Άρης: Δεν κάλυψε ποτέ το κενό του Μάνου Γκαρθία

Η ταύτιση του κοινού με ποδοσφαιρικούς καλλιτέχνες σαν και του λόγου του είναι κάτι που συνηθίζεται. Τον πόνο που αισθάνθηκε ο Μάνου Γκαρθία εκείνη τη νύχτα του αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, τον ένιωσαν κι όσοι παρακολούθησαν δια ζώσης το παιχνίδι στο «Κλ. Βικελίδης». Ο Ισπανός αποχώρησε προβληματισμένος, λίγα δευτερόλεπτα μετά είχε δάκρυα στα μάτια, μάλλον όταν συνειδητοποίησε ότι ο τραυματισμός ουδόλως επιπόλαιος ήταν. Εκ τότε, μαζί του κλαίει και ο Άρης. Και δεν είναι μόνο η επένδυση εκατομμυρίων στην οποία προχώρησε με σκοπό την ενίσχυση του ποιοτικού επιπέδου της ομάδας, όσο τα δυσεύρετα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του. Ο Άρης μάταια προσπάθησε να τα βρει αλλά είχε να αντιμετωπίσει και την ατυχία του καθώς όσοι ποδοσφαιριστές χρησιμοποιήθηκαν στη θέση του επιτελικού μέσου αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμών.

Για παράδειγμα, ο σοβαρός τραυματισμός του Μάνου Γκαρθία έφερε στη Θεσσαλονίκη τον Λούκας Ρουπ σε μια κίνηση υψηλού ρίσκο. Με τη γνώση ότι ο Γερμανός θα χρειαζόταν ένα διάστημα 20-25 ημερών προς ανάκτηση επιπέδων ετοιμότητας, έπειτα από απραξία επτά μηνών. Όταν ο Ρουπ ένιωσε την μπάλα στα πόδια του έκανε το εξαιρετικό παιχνίδι με τον ΟΦΗ στην Κρήτη αλλά στο αμέσως επόμενο με τον Ατρόμητο έφυγε με θλάση τον οπίσθιο μηριαίο. Αντικειμενικά, δεν κάλυψε το κενό του Γκαρθία, τουλάχιστον όμως ο Άρης είχε ένα σημείο αναφοράς μεταξύ των αμυντικών γραμμών του αντιπάλου. Παράλληλα, γι’ αυτόν τον ρόλο επιστρατεύτηκε και ο Ματέο Γκαρσία ο οποίος - κατά δήλωση του Άλαν Πάρντιου - ανταποκρινόταν καλύτερα αγωνιζόμενος σ’ αυτή τη θέση, γιατί ταίριαζε περισσότερο στα χαρακτηριστικά και στα δικά του «θέλω». Ούτε αυτός γλίτωσε από το κύμα τραυματισμών.

Η ουσία είναι ότι ο Άρης δεν βρήκε ποτέ τα αγωνιστικά στοιχεία του Μάνου Γκαρθία. Δεν είναι τόσο τα τέσσερα γκολ και οι δύο ασίστ που πρόσφερε στους τέσσερις μήνες παρουσίας του στην ομάδα όσο ο γενικότερος τρόπος αντίδρασής του στο γήπεδο. Από τη μία ντρίμπλα αποδέσμευσης έπειτα από «ντουμπλάρισμα» του αντιπάλου, την ταχύτητα σε παιχνίδι μετάβασης, τη σωστή πάσα σε φάση επίθεσης αλλά και τη μόνιμη απασχόληση της αντίπαλης άμυνας μαζί του. Είναι κι άλλα. Πέραν τούτου, ο τραυματισμός του Ισπανού ήρθε εκεί που έδειξε να βρίσκει τον ρόλο του και αγωνιστικό ρυθμό, λίγες ημέρες μετά από το χατ τρικ επί του Βόλου. Σ’ ένα διάστημα επίσης κατά το οποίο είχε φροντίσει να διώξει τον κύριο όγκο των αμφιβολιών από το μυαλό του προπονητή του. Χρειάστηκε χρόνο και έντονη προσπάθεια για να πείσει τον Άλαν Πάρντιου καθώς ο Βρετανός αναγνώριζε μεν την επένδυση του club στον Μάνου, παράλληλα όμως ένιωθε ότι δεν ταίριαζε απόλυτα στο αγωνιστικό πλάνο του. Είχε δηλώσει εξάλλου ότι προτιμά τις ομάδες του να παίζουν με δύο αμυντικά χαφ ενώ έδειξε σαφή προτίμηση στον Ματέο Γκαρσία για τη θέση μπροστά από τους «κόφτες».

Η απουσία του Μάνου Γκαρθία οδήγησε σε απώλεια ποδοσφαιρικής φαντασίας, δημιουργίας αλλά και ταχύτητας σκέψης και εκτέλεσης στο παιχνίδι του Άρη. Ως ένα βαθμό προσπάθησε να προσφέρει αυτά τα στοιχεία ο Βλάντιμιρ Νταρίντα αλλά ο Τσέχος ουδέποτε ήταν επιτελικός μέσος αλλά παραμένει τίμιος/ποιοτικός box to box παίκτης με θαυμαστά τρεξίματα και τελειώματα.

Κυρίως όμως, η απώλεια του Μάνου κόστισε και σε συμπαίκτες του. Πρόσφατα το Gazzetta αποτύπωσε (στατιστικά) την προσφορά των δύο φορ του Άρη εντός του 2023. Απέχουν αρκετά από αυτά που είχαν φανταστεί οι «κίτρινοι» όταν το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισαν τη διάθεση σημαντικού μέρους του προϋπολογισμού τους για την απόκτηση του Άντρε Γκρέι ή ακόμη, όταν αποφάσισαν την επαναφορά του Αμπουμπακάρ Καμαρά με υποχρεωτική option αγοράς από τον Ολυμπιακό. Ο δεύτερος απεχθάνεται το «κουτί», δεν διεκδίκησε ποτέ τον τίτλο του φορ περιοχής και δεν θα μπορούσε εξάλλου διότι δεν διαθέτει τέτοιου είδους αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Ο Γκρέι παρουσίασε δύο αγωνιστικά πρόσωπα καθώς μετά τον εντυπωσιακό πρώτο γύρο ήρθε ο αποκαρδιωτικός δεύτερος, ενώ η αναζήτησή του στο γήπεδο δεν έχει σταματήσει.

Ίσως η αγωνιστική πτώση του Άντρε Γκρέι να σχετίζεται με την απώλεια του Μάνου Γκαρθία, του ποδοσφαιριστή με την καλύτερη κάθετη πάσα από το σύνολο αυτών που φορούν τη φανέλα του Άρη. Σίγουρα κόστισε σε γκολ. Γιατί τα 14 γκολ στα τελευταία 11 παιχνίδια δεν είναι δα αξιοζήλευτος απολογισμός…