Ο μπερδεμένος Παναθηναϊκός και η παγίδα με Λιβάι

Ομολογώ πως παρακολουθώντας το τελευταίο φιλικό του Παναθηναϊκού πριν τις επίσημες αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Champions League, δεν περίμενα να δω τόσο «άνοστη» την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο τεχνικός του «τριφυλλιού» δήλωσε προβληματισμένος από την εικόνα της ομάδας του, ενώ και ο ίδιος δείχνει μπερδεμένος λίγες ημέρες πριν τα παιχνίδια με την Ντνίπρο. Την περσινή σεζόν, όλοι φώναζαν για την έλλειψη λύσεων στο ρόστερ, που πιθανότατα ήταν και η βασική αιτία απώλειας του τίτλου. Φέτος, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε γρήγορα στο μεταγραφικό παζάρι και οι κινήσεις του δείχνουν πως θα τον αναβαθμίσουν ποιοτικά. Παίκτες όπως ο Τζούρισιτς, ο Μλαντένοβιτς και ο Βιλένα ήρθαν στην ομάδα, όχι για να δώσουν βάθος στον πάγκο, αλλά για να πάρουν φανέλα βασικού. Αυτό θα δημιουργήσει εσωτερικό ανταγωνισμό στην ομάδα και μακροπρόθεσμα θα βγει σε καλό. Τι γίνεται, όμως, με τα ματς της επόμενης εβδομάδας;

Αυτή τη στιγμή, στο μυαλό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μόνο τρεις ποδοσφαιριστές δείχνουν να είναι βασικοί για τα παιχνίδια με την Ντνίπρο. Και κατά συνθήκη, άλλος ένας. Για όλες τις άλλες θέσεις... παίζεται. Και αυτό δημιουργεί τούτη την ώρα ένα «κομφούζιο». Ίσως, μια εβδομάδα πριν το κρισιμότερο ραντεβού του καλοκαιριού τα πράγματα θα έπρεπε να είναι πιο ξεκάθαρα. Σένκεφελντ, Μάγκνουσον και Πέρεθ αποτελούν τους μόνους σίγουρους. Και εκτός των «τριών σωματοφυλάκων», ο Σπόραρ θεωρείται και αυτός βασικός για το πρώτο ματς με την Ντνίπρο. Κι αυτό, όχι γιατί έχει θέλξει με την παρουσία του στα φιλικά προετοιμασίας, αλλά γιατί ο Ιωαννίδης είναι ακόμα ανέτοιμος και δύσκολα ο Γιοβάνοβιτς θα ρίξει στα βαθιά τον Γεμεμέγιεφ. Από ‘κει και πέρα, κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρος, ενόψει της επόμενης εβδομάδας. Και τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτό δεν είναι καλό.

Ας τα δούμε πιο αναλυτικά. Μπρινιόλι, Χουάνκαρ και Παλάσιος δείχνουν να βρίσκονται πρώτοι στην αφετηρία, όμως θα θεωρηθεί έκπληξη – σύμφωνα με όσα έχει δείξει στην προετοιμασία ο Γιοβάνοβιτς και όχι με την παρουσία τους την περσινή σεζόν – αν πάρουν φανέλα βασικού ο Λοντίγκιν (για αυτόν το πιο δύσκολο), ο Μλαντένοβιτς ή ο Μαντσίνι; Ο Τζούρισιτς δείχνει να έχει προσαρμοστεί πλήρως ως δεκάρι, όμως απέτυχε το πείραμα με την ταυτόχρονη παρουσία του με τον Μπερνάρ και τη χρησιμοποίηση του Βραζιλιάνου στα άκρα. Όπως απέτυχε και η δοκιμή με τον Τσόκαι στο «8». Ίσως αυτή η θέση να έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο «πονοκέφαλο» στον Γιοβάνοβιτς, με την απουσία του Άνταμ Τσέριν. Γιατί ο Βιλένα είναι ακόμη ανέτοιμος. Κυριολεκτικά σπαζοκεφαλιά, την ώρα που το μυαλό πρέπει να «καθαρίσει» γρήγορα. Όσο πιο ξεκάθαρα, τόσο καλύτερα.

Εκεί που τα πράγματα είναι ξεκάθαρα σε ρόλους και ρόστερ είναι αυτή τη στιγμή στην ΑΕΚ. «Δε σε πουλάω αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης στον Λιβάι Γκαρσία. Αφενώς γιατί θεωρεί πως ο 25χρονος φορ είναι υπερπολύτιμος στην προσπάθεια της ΑΕΚ για πρόκριση στους «χρυσοφόρους» ομίλους του Champions League, αφετέρου γιατί πιστεύει πως με ενδεχόμενη παρουσία της «Ένωσης» εκεί, ο επιθετικός από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο θα εκτοξεύσει την ποδοσφαιρική του αξία και θα πουληθεί με ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό σε κάποιο κλαμπ του εξωτερικού. Ξεκινώντας από το πρώτο σκέλος, ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου πράττει 100% σωστά. Τόσο απέναντι στην ίδια την ομάδα και τον προπονητή της, όσο και απέναντι στους φιλάθλους της. Γιατί τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει πόσα λεφτά θα μπουν στα ταμεία της ΠΑΕ, αλλά να βλέπει την ομάδα του όπως την ονειρεύεται. Και αυτή τη στιγμή το όνειρο όλης της κιτρινόμαυρης οικογένειας είναι η επιστροφή στα «αστέρια». Και σε αυτή την προσπάθεια, το ρόστερ πρέπει να μείνει ως έχει. Τελεία και παύλα.

Στο δεύτερο σκέλος, όμως, έχω τις προσωπικές ενστάσεις μου. Όσο κι αν συμφωνώ με τη μη πώληση του Λιβάι για καθαρά αγωνιστικούς λόγους. Το σκεπτικό της απόρριψης πρότασης άνω των 20 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή «ο παίκτης θα βγάλει μάτια στο Champions League και θα τον πουλήσουμε πιο ακριβά στη συνέχεια» με βρίσκει σύμφωνο στη θεωρία, όχι όμως στην πράξη. Πολύ απλά γιατί μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στο – υποβαθμισμένο για την ξένη αγορά – ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσα λεφτά, δηλαδή, μπορεί να δώσει μια ευρωπαϊκή ομάδα για έναν παίκτη της Superleague; Εντάξει, αν εξελιχθεί σε Έρλινγκ Χάαλαντ της Σάλτσμπουργκ, τότε πάω πάσο. Όμως, πόσοι τέτοιοι ποδοσφαιριστές βγαίνουν; Για να μην πάω μακριά, θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια τις απαιτήσεις που είχε ο Ολυμπιακός για τον Μαντί Καμαρά. Δεν τον πούλησε (με πολλά λεφτά) και την πάτησε. Γιατί για όλους τους παίκτες υπάρχει η «κατάλληλη στιγμή». Θυμηθείτε πιο παλιά, ξανά στους «ερυθρόλευκους», την πώληση του Καστίγιο στη Σαχτάρ. Έγινε στο «πικ» του ποδοσφαιριστή και η ομάδα βγήκε κερδισμένη. Όλα τα παραπάνω είναι καθαρά αγωνιστικά, για να μην το πάω πιο μακριά στην υπόθεση του Λιβάι Γκαρσία και στο ενδεχόμενο ενός – χτύπα ξύλο – τραυματισμού...