Freed from desire

Ο Μωχάμεντ Αλι είχε πει ότι οι πρωταθλητές δεν φτιάχνονται στα γυμναστήρια. Οι πρωταθλητές φτιάχνονται από κάτι που έχουν βαθιά μέσα τους, μία επιθυμία, ένα όνειρο, ένα όραμα.

Ο Ματίας Αλμέιδα μας μίλησε για αυτή την απελευθέρωση της επιθυμίας, η οποία οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση του τίτλου. Μας μίλησε για εκείνες τις πρώτες ημέρες του στην Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι, όταν είδε το γήπεδο της ΑΕΚ να μην είναι ακόμη έτοιμο και οραματίστηκε μέσα σε αυτό εκείνη την βραδιά του Μαϊου που η ομάδα του θα σήκωνε το τρόπαιο του πρωταθλητή.

Ηταν οι ίδιες ακριβώς ημέρες που η διοίκηση της ΑΕΚ αμφιταλαντεύονταν για το αν ο Αργεντινός θα έπρεπε να είναι ο εκλεκτός. Ο ίδιος ο Αλμέιδα μας είπε ότι έπρεπε να προσπαθήσει αρκετά για να τους πείσει και να κάμψει τις όποιες αμφιβολίες είχαν. Ηταν εκείνες ακριβώς οι ημέρες που η πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ (δεν είναι κακό να θυμόμαστε την αλήθεια…), όχι απλώς είχαν επιφυλάξεις, αλλά ήταν κάθετα αντίθετοι με αυτή την πρόσληψη. Η έλλειψη ευρωπαϊκής εμπειρίας του Αλμέιδα και η έλλειψη γνώσης για τις ικανότητές του και το στυλ ποδοσφαίρου του, έκαναν όχι όλους, αλλά τους περισσότερους αναμφίβολα, να αντιδρούν, να τον θεωρούν δεύτερη λύση, όχι την κατάλληλη για να βάλει την ομάδα στο νέο γήπεδό της.

Ηταν μάλιστα πολλοί αυτοί που υποστήριζαν ότι τα… μπετά δεν παίζουν μπάλα, τι να το κάνουμε το νέο γήπεδο, χωρίς έναν σπουδαίο προπονητή και μία σπουδαία ομάδα.

Σήμερα, εννιά μήνες μετά, όλα αυτά μοιάζουν τόσο μακρινά κι’ ας μην είναι. Ολοι στης Φιλαδέλφειας τα μέρη γεύονται το νέκταρ της επιτυχίας και οι περισσότεροι χορεύουν στους ρυθμούς του freed from desire, επειδή ακριβώς ο Ματίας Αλμέιδα απελευθέρωσε την επιθυμία του και έκανε το όνειρό του, πραγματικότητα. Αυτό που οραματίστηκε το περασμένο καλοκαίρι στην ανέτοιμη OPAP Arena το έκανε πράξη μερικούς μήνες μετά και τώρα πλέον χορεύει απελευθερωμένος και ο ίδιος στους ρυθμούς του freed from desire φωνάζοντας forza ΑΕΚΑΡΑ.

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ πρωτάθλημα στο πρόσφατο παρελθόν που να ήταν τόσο πρωτάθλημα του προπονητή, όσο το φετινό της ΑΕΚ του Αλμέιδα. Προφανώς και έπαιξαν πολλά ρόλο και αναμφίβολα το νέο γήπεδο, όπως και οι σωστές επιλογές στις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού. Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν δεν είχε υπάρξει ο Ματίας Αλμέιδα. Η δική του φυσιογνωμία κυριαρχεί σε όλα. Η νοοτροπία των παικτών, το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ, η λογική της ομάδας, το πόσο γρήγορα έγινε ομάδα, οι σχέσεις των παικτών, η αποδοχή νέων και διαφορετικών ρόλων, η συνέπεια στην βελτίωση, όλα ήταν έργο Αλμέιδα.

Και όλα αυτά θα ίσχυαν στο 100% ακόμη κι’ αν η ΑΕΚ δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα στο νήμα. Αλλωστε εδώ και μήνες είχα γράψει ότι η ΑΕΚ δεν έχει να περιμένει να δει κάτι άλλο από τον Αλμέιδα, τα είχε δει όλα από τους πρώτους μήνες και θα έπρεπε να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να τον κρατήσει εδώ για χρόνια, πράγμα που συνέβη λίγους μήνες αργότερα. Το επόμενο που έχει να κάνει η διοίκηση της ΑΕΚ είναι να βάλει τον Αλμέιδα ένα βράδυ του φετινού καλοκαιριού στην OPAP Arena και να τον αφήσει ήσυχο να δει το επόμενο όνειρό του, να φτιάξει με την φαντασία του το επόμενο όραμα και μετά να τον βοηθήσει να το υλοποιήσει. Αλλωστε, είναι πλέον σαφές ότι και η δυναμική υπάρχει και οι προοπτικές. Ο δρόμος πλέον είναι πιο βατός και πιο εύκολος γιατί υπάρχει κάποιος που ξέρει να την οδηγεί. Κάποιος που ξέρει να απελευθερώνει τις επιθυμίες, κάποιος που μπορεί να τραγουδά και να χορεύει το freed from desire…