Ντιέγκο, καμάρωσε την πρωταθλήτρια Νάπολι!

• Και πως θα χάσει το πρωτάθλημα;
• Ένα δίδυμο – όνειρο

Την τελευταία φορά που η Νάπολι έβαλε πέντε γκολ στη Γιουβέντους στο γήπεδό της, πήγαινα Γυμνάσιο, έβλεπα διεθνές ποδόσφαιρο μόνο όταν το έδειχνε η τηλεόραση (αραιά και που δηλαδή), το Ίντερνετ έκανε τα πρώτα, μωρουδίστικα βήματά του και κινητό είχαν μόνο οι (πολύ) φραγκάτοι.

Την τελευταία φορά που η Νάπολι έβαλε πέντε γκολ στη Γιουβέντους στο γήπεδό της, στους Παρτενοπέι έπαιζε ένας στόπερ – βράχος (Τσίρο Φεράρα), ένας μέσος κλάσης (Αλεμάο), ένας σέντερ φορ – killer (Ρικάρντο Καρέκα) και, πάνω απ’ όλους, ένας μπαλαδόρος παγκοσμίου επιπέδου (Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα).

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1990 (ξέρω, οι περισσότεροι από εσάς δεν είχατε καν γεννηθεί…), η Νάπολι διέλυε 5-1 τη Γιουβέντους με δύο γκολ του Καρέκα και κατακτούσε το Σούπερ Καπ Ιταλίας, το πέμπτο και τελευταίο τρόπαιο της ένδοξης «εποχής Μαραντόνα» που περιλάμβανε ακόμα δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα Κύπελλο UEFA.

Έκτοτε, οι Παρτενοπέι κατέκτησαν μέσα σε τρεις δεκαετίες μόλις τρία Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ, χωρίς να λάμψουν ποτέ ξανά όπως τότε. Ποτέ ξανά… μέχρι σήμερα, που ο Μαραντόνα έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο και το όνομά του κοσμεί το γήπεδο της ομάδας που έβγαλε από την απόλυτη αφάνεια.

Και πως θα χάσει το πρωτάθλημα;

Όταν η Νάπολι άρχισε «φουριόζα» το πρωτάθλημα με συνεχείς νίκες και εντυπωσιακές εμφανίσεις, συνδυάζοντας μάλιστα την πορεία στη Serie A με μοναδικές παραστάσεις στο Champions League, πολλοί έσπευσαν να προβλέψουν ότι θα ξεφούσκωνε, όπως άλλωστε είχε συμβεί και σε προηγούμενες σεζόν.

Όταν, μάλιστα, μετά τη διακοπή λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η ομάδα του Λουτσιάνο Σπαλέτι έχασε στο Μιλάνο από την Ίντερ, θεώρησαν δεδομένη την κατάρρευσή της και θέμα χρόνου να εκθρονιστεί από την κορυφή της Serie A, με βασική υποψήφια να τα καταφέρει τη Γιουβέντους, η οποία έφτανε στο ντέρμπι με οκτώ διαδοχικές νίκες, χωρίς μάλιστα να δεχθεί ούτε ένα γκολ! Αμ δε…

Η απίστευτη, ασύλληπτη και εμφατική πεντάρα επί των Μπιανκονέρι επιβεβαίωσε ότι η τωρινή Νάπολι είναι πιο έτοιμη από ποτέ να σηκώσει το Σκουντέτο μετά από 33 χρόνια και, ειλικρινά, δεν βλέπω πως μπορεί να το χάσει, έστω και αν απομένουν ακόμα είκοσι ολόκληρες αγωνιστικές για το πρωτάθλημα. Ή μάλλον βλέπω έναν τρόπο.

Στις εναπομείνασες 18 ημέρες της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου να βρεθούν ομάδες που θα στρώσουν ένα χαλί εκατομμυρίων για να αποκτήσουν έναν ή περισσότερους από τους παίκτες – κλειδιά που έχουν φέρει τη Νάπολι να οδηγεί ως απόλυτο αφεντικό την κούρσα με 15 νίκες σε 18 παιχνίδια και διαφορά δέκα βαθμών από τους διώκτες της.

Από τον Νοτικορεάτη στόπερ – βράχο (Κιμ Μιν Τζάε) και τον μέσο κλάσης (Πιότρ Ζιελίνσκι) μέχρι τον σέντερ φορ – killer (Βίκτορ Οσίμεν) και, πάνω απ’ όλους, έναν μπαλαδόρο παγκοσμίου επιπέδου (Κβίχα Κβαραχτσέλια). Ναι, ακριβώς όπως την εποχή του Ντιέγκο.

Αν ο εκκεντρικός Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις καταφέρει να κρατήσει τους παραπάνω, αλλά και τους πολύτιμους συνοδοιπόρους Άλεξ Μερέτ, Τζιοβάνι Ντι Λορέντσο, Αντρέ – Φρανκ Ζαμπό Ανγκισά (ένας είναι…), Μάριο Ρουί, Ελίφ Ελμάς και πάει λέγοντας, η Νάπολι δεν χάνει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ το πρωτάθλημα.

Γιατί; Επειδή ξέρει πολύ καλά τι θέλει να παίξει και πώς να το βγάζει στο γήπεδο, έχει μαξιλαράκι (σχετικής) ασφαλείας από τις άλλες ομάδες που έχουν κατά καιρούς σκαμπανεβάσματα (Μίλαν, Γιουβέντους, Ίντερ), οι βασικοί της παίκτες δεν κουράστηκαν ιδιαιτέρως στο Μουντιάλ, διψάει όσο καμία άλλη να καθίσει στον θρόνο και έχει από πίσω της ένα τρελαμένο κοινό που αποτελείται από τα παιδιά και τα εγγόνια όσων έζησαν φουλ στο πετσί τους τις ημέρες δόξας με ηγέτη έναν θαυματουργό κοντοπούτ@@@ από το Λανούς της Αργεντινής.

Ένα δίδυμο – όνειρο

Η Νάπολι δεν διαθέτει μόνο απόλυτα αφομοιωμένο αγωνιστικό πλάνο, έναν μπαρουτοκαπνισμένο προπονητή και ενίοτε την τύχη των πρωταθλητών, αλλά και το πιο καθοριστικό δίδυμο όχι μόνο στην Serie A, αλλά πιθανότατα και στην Ευρώπη.

Το καλοκαίρι, όταν έκανε την «κλοπή» της χρονιάς (και βάλε…) δίνοντας δέκα εκατομμύρια ευρώ στη Ντιναμό Μπατούμι για τον Κβίχα Κβαραχτσέλια (μας είχε βγάλει τα μάτια σε αγώνα της Γεωργίας με την Ελλάδα, για να μην ξεχνιόμαστε...), ουδείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.

Έξι μήνες αργότερα, η χρηματιστηριακή αξία του Γεωργιανού εξτρέμ έχει εξαπλασιαστεί (και βάλε…), αφού είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης στους Παρτενοπέι, με επτά γκολ – δέκα ασίστ σε 15 ματς πρωταθλήματος.

Και, παρ’ ότι είχε (απόλυτα λογική) μια μικρή πτώση στην απόδοσή του, στο ντέρμπι (ποιο ντέρμπι;) με τη Γιουβέντους διέλυσε όλα τα κοντέρ. Πέτυχε ένα γκολ, έδωσε δύο ασίστ και είχε καίρια συμμετοχή στο πρώτο τέρμα, αυτό του Βίκτορ Οσίμεν.

Άλλο… φαινόμενο αυτός. Η χρηματιστηριακή αξία του έχει «πέσει», κάτι όμως απόλυτα λογικό, αφού η Νάπολι έδωσε 75 εκατομμύρια ευρώ στη Λιλ πριν από δύο χρόνια, γνωρίζοντας όμως πως, όταν αποφασίσει να τον πουλήσει, πιθανότατα θα βάλει τριψήφιο αριθμό εκατομμυρίων στα ταμεία της.

Ο Νιγηριανός επιθετικός, τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον Γεωργιανό μπαλαδόρο αλλά εξίσου νεαρός (24 ο ένας, 21 ο άλλος), ξεπέρασε τα διάφορα προβλήματα τραυματισμού και οδηγεί την κούρσα των σκόρερ στη Serie A. Με δώδεκα γκολ σε 14 παιχνίδια φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος Αφρικανός Capocannoniere στα 125 χρόνια ιστορίας του ιταλικού πρωταθλήματος.

Οι δύο τους, βεβαίως, δεν αρκούν. Αλλά εφόσον συνεχίσουν σε αυτό το… εξωγήινο mood, η Νάπολι θα «καθαρίζει» τα επικίνδυνα παιχνίδια με τις μικρομεσαίες ομάδες και πολύ δύσκολα θα χάνει από τις ομάδες που θα επιδιώξουν να την πλησιάσουν.

Η Νάπολι έχει προπονηταρά, παικταράδες, ομαδάρα και, συν τοις άλλοις, έναν πολύ σημαντικό οιωνό μαζί της. Το 1986, η Αργεντινή του Μαραντόνα κατέκτησε το Μουντιάλ και το 1987 η Νάπολι του Μαραντόνα κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Το 2022, η Αργεντινή του «νέου Μαραντόνα» (Λιονέλ Μέσι) κατέκτησε το Μουντιάλ για πρώτη φορά από το 1986. Και το 2023, η Νάπολι δικαιούται να ξεκινάει σιγά σιγά τις ετοιμασίες για το πάρτι τίτλου στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα»...