Παναθηναϊκός: H έξτρα πίεση του Αλαφούζου και τα «πρέπει» για Γιοβάνοβιτς και Παπαδημητρίου

Πώς το είχε πει ο Γιάννης Αλαφούζος στον Sport Fm, στις 16 Mάη; «Δεν έχει αρχίσει ο σχεδιασμός τώρα για την επόμενη σεζόν. Μετά τον Ιανουάριο άρχισε. Έχουμε καταλήξει σε 2-3 πράγματα. Μέχρι 15 Ιουνίου θέλουμε να έχουμε τελειώσει με τις κρίσιμες 3-4 μεταγραφές ώστε μετά να έχουμε λίγο χρόνο να πάρουμε 1-2 παίκτες ακόμα. Άμεσα χρειαζόμαστε 3-4 παίκτες και θα προσπαθήσουμε να τους πάρουμε έως μέσα Ιουνίου». Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός πρέπει εντός των επόμενων 12 ημερών (στην πραγματικότητα δέκα ημερών, διότι δεν πρόκειται να ανακοινωθεί μεταγραφή ούτε αύριο, ούτε τη Δευτέρα) να πάρει 3-4 παίκτες! Πιο… απίθανο και από το να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το Champions League λέμε εμείς.

Το σίγουρο είναι ότι εσκεμμένα ή άθελά του έβαλε έξτρα πίεση σε έναν σύλλογο ο οποίος παρά τη σωστή πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, δεν διαθέτει το μηχανισμό για να ολοκληρώσει τόσο γρήγορα τόσο πολλές και σημαντικές μεταγραφές. Πολύ περισσότερο όταν το τελικό πράσινο φως δίνεται από έναν προπονητή ο οποίος δεν διακρίνεται για την αποφασιστικότητά του σε τέτοιου είδους επιλογές. Πιο ρεαλιστικός στόχος φαίνεται για τον Παναθηναϊκό να έχει πάρει έναν – δυο παίκτες μέχρι τις 25 Ιουνίου, όταν θα αναχωρήσει στο εξωτερικό για το βασικό στάδιο προετοιμασίας. Κι αν αυτό συμβεί σε κομβικές θέσεις, όπως του «8-10αριού» (Λινγκρ ή άλλος), ή του στόπερ, θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένος.

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η συνεργασία με τον Γιάννη Παπαδημητρίου δεν πρόκειται να λύσει ως δια μαγείας όλα (ή έστω τα περισσότερα) προβλήματα που παρατηρήθηκαν εφέτος στα μεταγραφικά ζητήματα του Παναθηναϊκού και τα οποία μαζί με τη διαιτησία, τα σφάλματα του Γιοβάνοβιτς και το θέμα του κορονοϊού πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό κόστισαν και τον τίτλο. Διότι απλούστατα δεν είναι ο Παπαδημητρίου εκείνος που βάζει τα χρήματα, ούτε εκείνος που θα αποφασίζει! Οι τομείς στους οποίους μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά ο πρώην τεχνικός διευθυντής της Ξάνθης και της ΑΕΚ είναι α) βάσει της πλούσιας ατζέντας του και των καλών επαφών του με τη μανατζερική κοινωνία η κατάθεση πιο «στοχευμένων» προτάσεων και ποιοτικότερων παικτών στον Γιοβάνοβιτς β) η μεγαλύτερη ταχύτητα στις συζητήσεις/διαπραγματεύσεις με παίκτες και ομάδες γ) η εύρεση εναλλακτικών λύσεων και η ετοιμότητα σε περίπτωση «ναυαγίου» με τον κεντρικό στόχο σε μια θέση (επί παραδείγματι να μην αποκτήσει ο Παναθηναϊκός μεσοεπιθετικό σε ενάμιση μήνα αν δεν τελεσφορήσει η προσπάθειά του για τον Λινγκρ).

Όμως επαναλαμβάνουμε: η τελική απόφαση ανήκει στον Ιβάν. Και επειδή – με χαρακτηριστικότερο το πρόσφατο παράδειγμα του Ζέκα, τον οποίο ασφαλώς δεν… ζήτησε ο ίδιος – έχει αποδειχθεί ότι ξέρει να βάζει νερό στο κρασί του, καλείται και εκείνος εφέτος να αλλάξει συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα χρόνια. Να αποφασίζει πιο γρήγορα, αν όντως ο παίκτης του «κάνει». Και να μην ασχολείται με το πόσο θα κοστίσει μια μεταγραφή: ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός με εξαιρέσεις τον Κώτσιρα και τον Τσέριν «χαμηλό» συμβόλαιο δεν έχει πια στην ενδεκάδα του και οι ισορροπίες δεν πρόκειται να διαταραχθούν με συμβόλαια «εκατομμυρίου», εφόσον δεν διαταράχθηκαν εφέτος με τον Μπερνάρ που παίρνει 1,5 εκατ. Ευρώ και τον Βέρμπιτς που πρόσφερε λιγότερα σε ολόκληρη τη σεζόν από τον Μαντσίνι που έπαιξε για πέντε μήνες…
Υ.Γ. Ο Παναθηναϊκός πάει για επτά μεταγραφές, όπως το έγραψε χθες ο Νίκος Αθανασίου. Προφανώς δεν είναι όλοι για «βασικοί». Προφανώς, επίσης, δεν είναι ίδια η ανάγκη απόκτησης δημιουργικού μέσου (θέση στην οποία απέτυχε πέρυσι ο Μπερνάρ που αποκτήθηκε μετά το διαζύγιο με τον Γκατσίνοβιτς για το οποίο φέρει ευθύνη 100% ο Γιοβάνοβιτς) συγκριτικά με τη μεταγραφή δεξιού μπακ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός θα παίξει στα δύο ματς του β’ προκριματικού γύρου του Champions League με πολλούς νέους. Εχει την πολυτέλεια να διαθέτει μια πλήρη και «κανονική» ενδεκάδα, με τον Τσέριν ως «οκτάρι» στη θέση του Κουρμπέλη που είναι ο μοναδικός από τους «βασικούς» που αποχώρησε. Και εν συνεχεία, να εντάξει στην αρχική του ενδεκάδα εκείνους οι οποίοι θα είναι απολύτως έτοιμοι. Aν, βεβαίως, εκείνοι που θα αποκτηθούν είναι καλύτεροι από τους ήδη υπάρχοντες. Επί παραδείγματι είναι απίθανο να μην αποτελούν μέλη της αρχικής ενδεκάδας ο Ρουμπέν Πέρεθ και ο Τσέριν στα πρώτα δύο ματς της σεζόν. Και ναι, η μαγική λέξη είναι «αποδοχή»! Εφόσον τα θετικά του Ιβάν είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά και είναι εκείνος που βαστά τα μπόσικα σ΄ έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό που δεν τον λες και «εκσυγχρονισμένο», δέχεσαι και τις «ιδιοτροπίες» του.