχολογία του αντιπάλου, τόνωσε την αυτοπεποίθησή του και έκανε ένα πολύ καλό restart μετά τη διακοπή του Μουντιάλ. Αρκεί βέβαια ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του να δουν το τι δεν πήγε καλά και φυσικά να κρατήσουν ως... οδηγό για τη συνέχεια το 2ο 45λεπτο.