Παναθηναϊκός: Η ελπίδα και το «πρέπει» για βελτίωση σε τρία πεδία

Πέρασε και το ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης» όπου ο Παναθηναϊκός έκανε κάκιστη εμφάνιση μετά τις τρομερές υπερβολές στα media για το 2-0 επί του ελλιπέστατου Βόλου που έχει δεχθεί περίπου 20 γκολ από τους «μεγάλους» εφέτος, αναδείχθηκαν πάλι κάποιες από τις αδυναμίες που είχε παρουσιάσει το Τριφύλλι στα δεύτερα 45λεπτα των τριών αναμετρήσεων εναντίον του ΠΑΟΚ. Ο Βέρμπιτς προς το παρόν μένει εκτός εξίσωσης λόγω μυϊκού τραυματισμού, ο Πούχατς φαίνεται ικανότερος ως εξτρέμ παρά ως μπακ, ο Κλέινχέισλερ τραυματίστηκε όταν προσπαθούσε να βρει ρυθμό, ο Μαντσίνι γενικά είναι εκείνος που έχει προσαρμοστεί καλύτερα από τους «νέους» του Ιανουαρίου: αυτά είναι τα... νεότερα από το «μέτωπο».
«Θα παλέψουμε μέχρι τέλους» είναι το μότο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που ασπάζονται όλοι στην ομάδα, αλλά η... «πάλη» και ο σκληρός χαρακτήρας στα ντέρμπι που έχει χτίσει από πέρυσι ο Παναθηναϊκός δεν αρκούν για την απόλυτη υπέρβαση, δηλαδή την κατάκτηση του εφετινού τίτλου. Κι αν θα θέλαμε να εστιάσουμε στα «καλύτερα» που μπορεί να περιμένει στην τελική ευθεία, θα μπορούσαμε να σταθούμε σε τρία πεδία.

Η επιστροφή του Μάγκνουσον

Ο Ζβόνιμιρ Σάρλια δεν είχε κακή απόδοση στα πέντε τελευταία παιχνίδια. Για την ακρίβεια, ήταν σε όλα καλύτερος του Μπαρτ Σένκεφελντ! Ομως αναμφίβολα, παρότι αμυντικά είναι πιο αποτελεσματικός σε ορισμένους τομείς από τον Χόρντουρ Μάγκνουσον, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ισλανδό στόπερ στο χτίσιμο των επιθέσεων από την πρώτη ζώνη. Ο Μάγκνουσον δεν έχει αγωνιστεί μετά το ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ, στο οποίο είχε υποστεί θλάση (στο σπριντ της αντεπίθεσης της Ενωσης η οποία κατέληξε στο πέναλτι που απέκρουσε ο Μπρινιόλι). Απουσίασε από εννέα ματς (επτά πρωταθλήματος και τα δύο Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ) στα οποία ο Παναθηναϊκός είχε απολογισμό 4 νίκες – 3 ισοπαλίες - 2 ήττες. Οσο παράξενο κι αν ακούγεται, η απουσία του δεν κόστισε στον Παναθηναϊκό τόσο αμυντικά, όσο στην ανάπτυξη και οργάνωση των επιθέσεών του.

Επιστρέφει τη Δευτέρα εναντίον του Παναιτωλικού λόγω της τιμωρίας του Σάρλια (είχε καθίσει στον πάγκο εναντίον του Ολυμπιακού) και μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό ως play maker από την αριστερή πτέρυγα ώστε να επανασυγχρονιστούν οι κινήσεις των Χουάνκαρ – Μαντσίνι και Κουρμπέλη/Τσέριν (όποιος θα προτιμάται ως αριστερός μέσος). Μπορεί να βοηθήσει συνολικά την ομάδα του να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο σε φάση ανάπτυξης, αλλά και να προσθέσει με τις μακρινές πάσες του νέες επιλογές στον τρόπο με τον οποίο επιτίθεται ο Παναθηναϊκός. Για να κερδίσει ξανά οριστικά, όμως, τη θέση του «βασικού» θα κληθεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά και στα αμυντικά καθήκοντά του...

Τα γκολ και οι ασίστ των Σπόραρ – Παλάσιος

Στον πρώτο γύρο ήταν και οι δυο πολύ καλύτεροι. Tέσσερα γκολ (όλα εκτός έδρας ο Παλάσιος), πέντε γκολ (δύο με πέναλτι) και τρεις ασίστ ο Σπόραρ. Στον δεύτερο γύρο; Αρκεί να αναφερθεί ότι έφτασαν στο σημείο να χάσουν τη θέση τους από την ενδεκάδα! Κι όχι άδικα! Από έναν προπονητή ο οποίος σπανίως κάνει τόσο «δομικές» αλλαγές. Κι όμως! Ο Σπόραρ πήρε την κατιούσα μετά την τραγική εμφάνισή του στο ντέρμπι με την ΑΕΚ κι έφτασε να είναι αναπληρωματικός ενός φορ που δεν έχει πετύχει γκολ στα τελευταία εννιά ματς, μετά την buzzer beater ισοφάριση επί του ΟΦΗ. Ομως δικαίως ο Φώτης Ιωαννίδης πήρε τη θέση! Διότι έδειχνε περισσότερο κέφι, συμμετείχε με τις κινήσεις του περισσότερο στο παιχνίδι, ήταν βελτιωμένος σε τομείς όπως το positioning, η αντίληψη του χώρου, η ταχύτητα στις αποφάσεις του, συνολικά ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τον «άχρωμο» Σλοβένο. Ομως στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, με αποκορύφωμα την απόδοσή του στο «Γ. Καραϊσκάκης» όπου ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης του Παναθηναϊκού παρότι αγωνίστηκε μόνο για 25 λεπτά, κάτι δείχνει να αλλάζει στον πρώην φορ της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Το «κάτι» ίσως δεν αρκεί για να ξανακερδίσει την κλονισμένη εμπιστοσύνη του Γιοβάνοβιτς. Ομως σε κάθε περίπτωση για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην κατάκτηση του τίτλου χρειάζεται τον Σπόραρ του πρώτου γύρου ή και ακόμα καλύτερο. Διότι είναι ικανότερος σκόρερ από τον Ιωαννίδη, είναι πιο έμπειρος και καλείται να καταθέσει τον ποδοσφαιρικό εγωισμό ενός πρώην πρωταθλητή.

Ακόμα πιο «πειστικά» ήταν στα τελευταία ματς τα σημάδια ανάκαμψης του Παλάσιος, ο οποίος έχει πετύχει μόλις ένα (και «ολόχρυσο» για τον Παναθηναϊκό) γκολ, το νικητήριο στο «Κλ. Βικελίδης», στα τελευταία 12 ματς που αγωνίστηκε! Παίζει πάντα με φιλότιμο και πείσμα, αλλά στον β΄ γύρο η απόδοσή του και κυρίως η αποτελεσματικότητά του (τέσσερα «δοκάρια», κοστοβόρα με Ιωνικό και ΟΦΗ) πήραν την κατιούσα. Εχασε τη θέση του στην ενδεκάδα, την ξαναβρήκε από «σπόντα» με το Βόλο λόγω του τραυματισμού του Κλέινχέισλερ, δείχνει να παίρνει τα πάνω του. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να φτάσει στο επίπεδο του καταπληκτικού Παλάσιος της περυσινής σεζόν στον β' γύρο και στα play offs...

Η βελτίωση του Μπερνάρ ή αλλαγή πλάνου στη μεσαία γραμμή

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε σε πέντε ντέρμπι στο δεύτερο μισό της σεζόν. Τρία πρωταθλήματος και δύο Κυπέλλου. Ο πρώτος κοινός παρονομαστής είναι ότι δεν νίκησε σε κανένα. Ο δεύτερος ότι δεν άξιζε βάσει απόδοσης να νικήσει σε κανένα. Ο τρίτος ότι σε όλα ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο συγκριτικά με το δεύτερο! Και στα τρία ματς με τον ΠΑΟΚ και με την ΑΕΚ στην OPAP Arena και με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Παναθηναϊκός στο πρώτο 45λεπτο δεν ήταν κατώτερος των αντιπάλων του! Αντιθέτως, στο μοναδικό «μεγάλο» παιχνίδι στο οποίο ήταν βελτιωμένος και «ισορροπημένος» στο δεύτερο μέρος, ήταν αυτό με τον Αρη, στο οποίο νίκησε κιόλας! Και εκτός από τα επιμέρους ατομικά λάθη που κόστισαν ακριβά σε κάποια παιχνίδια, το μεγαλύτερο πρόβλημά του δεν εντοπίζεται στις πτέρυγες, αλλά στη μεσαία γραμμή του. Στην ενέργεια, τα τρεξίματα τη συνοχή, τα μέτρα που παίρνουν οι χαφ προς την αντίπαλη περιοχή και με εξαίρεση το ματς με το Βόλο (το οποίο δεν αποτελεί αξιόπιστο κριτήριο, καθώς ο αντίπαλος αγωνιζόταν χωρίς τους τέσσερις από τους πέντε καλύτερους παίκτες του) και στην ταχύτητα ανάπτυξης των επιθέσεων. Κομβικός ο παράγοντας «Μπερνάρ», ο οποίος τον Ιανουάριο, παρά τα αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας του, ήταν ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού.

Οχι όμως και τον Φεβρουάριο, κατά τη διάρκεια του οποίου ανεξαρτήτως αντιπάλου και θέσης (αριστερός εξτρέμ / κεντρικός χαφ) ο Βραζιλιάνος παρουσιάζει κάμψη διαρκείας. Αν θα συνεχίσει να του δίνει θέση στην ενδεκάδα ο Γιοβάνοβιτς που είχε αφήσει στον πάγκο και τον Σπόραρ και τον Παλάσιος, δεν το γνωρίζουμε. Ομως σε κάθε περίπτωση ο Σέρβος τεχνικός «κάτι» πρέπει να κάνει για τη μεσαία γραμμή της ομάδας του. Αν δεν ανεβάσει ρυθμό ο Μπερνάρ, ή θα κληθεί να τον αλλάξει ή να «καμουφλάρει» τις αδυναμίες του Βραζιλιάνου. Κατά τη γνώμη μας με ένα «εξάρι» (Πέρεθ ή Κουρμπέλη) και ένα οκτάρι (Τσέριν ή Κλέινχέισλερ) στην ίδια ενδεκάδα. Οχι με Πέρεθ – Κουρμπέλη μαζί. Και σε γενικότερο πλαίσιο, από τον Κλέινχέισλερ ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει πράγματα αν θέλει να έχει περισσότερες επιλογές. Στη μεσαία γραμμή, όχι ως αριστερό εξτρέμ.