Η μεγάλη αδυναμία της Εθνικής του Φαν'τ Σιπ

Δεν έχω υποστηρίξει ποτέ ότι είμαι βαθύς μελετητής της Εθνικής ομάδας, αλλά αν κάτι έχω προσέξει στην Ελλάδα υπό τις οδηγίες του Φαν΄τ Σιπ τουλάχιστον είναι μία φανερή αδυναμία, που λογικά έχει να κάνει με το συνδυασμό έλλειψης καλής μενταλιτέ και καλύτερης ποιότητας, αλλά και προβλήματος διαχείρισης.

Η Εθνική μας λοιπόν δεν μπορεί να κρατήσει το υπέρ της καλό αποτέλεσμα! Εγώ αυτό έχω δει, με αφορμή και το χθεσινό παιχνίδι στη Σουηδία. Γιατί ανεξάρτητα από τις μεγάλες ευκαιρίες που έχασε στο α΄ ημίχρονο, το 0-0 έως το 59^ο λεπτό, δεν το λες κακό αποτέλεσμα. Ήταν, όμως, αρκετό ένα δεκάλεπτο για να τελειώσει το έργο…Να θυμίσω δε ότι στο πρώτο ματς, στο ΟΑΚΑ, οι Σουηδοί είχαν μειώσει (1-2) στο 80ο λεπτό κι απείλησαν στο τέλος να κάνουν 2-2 το εις βάρος τους 0-2.

Επειδή δε φαντάζομαι ότι συμφωνούν όλοι ότι η πρόκριση δε χάθηκε χθες, αλλά στις ισοπαλίες με τη Γεωργία στο ΟΑΚΑ και με το Κόσοβο εκτός έδρας: και στα δύο παιχνίδια η Εθνική μας προηγήθηκε με 1-0, αλλά ισοφαρίστηκε από τη Γεωργία στο 78^ο λεπτό κι από το Κόσοβο στο 92^ο λεπτό…Στη δε προηγούμενη επίσκεψη μας στο Κόσοβο, για το Νάσιονς Λιγκ, πάλι η Ελλάδα είχε φάει γκολ στο τέλος, στο 82’, κρατώντας τότε τουλάχιστον τη νίκη (2-1).

Να πάμε στα προκριματικά του προηγούμενου Euro; Το…Λίχτενσταϊν μας είχε ισοφαρίσει (1-1) στο 85^ο λεπτό μέσα στο ΟΑΚΑ…Στην Ιταλία κρατάγαμε το 0-0 έως το 63’, αλλά όπως χθες ήταν αρκετά 15 λεπτά για να γίνει ένα ακόμη 0-2…

Πόσο τυχαία είναι όλα αυτά τα αποτελέσματα; Έχουν να κάνουν με το επίπεδο της ομάδας απλά; Είναι και θέμα χαρακτήρα; Εϊναι θέμα διαχείρισης από πλευράς προπονητή, που δεν αντιδράει όπως πρέπει, με τις αλλαγές που θα μπορούσε να κάνει, στα β΄ ημίχρονα;…Πάντως, για να είναι τυχαία όλα αυτά, αποκλείεται να είναι. Να υπενθυμίσω επιπλέον ότι χθες και πριν καν το 1-0 υπήρχαν σημάδια κατακόρυφης πτώσης της απόδοσης της Εθνικής στο β΄ημίχρονο, με πιο χαρακτηριστικό το γύρισμα του Μπουχαλάκη πάνω σε αντίπαλο, με τον Βλαχοδήμο να διώχνει σωτήρια το σουτ φαρμάκι από το λάθος του διεθνή χαφ.

Όπως δεν είναι και συγκυριακή φυσικά η αδυναμία στο εύκολο γκολ: ο Μπακασέτας έχει βάλει τρία (τα δύο με πέναλτι) κι οι φορ Παυλίδης και Δουβίκας από ένα. Ο Μασούρας δεν έχει ρέντα στην Εθνική, ο Φορτούνης είναι στα πιτς…Αυτά.

Τώρα για το χθεσινό παιχνίδι, νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν από την χαζή κίτρινη κάρτα που πήρε ο Τζαβέλας στη Γεωργία-πάλι πήγε να κάνει τσαμπουκά, έφαγε την κάρτα του, συμπλήρωσε τρεις και έχασε το χθεσινό ματς αφήνοντας την Εθνική με δύο πιο άπειρους στόπερ κι ένα τρίτο-αριστερό μπακ. Μπορεί ο Τζαβέλας να μην είναι κάτι σούπερ, αλλά έχει την εμπειρία κι από την στιγμή που δεν παίζουν Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Σιόβας, ο δε Κυριάκος Παπαδόπουλος είναι τραυματίας κι ο Κουρμπέλης είναι οφ εδώ και μήνες, αν μη τι άλλο ο αριστεροπόδαρος στόπερ όφειλε να ήταν πιο προσεκτικός.

Κάπως έτσι είδαμε χθες στη φάση του 1-0 τον Τσιμίκα να χάνει εντελώς τη φάση και τον Μαυροπάνο να κάνει ένα εντελώς αχρείαστο πέναλτι κάνοντας επίδειξη καμικάζι. Και στο 2-0 τον Χατζηδιάκο να χάνει κι αυτός εντελώς τη φάση, σε πλήρη ασυνεννοησία με τον Ανδρούτσο και κυρίως τον Μαυροπάνο. Πραγματικά δε είναι δύσκολο να βρεις ένα παιχνίδι τόσο σημαντικό να κρίνεται από μία βαθιά μπαλιά σε εκτέλεση φάουλ (1-0) κι από ένα βολέ του γκολκίπερ (2-0)!!! Με τον σέντερ φορ (Ισάκ) να είναι αποδέκτης της βαθιάς πάσας και τις δύο φορές και να κάνει πάρτυ.

Εν τέλει, όπως με δύο πέναλτι, ένα στη Γεωργία πριν λίγες ημέρες κι ένα στην Ισπανία, μείναμε ζωντανοί, έτσι με ένα πέναλτι μάλλον «τελειώσαμε»…

Άσχετο: ο Μασούρας δεν ήθελε πολύ χθες να κάνει μία δεύτερη επική εμφάνιση όπως εκείνη της Πόλης, στο 3-0 με τη Φενέρμπαχτσε, όταν εκεί είχε δύο γκολ και μία ασίστ. Απλά αυτή τη φορά δεν τον ήθελε η μπάλα. Βλέπε δικό του δοκάρι, δοκάρι του Παυλίδη από δική του σέντρα και δικό του ακυρωθέν γκολ από οφσάιντ. Νομίζω, πάντως, ότι σε άλλες δύο φορές που βρέθηκε σε θέση πλάγια και σούταρε, θα μπορούσε να βγάλει πάσες, ειδικά την πρώτη.