Αλλο έξι, άλλο επτά...

Ηταν αποτελέσματα σοκ; Ηταν αν αναλογιστείς την έκταση του σκορ. Θα πίστευε κάποιος πριν από την έναρξη των αγώνων ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μπορεί να χάσει στο “Ολντ Τράφορντ” από την Τότεναμ με 6-1 ή ακόμη περισσότερο θα πίστευε κάποιος ότι η πρωταθλήτρια Λίβερπουλ θα έχανε 7-2 από την Αστον Βίλα; Η αλήθεια είναι όχι.

Παρά ταύτα υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο συντριβές. Αυτή της Γιουνάιτεντ όσο κι' αν σοκάρει, στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλη έκπληξη και δεν είναι και μακριά από την εικόνα των δύο ομάδων το τελευταίο διάστημα. Αντίθετα στην περίπτωση της Λίβερπουλ η ήττα με 7 γκολ ήταν κόντρα σε κάθε λογική. Και εξηγώ...

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος έχασε εύκολα εντός έδρας με 3-1 από την Κρίσταλ Πάλας η οποία παραμένει η ομάδα που έχει το μεγαλύτερο επιθετικό πρόβλημα στο νησί μετά την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Η Κρίσταλ Πάλας δεν μπορεί να βάλει πάνω από ένα γκολ στα ματς της, αλλά στην ομάδα του Σόλσκιερ στο “Ολντ Τράφορντ” έβαλε με άνεση τρία. Μία εβδομάδα αργότερα η Μπράιτον έβαλε δύο γκολ στην ομάδα του Σόλσκιερ και είχε ακόμη πέντε δοκάρια και τρία χαμένα τετ α τετ. Ανετα οι “γλάροι” θα μπορούσαν να είχαν βάλει πέντε και έξι γκολ στη Γιουνάιτεντ.

Μετά εμφανίστηκε η Τότεναμ, η οποία το τελευταίο διάστημα βάζει πέντε και έξι γκολ στα ματς της. Ναι με κατώτερους αντιπάλους, όπως η Σαουθάμπτον ή στα προκριματικά του Europa League, αλλά Σον και Κέιν είναι σε δαιμονισμένη κατάσταση... Θα μπορούσε λοιπόν να συμβεί και συνέβη, διότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μία ομάδα με κάκιστη ανασταλτική λειτουργία, με κάκιστη ψυχολογία και με παίκτες στην άμυνα, οι οποίοι σίγουρα δεν είναι υψηλής ποιότητας.

Κι' αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγάλο πρόβλημα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οτι αυτό δεν ήταν η εξαίρεση του κανόνα, αλλά ο ίδιος ο κανόνας, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση απλώς έγινε πιο αυστηρός σε ότι έχει να κάνει με την τιμωρία του. Προφανώς έπαιξε ρόλο ότι έμεινε νωρίς με δέκα παίκτες (κακώς αποβλήθηκε κατά την άποψη μου ο Μαρσιάλ, αλλά δεν έχει σημασία όπως είπε και ο Σόλσκιερ), αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την κατάρρευση.

Η εικόνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην έναρξη της σεζόν είναι μία εικόνα ομάδας εντελώς αδούλευτης σε όλα τα επίπεδα. Ο Σόλσκιερ μετά το ματς με την Κρίσταλ Πάλας μίλησε για την ανετοιμότητα και την κακή φυσική κατάσταση που θα βελτιωθεί. Μετά από τρία τέσσερα ματς, το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Και δεν είναι μόνο ο Μαγκουάιρ που τρώει όλο το ανάθεμα. Μπορεί η Γιουνάιτεντ να ζει σε αυτό το επίπεδο με δύο χαφ που δεν μαρκάρουν με ένταση και διάρκεια όπως ο Πογκμπά (κυρίως αυτός) και ο Μπρούνο Φερνάντες; Οχι, δεν μπορεί καμία ομάδα στο κορυφαίο επίπεδο να ζει με αυτό. Μπορεί ο Σόλσκιερ να βλέπει τον Πογμπά σε όλα αυτά τα ματς να περιφέρει την ανυπαρξία του και την αδιαφορία του στον αγωνιστικό χώρο με αυτό τον τρόπο που το έκανε και με την Κρίσταλ Πάλας και με την Μπράιτον και με την Τότεναμ και να το επιτρέπει;

Σε όλα αυτά τα αγωνιστικά ζητήματα, πρέπει κανείς να προσθέσει και την εσωστρέφεια που κυριαρχεί στο club. Η αμφισβήτηση του Εντ Γούντγορντ έχει χτυπήσει κόκκινο και αυτή του Σόλσκιερ είναι πλέον όλο και πιο ευδιάκριτη και οι μεταγραφές της τελευταίας στιγμής (τουλάχιστον αυτές που έκλεισαν μέχρι την ώρα που έγραφα το κείμενο) δεν μοιάζουν ικανές να αντιστρέψουν το κλίμα. Ο Καβάνι είναι στα μάτια μου μία σπουδαία προσθήκη και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να καταλάβω πως ένας παίκτης με τα δικά του προσόντα κυκλοφορούσε ελεύθερος μέχρι την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Ο Καβάνι μπορεί να κάνει την διαφορά σε αρκετά μας για κάθε ευρωπαϊκό σύλλογο και το εννοώ απολύτως, το για κάθε ευρωπαϊκό σύλλογο. Από την άλλη παρά το γεγονός ότι η ενίσχυση σε αυτό το κομμάτι του ρόστερ ήταν απαραίτητη, δεν ξέρω αν είναι αρκετή για να αντιστρέψει το κλίμα και να λύσει τα προβλήματα. Οσο για τον Τέλες δεν ξέρω αν είναι καλύτερος παίκτης από τους υπάρχοντες, υπό την έννοια ότι δημιουργικά είναι σίγουρα καλύτερος, αλλά ανασταλτικά έχει σοβαρά θέματα και σε μία ομάδα που η ανασταλτική λειτουργία της είναι απολύτως προβληματική, η προσθήκη ενός αμυντικού που έχει μειονέκτημα την ανασταλτική συμπεριφορά του, δεν ξέρω πως μπορεί να λειτουργήσει...

Την ίδια ώρα στην Λίβερπουλ, το ζήτημα είναι διαφορετικό. Η ομάδα του Κλοπ μοιάζει να έχει έλλειψη φρεσκάδας και δυνάμεων και αυτό είναι πρόβλημα, το οποίο όμως διορθώνεται. Σωστά ο Ρόι Κιν είπε ότι η Λίβερπουλ είχε στιγμές “τσαπατσουλιάς” στην ανασταλτική της λειτουργία στο ματς με την Αρσεναλ κι' ας βγήκε από τα ρούχα του ο Κλοπ. Το ίδιο είχε συμβεί και στο ματς με τη Λιντς και φυσικά στο παιχνίδι με την Αστον Βίλα, όλη η εμφάνιση της Λίβερπουλ ήταν μία τσαπατσουλιά. Επειδή όμως όλοι εκεί είναι, αυτό διορθώνεται, όταν όλοι θα ξαναβρούν την φρεσκάδα τους (ο Αλεξάντερ Αρνολντ στο ματς με τη Βίλα περπατούσε στη μισή διάρκεια του αγώνα), όταν ο Κλοπ θα ξανα σφίξει τα λουριά που προφανώς έχουν χαλαρώσει. Οταν θα επιστρέψει ο Χέντερσον στη θέση του Κειτά, όταν το πάθημα, θα γίνει μάθημα. Και φυσικά όταν κάτω από τα δοκάρια θα επιστρέψει κανονικός τερματοφύλακας και δεν θα παίζει ίσως ο χειρότερος τερματοφύλακας των τελευταίων ετών στην Premier League.

Στην Λίβερπουλ η επτάρα, ήταν ένα ατύχημα, το οποίο έχει προφανώς τις αιτίες του, άλλα ένα καλό σέρβις στο όχημα, θα το επαναφέρει στην καλή λειτουργία του. Θα δουν τα “φρένα”, τα... λάδια, όλα τα ζητήματα που δημιούργησαν όλες αυτές τις δυσλειτουργίες στην ομάδα και θα επανέλθουν. Τουλάχιστον αυτό λέει η λογική και το παρελθόν αυτής της ομάδας, αυτών των ποδοσφαιριστών, αυτού του προπονητή. Οπως είπε και ο Κλοπ σωστά “Η Λίβερπουλ έγραψε ιστορία για τους λάθους λόγους με τα επτά γκολ...”, αλλά αυτό δεν έχεις κανένα λόγο να μην πιστεύεις ότι ήταν ένα ατύχημα που δεν θα ξανασυμβεί. Στην Γιουνάιτεντ δεν είσαι καθόλου σίγουρος για αυτό...

Υ.Γ. Μόλις ολοκληρωθούν οι μεταγραφές θα επιστρέψω μ' ένα κείμενο με τις εκτιμήσεις μου για κάθε μία από τις 20 ομάδες της φετινής Πρέμιερ Λιγκ.